ΑΠΟ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ «ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ» GOLDEN BOYS ΚΑΙ ΥΠΑΙΤΙΟΙ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΜΑΣ
[οι 60ρηδες που από επαναστάτες έγιναν δυνάστες και «προστάτες του περιβάλλοντος». Ή πώς η μόλυνση από τους ίδιους και τις πράξεις τους έγινε πρώτης τάξεως για πλουτισμό μέσω της εκστρατείας προστασίας του!]
Οι «χίπηδες» που έγιναν διεθνείς παράγοντες
Οι επικές μάχες που έχει δώσει κατά καιρούς, αποτελούν πλέον θρύλο. Η επίδρασή της είναι αναμφίβολη. Και είναι πάρα πολύ δύσκολο να φανταστούμε πως το 1971, άρκεσε μια χούφτα ατόμων που ήταν σφόδρα αντίθετοι στις πυρηνικές δοκιμές, για να γεννηθεί αυτός ο παγκόσμιος οργανισμός που ονομάζεται Greenpeace. Η ιστορία της οργάνωσης ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του `60 στο Vancouver του Καναδά, στο οποίο τότε, όπως και σε πολλές άλλες πόλεις της Β. Αμερικής, άνθιζαν τα κινήματα διαμαρτυρίας. Με την Αμερική μπλεγμένη στο φουλ στην δίνη του Vietnam, πάρα πολλοί λιποτάκτες, φυγόστρατοι και αντιρρησίες συνείδησης έσπευδαν να βρουν καταφύγιο στον φιλόξενο γειτονικό Καναδά. Μέσα σ’ αυτό το αναβράζον περιβάλλον, μια νέα ιδέα κέρδισε υποστηρικτές. Όπως περιγράφει ο συγγραφέας και φωτογράφος Rex Weyler, «ο τερματισμός του πολέμου στο Βιετνάμ ήταν ότι πιο σημαντικό για εμένα… είμαστε ακτιβιστές της ειρήνης… γνωρίζαμε όμως πως συμβαίνει και κάτι ακόμη, και μιλάω για το ζήτημα του περιβάλλοντος και της οικολογίας, το οποίο θεωρούσαμε ως το αμέσως πιο σημαντικό». Ο ψυχρός πόλεμος όμως συνεχίζονταν αμείωτος, ενώ ο ανταγωνισμός των πυρηνικών μεταξύ των 2 υπερδυνάμεων, έπαιρνε τραγικές διαστάσεις. Το 1969, οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν πως θα πραγματοποιήσουν μια υπόγεια πυρηνική δοκιμή, με μια βόμβα ενός μεγατόνου στην νήσο Amchitka της Αλάσκας, 7.000 km ΒΔ του Vancouver. Ο Georges Payrastre, που ζούσε στο Vancouver εκείνα τα χρόνια θυμάται: «εξεπλάγην που μια χώρα όπως η Αμερική θα σκέφτονταν να κάνει κάτι τέτοιο τόσο κοντά… έμοιαζε σαν να γίνονταν στην αυλή μας». Τον Οκτώβριο του 1969, χιλιάδες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν για να διαμαρτυρηθούν για τις πυρηνικές δοκιμές στα σύνορα μεταξύ της καναδικής British Columbia και της αμερικανικής πολιτείας της Washington. Οι Αμερικανοί όμως συνέχισαν αδιαφορώντας για τις αντιδράσεις και αφού πραγματοποίησαν την έκρηξη, ανακοίνωσαν μια ακόμη δοκιμή για τον επόμενο χρόνο. Ως αντίδραση σε αυτή την ανακοίνωση, ένας κάτοικος του καναδικού Quebec και ένας Αμερικανός Κουάκερ δημιούργησαν την επιτροπή Don’t Make a Wave, που αποτελεί τον πρόγονο της Greenpeace. Με έμπνευσή της την ειρηνιστική φιλοσοφία των Quaker, η επιτροπή πρότεινε την αποστολή ενός πλοίου στην ζώνη των πυρηνικών δοκιμών της Alaska. Για να χρηματοδοτηθεί η 1η αυτή αποστολή, ο συνιδρυτής της επιτροπής Irving Stowe πρότεινε να διοργανωθεί μια συναυλία! Η συναυλία πραγματοποιήθηκε στις 16/10/1970, και σ αυτήν συμμετείχαν καλλιτέχνες όπως οι Joni Mitchell, James Taylor, Phil Ochs και το συγκρότημα Chilliwack. Συγκεντρώθηκαν $17.000, που ήταν αρκετά για να χρηματοδοτηθεί η καινοτόμος αποστολή. Στις 15/09/1971, ο πλοίαρχος John Cormack και 12 ακτιβιστές της Greenpeace σάλπαραν για την Amchitka, εν μέσω καταιγίδων. 2 από τα μέλη-ακτιβιστές, οι δημοσιογράφοι Bob Hunter και Ben Metcalfe, έστελναν ρεπορτάζ από το πλοίο στις εφημερίδες και στους ραδιοσταθμούς. 15 μέρες αργότερα, το πλοίο αναχαιτίστηκε από την αμερικανική ακτοφυλακή και παρεμποδίστηκε η περαιτέρω πλεύση του. Αν και η συγκεκριμένη αποστολή δεν κατάφερε να διακόψει την πυρηνική δοκιμή, εν τούτοις συγκέντρωσε τα φώτα της δημοσιότητας και έστρεψε την προσοχή της κοινής γνώμης στο ακανθώδες ζήτημα των πυρηνικών όπλων και δοκιμών. Αποτέλεσε δηλαδή την πρώτη επιτυχή εκστρατεία της οργάνωσης και την 1η μηντιακή της νίκη. Σήμερα, η Greenpeace διαθέτει γραφεία σε 40 χώρες του κόσμου, έχει σχεδόν 3 εκ μέλη και ελέγχει έναν προϋπολογισμό ύψους $150 εκ. Αυτή είναι η πορεία της περιβαλλοντικής αυτής ομάδας, που εξελίχθηκε από μια παρέα χίπηδων, σε μια σημαντική οργάνωση λομπιστών(lobby).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου