30/06-02/07/1934: Η ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΜΑΧΑΙΡΙΩΝ

30/06-02/07/1934: Η ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΜΑΧΑΙΡΙΩΝ

[το ξεκαθάρισμα λογαριασμών πριν την εδραίωση των ναζί και του Hitler στο κόμμα και στην Γερμανία-η αρχή του μεγάλου εγκλήματος του Β’ ΠΠ-]

Ως Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών(Nacht der langen Messer) νοείται το 3ήμερο μαζικών δολοφονιών(Σαββατοκύριακο 30/06-02/07/1934), ουσιαστικά ξεκαθάρισμα λογαριασμών, στη Γερμανία, όταν εκκαθαρίστηκε από τον Αδόλφο Hitler ολόκληρη η ηγεσία της παραστρατιωτικής οργάνωσης Sturmabteilung. Έλαβε χώρα σ' ένα τουριστικό θέρετρο στα περίχωρα του Μονάχου. Με την ευκαιρία θανατώθηκαν δεξιοί πολιτικοί που δεν είχαν σχέση με τα SA και αντίπαλοι του Hitler. Η επίσημη εκδοχή της ναζιστικής προπαγάνδας περιέγραψε αυτές τις ενέργειες ως προληπτικό μέτρο κατά ενός πραξικοπήματος δήθεν προγραμματισμένου από τον Ernst Röhm, αρχηγό των SA και παλαιό φίλο του Hitler. Γι’ αυτό χρησιμοποίησε τον όρο Röhmputsch(«Πραξικόπημα του Röhm»). Πρωταγωνιστές ήταν ο Hitler και οι άμεσοι συνεργάτες του Göring, Himmler, Goebbels και Heydrich και από την άλλη τα ηγετικά στελέχη της παραστρατιωτικής οργάνωσης SA(Sturmabteilung), με επικεφαλής τον φίλο και συναγωνιστή του Hitler, Ernst Rohm. Η έκφραση «Η Νύχτα των μεγάλων μαχαιριών» αναφέρεται σε ένα επεισόδιο από τους θρύλους του Βασιλιά Αρθούρου. ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ Η SA ήταν μια μαζική οργάνωση του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος της Γερμανίας, που βοήθησε τα μέγιστα στην άνοδο του Hitler στην εξουσία, με τις τρομοκρατικές μεθόδους, που εφάρμοσε. Οι επικρίσεις στις τάξεις της είχαν κορυφωθεί(καλοκαίρι 1933) για την πορεία που ακολουθούσε το κόμμα. Πολλά μέλη των «Φαιοχιτώνων», όπως είναι γνωστή στην Ελλάδα η SA, είχαν πάρει πολύ σοβαρά το 2^ο συνθετικό του τίτλου και κατηγορούσαν τον Hitler ότι απεμπόλησε τις αρχές του Σοσιαλισμού από το πρόγραμμα του κόμματος. Η εξέλιξη αυτή σχετίζεται με το μεγάλο κραχ του 1929 στη Wall Street και την επακολουθήσασα οικονομική κρίση στη Γερμανία, που προκάλεσε εκτεταμένη ανεργία. Για τους άνεργους Γερμανούς το όνειρο για μια καλύτερη ζωή περνούσε μέσα από τις τάξεις των Φαιοχιτώνων. Το 85% των μελών τους ανήκε στην εργατική τάξη. Έτσι, ανέπτυξαν μια σοσιαλιστική συνείδηση, η οποία γρήγορα τους αποξένωσε από τις επιλογές της ηγετικής ομάδας του Ναζιστικού Κόμματος, που προέτασσε το εθνικιστικό στοιχείο. Ζητούσαν η SA να γίνει ο πυρήνας του νέου γερμανικού στρατού. Το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα(ναζί) διέθετε(αρχές δεκαετίας 1930) 2 ένοπλα σώματα που λειτουργούσαν ως παραστρατιωτικές οργανώσεις: τα SA(SturmΑbteilung, τμήμα εφόδου) και τα SS(SchutzStaffel, τάγμα προστασίας). Μαζικότερα ήταν τα SA-εκείνη την περίοδο ξεπερνούσαν τα 3 εκ- και ήταν επιφορτισμένα να συγκρούονται στους ταραγμένους δρόμους των γερμανικών πόλεων με κομμουνιστές, σοσιαλδημοκράτες, συνδικαλιστές κλπ. Τα SS, των οποίων ρόλος ήταν η προστασία των υψηλόβαθμων κομματικών στελεχών, τυπικά θεωρούνταν επίλεκτη μονάδα των SA και δεν ξεπερνούσαν τους 30.000 άνδρες στην περίοδο που αναφερόμαστε. Η διαφορά ανάμεσα στα 2 σώματα ήταν ποσοτική και κοινωνική-πολιτική. Τα SA στελεχώνονταν κυρίως από τις μάζες και προσδοκούσαν ότι μετά την άνοδο του Hitler στην εξουσία, θα ετίθεντο σε εφαρμογή οι αντικαπιταλιστικές εξαγγελίες του εθνικοσοσιαλιστικού προγράμματος. Τα SS αποτελούνταν κυρίως από την ελίτ των κομματικών μελών και ελέγχονταν πλήρως από την ηγεσία. Με την συμμετοχή του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος στην κυβέρνηση δεξιού συνασπισμού(1933), τα SA έγιναν ανεξέλεγκτα, με αποτέλεσμα να μπουν στο στόχαστρο των συντηρητικών κομμάτων που στήριζαν τον καγκελάριο Hitler και των κοινωνικών τάξεων που εκπροσωπούσαν. Έγιναν ανεξέλεγκτα ιδιαίτερα λόγω των χρόνιων υποσχέσεων του Hitler για αποκατάσταση της στρατιωτικής αίγλης του παρελθόντος και ακύρωση της Συνθήκης των Βερσαλλιών(1919) που περιόριζε το γερμανικό στρατό στους 100.000 άντρες. Τα SA επιθυμούσαν να αντικαταστήσουν τον παραδοσιακό στρατό της Γερμανίας, κάτι που γνώριζαν οι ηγέτες των ενόπλων δυνάμεων και οι συντηρητικοί πολιτικοί και οικονομικοί υποστηρικτές τους. Οι στρατιωτικοί ήξεραν πως ο Röhm πίεζε το φίλο και ομοϊδεάτη του να καταργηθεί ο στρατός και να αντικατασταθεί από την SA, οι βιομήχανοι και οι τραπεζίτες ενοχλούνταν από την αντικαπιταλιστική(εκ δεξιών) ρητορική τους, οι αριστοκράτες φοβούνταν ότι θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως μέσο για να απαλλοτριωθεί η γη τους, η μεσαία τάξη τρόμαζε από τις τραμπούκικες μεθόδους τους. Ο Hitler έβλεπε την SA ως εμπόδιο για την ομαλή συνεργασία του με τους παραπάνω και ως εν δυνάμει πηγή αμφισβήτησης της μονοκρατορίας του εκ των έσω, δίσταζε όμως να λάβει μέτρα αφού οι άνδρες της SA έκαναν όλη τη βρώμικη δουλειά για το κόμμα. Τα SA σύντομα μετατράπηκαν σε πρόβλημα για τον Hitler, που απειλούσε την πολιτική του επιβίωση αλλά και το μέλλον των Ναζί. Ο Hitler χρειαζόταν τη στήριξη των στρατηγών του παραδοσιακού στρατού και των επικεφαλής της βιομηχανίας για την αναδόμηση της Γερμανίας, μετά το κραχ. Κατά τη διάρκεια ενός συμβουλίου(τέλη Φεβρουαρίου 1934), ο Hitler ενημέρωσε τον Röhm ότι τα SA δεν επρόκειτο να γίνουν στρατιωτική δύναμη, αλλά θα περιοριζόταν σε συγκεκριμένες πολιτικές δράσεις. Ενώπιον του Hitler ο Röhm συναίνεσε και υπέγραψε μάλιστα και συμφωνία με τον υπουργό Άμυνας, στρατηγό Werner von Blomberg. Σύντομα ο Röhm άφησε να καταστεί σαφές ότι δεν σκόπευε να τηρήσει τη συμφωνία. 2 μήνες αργότερα δήλωσε ότι «Τα SA είναι η Εθνική Σοσιαλιστική Επανάσταση!» προς φρίκη των βιομηχάνων και συντηρητικών. O Hitler ποφάσισε να δράσει μόνο όταν(άνοιξη 1934) σύσσωμος ο παλαιός συντηρητικός πολιτικός κόσμος τον απείλησε ότι θα άρει την κοινοβουλευτική υποστήριξή του στην κυβέρνηση, αν δεν περιορίσει τις αυθαιρεσίες των ανδρών του Röhm. Ο Hitler, παρότι κυριαρχούσε στο πολιτικό σκηνικό της Γερμανίας, πάντα είχε στο μυαλό του την περίπτωση ανατροπής του. Η πανίσχυρη SA με αρχηγό τον φίλο και συνοδοιπόρο του Röhm ήταν μια απειλή, όχι μόνο για τον ίδιο, αλλά και για το στρατό και τους επιχειρηματίες. Στις αρχές Ιουνίου ο Röhm είχε μια 5ωρη συνάντηση με τον Hitler. Λίγες μέρες αργότερα ανακοίνωσε ότι θα έπαιρνε άδεια «ασθενείας» ενώ έθεσε το σώμα των SA σε άδεια για ολόκληρο τον Ιούλιο. Συγκάλεσε συνέδριο των ηγετών των SA για τις 30/07 σ’ ένα θέρετρο κοντά στο Μόναχο, όπου ο Hitler υποσχέθηκε να παρευρεθεί για να ξεκαθαριστεί το ζήτημα. Όλοι πίεζαν τον Hitler να λάβει μέτρα. Η δύναμη του Röhm προκαλούσε το φθόνο και των εσωκομματικών του αντιπάλων Göring, Himmler, Goebbels και Heydrich. Οι 4 αυτοί «επιφανείς» ναζί, με κατασκευασμένα στοιχεία, έπεισαν τον Hitler ότι ο Röhm ετοίμαζε πραξικόπημα για την ανατροπή του. Ο Hitler αποφάσισε να ξεκαθαρίσει αμέσως την κατάσταση. Κάλεσε σε μια επείγουσα σύσκεψη τα ηγετικά στελέχη των Φαιοχιτώνων στο ξενοδοχείο Hanselbauer στο θέρετρο Bad Wiessee, κοντά στο Μόναχο. O Hitler ενημερώθηκε από τον Πρόεδρο της χώρας και τον υπουργό Άμυνας ότι το ζήτημα των SA έπρεπε να λυθεί άμεσα, αλλιώς θα κηρυσσόταν στρατιωτικός νόμος και την εξουσία της χώρας θα αναλάμβανε ο στρατός, θέτοντας τέρμα στην πορεία των Ναζί. Την ίδια ώρα οι ηγέτες των SS διέσπειραν φήμες ότι τα SA σχεδίαζαν να καταλάβουν βίαια την εξουσία. Ο αρχηγός των SS, Himmler, πέτυχε κρυφή συμφωνία με τους στρατηγούς των ενόπλων δυνάμεων, ώστε να παράσχουν αυτοί τα όπλα αλλά να απέχουν από τη δράση, αφήνοντας τα SS να «τακτοποιήσουν» το θέμα των SA. Φτάνοντας στο Μόναχο(αυγή Σάββατο 30/06), ο Hitler διέταξε αρχικά να συλληφθούν όσα μέλη των SA βρισκόταν εντός του κτιρίου των Ναζί. Στη συνέχεια κατευθύνθηκε να συναντήσει τον Röhm και τους άλλους ηγέτες των SA. Όλοι συνελήφθησαν από τα SS και μεταφέρθηκαν σε μια φυλακή εκτός Μονάχου όπου αργότερα εκτελέστηκαν από τα SS. Αυτή ήταν η αρχή του αιματηρού διωγμού, ο οποίος υλοποιήθηκε με μαζικές συλλήψεις και δεκάδες εκτελέσεις στελεχών των SA από τα SS. Απώτερος στόχος του ήταν να τους εξαφανίσει από προσώπου γης. Ο Hitler εισέβαλε ο ίδιος στο δωμάτιο του Röhm και τον συνέλαβε επ' αυτοφώρω στο κρεβάτι με 2 νεαρούς. Ο Röhm ήταν γνωστός για τη σεξουαλική του ιδιαιτερότητα(ομοφυλοφιλία), η οποία προκαλούσε πονοκεφάλους στα ηγετικά κλιμάκια του Ναζιστικού Κόμματος. Μόλις αντίκρισε το θέαμα, ο Hitler φέρεται να του είπε: «Να, ποιοι θέλουν να κυβερνήσουν την Γερμανία!» και αμέσως έδωσε εντολή να τον συλλάβουν. Λέγεται ότι ο ίδιος ο Hitler τον σκότωσε. Τις επόμενες ώρες, πολλά στελέχη των Φαιοχιτώνων συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν χωρίς 2^η κουβέντα. Η επιχείρηση Kolibri, λοιπόν, ξεκίνησε με την κατασκευή ενός πλαστού κατηγορητηρίου από τον Heinrich Himmler, πως ο Röhm είχε λάβει 12 εκ μάρκα από την Γαλλία για να ανατρέψει τον Hitler. Το κατηγορητήριο ήταν απαραίτητο, ώστε ο Hitler να πείσει(24/06) τα στελέχη της SS να αναλάβουν την επιχείρηση χωρίς συναισθηματικούς δισταγμούς. Στον φάκελο γινόταν αναφορά στις ομοφυλοφιλικές τάσεις του Röhm, πράγμα ανήκουστο για την εποχή εκείνη. 3 μέρες αργότερα συμφώνησε με τον στρατό για την επιχείρηση, κάτι εύκολο, αφού το στράτευμα ελεγχόταν ακόμα από τους συντηρητικούς αστούς. Ο Hitler συγκέντρωσε(πρωί 30/06) τους ηγέτες των βαυαρικών SA στο Μόναχο και τους άσκησε δριμύτατη κριτική, επειδή δήθεν αδυνατούσαν να επιβάλουν τη ναζιστική τάξη στους δρόμους της πόλης. Αυτή ήταν η αρχή του διωγμού, ο οποίος υλοποιήθηκε με μαζικές συλλήψεις και δεκάδες εκτελέσεις στελεχών των SA από τους άνδρες των SS χωρίς καν δίκη. Μέσα στην αναταραχή, ο Hitler βρήκε την ευκαιρία να εξοντώσει και πολιτικούς αντιπάλους του που δεν είχαν σχέση με την οργάνωση(π.χ.  Gregor Strasser, στρατηγός Ferdinand von Bredow, πρ. καγκελάριος Kurt von Schleicher και πρ. πρωθυπουργός της Βαυαρίας Gustav Ritter von Kahr). Ο Röhm συνελήφθη στο εξοχικό του και οδηγήθηκε στη φυλακή Stadelheim του Μονάχου, χωρίς να αντιλαμβάνεται τι έχει συμβεί. Ο επικεφαλής των δεσμοφυλάκων Theodor Eicke άφησε στο κελί ένα πιστόλι με μια σφαίρα και αποχώρησε, προσδοκώντας ότι ο Röhm θα αυτοκτονούσε. Κάτι τέτοιο δε συνέβη και τελικά εκτελέσθηκε(02/07). Ο συνολικός αριθμός των θυμάτων δεν δημοσιεύθηκε. Ο νέος αρχηγός των SA, Victor Lutze, είπε αργότερα ότι εκτελέσθηκαν 81 άτομα. Σήμερα υπολογίζεται ότι στις 3 ημέρες δολοφονήθηκαν 200-1.000 άνθρωποι από την SS με βοήθεια από τη μυστική αστυνομία(Gestapo) και τον στρατό. ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ Στα ΜΜΕ  ο Hitler παρουσιάσθηκε ως θύμα συνωμοσίας του Röhm. Ο Hitler ανακοίνωσε (13/07/1934) στο γερμανικό λαό ότι 61 άτομα εκτελέστηκαν για την εναντίον του συνωμοσία, 13 σκοτώθηκαν, ενώ προσπαθούσαν να αποφύγουν τη σύλληψη και 3 αυτοκτόνησαν. Σύνολο 77. Ορισμένοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό των εκτελεσθέντων σε 400. Ο Hitler, με αρκετή δόση αλαζονείας, δικαιολόγησε την πράξη του: «Αν κάποιος με ρωτήσει γιατί δεν έστειλα τους συνωμότες στη δικαιοσύνη, ένα έχω να τους πω: Είμαι υπεύθυνος για τη μοίρα του γερμανικού λαού και γι' αυτό έγινα ο υπέρτατος κριτής» Με τις αιματηρές εκκαθαρίσεις τη Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών, το ναζιστικό κόμμα επέβαλε τον απόλυτο έλεγχό του στο κράτος, ο Hitler έγινε ο αναμφισβήτητος κυρίαρχος του κόμματος και κέρδισε την εμπιστοσύνη του στρατού. Τα SS ανεξαρτητοποιήθηκαν από την SA, που υποβαθμίστηκε στη ναζιστική κρατική και κομματική δομή. Κράτος και Κόμμα στη Γερμανία ήταν πλήρως προετοιμασμένα για να χρησιμοποιήσουν την ωμή και κτηνώδη βία τους, για να εκπληρώσουν τους πολιτικούς τους στόχους. Η Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών νομιμοποιήθηκε(03/07) ως αυτοάμυνα του κράτους βάσει του Εξουσιοδοτικού Νόμου(Ermächtigungsgesetz), ενός νόμου του συντάγματος της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης(1919-33) που, τυπικά, ήταν ακόμα εν ισχύ. Μετά τα γεγονότα έγινε πλέον φανερό ότι η Γερμανία είχε μεταμορφωθεί σε κράτος όπου κυβερνούσε η αυθαιρεσία. Ο καγκελάριος Hitler διέταξε την εκτέλεση ανθρώπων(έστω και τραμπούκων) δίχως δικαστική απόφαση, πράγμα που φανερώνει ότι ακόμα και το σύστημα δικαίου της χώρας είχε πλέον πέσει θύμα του Συγχρονισμού(Gleichschaltung). To Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα(ναζί) εδραίωσε απόλυτη κυριαρχία σε όλους τους τομείς της γερμανικής κοινωνίας και οικονομίας. Σε εσωκομματικό επίπεδο, η εξόντωση του Röhm απάλλαξε τον Hitler από τα «πολιτικά βαρίδια» της περιόδου που βρισκόταν στην αντιπολίτευση και διευκόλυνε τη συνεννόησή του με το πολιτικό, οικονομικό και στρατιωτικό κατεστημένο. Μετά το «Πραξικόπημα του Röhm» η SA έχασε οριστικά τη σημασία της και η SS απέκτησε βασικό ρόλο στη Ναζιστική Γερμανία.

Η νύχτα των μεγάλων μαχαιριών(αφήγηση) Μια φάλαγγα από καμιά δεκαριά αυτοκίνητα βγαίνει νότια του Μονάχου και κατευθύνεται προς το θέρετρο του Wiessee στις όχθες της λίμνης Tegern. Στα περισσότερα αυτοκίνητα ξεπροβάλλουν μυδράλια και στο μπροστινό δίπλα από τον σοφέρ κάθεται σιωπηλός ο Hitler. Τα αυτοκίνητα σταματούν μπροστά σε ένα ξενοδοχείο βουτηγμένο στην πρωινή σιωπή. Δεν είναι καλά-καλά 7 η ώρα και μπρος στην είσοδο του κτιρίου 2 φρουροί των SA αναπηδούν σαστισμένοι καθώς βλέπουν τον Führer να προχωρεί καταπάνω του και του παρουσιάζουν όπλα. Ο Hitler τους αγνοεί και μπαίνει στο κτίριο ακολουθούμενος από μια κουστωδία αντρών των SS. Ζητάει να του δείξουν το δωμάτιο που κοιμάται ο Ernst Röhm. Η πόρτα δεν είναι κλειδωμένη και ο Hitler την ανοίγει απότομα. Ξυπνημένος απότομα ο αρχηγός των ταγμάτων εφόδου(SA), ο παλιός σύντροφος στον αγώνα, ο παλιόφιλος, ο μόνος συνεργάτης που ο Hitler του μιλούσε στον ενικό, ορθώνει το τεράστιο κορμί του το διάστικτο από ουλές. Σαστισμένος και πριν προλάβει να μιλήσει ο Hitler τον περιλούζει με βρισιές. Άντρες των SS που έχουν μπει στο δωμάτιο , του περνούν χειροπέδες και τον σέρνουν έξω προς ένα λεωφορείο που περνούσε τυχαία(;) και το επέταξαν. Μέσα σ’ αυτό σωριάζουν κι άλλους αρχηγούς των SA που συλλαμβάνουν στα άλλα δωμάτια του ξενοδοχείου. Πυροβολισμοί αντηχούν στο κτίριο και 2 σώματα κείτονται κάτω. Το αίμα του Heines, αρχηγού των SA Σιλεσίας ενώνεται με το αίμα του νεαρού σοφέρ του. Τους βρήκαν να κοιμούνται αγκαλιασμένοι και όταν κάποιος από τους 2 θέλησε να αντιδράσει στην σύλληψη τους, τους πυροβόλησαν(σημ. Ο Röhm ήταν γνωστός για την ομοφυλοφιλία του, πράγμα που ποτέ δεν έκρυψε και για αυτόν ο κόσμος υπήρχε αποκλειστικά στην αντρική έκδοση. Αποτέλεσε μια από τις αφορμές για την εξόντωσή του). Η αναταραχή κράτησε το πολύ μια ώρα. Σιωπηλός ο Hitler παίρνει το δρόμο της επιστροφής για το Μόναχο ακολουθούμενος πάντα από την συνοδεία του και λεωφορείο με του συλληφθέντες. Κατευθύνεται στο υπουργείο Εσωτερικών της Βαυαρίας. Μια ομάδα 800 επίλεκτων των SS με διοικητή τον Sepp Dietrich(το 1941 θα μπει σαν αρχηγός των δυνάμεων κατοχής στην Αθήνα) το έχουν ήδη καταλάβει καθώς και το κοντινό κτίριο των φυλακών του Stadelheim. Απίστευτη κινητικότητα επικρατεί ανάμεσα στα 2 κτίρια. Λίστες με ονόματα περνούν και τσεκάρονται από το χέρι του Hitler και τα SS του Dietrich πιάνουν δουλειά . Δεν προλαβαίνουν να κουβαλούν αγουροξυπνημένους «αξιωματικούς» των SA και τα αποσπάσματα πιάνουν δουλειά. Το σκηνικό είναι πάντα το ίδιο. Ένα απόσπασμα από 8 μαυροφορεμένους άντρες των SS-οι 4 έχουν στα ντουφέκια τους αληθινές σφαίρες-. Παρατάσσονται σε γραμμή προς τον κατάδικο. Μια σύντομη διαταγή ακούγεται και πυρ. Τα περισσότερα θύματα της εκκαθάρισης αστραπής δεν παίρνουν χαμπάρι τι τους βρήκε. Ο υψηλόβαθμος των SA August Schneidhuber ουρλιάζει στους εκτελεστές του «Δεν ξέρω τι γίνεται, αλλά σημαδέψτε τουλάχιστον καλά, γουρούνια». Κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι έγινε πραξικόπημα εναντίον του Hitler και φωνάζουν Heil Hitler πριν σωριαστούν νεκροί. Όσο για τον Röhm ο Αδόλφος του επιφυλάσσει ευνοϊκότερη μεταχείριση. Διατάζει να του ακουμπήσουν ένα περίστροφο στο κελί του για να αυτοκτονήσει «αξιοπρεπώς». Αλλά ο Röhm δεν τα γουστάρει αυτά. Πετάει κάτω το περίστροφο και ουρλιάζει «Αν πρέπει να σκοτωθώ, ας με σκοτώσει ο ίδιος ο Αδόλφος». 2 αξιωματικοί των SS μπαίνουν τότε στο κελί του  και αδειάζουν τα όπλα τους πάνω στον Röhm. Όλο το απόγευμα εκείνης της μέρας κυλάει χωρίς να σταματήσουν οι πυροβολισμοί από το Stadelheim. Ο Hitler ανησυχεί. Στο Μόναχο η δουλειά τελειώνει αλλά δεν γνωρίζει ακόμα τι γίνεται στο Βερολίνο που την δουλειά έχουν αναλάβει να διεκπεραιώσουν οι Himmler και Göring. Κάποια στιγμή επικοινωνεί με Βερολίνο και ο Himmler στο τηλέφωνο πληροφορεί «Mein Führer, αναγκαστήκαμε να επεκτείνουμε την αποστολή». Και στο Βερολίνο όπως ήταν προγραμματισμένο η επιχείρηση ξεκίνησε από τα ξημερώματα. Τα SS με την συνδρομή της Gestapo του Göring ακολούθησαν την ίδια μέθοδο. Μόνο που μαζί με τους αξιωματικούς των SA φρόντισαν να «λύσουν» και κάποιες παλιές διαφορές. Κατάλογοι και φάκελοι πηγαινοέρχονται προς το κτίριο της Σχολής Ευελπίδων που καταλήφθηκε με την ανοχή του στρατού και μεταβλήθηκε σε φυλακή, με μια μονότονη εντολή «Schiessen, Schiessen» (τουφεκίστε, τουφεκίστε). Λέγεται ότι το μακελειό πήρε τέτοιες διαστάσεις που μερικοί από τους εκτελεστές των SS σωριάζονταν κάτω με νευρικούς σπασμούς και χρειάστηκε μέρες πολλές να καθαριστούν οι τοίχοι και το έδαφος από το αίμα των θυμάτων. Οι νεκροί αυτής της ημέρας και της νύχτας που θα ακολουθήσει ξεπέρασαν τους 1.000. Όλη η ηγεσία των SA εξοντώθηκε. Ανάμεσά τους και ο «στρατηγός» Karl Ernst αρχηγός των SA Βερολίνου (δολοφονήθηκε ενώ ξεκινούσε το γαμήλιο ταξίδι του) ο μοναδικός που γνώριζε πραγματικά ποιος έβαλε την πυρκαγιά στο κτίριο της Reichstag(Γερμανική Βουλή) παραμονές των εκλογών, που προκάλεσε το σοκ στην κοινή γνώμη και έκανε τον Hitler απόλυτο κυρίαρχο της Γερμανίας. Καμιά δεκαριά μόνο γλύτωσαν που η τύχη το έφερε να ποντάρουν στο ανατέλλον άστρο του αρχηγού των SS και να προδώσουν έγκαιρα, τον Röhm και τους συναγωνιστές τους. Δολοφονήθηκαν ο πρώην πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου της Βαυαρίας von Kahr, που έκανε 10 χρόνια πριν, να αποτύχει το πραξικόπημα της μπυραρίας, ο στρατηγός von Schleicher, ο τελευταίος καγκελάριος πριν τον von Schleicher-προσπάθησε να γκρεμίσει το Ναζιστικό καθεστώς-, ο παλιός αρχηγός του Ναζιστικού κόμματος Gregor Strasser, που είχε διακόψει επαφές με τον Αδόλφο. Ο Hitler ήταν νονός των 2 δίδυμων παιδιών του και λέγεται ότι αργότερα ένα από τα δίδυμα όταν έμαθε τον υπεύθυνο του φόνου του πατέρα του είπε το ανατριχιαστικό «στο κάτω-κάτω είναι ο Führer μας», στενοί συνεργάτες των παραπάνω, ο αρχηγός των καθολικών του Βερολίνου Erich Klausener στενότατος συνεργάτης του von Papen(αντικαγκελάριος) και προϊστάμενος του ιδιαίτερου του γραφείου. Το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο προς τον αντικαγκελάριο. «Κάτσε καλά γιατί θα σε πάρει ο διάολος», ο πάτερ Stempfle αποσχηματισμένος Ιησουίτης και παλιός συνεργάτης του Hitler. Γνώριζε για κάτι ανήθικα γράμματα που είχε γράψει παλιά ο Αδόλφος στην ανιψιά του Gelly, πολίτες που βρέθηκαν σε λάθος σημείο την λάθος ώρα. Τι ήταν, όμως, αυτό που έκανε τον Hitler να προχωρήσει σε αυτό το μακελειό; Η επίσημη εκδοχή των Ναζί μιλά για απόπειρα πραξικοπήματος, ύστερα από συνωμοσία σε συνεννόηση με δεξιούς και αριστερούς κύκλους υποκινούμενη από μια ξένη δύναμη(Γάλλοι). Γίνεται αναφορά στην σεξουαλική διαφθορά των SA και γενικόλογες προδοσίες. Για τον Schleicher επειδή ήταν βαριά η εξόντωσή του, η εκδοχή ανέφερε ότι συνωμότησε εναντίον του καθεστώτος και έκανε το λάθος να αντισταθεί στην σύλληψή του. Η πραγματικότητα είναι λίγο διαφορετική. Η δύναμη των 4 εκ SA ανησυχούσε τον Hitler και από την στιγμή που έγινε παντοδύναμος η αποστολή τους είχε τελειώσει. Έτσι δεν ήθελε και πολύ να πιστέψει τις εκθέσεις των Himmler και Göring για δήθεν συνωμοσίες. Ο Röhm στέκονταν εμπόδιο στις φιλοδοξίες και των 2. Ο πιο κερδισμένος από την ιστορία βγήκε ο Himmler και τα SS που το αμέσως επόμενο διάστημα εξαργύρωσαν και με το παραπάνω την απόλυτη πίστη τους στον Αδόλφο. Τα SA έγιναν ιστορία. Το «αστείο» της περίπτωσης ήταν ότι ο ύμνος τους έλεγε «Ας τροχίσουμε τα μεγάλα μαχαίρια μας στην άκρη του πεζοδρομίου. Και σαν έρθ' η ώρα της τιμωρίας, θα βρεθούμε έτοιμη για την σφαγή»! Την 30/06/1934 την «Nύχτα των μεγάλων μαχαιριών»(αν και οι περισσότερες σφαγές έγιναν με το φώς της ημέρας) η Γερμανία μπήκε στον γύψο και η ταφόπλακα στο τάφο της Δημοκρατίας έκλεισε οριστικά. Η βία και η τρομοκρατία των Ναζί θα γίνει καθημερινό φαινόμενο και οι πνευματικοί άνθρωποι του τόπου ένας-ένας θα εγκαταλείψουν την χώρα.