Πού οδηγείται η Γερμανία...

Πού οδηγείται η Γερμανία...

Διαστάσεις μετωπικής σύγκρουσης προσλαμβάνει πλέον η αντιπαράθεση της Γερμανίας και των προσκείμενων σ' αυτήν κρατών από τη μία πλευρά και του συνασπισμού των χωρών του Ν με επικεφαλής τη Γαλλία από την άλλη. Κι επειδή η γερμανική αδιαλλαξία έχει προσλάβει πλέον τη μορφή παθολογικής εμμονής που εκδηλώνεται με δηλώσεις όπως «όσο ζω εγώ δεν θα υπάρξουν ευρωομόλογα», θεωρείται μάλλον βέβαιο ότι δεν θα πρέπει να περιμένουμε από τη Σύνοδο Κορυφής αποφάσεις, οι οποίες θα ήταν ικανές να δρομολογήσουν διαδικασίες ουσιαστικής αντιμετώπισης της κρίσης που υπονομεύει ακόμη και την ίδια την ύπαρξη της ΕΕ. Γενική είναι η εκτίμηση ότι αποκλειστικά υπεύθυνη για τα αδιέξοδα που έχουν διαμορφωθεί είναι η Γερμανία. Ο George Soros, μάλιστα, χρησιμοποίησε ιδιαίτερα σκληρή γλώσσα για να καταγγείλει τη στάση της. Εξελίσσεται, εκτίμησε, σε «μισητή ιμπεριαλιστική δύναμη». Και κάθε άλλο παρά υπερβολική ήταν η αξιολόγησή του, από τη στιγμή που η στάση της Merkel διέπεται από αδιαπραγμάτευτη αδιαλλαξία, παντελή έλλειψη αλληλεγγύης και εμμονή σε ιδέες και απόψεις, οι οποίες αυξάνουν την ανεργία, βαθαίνουν την ύφεση και ακυρώνουν το όνειρο για μια κοινή πορεία των ευρωπαϊκών λαών. Δεν έχει υπάρξει εδώ και δεκαετίες τέτοιας σοβαρότητας ρήξη ανάμεσα σε Γαλλία και Γερμανία, οι οποίες αποτελούν διαχρονικά τον πυρήνα του ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Αλλά δεν πάει άλλο. Οι εμμονές της Merkel διευρύνουν μέρα με τη μέρα την κρίση και ήδη κάτι λιγότερο από τις μισές χώρες της Ευρωζώνης έχουν καταφύγει στον μηχανισμό στήριξης. Η γερμανική συνταγή όχι μόνο δεν αποδίδει, αλλά προκαλεί τα αντίθετα ακριβώς αποτελέσματα. Λένε ότι 2 είναι οι μεγάλοι φόβοι των Γερμανών. Ο ένας είναι τα χρέη και ο πληθωρισμός που τους θυμίζει τα εφιαλτικά χρόνια μετά τον Α' ΠΠ και ο 2^ος είναι η απομόνωση στην οποία επανειλημμένα έχουν βρεθεί εξαιτίας των δεινών που έχουν προκαλέσει στην Ευρώπη και όχι μόνο. Φοβούμενοι μήπως ξαναζήσουν τον οικονομικό εφιάλτη, οδηγούνται αναπότρεπτα και με βεβαιότητα στον πολιτικό.