ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΚΤΗΤΩΝ…

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΚΤΗΤΩΝ…

(μιας που η Merkel ευχήθηκε «Καλά Χριστούγεννα στην τελευταία Σύνοδο, να υπενθυμίσουμε κάποιες «γιορτές» γερμανικές… Πάντως εύχομαι του χρόνου να μιλάμε μόνο για γλυκά και τραγούδια, να γίνει το θαύμα για την πατρίδα μας και το μέλλον αυτής, τα παιδιά…)

ΔΕΙΤΕ: Μερικές σπάνιες φωτογραφίες Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν από το φωτογράφο του Χίτλερ,  Hugo Jaeger στις 18 Δεκεμβρίου του 1941. Τα Χριστούγεννα τα «τιμούσε» ο Αδόλφος και οι Ναζί στην Ελλάδα… Πλέον δεν τα σκοτώνουν άμεσα τα παιδιά μας, αλλά με τα φασιστικά τους μέτρα για… πειθαρχία... Δυστυχώς τα Χριστούγεννα αυτά σημαίνουν κατοχή, πείνα και θλίψη και τους Γερμανούς να γελούν στο Βερολίνο για το οικονομικό τους έγκλημα τρώγοντας γουρούνι και πίνοντας μπύρα στην εξαθλίωση των παιδιών μας…

Ναζί-απόγονοι του Ηρώδη σκοτώνουν βρέφη!(Μιά αληθινή ιστορία από την κατοχή)

Ο Στρατής Μυριβήλης στο βιβλίο του «Το κόκκινο βιβλίο», περιγράφει με τα μάτια ενός στρατοκόπου τα αίσχη των αιμοσταγών γερμανών στρατιωτών, όταν η Ελλάδα βρισκόταν υπό την Κατοχή του χιτλερισμού, παρομοιάζοντάς τους με τους στρατιώτες του Ηρώδη: 

  «Ήταν ένα αγροτικό χωριό πού καιγόταν. Τά σπίτια βούλιαζαν μέσα στις σπίθες, η ζωή των ανθρώπων και των ζώων έτρεχε φουρφουρίζοντας από τις μεγάλες μαχαιριές. Οι άνδρες των αιμάτων μέ τα φονικά όπλα και μέ τό δαυλό στά χέρια έτρεχαν από σπίτι σέ σπίτι καί μοίραζαν τό θάνατο. Ο στρατοκόπος τους γνώρισε. Ήταν οι ίδιοι οι στρατιώτες του Ηρώδη...

Μπήκε αόρατος στά σπίτια πού ξεθεμέλιωναν. Τούς είδε νά λιανίζουν μέ τις λόγχες τούς γέρους, νά λιώνουν κάτω από τις μπότες τους τά βρέφη. Τούς είδε ν' ανοίγουν την κοιλιά της ετοιμόγεννης μητέρας, νά βγάζουν τό έμβρυο και νά τό σηκώνουν στή μύτη της ξιφολόγχης. Μπήκε μαζί τους σ' ένα σπίτι. Σ' ένα κλινάρι γαλούριζαν δυο μικρά παιδιά. Φαίνονταν δίδυμα. Οι στρατιώτες του Ηρώδη τά σήκωσαν, τά κάθισαν σ' έναν καναπέ. Τά μικρά χαμογέλασαν, άπλωσαν τά χεράκια πρός τά όπλα πού γυάλιζαν, κουνούσαν τά ρόδινα μπράτσα τους σάν πρωτοδοκίμαστες φτερούγες. 

 Ένας στρατιώτης άπλωσε τό χέρι νά πνίξει τό ένα. Τό μικρό έπιασε αυτό τό χέρι, έβαλε τό μεγάλο δάχτυλο του στρατιώτη στο στόμα καί τό βύζαινε. Κείνη την ώρα έμπαινε ένας άλλος μ' έναν ντενεκέ μπενζίνα. Αυτός πού ήταν επικεφαλής τούς σταμάτησε. Ξέφτισε μιά λούνα μπαμπάκι από τό προσκέφαλο των παιδιών, το έστριψε φυτίλι. Κατόπι το βούτηξε στη μπενζίνα καί το τρύπωσε με προσοχή στά ρουθούνια καί στ' αυτάκια των παιδιών. Οι άλλοι κατάλαβαν το παιχνίδι, τριγύριζαν χαρούμενοι τον καναπέ καί περίμεναν χτυπώντας με ανυπομονησία τα γόνατα. Τότε ο βαθμοφόρος τράβηξε ένα σπίρτο καί έβαλε φωτιά στά φυτίλια, ένα πρός ένα.

  Οι στρατιώτες διασκέδαζαν πολύ. Γελούσαν ξεκαρδισμένοι και χτυπούσαν τά γόνατα. Σαν τέλειωσε το παιχνίδι ράντισαν τη μπενζίνα στα έπιπλα και έβαλαν φωτιά. Η φλόγα όρμησε πεινασμένη, έγλειφε τα πτώματα, τις πόρτες και τις κουρτίνες, κατόπι έτριξε τα δόντια της μασώντας τά δοκάρια. Από το στάβλο του σπιτιού ανέβηκε ένα φοβερό μουκάνισμα. ήταν τά βόδια και τά γελάδια πού μούγκριζαν μακρόσυρτα, παρακαλεστικά, κουτουλούσαν την αμπαρωμένη πόρτα να τούς ανοίξουν καί κανένας δεν τούς άνοιξε.

 Μέσα στην πλατέα του χωριού ήταν ο μεγάλος πλάτανος. Οι στρατιώτες του Ηρώδη (εννοεί τους Γερμανούς στρατιώτες) μάζεψαν τα βρέφη, τα έβρεξαν με μπενζίνα καί τα κρέμασαν από τις φασκιές, δεμένα από τη μέση. Κουνιόνταν ανάερα σαν παράξενοι καρποί του γέρικου δέντρου. Κατόπι μπήκαν σ' ένα σχολειό που είχαν κλεισμένες τις μανάδες. Η συνέχεια εδώ

Και εδώ Χριστούγεννα στο μέτωπο του Α’ ΠΠ… Πώς το «πνεύμα των Χριστουγέννων» σταμάτησε για μια μέρα έστω το 1ο γερμανικό έγκλημα του 20ου αι.. 1 εκ. στρατιώτες έγραψαν ιστορία με αυτή την ανακωχή…