ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΜΟΥΣΑΤΟ ΓΕΡΜΑΝΟ «ΣΟΦΟ» SINN ΚΑΙ ΤΑ… ΜΟΥΣΙΑ ΠΟΥ ΛΕΕΙ(τρίχες από το μούσι του για εσωτερική κατανάλωση)

ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΜΟΥΣΑΤΟ ΓΕΡΜΑΝΟ «ΣΟΦΟ» SINN ΚΑΙ ΤΑ… ΜΟΥΣΙΑ ΠΟΥ ΛΕΕΙ(τρίχες από το μούσι του για εσωτερική κατανάλωση)

H

Υ.Γ.: Ο «σοφός» ξεχνάει ότι η Γερμανία υπάρχει από την γενναιοδωρία της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Αν είμαστε ίδιοι σαν αυτούς δεν θα υπήρχε άνθρωπος στην Γηραιά Ήπειρο, μετά την εκδίκηση για τον Β’ ΠΠ.. Ας μας πει πώς στον Ψυχρό Πόλεμο σώθηκαν ναζί και συνεργάτες αυτών και έγιναν «δημοκρατικοί» αξιωματούχοι;

ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ «ΒΟΗΘΗΣΑΝ» ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΜΕ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ MARSHALL;(στα παρακάτω πρέπει να έχουμε κατά νου ότι η Αμερική χάρις την συνθήκη Bretton-Woods που καθόριζε την ισοτιμία όλων των νομισμάτων βάσει του δολαρίου είχε την δυνατότητα να χρηματοδοτήσει την ανέγερση της Ευρώπης που θα αποτελούσε μια «ασπίδα» έναντι του εξ Α κομμουνιστικού «κινδύνου») Με τον όρο Σχέδιο Marshall εννοείται η οικονομική ενίσχυση κρατών της ευρωπαϊκής ηπείρου, αποκύημα της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ μετά τη λήξη του Β’ ΠΠ και της αντίληψης ότι η επικράτηση του κομμουνισμού θα αποτελούσε κίνδυνο για τα συμφέροντα και των ΗΠΑ. «...το κύριο χαρακτηριστικό της αμερικανικής πολιτικής απέναντι στην Σοβιετική Ένωση θα πρέπει να είναι μία υπομονετική αλλά σταθερή και άγρυπνη ανάσχεση(containment) των επεκτατικών τάσεων της...»-George Kennan, Αμερικανός διπλωμάτης. Με τα λόγια αυτά δόθηκε το στίγμα της αμερικανικής πολιτικής που ακολουθήθηκε τα επόμενα χρόνια. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Harry Truman(δόγμα Truman), αγορεύοντας στο Κογκρέσο, δεσμεύθηκε(12/03/1947) ότι η χώρα του θα παρείχε γενναία οικονομική ενίσχυση στα κράτη που θα επιθυμούσαν και θα «αντιστέκονταν σε απόπειρες καθυπόταξης από οπλισμένες μειοψηφίες ή από ξένες πιέσεις». Οι θέσεις, αυτές, της αμερικανικής εξουσίας εκδηλώθηκαν στην Ευρώπη δια μέσου του Σχεδίου Marshall. Επρόκειτο για οικονομική «βοήθεια» σε χώρες της Ευρώπης. Αποσκοπούσε στην τόνωση των οικονομιών τους(με σημαντικά δάνεια χρηματοδότησαν έτσι τις κατεστραμμένες από τον πόλεμο αγορές τους) και εξυπηρετούσε την αμερικανική εξωτερική πολιτική, που επιθυμούσε να αποφευχθεί ο κίνδυνος να περιέλθουν οι χώρες αυτές, εξαιτίας ανέχειας, στη σφαίρα επιρροής της ΕΣΣΔ. Η χορηγία της βοήθειας αυτής δεν έγινε με διμερείς διαδικασίες αλλά, με όρους που τέθηκαν από την Washington. Αυτοί περιλάμβαναν την καταστολή των κομουνιστικών απειλών και την έμμεση περιστολή της ανεξαρτησίας των δικαιούχων κρατών, μιας και με όπλο το μπλοκάρισμα των πιστώσεων η αμερικανική ηγεσία μπορούσε να πιέσει τις κυβερνήσεις σε περίπτωση που αρνούνταν να ανταποκριθούν στις επιθυμίες της. Ιδρύθηκε(Ιούλιος 1947) η «Επιτροπή για την Ευρωπαϊκή Οικονομική Συνεργασία»(OEEC), που αποσκοπούσε στη διαχείριση του Σχεδίου Marshall, ενώ ακολούθησε(1949) η ίδρυση από τους Σοβιετικούς του «Συμβουλίου Αμοιβαίας Οικονομικής Βοήθειας(COMECON). 1^οι παραλήπτες της βοήθειας που παρείχε το σχέδιο Μάρσαλ, ήταν οι χώρες που κατά την αμερικανική ηγεσία κινδύνευαν άμεσα από την εξάπλωση του κομμουνισμού δηλ., η Ελλάδα και η Τουρκία. Την ίδια περίοδο, δηλ. αμέσως μετά το τέλος του πολέμου, στην Ελλάδα, κομμουνιστές αντάρτες είχαν έρθει σε ένοπλη αντιπαράθεση ενάντια στην φιλομοναρχική κυβέρνηση η οποία υποστηριζόταν από τους Βρετανούς που διατηρούσαν σημαντικές στρατιωτικές δυνάμεις στην χώρα. Όμως, η βρετανική κυβέρνηση ανακοίνωσε(21/02/1947) ότι θα διέκοπτε κάθε βοήθεια στην Ελλάδα, αδυνατώντας να επωμιστεί το βάρος. Η αμερικανική κυβέρνηση αντέδρασε άμεσα, θεωρώντας ότι αν η Ελλάδα έπεφτε στα χέρια των κομμουνιστών, τότε όλη η Μ Ανατολή και ένα μέρος της Β Αφρικής θα υπαγόταν στον έλεγχο της Μόσχας. Oι Αμερικανοί αντικατέστησαν τους Βρετανούς και η παρέμβαση τους αυτή κατέληξε στην επικράτηση της μοναρχικής κυβέρνησης(Αύγουστος 1949). Με τον Ελληνικό Εμφύλιο πόλεμο έχουμε την απαρχή ενός αμερικανικού παρεμβατισμού που με πρόσχημα τον κομμουνιστικό κίνδυνο «πρόσφερε» την πλήρη συμπαράσταση, οικονομική και στρατιωτική σε οποιαδήποτε χώρα κινδύνευε να συμπεριληφθεί στη σφαίρα επιρροής της ΕΣΣΔ. Ο παρεμβατισμός αυτός καθόρισε, την αμερικανική εξωτερική πολιτική για τα επόμενα 20 χρόνια, ενώ παράλληλα αποτέλεσε και τον ακρογωνιαίο λίθο του NATO(04/04/1949). Ο όρος Σχέδιο Marshall εδραιώθηκε ως μεταφορική έννοια, οποιουδήποτε μεγάλης κλίμακας κρατικού προγράμματος, που έχει ως στόχο να λύσει ένα κοινωνικό πρόβλημα. Χρησιμοποιείται κυρίως από τους Αμερικανούς φιλελεύθερους όταν ζητούν ομοσπονδιακή οικονομική κάλυψη για να διορθωθεί κάποια «αποτυχία» στον ιδιωτικό τομέα. Δαπάνες Η οικονομική βοήθεια του Σχεδίου Marshall διαιρέθηκε ανάμεσα στις συμμετέχουσες χώρες, βασισμένη στο κατά κεφαλήν εισόδημα. Περισσότερη ενίσχυση δόθηκε στις μεγάλες βιομηχανικές δυνάμεις, καθώς επικρατούσε η άποψη ότι η αποκατάστασή τους ήταν στοιχειώδης για την γενική αναβίωση της Ευρώπης. Ακόμη, περισσότερη κατά κεφαλήν βοήθεια δόθηκε στους Συμμάχους του Β’ ΠΠ, ενώ λιγότερη σ’ αυτούς που αποτελούσαν τις Δυνάμεις του Άξονα ή αυτούς που παρέμειναν ουδέτεροι. Οι πρώτοι ιστορικοί του σχεδίου Μάρσαλ το είδαν ως μια ολοκληρωτική επιτυχία της γενναιοδωρίας των Αμερικανών. Η κριτική όμως του Σχεδίου Marshall, έγινε δημοφιλής σε ιστορικούς της ρεβιζιονιστικής σχολής, όπως ο Walter LaFeber(δεκαετία 60 και 70). Υποστήριζαν πώς το σχέδιο ήταν δείγμα του αμερικανικού οικονομικού ιμπεριαλισμού και αποτελούσε απόπειρα απόκτησης του ελέγχου της Δ Ευρώπης, όπως οι Σοβιετικοί ήλεγχαν την Α. Όντας κάθε άλλο από γενναιόδωρο, οι κριτικοί του Σχεδίου Marshall, υποστήριξαν πώς ήταν αποτέλεσμα των γεωπολιτικών στόχων των ΗΠΑ. Ο οικονομολόγος Tyler Cowen, παρατήρησε πώς τα κράτη που έλαβαν την μεγαλύτερη κατά κεφαλήν ενίσχυση(Ηνωμένο Βασίλειο, Σουηδία, Ελλάδα) είδαν τη μικρότερη ανάπτυξη(1947-55), ενώ τα κράτη που έλαβαν τη μικρότερη(Γερμανία, Αυστρία, Ιταλία) αναπτύχθηκαν περισσότερο. Όμως τα τελευταία ήταν και τα πιο κατεστραμμένα, άρα είχαν και τις μεγαλύτερες προοπτικές αποκατάστασης. Η Επιτροπή Οικονομικής Ανάπτυξης ανέδειξε(1942) ένα επιστημονικό επιτελείο για το ομόλογο τμήμα του Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων. Οι ιδρυτές ήταν διευθυντές των βιομηχανιών ατσαλιού, ηλεκτρισμού και των αυτοκινητοβιομηχανιών της Αμερικής, οι οποίοι όφειλαν το κέρδος τους στην παραγωγή πολεμικού υλικού. Αντιμετωπίζοντας μια περίοδο ειρήνης, φοβήθηκαν πως θα ήταν υποχρεωμένοι να ανταγωνιστούν εταιρίες σε επίπεδο μιας ελεύθερης αγοράς. Τα οικονομικά συμφέροντα των εταιριών, συνέπεσαν με τα πολιτικά συμφέροντα του προέδρου Truman(τα οποία, ακόμα λαμβάνουν κριτικές ως τα υπαίτια ενός μεγάλου κράτους) και έτσι δημιουργήθηκε μια συμμαχία μεταξύ κράτους και εταιριών. Η Ελλάδα όντως «βοηθήθηκε». Οι ΗΠΑ την έσυραν, από κοινού με «Έλληνες» πολιτικούς σε μια τρομοκρατική εποχή, με καταστολή, διώξεις, παρακράτος σε πλήρη δράση, μια χούντα και την εισβολή στην Κύπρο, με τις ευλογίες της Δ. Την ίδια εποχή είδαμε ως και ναζί επιπέδου Max Merten να αθωώνονται και να κάνουν σταδιοδρομία λαμπρή στην μεταπολεμική «δημοκρατική» Γερμανία, που ευημερούσε με την εργασία των μεταναστών από την Ελλάδα και άλλες κατεστραμμένες από την ίδια χώρες.

ΤΟ ΚΑΤΟΧΙΚΟ ΔΑΝΕΙΟ Η Γερμανία Πρέπει να Πληρώσει στην Ελλάδα τις Προ Πολλού Οφειλόμενες Υποχρεώσεις της. Ενώ με την συμφωνία του Λονδίνου(1953) οι συμμαχικές δυνάμεις που κέρδισαν τον πόλεμο κατά του φασισμού ανέβαλλαν την πληρωμή των χρεών της Γερμανίας για να βοηθήσουν την οικονομική της ανάπτυξη. Ενώ η Γερμανία οφείλει σε μεγάλο βαθμό την σύγχρονη οικονομική της ευημερία σε αυτή την αναβολή πληρωμών. Ενώ και μετά την λήξη της αναβολής η Γερμανία συστηματικά αρνείται την πληρωμή των οφειλών της προς την Ελλάδα. Σήμερα η Γερμανία με την τιμωρητική πολιτική της επιβολής αυστηρής λιτότητας σπρώχνει την Ελλάδα σε οικονομική εξαθλίωση. Όπως πρόσφατα δήλωσε ο Γάλλος οικονομολόγος και σύμβουλος της γαλλικής κυβέρνησης Jacques Delpla, η Γερμανία χρωστάει περισσότερα στην Ελλάδα από ότι η Ελλάδα στην Γερμανία. Η γερμανική εφημερίδα Die Welt παραδέχθηκε ότι η Γερμανία οφείλει στην Ελλάδα το κατοχικό δάνειο. Η Ελλάδα υποχρεώθηκε(Οκτώβριος 1940) να μπει στο Β’ ΠΠ με την απρόκλητη εισβολή των στρατευμάτων του Mussolini στην Ήπειρο. Ο Hitler, για να σώσει τον Mussolini από μία ταπεινωτική ήττα, εισέβαλε στην Ελλάδα(Απρίλιος 1941). Η Ελλάδα λεηλατήθηκε και ερειπώθηκε από τους Γερμανούς όσο καμία άλλη χώρα κάτω από την Κατοχή τους. Σύμφωνα με τον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό, τουλάχιστον 300.000 Έλληνες πέθαναν από την πείνα-άμεσο αποτέλεσμα της γερμανικής λεηλασίας. Ο Mussolini παραπονέθηκε στον Υπουργό του των Εξωτερικών, Κόμη Ciano, «Οι Γερμανοί έχουν αρπάξει από τους Έλληνες ακόμη και τα κορδόνια των παπουτσιών τους». Η Γερμανία και η Ιταλία επέβαλαν στην Ελλάδα όχι μόνο υπέρογκες δαπάνες κατοχής και ένα αναγκαστικό δάνειο(κατοχικό δάνειο) ύψους 3,5 δις $. Ο Hitler είχε αναγνωρίσει την υποχρέωση της Γερμανίας να πληρώσει αυτό το χρέος και είχε δώσει οδηγίες να αρχίσει η διαδικασία πληρωμής του. Μετά το τέλος του πολέμου, η Συνδιάσκεψη των Παρισίων επιδίκασε στην Ελλάδα 7,1 δις $ για πολεμικές επανορθώσεις έναντι της Ελληνικής απαίτησης 14,0 δις $. Η Ιταλία πλήρωσε στην Ελλάδα το μερίδιο της από το κατοχικό δάνειο. Η Ιταλία και η Βουλγαρία πλήρωσαν πολεμικές επανορθώσεις στην Ελλάδα, και η Γερμανία πλήρωσε πολεμικές επανορθώσεις στην Πολωνία(1956) και στην Γιουγκοσλαβία(1971). Η Ελλάδα απαίτησε από την Γερμανία την πληρωμή του κατοχικού δανείου(1945, 1946, 1947, 1964, 1965, 1966, 1974, 1987 και 1995). Παρά ταύτα, η Γερμανία αρνείται συστηματικά να πληρώσει στην Ελλάδα τις υποχρεώσεις της που απορρέουν από το κατοχικό δάνειο και τις πολεμικές επανορθώσεις. O Γερμανός Καγκελάριος Erhard υποσχέθηκε(1964) την πληρωμή του δανείου μετά την ενοποίηση της Γερμανίας(1990). Ενδεικτικό της σημερινής αξίας των γερμανικών υποχρεώσεων προς στην Ελλάδα είναι το ακόλουθο: εάν χρησιμοποιηθεί σαν τόκος ο μέσος τόκος των Κρατικών Ομολόγων των ΗΠΑ(1944-2010), που είναι περίπου 6%, η σημερινή αξία του κατοχικού δανείου ανέρχεται στα 163,8 δις $ και αυτή των πολεμικών επανορθώσεων στα 332 δις $. O Γάλλος οικονομολόγος και σύμβουλος της Γαλλικής κυβέρνησης Jacques Delpla δήλωσε(02/07/2011) ότι οι οφειλές της Γερμανίας στην Ελλάδα για το Β’ ΠΠ ανέρχονται σε 575 δις $(Les Echos, Saturday, July 2, 2011). Ο Γερμανός ιστορικός οικονομολογίας Dr. Albrecht Ritschl συνέστησε στην Γερμανία να ακολουθήσει μία περισσότερο μετριοπαθή πολιτική στην ευρωκρίση, διότι ενδέχεται να βρεθεί αντιμέτωπη δικαιολογημένων απαιτήσεων για πολεμικές επανορθώσεις του Β’ ΠΠ(Der Spiegel, June 21, 2011, guardian, June 21, 2011). Οι Γερμανοί δεν άρπαξαν από τούς Έλληνες μόνο «ακόμη και τα κορδόνια των παπουτσιών τους». Στο Β’ ΠΠ η Ελλάδα έχασε 13% του πληθυσμού της. Ένα μέρος αυτού του πληθυσμού χάθηκε στην μάχη, αλλά το μεγαλύτερο ποσοστό χάθηκε από την πείνα και τα εγκλήματα πολέμου των Γερμανών. Οι Γερμανοί δολοφόνησαν τούς κατοίκους 89 Ελληνικών πόλεων και χωριών, έκαψαν +1700 χωριά και εκτέλεσαν πολλούς από τους κατοίκους αυτών των χωριών. Μετέτρεψαν την χώρα σε ερείπια και λεηλάτησαν τους αρχαιολογικούς της θησαυρούς.  Ζητούμε από την Γερμανική Κυβέρνηση να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα, πού εκκρεμούν για πολλές δεκαετίες, πληρώνοντας το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο και πολεμικές επανορθώσεις ανάλογες των υλικών ζημιών, των εγκλημάτων και των λεηλασιών που διέπραξε η πολεμική μηχανή των Γερμανών. 

W Sinn: Να λάβει η Ελλάδα προσωρινή «άδεια από το ευρώ» Υπέρ της προσωρινής «άδειας» της Ελλάδας από το ευρώ τάχθηκε ο επικεφαλής του Ινστιτούτου Ifo και σύμβουλος της γερμανικής κυβέρνησης Hans-Werner Sinn. Σε δημοσίευμα της εφημερίδας L' Echo αναφέρεται ότι ο Sinn ως ομιλητής σε σεμινάριο πανεπιστημίου υποστήριξε ότι η Ελλάδα δεν έχει καμία θέση στην ευρωζώνη. «Χώρες σαν την Ελλάδα πρέπει να εγκαταλείψουν την ευρωζώνη» τόνισε προσθέτοντας ότι αν συνεχίσει η Ευρώπη να στηρίζει τη χώρα μας, «θα φτάσουμε στο σημείο η μισή ευρωζώνη να χρηματοδοτεί την άλλη μισή». «Οι Έλληνες δεν μπορούν να σωθούν παρά μόνο μέσω μιας ελεγχόμενης εξόδου από την ευρωζώνη» ανέφερε, προσθέτοντας ότι η Ελλάδα έχει δεχθεί ήδη βοήθεια € 460 δις, ποσό που ισοδυναμεί με 116 Σχέδια Marshall. Σύμφωνα με τον οικονομολόγο, η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα τη βοηθήσει να ανακτήσει την ανταγωνιστικότητά της, κάτι που δεν θα μπορέσει να πετύχει εντός ευρωζώνης. Στα πλαίσια αυτά, υποστήριξε ότι για να φτάσουμε στο επίπεδο της Τουρκίας(σχόλιο: τουρκολαγνεία, χαρακτηριστική για Γερμανό, παραδοσιακό σύμμαχο των γειτόνων), θα πρέπει να μειώσουμε τις τιμές κατά 30-37%, κίνηση αδύνατη αφού οι διαμαρτυρίες είναι ήδη τόσο έντονες που μπορεί η χώρα να καταλήξει σε εμφύλιο πόλεμο(σχόλιο: δεν έχετε βαρεθεί τα περί εμφυλίου ή χούντας ή κάτι ετοιμάζετε όπως στην Σερβία;). Ερωτηθείς αν προτείνει να λάβει η Ελλάδα μια «άδεια από το ευρώ», ο Sinn καταθέτει την άποψη πως η Ελλάδα πρέπει να λάβει μια προσωρινή άδεια από το ευρώ αλλά θα πρέπει να της δοθεί και ένα εισιτήριο «μετ' επιστροφής». Επίσης, σχολίασε ότι αν η δραχμή επιστρέψει, ευχαρίστως θα επισκεφθεί τη χώρα μας το επόμενο καλοκαίρι, αφού όλα θα είναι φθηνότερα κατά 50%(σχόλιο: και στην Κατοχή οι Γερμανοί έρχονταν Ελλάδα για διακοπές).