ΠΩΣ ΗΡΘΕ, ΠΗΡΕ ΚΑΙ ΑΠΗΛΘΕ Ο ΟΘΩΝΑΣ ΚΑΙ Η ΒΑΥΑΡΙΚΗ ΤΟΥ ΚΟΥΣΤΩΔΙΑ(λίγη ιστορία στον «αγαπητό» Martin Schulz-άλλος ένας «φιλέλληνας»-)

ΠΩΣ ΗΡΘΕ, ΠΗΡΕ ΚΑΙ ΑΠΗΛΘΕ Ο ΟΘΩΝΑΣ ΚΑΙ Η ΒΑΥΑΡΙΚΗ ΤΟΥ ΚΟΥΣΤΩΔΙΑ(λίγη ιστορία στον «αγαπητό» Martin Schulz-άλλος ένας «φιλέλληνας»-)

Ορισμένα σημεία για την… Βαρβαροκρατία που θέλουν να επαναλάβουν οι «φίλοι» μας στην Ευρώπη. Και αυτό επειδή αναφέρθηκε στον βασιλέα των «προστάτιδων» Δυνάμεων ο Martin Schulz. Και ο Όθωνας και η «βοήθεια» στην Επανάσταση von Martin εξυπηρετούσε 2 σκοπούς(εδώ ένα σύντομο ιστορικό της παρουσίας του στην πατρίδα μας). Η Ελλάδα να μην είναι ποτέ ανεξάρτητη, γιατί δεν θα το άντεχε αυτό η τότε κοσμοκράτειρα Βρετανία και να της κλέβουν οι τοκογλύφοι τον πλούτο της που ούτε οι Τούρκοι δεν κατάφεραν παρά τις σφαγές τους! Γι’ αυτό επιλέχθηκε ο Βαυαρός Όθων(από αυλή δηλ. εκτός των 3 «προστάτιδων») ως ελέω Θεού(= Μ. Δυνάμεις) μονάρχης. Και ας μην ήξερε ούτε λέξη ελληνικά και ας ήταν καθολικός. Αρκούσε ότι «θαύμαζε» και αυτός και ο πατέρας του βασιλιάς της Βαυαρίας Λουδοβίκος Α’ τον ελληνικό πολιτισμό(το βλέπουν όλοι στα κλεμμένα του μουσείο στο Μόναχο). […] Από το 1824 μέχρι το 1898, που η Ελλάδα ετέθη υπό Διεθνή οικονομικό έλεγχο, είχαμε πάρει 10 δάνεια συνολικού ποσού 920 εκατ. γαλλικών φράγκων (γ.φρ.), από τα οποία τα 270 εκατ. γ.φρ. ήταν έξοδα-κρατήσεις μεσαζόντων και τραπεζών. Τα υπόλοιπα διατέθηκαν κατά σειρά για αμοιβές αγωνιστών, έξοδα αντιβασιλείας, για την οργάνωση Βαυαρικού στρατού, για αποζημίωση στην Τουρκία για τον Ατυχή πόλεμο του 1897 και λίγα για επενδύσεις την περίοδο Χ. Τρικούπη (Σιδηρόδρομοι κ.λπ.).

Από το 1898 μέχρι το 1932 πήραμε άλλα 1.280 εκατ. γ.φρ., που χρησιμοποιήθηκαν εκτός από την εξυπηρέτηση παλαιών δανείων, για τους Βαλκανικούς πολέμους, για αποκατάσταση προσφύγων κ.λπ.  Για να γίνει κατανοητή η εκμετάλλευση της χώρας μας από τους δανειστές, αρκεί να σημειώσουμε ότι μέχρι το 1932 είχαμε πληρώσει 130 εκατ. γ.φρ. περισσότερα από ό,τι είχαμε πάρει και χρωστούσαμε ακόμα 2 δισ. εκατ. γ.φρ.  Από το 1932 μέχρι το 1945 δεν είχαμε εξωτερικό δανεισμό, ενώ είχε παγώσει η εξυπηρέτηση των παλαιών δανείων λόγω της παγκόσμιας κρίσης και του πολέμου.

Την περίοδο 1946-1967, που ήταν και από τις δυσκολότερες περιόδους για τη χώρα μας, η Ελλάδα θα συνάψει συνολικά δάνεια ύψους 406 εκατ. δολ. για την αντιμετώπιση δαπανών του εμφυλίου πολέμου και κυρίως για σημαντικά έργα υποδομής, που έθεσαν τα θεμέλια για την ανάπτυξη της χώρας. Την περίοδο αυτή διακανονίστηκε το 97% του εξωτερικού προπολεμικού Δημόσιου Χρέους. Την περίοδο της δικτατορίας ο εξωτερικός δανεισμός σημείωσε πολύ μικρή αύξηση, λόγω της απομόνωσης της χώρας μας και τελικά το εξωτερικό Δημόσιο Χρέος το 1974 ήταν 115 δισ. δρχ. (22% του ΑΕΠ). Η περίοδος 1974-1981 ήταν η περίοδος ανασυγκροτήσεως της χώρας μας και τα λίγα δάνεια που πήραμε διατέθηκαν σχεδόν στο σύνολό τους για επενδύσεις, με την εκτέλεση των μεγάλων έργων υποδομής, όπως ο Μόρνος, οι εθνικές οδοί, τα σημαντικά έργα υποδομής στην Αττική, αποχετεύσεις, οδικές αρτηρίες, αποκατάσταση ζημιών από σεισμούς το 1978 και 1981 κ.λπ. και τελικά το εξωτερικό Δημόσιο Χρέος το 1981 ήταν μόλις 672 δισ. δρχ. (29,7% του ΑΕΠ). Η έκρηξη του χρέους και η ανεπανόρθωτη ζημιά έγινε την περίοδο 1981-1989, που αντί να εκμεταλλευτούμε τις χρηματοδοτικές δυνατότητες που μας παρείχε η ΕΟΚ για τη σύγκλιση της οικονομίας μας, όπως έκαναν οι άλλες χώρες του στόχου 1 (Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία), το ΠΑΣΟΚ ακολούθησε τριτοκοσμική πολιτική, […] Από το 1981 που ενταχθήκαμε στην ΕΟΚ, ο καθένας μπορεί και ξέρει πώς διογκώθηκε το χρέος, η σπατάλη και από ποιους έγιναν τα σκάνδαλα. Και ότι δεν ζήτησαν Έλληνες πολίτες όπλα από την Γερμανία ή την Γαλλία, ούτε στην «χρυσή» εποχή της φούσκας ούτε τώρα. Ο Ελληνισμός άλλα θέλει: σεβασμό στο αίμα που έχυσε ενάντια σε όποιον τύραννο και σφαγέα θέλησε τα χώματα της Ελλάδας και της Κύπρου μας, Ελευθερία και Δημοκρατία. Ο Όθωνας και η Αμαλία του, Γερμανίδα και αυτή και χωρίς καμιά κατανόηση-το αντίθετο- για τον ελληνικό λαό, επειδή σας διαφεύγουν von Martin κάποια πράγματα, έφερε μαζί του μια τριανδρία(τύπου Τρόικα εκ Μονάχου) που σπατάλησε ότι μπορούσε και προκαλούσε με την δύναμη των όπλων. Έτσι φτάσαμε το 1843 στο παρόμοιο μνημόνιο με τις ανατριχιαστικά ίδιες συνέπειες για τον ελληνικό λαό. Τα χρήματα του κράτους τα σπατάλησαν, όπως είπαμε η Αυλή και οι εμφύλιοι σπαραγμοί της Επανάστασης του 1821 για τις καρέκλες. Η τότε λιτότητα, εξαιτίας των σπαταλών και της καταστροφής λόγω του πολέμου, δεν έφερε παρά μόνο ανέχεια(αυτή που βιώνουμε σήμερα και ας μην είχαμε πόλεμο) και προτείνεται νέο δάνειο για να πληρωθούν τα προηγούμενα. Το δάνειο δεν εγκρίνεται αλλά απαιτείται εκβιαστικά το πρωτόκολλο(μνημόνιο με όρους 2010-12). Οι εκπρόσωποι των Μ. Δυνάμεων της εποχής(Βρετανία, Γαλλία, Ρωσία), για να εξασφαλίσουν τα λεφτά τους, παρίστανται και επιβάλλουν την θέλησή τους στην «Ελληνική» Πολιτεία και απαιτούν λεπτομερή αναφορά για όλες τις λειτουργίες του ας πούμε κράτους(τότε Ελληνικό Βασίλειο). Χάρη στην «σοβαρή» πολιτική ξένων αφεντάδων και πολιτικάντηδων, απολύθηκαν δημόσιοι υπάλληλοι, οι συντάξεις-που έπαιρναν ελάχιστοι τότε- κόπηκαν τελείως, ο στρατός μειώθηκε και γενικά διαλύθηκε και οι δαπάνες μειώθηκαν κατά 60%, επεβλήθη προκαταβολή φόρων εισοδήματος και «δεκάτης»(αγροτική παραγωγή), αυξήθηκαν οι δασμοί και οι φόροι χαρτοσήμων, σταμάτησαν τα δημόσια έργα, καταργήθηκαν όλες οι υγειονομικές υπηρεσίες, απολύθηκαν οι υπάλληλοι του Εθνικού Τυπογραφείου, οι μισοί καθηγητές Πανεπιστημίου, δασικοί υπάλληλοι κ.ά., καταργήθηκαν οι διπλωματικές αποστολές, νομιμοποιήθηκαν τα αυθαίρετα. Με παρόμοιες κινήσεις φτάσαμε ξανά το 1893 στο «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν» και τον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο που ακούστηκε από την Γερμανία της Merkel πάλι ως σωστή λύση και για το 2012. Όμως μετά το μνημόνιο ήρθε «αγαπητέ» von Martin η 3^η Σεπτεμβρίου του 1843 και η Επανάσταση την οποία ακολούθησε η έξωση του Όθωνα και της μισητής Βαυαροκρατίας. Να θυμάστε και αυτό και ότι χρωστάτε περισσότερα, υλικά και όχι μόνο, στην Ελλάδα. Και ότι μπορούμε, και θα γίνει, να πάρουμε και τις πέτρες στα πεζοδρόμια της Γερμανίας και όλη την χώρα να αγοράσουμε! Δεν είναι θέμα εκδίκησης αλλά δικαίωσης.