Πουλήστε νησιά και έδαφος να ξεχρεώσετε! Το’ χουν κάνει κι άλλοι»!

Πουλήστε νησιά και έδαφος να ξεχρεώσετε! Το’ χουν κάνει κι άλλοι»!

Τα ελληνικά νησιά είναι μοναδικά, αξιοζήλευτα και έχουν μπει για τα καλά στο μάτι όσων στην ελληνική κρίση-που σε πολύ μεγάλο βαθμό προκάλεσαν- βλέπουν ευκαιρίες …αγορών. Ακόμη και νησιών! Ξεκίνησε ως κακόγουστο αστείο. Έτσι θέλαμε να το αντιμετωπίζουμε στην αρχή της κρίσης, όταν.... διάφοροι «Βόρειοι» έβγαιναν εδώ κι εκεί και έκαναν δηλώσεις περί «πώλησης ελληνικών νησιών» για να «ξεχρεώσουμε». Πολύ γρήγορα έγινε σαφές ότι δεν επρόκειτο …για πλάκα. Αντιθέτως! Και παρά τις αντιδράσεις και την πραγματική απέχθεια που προκαλούν τέτοιου είδους απόψεις, διαπιστώνουμε ότι τέτοιου είδους προτάσεις έρχονται και επανέρχονται έχοντας πια και… επιστημονικό-οικονομικό και ιστορικό …υπόβαθρο! Δεν έχουν ιερό και όσιο. Εντοπίσαμε ένα σχετικό άρθρο στο Foreign Policy το οποίο υπογράφει ο καθηγητής Joseph Blocher. Το αναδημοσιεύουμε για να δείτε με ποιο τρόπο κάποιοι στο εξωτερικό αντιμετωπίζουν την ελληνική τραγωδία: «Μια φορά κι ένα καιρό, ηγεμόνες αγόραζαν κυρίαρχο έδαφος. Το πιο εύκολο παράδειγμα αυτής της λογικής είναι οι ΗΠΑ, καθώς η γεωγραφία τους δεν οφείλεται μόνο στην στρατιωτική κατάκτηση αλλά είναι και λόγω της τολμηρής διαπραγμάτευσης ακίνητων περιουσιών, μέρος κυρίως της συνθήκης Adams-Onís, της λεγόμενης Αγοράς της Louisiana και της Αγοράς της Alaska. Μερικές φορές τέτοιου τύπου πωλήσεις ήταν συνδεδεμένες με στρατιωτική δράση όπως με την συνθήκη της Γουαδελούπης Hidalgo, η οποία έφερε τέλος στον πόλεμο ανάμεσα στην Αμερική και το Μεξικό μετέφερε την Μεξικάνικη Εκχώρηση και δέσμευσε τις ΗΠΑ να πληρώσει το Μεξικό 15 εκ $. Κάπου στην πορεία η αγορά εδάφους φαίνεται να έχει στερέψει. Ιδιαίτερα στην εγχώρια αγορά, τα σύνορα-κυρίαρχο έδαφος, και όχι ακίνητα-φαίνεται να μην είναι προς πώληση. Γιατί αυτό όμως; Σήμερα το πιο κοντινό πράγμα στην αγοραπωλησία εδάφους είναι συμφωνίες όπως η αγορά 800,000 στρεμμάτων της Αργεντινής από την κινέζικη Heilongjiang Nongken Beidahuang, για την καλλιέργεια φυτών που προορίζονται για εξαγωγή προς την Κίνα. Ή η μίσθωση 3.2 εκ στρεμμάτων γεωργικής γης στην Μαδαγασκάρη από την Daewoo της Ν Κορέας. Βασικά το μισό νησί! Δεν είναι ακριβώς όπως η Αγορά της Louisiana και δεν έχουν δημιουργηθεί καινούργια σύνορα, όμως αυτές οι συμφωνίες θέτουν αμφιλεγόμενα ζητήματα σχετικά με την εθνική κυριαρχία χωρών υποδοχής. Υπάρχουν όμως ενδείξεις ότι η αγορά εδάφους επανέρχεται. Όπως σημειώνει ο Blocher μερικοί έχουν προτείνει την πώληση μερικών ελληνικών νησιών, για να μπορέσει η Ελλάδα να εξοφλήσει τα χρέη της. Είναι επίσης δελεαστικό να αναρωτηθεί κανείς αν υπάρχουν οικονομικές λύσεις σε τρέχουσα προβλήματα εδαφικών διαφορών. Υπάρχει δηλ. κάποιο σενάριο όπου η Κίνα μπορεί να αγοράσει τα Spratly από τις Φιλιππίνες και ποια θα ήταν μια καλή τιμή;»

Υ.Γ.: ο καθηγητάκος είναι άσχετος. Συγκρίνει παραδείγματα αταίριαστα. Μια αποικία που μετετράπη σε κράτος σταδιακά, συμφωνίες που δεν αλλάζουν τα σύνορα ανάμεσα σε κράτη και το πρόβλημα χρέους που ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ στον ελληνικό λαό κάποιοι για να επωφεληθούν. Και θέλουν να το πράξουν με τον μόνο τρόπο που γίνεται. Ταπεινώνοντας, όπως συμβαίνει τα 2-3 τελευταία χρόνια, τους Έλληνες. Μόνο έτσι φοβίζεται ο λαός αυτός. Όμως οι εκλογές έδειξαν ότι μας φοβούνται. Εξ ου και οι συστάσεις και οι προτάσεις για τον νέο πρωθυπουργό… Το δίλημμα είναι σκύψιμο ή τρέξιμο με ψηλά το κεφάλι μακριά τους; Θα κάνουμε την Ιφιγένεια για τον Εγγλέζο υπουργό ή τον Προμηθέα που σπάει τα δεσμά του και δημιουργεί το νέο, την ελπίδα πρώτα για τον ίδιο;