Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΘΕΛΕΙ ΟΣΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΚΛΕΨΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ Ο HITLER(και δεν μένει μόνο στο ελληνικό χρυσό, θέλει και των άλλων «γουρουνιών»)
Ιδού το γερμανικό κίνητρο για την «βοήθεια» στους «αμαρτωλούς» Νότιους: χρυσός Σχέδιο σταθεροποίησης ύψους € 2,3 τρις, με αντάλλαγμα να δώσουν το χρυσό τους και άλλους εθνικούς θησαυρούς για τη βοήθεια που θα λάβουν οι χώρες της περιφέρειας, φαίνεται να κερδίζει έδαφος στην ευρωζώνη. Όρος για να συμμετάσχει οποιαδήποτε χώρα θα είναι να δεσμεύσει περιουσιακά στοιχεία ίσα με το 20% του χρέους της ως εγγύηση. Αυτά τα περιουσιακά στοιχεία θα μπορούν να είναι είτε χρήματα ή χρυσός. Το σχέδιο συντάχθηκε από τους Γερμανούς σοφούς και εμπνέεται από το Sinking Fund του Alexander Hamilton στις ΗΠΑ, το οποίο είχε δημιουργηθεί το 1790, για να «καθαρίσει» τα χρέη που άφησε πίσω του η επανάσταση. Η πλούσια περιοχή της Virginia ήταν η Γερμανία της εποχής. Το αποκαλούμενο και ως πρόγραμμα European Redemption Pact είναι μια light εκδοχή ευρωομολόγων, η οποία θα μπορούσε να είναι συμβατή με το γερμανικό σύνταγμα. Ενδέχεται να αποτελέσει μια λύση στην κρίση, αν και το κόστος για τις χώρες της περιφέρειας δεν είναι μικρό. Το σχέδιο χωρίζει τα χρέη των χωρών της ευρωζώνης. Τα χρέη κάθε χώρας έως το όριο του 60% του ΑΕΠ που θέτει το Σύμφωνο Σταθερότητας, παραμένουν κρατικά. Όμως, όσα περισσεύουν μεταφέρονται στο fund αποπληρωμής. Αυτά τα χρέη αναχρηματοδοτούνται μέσω της έκδοσης κοινών ομολόγων. Με τα δεδομένα αυτά, η Ιταλία θα μετέφερε στο fund χρέη € 960 δις, η Γερμανία € 580 δις, η Γαλλία 500 δις κτλ. Το σύνολο των χρεών που θα αναλάμβανε το fund θα ήταν € 2,326 τρις. Το fund έχει, βέβαια, ένα κόστος για τη Γερμανία. Το κόστος δανεισμού του για τα κοινά ομόλογα θα είναι πολύ υψηλότερο από αυτό που σήμερα πληρώνει η χώρα, ενώ οι αναλυτές εκτιμούν πως θα κοστίσει στην χώρα 0,6% του ΑΕΠ της ετησίως. Πάντως ένα τέτοιο σχέδιο με το οποίο η Γερμανία θα δάνειζε χρήματα στην Ευρώπη σε αντάλλαγμα εγγυήσεις σε χρυσό, υποδηλώνει σύμφωνα με αναλυτές την επαναφορά του κίτρινου μετάλλου ως νομισματικό όργανο, ενώ ως έναν βαθμό δεικνύει πως η Γερμανία η ίδια δεν εμπιστεύεται το κοινό νόμισμα-δηλ. δεν εμπιστεύεται την περιφέρεια της ευρωζώνης να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις που η ίδια η Γερμανία απαιτεί. Η Γερμανία θέλει ένα σκληρό νόμισμα και γι αυτό θέλει η Ν Ευρώπη να αποδεχθεί τους όρους της. Το ερώτημα είναι η Ν Ευρώπη θα δεχόταν κάτι τέτοιο και εάν όχι ποια θα ήταν η στάση της Γερμανίας; Όπως ανέφεραν σχετικά όπως λέγεται, Γερμανοί αξιωματούχοι: «το θεμελιώδες ζήτημα είναι σχετικά απλό. Οι εταίροι μας θέλουν πραγματικά περισσότερη Ευρώπη(σχόλιο: γερμανική) ή θέλουν απλός περισσότερα γερμανικά κεφάλαια για να στηρίξουν την ανταγωνιστικότητά τους;». ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΥΣΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ(όσος σώθηκε το 1940) Στα χέρια όσων μας έσπρωξαν στην καταστροφή είναι το σύνολο του Ελληνικού χρυσού! Το πρώτο μέρος μιας άκρως αποκαλυπτικής ανάλυσης του οικονομολόγου Γιώργου Αδαλή που αναμένεται να προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων! Προς το τέλος του 2003, είχαμε δημοσιεύσει στους aegeantimes, ένα άρθρο σχετικά με την «τύχη» του χρυσού που κατείχε η Ελλάδα! Οι φήμες τότε οργίαζαν, ότι η Κυβέρνηση Σημίτη, με την σύμφωνη γνώμη του τότε Έλληνα Κεντρικού Τραπεζίτη κ. Γκαργκάνα, είχε μεταφέρει εκτός Ελλάδας, ένα μεγάλο φορτίο χρυσού! Τι κι αν είχαμε τοποθετηθεί τότε δημόσια, τι κι αν το θέμα ήταν πολύ σοβαρό; Ουδείς απάντησε στο ερώτημά μας τότε, τι συνέβη με τον ελληνικό Χρυσό; Έκτοτε επανήλθαμε στο θέμα άλλες 2 φορές και ουδείς φαίνεται να συγκινήθηκε, ακόμη και όταν στη Κυβέρνηση είχε έρθει ο Κώστας Καραμανλής και η ΝΔ. Φαίνεται λοιπόν ότι μέχρι και το 2004, μόνο 2 άνθρωποι γνώριζαν που βρισκόταν ο χρυσός και ήταν ο Πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης καθώς και ο κ. Νίκος Γκαργκάνας! Λογικά, μετά το 2004, θα γνώριζαν και άλλοι 2 τουλάχιστον! Αλλά ας δούμε τα γεγονότα από την αρχή για να φτάσουμε σιγά-σιγά στις αποκαλύψεις! Η περίφημη μεταφορά του αποθέματος του Ελληνικού χρυσού, ακουμπά τα όρια του «αστικού μύθου» μιας και σύμφωνα με τις τότε πληροφορίες, μια από τις τελευταίες νύχτες της παντοκρατορίας του Σημίτη, το έτος 2003, όταν επικεφαλής της ΤτΕ ήταν ο Νίκος Γκαργκάνας, πραγματοποιήθηκε μια μυστική μεταφορά είκοσι(20) τόνων χρυσού από την Ελλάδα προς το εξωτερικό! Σαφώς κι έπρεπε να είναι μυστική μια τέτοια μεταφορά, διότι η ασφάλεια ενός τόσο πολύτιμου φορτίου, το καθιστά άκρως απόρρητη πληροφορία και ουδείς πρέπει να έχει την απαίτηση να γίνονται γνωστές οι λεπτομέρειές της! Κάποιοι λοιπόν κακώς αναπαράγουν την συγκεκριμένη επιχείρηση και τα αυστηρά μέτρα ασφαλείας της, διότι αν υπάρχει θέμα, δεν βρίσκεται εκεί! ΟΛΕΣ οι μεταφορές χρυσού είναι απόρρητες! Τουλάχιστον μέχρι να εναποτεθεί το πολύτιμο φορτίο, στον προορισμό του που είναι κάποιο θησαυροφυλάκιο μιας τράπεζας που ειδικεύεται στην φύλαξη χρυσού! Το πρόβλημα δεν βρίσκεται εκεί ενώ γεγονός είναι, ότι ο τρόπος της μεταφοράς του, που δεν θα έπρεπε να «ξενίζει» κανέναν, χρησιμοποιήθηκε στην ουσία για να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη από την πραγματική περίπτωση που χρίζει εξέτασης και απαντήσεων εκ μέρους των αρμοδίων! Τόσο η Κυβέρνηση Σημίτη όσο και οι μετέπειτα Κυβερνήσεις, απέφευγαν συστηματικά να απαντήσουν δημοσίως για το που βρίσκεται ο ελληνικός χρυσός και να δώσουν κατά κάποιο τρόπο λογαριασμό στους Έλληνες, όχι γιατί φοβόντουσαν να πουν που φυλάσσεται! Με την άρνησή τους να απαντήσουν, δημιουργούσαν ένα πέπλο μυστηρίου για την τύχη του χρυσού! Αν υπήρχε ή όχι! Έτσι, ουδείς ασχολούνταν σοβαρά, με το πώς χρησιμοποιήθηκε ο χρυσός, από τις ελληνικές Κυβερνήσεις! Με απλά λόγια, ασχολούμενοι με το ΑΝ υπάρχει ο χρυσός, ουδείς δεν ασχολούνταν, που τοποθετείται ως επένδυση αυτός ο χρυσός και τι κέρδη αποφέρει στο κράτος, μιας και οι περισσότεροι θεωρούσαν ότι πρέπει να «λυθεί» πρώτα το αίνιγμα της τοποθεσίας του! Για να αντιληφθείτε πόσο «αστεία» είναι η πολιτική σκηνή της Ελλάδος, από το 2003 που θέσαμε το ερώτημα, και ενώ είχαν ακολουθήσει εκατοντάδες δημοσιεύματα για την τύχη του Ελληνικού χρυσού κι ενώ στην ουσία εγκαλούσαν οι δημοσιογράφοι και οι αναλυτές ολάκερο το πολιτικό σύστημα της χώρας, μόλις το ... 2011 βρέθηκε ένας Έλληνας πολιτικός και κατέθεσε επίσημη ερώτηση στη βουλή, σχετικά με τον περιβόητο χρυσό της Ελλάδας!!! Πρόκειται για τον πρ. βουλευτή του ΛΑΟΣ κ. Κώστα Αιβαλιώτη, ο οποίος αρχές του 2011 κατέθεσε μια ερώτηση για να λάβει ως απάντηση «ήξεις αφήξεις» από το αρμόδιο υπουργείο! Χρειάστηκε και 2η ερώτηση του βουλευτή για να δοθούν περισσότερα στοιχεία για την τύχη του χρυσού! Από την απάντηση του τότε αρμόδιου υφυπουργού Οικονομικών κου Κουσελά, καθώς και τα στοιχεία που έδωσε ως απάντηση, μάθαμε ότι σύμφωνα με την κατάταξη του World Gold Council, η Ελλάδα ήταν 30η χώρα παγκοσμίως σε αποθέματα χρυσού με 29η την Τουρκία! Από το 2003 που ανέκυψε το θέμα, χρειάστηκε να περάσουν ΕΝΝΕΑ ολάκερα χρόνια, για να δωθεί μια επίσημη απάντηση από μια Ελληνική Κυβέρνηση για το ΠΟΥ βρίσκεται ο χρυσός καθώς και πόσο μας κοστίζει η φύλαξή του. Περίπου λοιπόν ο μισός Ελληνικός χρυσός, βρίσκεται μέχρι και σήμερα σε ειδικά θησαυροφυλάκια σε 3 χώρες! Στην Αγγλία, στις ΗΠΑ και στην Ελβετία! Το υπόλοιπο μισό πάντα σύμφωνα με τον κ Κουσελά φυλάσσονται στο θησαυροφυλάκιο της Τράπεζας της Ελλάδος, από το οποίο δεν έχουν μετακινηθεί εδώ και δεκαετίες!!! Προκειμένου όπως είπε ο κ. Κουσελάς να διασφαλιστεί το απόθεμα χρυσού, η Ελλάδα το έχει κατατμήσει σε ένα θησαυροφυλάκιο εντός Ελλάδος και σε τρία του Εξωτερικού, ακολουθώντας της πρακτική αρκετών χωρών, μιας και έτσι διασπείρεται ο κίνδυνος κλοπής του! Το ετήσιο κόστος φύλαξης ανέρχεται μόνο σε € 90.000 και οι ράβδοι χρυσού που είναι σε διεθνείς προδιαγραφές φυλάσσονται στις εξής τράπεζες:
· στην Τράπεζα της Αγγλίας
· στη Federal Reserve («FED» Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ)
· μικρό μέρος από το τέλος της δεκαετίας του 1960 στην ιδιωτική Ελβετική τράπεζα UBS.
Μάλιστα ο κ. Κουσελάς αναφέρει ότι στην Τράπεζα της Αγγλίας, ο χρυσός βρίσκεται από την εποχή του Β’ ΠΠ για ιστορικούς κυρίως λόγους! Ειδικά για την 3η περίπτωση, που αποτελεί μια ιδιωτική Ελβετική Τράπεζα ο κ. Κουσελάς είχε απαντήσει ότι, επειδή η ελβετική κεντρική τράπεζα Swiss National Bank δεν προσφέρει υπηρεσίες φύλαξης, αποθηκεύσανε τον χρυσό στην UBS! Γεγονός είναι πράγματι, ότι οι 3 αυτές ξένες τράπεζες διαθέτουν την πιο υψηλή εξειδίκευση σε υπηρεσίες φύλαξης του χρυσού, υπογράμμισε ο υφυπουργός. Επιπλέον, από την απάντηση του κ. Κουσελά, προκύπτει ότι όσα λέγονταν ότι μέρος του ελληνικού χρυσού φυλάσσεται στην αμαρτωλή «Merrill Lynch»(γνωστή κι από το σκάνδαλο Κοσκωτά), σαν υποθήκη συμβολαίων ανταλλαγής χρεών την περίοδο 2001-2, αποτελούν ανυπόστατες φήμες και δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Σχολίασε μάλιστα ότι «δυστυχώς το τελευταίο διάστημα γινόμαστε όλο και συχνότερα μάρτυρες ενός Κοινοβουλευτικού Ελέγχου που βασίζεται ορισμένες φορές σε ισχυρισμούς ή απόψεις που όχι μόνο δεν αντέχουν στο βάσανο της λογικής αλλά πολύ περισσότερο στο βάσανο του δημοκρατικού διαλόγου». Τελικά, από την απάντηση του κου Κουσελά, προέκυψε ένα μείζον ζήτημα, το οποίο και αποκαλύπτουμε σήμερα, και σίγουρα δεν έχει σχέση με την μεταφορά χρυσού εκείνη τη νύχτα του 2003, αλλά με κάτι άλλο πολύ πιο ... γήινο! Έχει σχέση με την ίδια την ΤτΕ και τις ελληνικές Κυβερνήσεις! Σε προηγούμενο άρθρο μου που έγινε κυριολεκτικά ανάρπαστο στο διαδίκτυο[σχετικό άρθρο εδώ] και όχι μόνο, περιέγραφα με ακρίβεια ΠΟΙΟΙ και με ΠΟΙΑ εργαλεία κατέστρεψαν την Ελλάδα! Όσοι δεν έχετε διαβάσει το άρθρο αυτό θα το βρείτε ξανά στο τέλος της σημερινής μας αποκάλυψης και σας συστήνω να το διαβάσετε για έναν πολύ απλό λόγο! Ποιος έχει επιλέξει τελικά τις τοποθεσίες φύλαξης του ελληνικού χρυσού και με ποια κριτήρια; Τι έκαναν οι Ελληνικές κυβερνήσεις μετά την κρίση για να προστατέψουν τα αποθέματα χρυσού; Με δεδομένο ότι η ΤτΕ δεν είναι κρατική αλλά ιδιωτική, ενταγμένη στο χρηματιστήριο, με το κράτος να κατέχει πολύ μικρό ποσοστό μετοχών, στο άρθρο αυτό θα δείτε ότι οι μεγαλομέτοχοι της ΤτΕ, είναι 3 εταιρίες! H Goldman Sachs η BlackRock(κάπου την έχετε ακούσει έ!) και η Neuberger Berman! Πάμε λοιπόν να δούμε μαζί ένα πάρα πολύ σοβαρό ζήτημα ελπίζοντας ότι ήδη έχετε διαβάσει το προηγούμενο άρθρο που σας παρέθεσα! Η Νeuberger Βerman και η blackRock, αποτελούν τράπεζες συμφερόντων του Οίκου Rothschild με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο και αποτελούν εκτός από μεγαλοϊδιοκτήτες της ΤτΕ, τους μεγαλύτερους θεσμικούς επενδυτές στο Ελληνικό χρηματιστήριο! Παράλληλα, η Berman είναι μεγαλο-ιδιοκτήτρια του οίκου αξιολόγησης Moody’s! Η BlackRock που θα την έχετε ακούσει για μια έκθεση αξιολόγησης που έχει κάνει για τις Ελληνικές τράπεζες και δεν δίνεται στην δημοσιότητα, ανήκει κι αυτή στους Rothschild και παράλληλα, έχει μεγάλη οικονομική διείσδυση στο Ελληνικό χρηματιστήριο και είναι μεγαλοιδιοκτήτρια της ΤτΕ! Εκτός όλων αυτών, κατέχει μεγάλο ποσοστό ως ιδιοκτήτρια στον οίκο αξιολόγησης Standard & Poors! H UBS, η Ελβετική τράπεζα, μπορεί να μην την θυμάστε, αλλά όλως παραδόξως όταν επιλέγει ως τράπεζα φύλαξης του χρυσού από τον κ. Σημίτη, είχε έναν άγνωστο τραπεζίτη επικεφαλής! Σήμερα(εδώ έρχεται το παραδόξως) έχει ως γενικό διευθυντή, έναν άνθρωπο που τότε ήταν επικεφαλής της γερμανικής Bundesbank! Η Ελβετική UBS λοιπόν διοικείται σήμερα από έναν Γερμανό, τον κο Andreas Hefert, ο οποίος προηγουμένως όπως σας είπα ήταν επικεφαλής της Bundesbank! Ο κ Hefert λοιπόν, τον Απρίλιο, ήταν από τους πρώτους που δήλωναν ότι «δεν αποκλείει έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη»! Περίεργο δεν σας φαίνεται για κάποιον που φυλά-υποτίθεται- τον χρυσό της χώρας μας! Αν τώρα αναρωτιέστε τι μένει ως υπόλοιπο, είναι η Αμερικάνικη FED! Μια τράπεζα ομοσπονδιακή, που όμως, οι παροικούντες της Wall Street γνωρίζουν καλά , ότι κουμάντο στην FED κάνει επί της ουσίας η ίδια η Goldman Sachs με στελέχη της που είναι βαθιά στην διοίκηση της FED! Η Goldman Sachs λοιπόν, για όσους δεν γνωρίζουν εκτός των αμαρτωλών swaps της Κυβέρνησης Σημίτη, πρωτοστάτησε στην δημιουργία συνθηκών κρίσης στην Ελλάδα και παράλληλα το κράτος μας την είχε και ως … σύμβουλο! Η Goldman sachs λοιπόν, είναι ιδιοκτήτρια παράλληλα του οίκου αξιολόγησης FITCH! Είμαι λοιπόν βέβαιος, ότι με το σημερινό άρθρο, συνθέσατε ένα μεγάλο τμήμα του puzzle που αναζητούσατε εδώ και καιρό! Επί της ουσίας, η Ελλάδα, έχει τον μισό χρυσό της, σε μια αγγλική Τράπεζα που επικυριαρχείται από τον Οίκο Rothschild, μια αμερικάνικη που επικυριαρχείται από την Goldman Sachs και μια ελβετική, όπου όλως τυχαίως, διοικητής της είναι ένας Γερμανός, πρώην στέλεχος της Bundesbank και επιστήθιος φίλος του μέχρι πρότινος διοικητή της Bundesbank, κου Josef Ackermann, τον οποίο εμείς τον βραβεύσαμε κιόλας! Ταυτόχρονα, όλοι αυτοί που με τα εργαλεία τους(S&P, Moody’s, Fitch) καταρράκωσαν τεχνηέντως την ελληνική οικονομία με συνεχείς υποβαθμίσεις του αξιόχρεου, ελέγχουν ΑΠΟΛΥΤΑ είτε φανερά, είτε μέσα από σκοτεινές διαδρομές, τις τράπεζες του εξωτερικού που κρατούν σήμερα στα θησαυροφυλάκια τους τον ελληνικό χρυσό! Κυρίως όμως ελέγχουν την ίδια την ΤτΕ όπου βρίσκεται το υπόλοιπο απόθεμα χρυσού της χώρας!!! Μετά από όλα αυτά, αισθάνεται κανείς από εσάς, ότι ο χρυσός μας, ο πλούτος των Ελλήνων, είναι σε ασφαλή χέρια; Είπε κανείς τίποτα;(Όπως καταλάβατε, η υπόθεση ελληνικός χρυσός, έχει και 2ο μέρος, γιατί κάποιος πρέπει να απαντήσει ποιος αποφάσισε την μεταφορά χρυσού στις τράπεζες αυτές! Ήταν Έλληνας πολιτικός, Τραπεζίτης ή μήπως και τα 2 μαζί;)!
Ο ΧΡΥΣΟΣ ΤΟ 1940-4 ΚΑΙ Η ΚΛΟΠΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΥ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Ήδη από τις αρχές Απριλίου 1941, και εφόσον διαφαίνεται η ήττα της χώρας, η ΤτΕ έλαβε εντολή να αρχίσει τις προετοιμασίες για να ακολουθήσει την κυβέρνηση με τα αποθεματικά της προς «εδάφη που δεν έχουν καταληφθεί». Σύμφωνα με στοιχεία που έχουν έρθει στη δημοσιότητα, το ολικό φορτίο του αποθέματος της Ελλάδος ανήρχετο σε 611.000 ουγκιές χρυσού(περ. 17,4 τόνους) σε μορφή ράβδων και λιρών. Η εντολή για τη μεταφορά ήρθε με την είδηση της διάσπασης από τους Γερμανούς της αμυντικής γραμμής Ολύμπου-Τεμπών. Το απόθεμα της χώρας σε χρυσό μεταφέρθηκε με άκρα μυστικότητα και φορτώθηκε στα αντιτορπιλικά «Βασιλεύς Γεώργιος» και «Βασίλισσα Όλγα», τα οποία απέπλευσαν για το Ηράκλειο της Κρήτης, όπου το πολύτιμο φορτίο θα φυλασσόταν στο τοπικό υποκατάστημα της ΤτΕ. Η αποστολή συνοδεύτηκε από τους Βαρβαρέσο και Μαντζαβίνο, διοικητή και υποδιοικητή αντίστοιχα της ΤτΕ και 3 ανώτερους διοικητικούς υπαλλήλους. Με την έναρξη της επιχείρησης Mercur ελήφθη η απόφαση, ο χρυσός να μεταφερθεί στην Αίγυπτο. Εν μέσω επιθέσεων από βομβαρδιστικά του εχθρού, φορτώθηκε σε ένα βοηθητικό σκάφος του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού, την κορβέτα «Salvia»(K97) με προορισμό τον κόλπο της Σούδας, όπου ανέμενε το βρετανικό καταδρομικό «Dido» 37) για να αναλάβει τη μεταφορά του χρυσού στην Αλεξάνδρεια. Φθάνοντας εκεί, οι ιθύνοντες αντελήφθησαν την κρισιμότητα της κατάστασης καθόσον το λιμάνι βρισκόταν υπό συνεχείς επιθέσεις βομβαρδιστικών καθέτου εφορμήσεως(Ju-87B Stuka), τα οποία με τις εύστοχες βολές τους προκαλούσαν τον όλεθρο στα συναθροισμένα συμμαχικά σκάφη. Φοβούμενος για την απώλεια του πλοίου του, ο κυβερνήτης του «Dido» πλοίαρχος McKohl, ανέμενε το πολύτιμο φορτίο με τις μηχανές αναμμένες και το σκάφος έτοιμο για άμεση αναχώρηση. Η μεταφορά του χρυσού ολοκληρώθηκε με επιτυχία, και το σκάφος απέπλευσε με ταχύτητα προς την Αίγυπτο. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Γεωργίου Μαντζαβίνου, κατά τη μεταφορά, ένα από τα κιβώτια έπεσε στο κατάστρωμα του σκάφους με αποτέλεσμα αυτό να γεμίσει με χρυσές λίρες. Παρ’ όλα αυτά, στη διαδρομή αυτές βρέθηκαν όλες, εκτός από μία! Το καταδρομικό «Dido» έφθασε αυθημερόν στην Αλεξάνδρεια και από εκεί ο χρυσός μεταφέρθηκε για φύλαξη στην Τράπεζα της Αιγύπτου, στο Κάιρο. Όμως, μετά από σειρά επιτυχιών του στρατάρχη Rommel στην Κυρηναϊκή, διαφάνηκε ότι και εκεί ακόμα τα αποθεματικά της Ελλάδας ήταν ανασφαλή. Το ίδιο διάστημα, ο Γεώργιος Β΄ θα άφηνε την Αίγυπτο, για να καταλήξει στο Λονδίνο μέσω Ν Αφρικής(η υπόλοιπη βασιλική οικογένεια-αδελφή Αικατερίνη, αδελφός Παύλος με τη σύζυγο Φρειδερίκη και τα 2 παιδιά τους-θα έμεναν στη Ν Αφρική έως το 1944). Όχι τυχαία, ο χρυσός ακολουθεί τρόπον τινά τον βασιλιά και φθάνει στο Germiston, Transvaal της Ν Αφρικής όπου και αποφασίζεται οι χρυσές λίρες να μετατραπούν σε ράβδους χρυσού. Μετά από σύντομη αποθήκευση στην Τράπεζα της Ν Αφρικής(South Africa Reserve Bank), το φορτίο μεταφέρθηκε στο Λονδίνο όταν κρίθηκε ότι αυτό πλέον δεν απειλείτο πλέον από τους Γερμανούς. Μετά την Απελευθέρωση(1944), όταν η ελληνική κυβέρνηση ζήτησε την επιστροφή του ελληνικού αποθεματικού σε χρυσό από τη Βρετανία, δέχτηκε με έκπληξη την απάντηση ότι «αυτό είχε χρησιμοποιηθεί για την κάλυψη των εξόδων του Ελληνικού Στρατού Μέσης Ανατολής, και ότι το Στέμμα δεν όφειλε τίποτε στην Ελλάδα». Από την 9η Μαρτίου 1942, η βρετανική κυβέρνηση είχε υπογράψει συμφωνία με την ελληνική, σύμφωνα με την οποία αυτή αναλάμβανε όλα τα έξοδα εξοπλισμού και διατροφής των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων(που τελούσαν άλλωστε υπό τις διαταγές του βρετανικού στρατηγείου Μ. Ανατολής). Ως εκ τούτου, οι όποιες αιτιάσεις των Βρετανών στερούνταν νομικής βάσης. Από την άλλη πλευρά όμως, και η ελληνική κυβέρνηση(1945-6) έβρισκε στη Βρετανία τη μόνη σύμμαχο χώρα με δυνατότητα βοήθειας για την αντιμετώπιση των πλείστων εσωτερικών προβλημάτων που αυτή αντιμετώπιζε, σχετικά με την αποκατάσταση της τάξης(πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής) στην πρόσφατα απελευθερωμένη Ελλάδα. Γίνεται λοιπόν εύκολα αντιληπτό πως η διαπραγματευτική θέση της χώρας ήταν μάλλον αδύνατη. Δεν είναι εύκολο να υπολογιστεί τι μέρος των αποθεμάτων χρυσού της ΤτΕ επιστράφηκε τελικά στην Ελλάδα. Ενδεχομένως, κάποιες χρυσές λίρες από το αρχικό φορτίο να κατέληξαν στους Έλληνες αντάρτες(οι Βρετανοί τις μοίραζαν απλόχερα κατά τη περίοδο 1942-3). Γεγονός είναι ότι μέρος αυτού χρησιμοποιήθηκε ως ενέχυρο για την παροχή δανείου 2 εκ £ από τη Βρετανία για την πλήρωση αναγκών της πρώτης μεταπολεμικής ελληνικής κυβέρνησης. Τη δεκαετία του 1950, υπήρξαν αναφορές για ράβδους χρυσού στην ΤτΕ με τη βασιλική βρετανική σφραγίδα, γεγονός που υποδηλώνει ότι μέρος τουλάχιστον αυτού επιστράφηκε. Σήμερα, το απόθεμα της Ελλάδας σε χρυσό ανέρχεται σε περίπου 117 τόνους, μέρος των οποίων φυλάσσεται στο Λονδίνο(Bank of England) και στις ΗΠΑ(US Federal Reserve). Η ΤΡΙΠΛΗ ΚΑΤΟΧΗ Στις αρχικές διακηρύξεις τους προς τον ελληνικό λαό, οι Γερμανοί διατείνονταν ότι δεν αντιμετώπιζαν τους Έλληνες εχθρικά, αλλά, αντιθέτως, σέβονταν και θαύμαζαν τον ελληνικό πολιτισμό. Εξηγούσαν δε ότι βρίσκονταν στην Ελλάδα ούτως ώστε να εκδιώξουν τους Βρετανούς, για το καλό της Ευρώπης. Βέβαια, η πραγματικότητα ήταν διαφορετική. Η Θράκη και μέρος της Μακεδονίας πέρασαν στη Βουλγαρία, ενώ η υπόλοιπη χώρα στον έλεγχο της Ιταλίας. Οι Γερμανοί κράτησαν τη Θεσσαλονίκη και τις γύρω περιοχές, τα σύνορα με την Τουρκία στον Έβρο, την Αττική, την Κρήτη και ορισμένα νησιά του Β. Αιγαίου(αργότερα, αυτά θα χρησιμοποιούνταν ως διαπραγματευτικό χαρτί στις διαβουλεύσεις για την είσοδο της Τουρκίας στον πόλεμο, στην πλευρά του Άξονα). Ευρισκόμενοι στις παραμονές της επιχείρησης Barbarossa-της επίθεσης στη ΕΣΣΔ-οι Γερμανοί αφήνουν ως δυνάμεις κατοχής στην Ελλάδα το XVIII Ορεινό Σώμα Στρατού(5η Μεραρχία Κρήτη, 6η Μεραρχία Αθήνα), μία μεραρχία πεζικού(164η Θεσ/νίκη και Αιγαίο) και ένα σύνταγμα πεζικού(125 Θεσ/νίκη). Τα προβλήματα εμφανίζονται άμεσα. Οι Βούλγαροι, αν και είχαν υπό την κατοχή τους μόνο το 11% του ελληνικού πληθυσμού, η κατοχική τους ζώνη περιλάμβανε εκτάσεις όπου παραγόταν στην Ελλάδα το 40% του σιταριού, το 60% της σίκαλης και το 50% των οσπρίων. Σημειώνεται ότι, ούτως ή άλλως, προπολεμικά η γεωργική παραγωγή στην Ελλάδα δεν κάλυπτε τις ανάγκες του πληθυσμού-από τους 1,4 εκ τόνους δημητριακών που καταναλώνονταν, οι 400.000 καλύπτονταν με εισαγωγές. Παράλληλα, οι Γερμανοί επιτάσσουν για τις ανάγκες της Wehrmacht πολλά βοοειδή και χοιροειδή(εκτός των αναγκών τους, δρούσαν και βάσει μελετών που απεδείκνυαν ότι δίαιτες βασιζόμενες σε πολύ χαμηλά ποσοστά πρωτεϊνών, ηρεμούν τους ανθρώπους και κάμπτουν τη διάθεση τους για αντίσταση). Την ίδια στιγμή, οι Βρετανοί επιβάλλουν ναυτικό αποκλεισμό στην Ελλάδα, μη επιτρέποντας την παροχή της όποιας ανθρωπιστικής βοήθειας προς τον δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό, αποσκοπώντας στη δημιουργία κλίματος αντίδρασης προς τον κατακτητή. Το σκηνικό έχει πλέον στηθεί. Μένει ο δύσκολος χειμώνας 1940-1 για να αρχίσει το δράμα εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων. Ο πέλεκυς πέφτει βαρύς, κυρίως στις αστικές περιοχές. Υπολογίζεται ότι στην Αθήνα μόνο πέθαναν από την ασιτία περισσότεροι από 50.000 κατά τη διάρκεια του χειμώνα του 1940-1. Από την άνοιξη του 1941 οι Βρετανοί πείθονται να άρουν τον αποκλεισμό, και τα πρώτα πλοία με σιτηρά και άλλα εφόδια φθάνουν στον Πειραιά. Αξιοσημείωτη είναι η βοήθεια που προέρχεται από την Τουρκία(πρωτίστως το ελληνικό στοιχείο της Πόλης) που έφθανε στην Ελλάδα μέσω του πλοίου της Ερυθράς Ημισελήνου «Kurtulus», το οποίοβυθίστηκε τον Φεβρουάριο του 1942, έχοντας όμως ολοκληρώσει πέντε αποστολές από την Κωνσταντινούπολη στον Πειραιά. Ο Ερυθρός Σταυρός εκτίμησε μεταπολεμικά τον συνολικό αριθμό θανάτων από ασιτία στην Ελλάδα σε 250.000 κατά την περίοδο 1941-4
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου