BILD: Είναι η Γαλλία η νέα Ελλάδα(γίναμε το πιο σύντομο ανέκδοτο);

BILD: Είναι η Γαλλία η νέα Ελλάδα(γίναμε το πιο σύντομο ανέκδοτο);

Παραλληλισμούς με την Ελλάδα κάνει η γερμανική εφημερίδα BILD σε εκτενές άρθρο της για την κατάσταση της γαλλικής οικονομίας όπως την παρουσιάζει το Ινστιτούτο Berggruen, που φέρει τον εύγλωττο τίτλο «Είναι η Γαλλία η νέα Ελλάδα;». «Είναι σαφές σε όλους: Χωρίς το δίδυμο Γερμανίας-Γαλλίας τίποτα δε συμβαίνει στην Ευρώπη, αλλά η Γαλλία βρίσκεται σε ύφεση, με αρνητικές επιδόσεις, και ο νεοεκλεγείς πρόεδρος Francois Hollande δεν αντιδρά», αναφέρει χαρακτηριστικά το άρθρο της BILD, για να καταλήξει: «Υπάρχει μία ανησυχία από πολλούς στο Βερολίνο: Τι θα γίνει με τη Γαλλία; Ίσως μία νέα Ελλάδα;». Σε άλλο σημείο του άρθρου γίνεται λόγος για τις αρνητικές προοπτικές της γαλλικής οικονομίας, όπως αυτή παρουσιάζεται μέσα από τους αριθμούς. «Τα οικονομικά μεγέθη της Γαλλίας θυμίζουν αυτά των κρατών της Ν Ευρώπης που βρίσκονται σε κρίση: Πάνω από 25% η ανεργία των νέων, στο 5% το έλλειμμα του προϋπολογισμού, μηδενική ανάπτυξη, το επιχειρηματικό κλίμα σε χαμηλό τριετίας, η βιομηχανία του αυτοκινήτου σε σοβαρή κρίση», αναφέρει το άρθρο, και συνεχίζει: «Ο σοσιαλιστής πρόεδρος Hollande έχει ανακοινώσει μεταρρυθμίσεις όπως αυτές που έχει κάνει η Γερμανία, αλλά επειδή φοβάται τις απεργίες δε θα αγγίξει το 35ωρο. Αντίθετα, έχει αυξήσει τους φόρους, όμως αυτό πλήττει την κατανάλωση και τις επενδύσεις».

ΡΕΠΟΥΣ(Τ)Η ΜΟΥ ΘΑ ΤΗΝ ΜΑΖΕΨΕΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ(να καταργηθεί η ιστορία ζητάει η «ιστορικός»);

ΡΕΠΟΥΣ(Τ)Η ΜΟΥ ΘΑ ΤΗΝ ΜΑΖΕΨΕΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ(να καταργηθεί η ιστορία ζητάει η «ιστορικός»);

Εθνικιστική έξαρση και κιτς(!) η απόδοση τιμών στους ένδοξους προγόνους μας; Μήπως ζηλεύετε και έχετε κόμπλεξ επειδή εσείς θα είστε μαύρη σελίδα και το πτυελοδοχείο της ιστορίας μας; Και ειδικά εσείς «κυρία» μου με τις απόψεις για τον… συνωστισμό στην Σμύρνη ή την άρνηση να τιμήσετε την γενοκτονία(ή όχι) των Ποντίων;

Ρεπούση: Να καταργηθεί η... έξοδος του Μεσολογγίου(σχόλιο: έγινε-το παραδέχεστε- η Έξοδος ή δεν το αποδέχεται η «επιστημονική» σας συνείδηση; Μήπως ήταν Έξοδος για το Πάσχα(η Έξοδος έγινε Κυριακή των Βαΐων) και το μεγαλοποιούμε;)

Να καταργηθεί η... έξοδος του Μεσολογγίου, η ανατίναξη της Αρμάτας στις Σπέτσες, η αναπαράσταση στο Κούγκι, οι εκδηλώσεις για το Λάβαρο της Αγίας Λαύρας, ζητά η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ, κυρία Μαρία Ρεπούση, η οποία χαρακτηρίζει όλες αυτές τις αναπαραστάσεις, περιλαμβανομένης και της αναπαράστασης της εισόδου των ελληνικών στρατευμάτων στη Θεσσαλονίκη ως... «εθνικιστικά κιτς». Δεν προσφέρουν τίποτα αναπαράγουν την εθνικιστική έξαρση, επαναλαμβάνονται συνεχώς και δεν γίνεται κανένας ιστορικός στοχασμός, είπε η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ.

Υ.Γ.: τι να στοχαζόμαστε; Αν έκαναν καλά και υπερασπίστηκαν αξίες, ιερά και όσια και δεν άφησαν τους Τούρκους ή δεν διαπραγματεύτηκαν όπως εσείς;

Paul Joseph Goebbels(1897-1945)-Ο «μάγος» της προπαγάνδας(γέννηση σαν σήμερα)

Paul Joseph Goebbels(1897-1945)-Ο «μάγος» της προπαγάνδας(γέννηση σαν σήμερα)

«Δώστε σ’ αυτόν τον άνθρωπο ένα μικρόφωνο ή έναν καλό στυλογράφο και θα κάνει τους Εβραίους να αυτοκτονήσουν από ενοχές». Heinrich Himmler(αρχηγός SS) για τον Goebbels Μια χιονισμένη μέρα του Φεβρουαρίου 1924, ένας νέος, αδύνατος μελαχρινός άνδρας έκανε την εμφάνισή του στο μέγαρο Schutzenhaus στην πόλη Rheydt της Ρηνανίας. Στην αίθουσα επικρατούσε πολιτικός πυρετός, καθώς οι ρήτορες του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος(DKP) αγόρευαν με πάθος και ένταση. Ο αδύνατος άνδρας με τα εκφραστικά μάτια και το φτηνό, μάλλινο παλτό ανέβηκε στην έδρα και υπέβαλλε κάποιες ερωτήσεις στους ομιλητές. Μερικοί γέλασαν. Ένας κομμουνιστής τού επιτέθηκε, φωνάζοντας οργισμένος: «Εκμεταλλευτή της εργατικής τάξης, καπιταλιστή!». Ατάραχος ο νεαρός άνδρας, άρπαξε ενστικτωδώς την ευκαιρία που αναζητούσε. Απευθύνθηκε με κοφτή αλλά σταθερή φωνή προς τον «εκπρόσωπο της εργατικής τάξης» και είπε: «Θα παρακαλούσα τον κύριο που με αποκάλεσε δίχως ντροπή «εκμεταλλευτή και καπιταλιστή», να έλθει στην έδρα και να αδειάσει το πορτοφόλι του. Τότε θα δούμε ποιος από τους δύο μας έχει τα περισσότερα χρήματα». Ολοκληρώνοντας την ομιλία του έβγαλε το πορτοφόλι του και άδειασε τα λιγοστά κέρματα που είχε, στην έδρα. Ο κόσμος γέλασε, αλλά χάρισε τη συμπάθειά του στον νεαρό. Έτσι άρχισε η πολιτική διαδρομή του Joseph Goebbels, του «εγκέφαλου» του Γ’ Ράιχ. Ο Paul Joseph Goebbels ήρθε στον κόσμο την αυγή της 29^ης Οκτωβρίου 1897 στην πόλη Rheydt της Β Ρηνανίας. Ήταν ο 3^ος γιος του Friedrich Goebbels και της Maria Oldenhausen, που κατάγονταν από την περιοχή του Aachen. Μεγάλωσε σε αυστηρά καθολικό περιβάλλον. Σε ηλικία 4 ετών δέχθηκε το 1^ο χτύπημα της μοίρας. Προσβλήθηκε από πολιομυελίτιδα και απέκτησε αναπηρία στο δεξί του πόδι ως το τέλος της ζωής του. Το γεγονός αυτό τον έκανε να κλειστεί στον εαυτό του και να αρχίσει από τα πρώιμα χρόνια του τις φιλοσοφικές και τις θρησκευτικές αναζητήσεις. Η έκρηξη του Α’ ΠΠ(Αύγουστος 1914), τον βρήκε ανάμεσα στο πλήθος στην κεντρική πλατεία του Rheydt να τραγουδά μαζί με τους άλλους τον γερμανικό εθνικό ύμνο. Παρασυρμένος από τον νεανικό ενθουσιασμό και ξεχνώντας τον μεταλλικό νάρθηκα στο δεξί του πόδι έσπευσε να καταταγεί εθελοντής στον στρατό, αλλά δεν έγινε δεκτός λόγω της αναπηρίας του. Συναντώντας την απόρριψη σε κάθε του κίνηση, μετά το τέλος των σπουδών του, έζησε αρκετούς μήνες ως άνεργος. «Ζω μια ολόκληρη εβδομάδα με ένα gulden(σ.σ.: ολλανδικό νόμισμα). Ημέρες γεμάτες καταφρόνια και ανεργία», έγραφε στο ημερολόγιο του απελπισμένος. Τότε άκουσε για ένα μικρό κόμμα εργατών και έναν δυναμικό Αυστριακό ρήτορα. Οι φιλοσοφικές του αναζητήσεις έγιναν εντονότερες και τις καταγράφει στο ημερολόγιο του: «4 Ιουλίου 1924. Μας λείπει στη Γερμανία ένα δυνατό και σταθερό χέρι. Να τελειώσουμε επιτέλους με τα πειράματα και τα περιττά. Να αρχίσουμε με τη σοβαρότητα και την εργασία. Να αποτινάξουμε την ιουδαϊκή συμμορία που δηλητηριάζει τη σκέψη του λαού μας. Η Γερμανία τείνει στον έναν, τον άνδρα, όπως το καλοκαίρι η γη διψά για βροχή! Θα σωθούμε μόνο με την τελευταία συγκέντρωση δύναμης, πίστης και αυτοθυσίας. Όλα αυτά μοιάζουν με θαυμαστά πράγματα, αλλά μήπως απορεί να μας σώσει τίποτε διαφορετικό;». Ο θαυμασμός του Goebbels για τον Hitler και τη δύναμη που ασκούσε στις μάζες εκδηλώθηκε 1^η φορά τον Οκτώβριο του 1922, μετά τα γεγονότα του Coburg. Την εποχή εκείνη διάφορες εθνικιστικές οργανώσεις της πόλης είχαν οργανώσει μια «γερμανική ημέρα» και κάλεσαν τον Hitler να μιλήσει δημόσια. Ο Hitler μετέβη στο Coburg με ειδική αμαξοστοιχία, συνοδευόμενος από 800 άνδρες των «Ταγμάτων Εφόδου»(SA). Η πλειονότητα των εργατών της πόλης τότε ήταν κομμουνιστές. Οι φιλήσυχοι αστοί τούς έτρεμαν, επειδή δεν αναγνώριζαν ούτε Αρχές, ούτε Αστυνομία και είχαν μετατρέψει την πόλη σε μια «μικρή Μόσχα». Όταν οι κομμουνιστές πληροφορήθηκαν ότι επρόκειτο να φθάσει στην πόλη τους ο αρχηγός του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος, παρήγγειλαν στους οργανωτές της συγκέντρωσης ότι καλά θα έκαναν να ειδοποιούσαν τον Hitler να μην παρήλαυνε επισήμως από τους δρόμους με τις σημαίες και τα λάβαρα του. Οι οργανωτές της «γερμανικής ημέρας», τρομοκρατημένοι, έτρεξαν στον σιδηροδρομικό σταθμό για να υποδεχθούν τον Hitler και να του αναγγείλουν συγχρόνως την κομμουνιστική… απαγόρευση. Ο Hitler έμεινε έκπληκτος. Αδυνατούσε να καταλάβει πώς ήταν δυνατόν μια ολόκληρη πόλη να υφίσταται τόσο εξευτελιστικά την τρομοκρατία των κομμουνιστών. Διέταξε τότε τους άνδρες των «Ταγμάτων Εφόδου» να υψώσουν τις σημαίες και να παρελάσουν με ύφος προκλητικό, μέσα από τους κεντρικότερους δρόμους. Έξω από τον σταθμό ήταν ήδη συγκεντρωμένο ένα πλήθος που δεν έκρυβε τις εχθρικές του διαθέσεις. Η ηρεμία και η αποφασιστικότητα που ήταν ζωγραφισμένη στα πρόσωπα των εθνικοσοσιαλιστών εκνεύρισαν τους κομμουνιστές ακόμα περισσότερο. Οι 1^οι ψίθυροι μεταβλήθηκαν σύντομα σε ύβρεις και δυνατές φωνές. Η παράσταση του «δεκανέα» είχε μόλις αρχίσει. 1^ος προχωρούσε ο Hitler. Ακολουθούσαν οι σημαίες και τα εθνικοσοσιαλιστικά λάβαρα. Και πιο πίσω, με βήμα στρατιωτικό, βάδιζαν οι άνδρες των «Ταγμάτων Εφόδου». «Φασίστες… Ληστές… Εδώ που ήρθατε, θα πεθάνετε!», ακούγονταν από παντού. Τα SA, αντί απάντησης, τραγούδησαν τον εθνικοσοσιαλιστικό ύμνο. Οι «Κόκκινοι» δεν μπόρεσαν να συγκρατηθούν. Άρχισαν να εκσφενδονίζουν εναντίον των αντιπάλων τους πέτρες, καδρόνια, σίδερα-ό,τι έβρισκαν. Οι χιτλερικοί απάντησαν με αποφασιστικότητα. Αντιπετέθησαν και η σύρραξη επήλθε. Ύστερα από ένα τέταρτο της ώρας ο δρόμος είχε καθαρίσει. Δεν υπήρχε ούτε ένας «κόκκινος» αντίπαλος! Την επόμενη μέρα οι κομμουνιστές, που δεν μπόρεσαν να κατανοήσουν ακόμα την ήττα τους, αφού απηύθυναν κατά τη γνωστή τακτική τους μια γενική διαμαρτυρία στις διεθνείς οργανώσεις των μαρξιστών, ανήγγειλαν ότι στις 13:30 θα πραγματοποιούσαν μια μεγάλη αντιδιαδήλωση, για να διαμαρτυρηθούν εναντίον της «ληστρικής ομάδας των ναζί που είχε εισδύσει στην πόλη για να την τρομοκρατήσει». Το μεσημέρι, όμως, στον χώρο της διαδήλωσης τους περίμενε μια έκπληξη. 1^ος βρισκόταν εκεί ο Hitler με τους άνδρες του. Μάταια όμως περίμενε τους «Κόκκινους», για να αναμετρηθεί μαζί τους. Δεν προσήλθαν περισσότεροι από 100, που και αυτοί, μόλις συνειδητοποίησαν την αριθμητική μειονεξία, προτίμησαν να αποχωρήσουν. Ο Hitler έμεινε κυρίαρχος στον τόπο της συγκέντρωσης. Στα γεγονότα του Coburg δόθηκε μεγάλη δημοσιότητα και ο Goebbels κατάλαβε ότι ο μελλοντικός Fuhrer δεν μιλούσε μόνο ωραία, αλλά διέθετε αποφασιστικότητα και σιδερένια πυγμή. Προσχώρησε(09/12/1935) στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα NSDAP με αριθμό μέλους 8762, άρχισε προπαγανδιστική δραστηριότητα στην Ρηνανία και την Βεστφαλία. Η μέθοδος Goebbels ήταν η πρόκληση και η κατοπινή παρουσίαση του NSDAP ως κινήματος μαρτύρων. Ορίστηκε(27/04/1930) από τον Hitler επικεφαλής της Προπαγάνδας του Ράιχ(Reichspropagandaleiter), αρμόδιος, δηλ., του NSDAP για τον Τύπο, τις κινηματογραφικές ταινίες, τη Ραδιοφωνία και την Εθνική Παιδεία. Άρχισε να διοργανώνει τις γνωστές του μαζικές εκδηλώσεις, στα πλαίσια των οποίων, σαν ομιλητής, συνοδευόταν στην αίθουσα από φρουρούς και σημαιοφόρους. Επειδή ήταν αδύνατο να μιλήσει ο ίδιος σε όλες τις εκδηλώσεις, δημιούργησε τμήμα ομιλητών, οι οποίοι λάμβαναν ακριβείς οδηγίες και βρίσκονταν πάντα υπό αυστηρή παρακολούθηση κατά την διάρκεια των εκδηλώσεων στις οποίες αντιπροσώπευαν τον Goebbels. Στόχος της δραστηριότητάς του ήταν να οδηγήσει το NSDAP στην εξουσία με κάθε μέσο που επέτρεπε το δημοκρατικό Κράτος δικαίου και να ακυρώσει κατόπιν τη δημοκρατική συνταγματική δομή του. Μισούσε τους Εβραίους, τους μπολσεβίκους της Ρωσίας και τους ομοφυλοφίλους και έκανε τα πάντα για να τους εξοντώσει. Ως ανώτατο στέλεχος του Γ’ Ράιχ παρίστατο σε όλες τις σημαντικές συνεδριάσεις και μετείχε σε όλες τις αποφάσεις. Στο προσωπικό του ημερολόγιο κατέγραφε «18 Φεβρουαρίου: Δεν πρέπει να δείξουμε κανένα έλεος στους παρείσακτους. Πρέπει να τους εξαλείψουμε, να τους καταστρέψουμε μέχρι τέλους».  Κινητοποίησε ολόκληρο το Κόμμα για τις κοινοβουλευτικές εκλογές(14/09/1930). Ανακοίνωσε δημοσίως το στόχο των Εθνικοσοσιαλιστών να αποκτήσουν 40 έδρες στη νέα Βουλή. Στα πλαίσια του προεκλογικού αγώνα, ο ίδιος και άλλοι εκλεγμένοι ομιλητές μίλησαν σε +6.000 εκδηλώσεις, ενώ αμέτρητες αφίσες σε όλη τη Γερμανία έκαναν γνωστό το εθνικοσοσιαλιστικό κίνημα. Ο αριθμός πωλήσεων των εφημερίδων του NSDAP πολλαπλασιάστηκε. Ο Goebbels νυμφεύθηκε(12/12/1931) την Magda Quandt, μια ευκατάστατη, όμορφη, διαζευγμένη γυναίκα, που ζούσε σ’ ένα άνετο διαμέρισμα στο Βερολίνο, με μηνιαία διατροφή 4.000 μάρκων, την οποία της χορηγούσε ο πλούσιος βιομήχανος, πρώην σύζυγός της. Ο γάμος τους προκάλεσε αίσθηση, καθώς η Magda Quandt ήταν μια γυναίκα, που της άρεσαν η πολυτελής ζωή και τα ταξίδια, πράγματα ασύμβατα με τις περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες του Goebbels. Μετά τον χωρισμό της με τον Quandt, η Magda ανέλαβε εργασία, μέσω μιας φίλης, στα κεντρικά γραφεία του NSDAP στην Hedemannstraße. Ο Quandt της είχε χορηγήσει πολύ καλή διατροφή, αλλά η πλήξη και η περιέργεια την οδήγησαν στη θέση της υπαλλήλου στο αρχείο εφημερίδων του NSDAP. Κατά τη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα στη Γερμανία(Απρίλιος 1932), ο καγκελάριος Brüning αρνήθηκε την πρόσκληση του Goebbels για μια δημόσια ανοικτή αναμέτρηση. Ο προπαγανδιστής του NSDAP δεν πτοήθηκε. Προμηθεύτηκε τον τελευταίο προεκλογικό λόγο του Brüning σε δίσκο βινυλίου και τον άφησε να ακουστεί σε μια μεγάλη συγκέντρωση οπαδών του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος στο Βερολίνο. Έχοντας ως στόχο την επιβολή της θέλησης του στις μάζες και χρησιμοποιώντας τη ρητορική του δεινότητα, διέκοπτε την ομιλία του αντιπάλου του στο βινύλιο και έδινε τις κατάλληλες απαντήσεις. Το κοινό ξεφώνιζε από ενθουσιασμό. Λίγο αργότερα έγραφε στο ημερολόγιο του: «Ήταν μια φοβερή επιτυχία. Μερικοί από τους επιχειρηματίες οπαδούς μας ενθουσιάστηκαν τόσο που συγκέντρωσαν αυθόρμητα το ποσό των 100.000 μάρκων για τον προεκλογικό μας αγώνα». Αποτέλεσμα εκλογών: Ο Hitler πήρε το 18% των ψήφων, αποκτώντας 107 έδρες στο Reichstag. Η δύναμη του Goebbels αυξήθηκε, αφού από εδώ και εμπρός αρκετοί βιομήχανοι έκαναν μεγάλες δωρεές και χρηματοδοτούσαν την προπαγάνδα του. οι εθνικοσοσιαλιστές είχαν σημαντική επιτυχία(30/01/1933): ο πρόεδρος του Ράιχ Hindenburg κάλεσε τον Hitler να αναλάβει την Καγκελαρία. Στις κατοπινές παρελάσεις της Sturmabteilung στο Βερολίνο, ο Goebbels βρισκόταν πάντα πίσω από τον νέο καγκελάριο. Από το ημερολόγιό του διακρίνονται τα εξής αποσπάσματα: «Δημιουργήθηκε το νέο Ράιχ… Πετύχαμε τον στόχο μας. Η γερμανική επανάσταση αρχίζει». Ο νέος υπουργός Προπαγάνδας και Λαϊκής Διαφώτισης ήταν ο εκπρόσωπος των πιο ριζοσπαστικών ιδεολογικών στοιχείων του Εθνικοσοσιαλισμού. Για τον Goebbels ο όρος «προπαγάνδα» δεν είχε αρνητική σημασία, αλλά αφορούσε «την τέχνη να αντιλαμβάνεται κανείς την ψυχή ενός λαού και να επικοινωνεί με τα λαϊκά στρώματα με κατανοητή ορολογία και εκφράσεις». Το νεοσύστατο Υπουργείο στελεχώθηκε από νεαρά στελέχη του κόμματος με υψηλό επίπεδο μόρφωσης και διάθεση για προσφορά. Ο μέσος όρος ηλικίας τους δεν ξεπερνούσε τα 30 έτη, ενώ ο ίδιος ο υπουργός του ήταν μόλις 36 ετών. Η ανάληψη του πολιτικού ελέγχου όλων των ΜΜΕ(ραδιόφωνο, Τύπος, κινηματογράφος και πολιτιστικές δραστηριότητες) «θωράκισε» το καθεστώς. Αξεπέραστο έργο προπαγάνδας θεωρείται σήμερα η πιο αντισημιτική ταινία όλων των εποχών, με τίτλο «Ο αιώνιος Εβραίος»(«Der ewige Jude»), τα γυρίσματα της οποίας ολοκληρώθηκαν το 1940. Πρόκειται για ένα δημιούργημα του Goebbels, ταινία-σταθμό, η δημόσια προβολή της οποίας απαγορεύεται μέχρι σήμερα. Στη Γερμανία επιτρέπεται να προβάλλεται μόνο σε ειδικά επιλεγμένο ακροατήριο και αποκλειστικά για επιστημονικούς σκοπούς. Σταδιακά το κράτος έπρεπε να ενσωματωθεί στο κόμμα και η προπαγάνδα ήταν η βασική στρατηγική του Goebbels. Με πρωτοβουλία της Γενικής συνομοσπονδίας Γερμανών φοιτητών τοιχοκολλήθηκε (13/04/1933) μια αφίσα σ’ ολόκληρο το Βερολίνο με τον τίτλο «Ενάντια στο μη γερμανικό πνεύμα». Πίσω από αυτή την πρωτοβουλία κρυβόταν ο Goebbels. Αφορούσε την καταστροφή όλων των αντιγερμανικών βιβλίων σε δημόσιες τελετές και τον εξοστρακισμό του μη γερμανικού πνεύματος από τις δημόσιες βιβλιοθήκες. Η κοινή γνώμη στο εξωτερικό έπρεπε να μάθει πως η Γερμανία του Hitler είχε ξεπεράσει τις διχόνοιες του παρελθόντος και οι Γερμανοί ακολουθούσαν τον νέο «Μεσσία» τους με αφοσίωση και πίστη. Ο Goebbels χωρίς να είναι από τους αρχιτέκτονες του «Ολοκαυτώματος», γνώριζε λεπτομερώς γι’ αυτό και ήταν ο εισηγητής της «απο-εβραιοποίησης» των 3 μεγάλων πόλεων του Ράιχ: Βερολίνου, Βιέννης και Πράγας. Με την υποστήριξη του Reinhard Heydrich έλαβε το πράσινο φως από τον Hitler. Ο Goebbels παρέμεινε ένας από τους ελάχιστους Ναζί που είχαν άμεση πρόσβαση στον Hitler. Όσο ο πόλεμος εξελισσόταν δυσμενώς για τη Γερμανία, ο Hitler αραίωσε τις δημόσιες εμφανίσεις του και την παρουσία του στο ραδιόφωνο. Το κενό αυτό κλήθηκε να καλύψει ο Goebbels, ο οποίος έγινε έτσι το πρόσωπο και η φωνή του καθεστώτος στη χώρα. Ήταν ο άνθρωπος στον οποίο ο Hitler κληροδότησε την εξουσία λίγο προτού αυτοκτονήσει. Αρνείται να τον εγκαταλείψει, σημειώνοντας στο ημερολόγιό του: «…Πάντα υπάκουα στις εντολές του Fuhrer. Αυτή τη φορά όμως όχι. Αν έφευγα τώρα θα ήμουν αναγκασμένος να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου νιώθοντας ντροπή και ότι δεν υπήρξα τίποτε περισσότερο από ένα χυδαίο τραμπούκο». Ο δόκτωρ παρίσταται ως μάρτυς στον γάμο του Hitler με την Eva Braun. Υπαγορεύει την πολιτική του διαθήκη, ως συμπλήρωμα σε αυτήν του Fuhrer του. Στην πολιτική του διαθήκη ο Hitler ονόμαζε τον Goebbels «Reichskanzler des Großdeutsches Reiches»(Καγκελάριο του Κράτους της Μείζονος Γερμανίας), αξίωμα που ο δόκτωρ θα κρατήσει για μία μόνον ημέρα. Η σύζυγός του Magda και τα παιδιά τους βρίσκονται και αυτοί εκεί, με την μητέρα τους να έχει αμετάκλητα αποφασίσει ολόκληρη η οικογένεια να μοιρασθεί την τύχη του Fuhrer, καθώς «ζωή χωρίς Εθνικοσοσιαλισμό δεν είναι νοητή», σύμφωνα με την Magda Goebbels. Την επομένη της αυτοκτονίας του Hitler και της συζύγου του(01/05), η Magda φονεύει τα παιδιά τους με δηλητήριο στον ύπνο τους και στη συνέχεια ανεβαίνουν και οι 2 στον κήπο της Καγκελαρίας, όπου ο Hauptsturmführer των SS Günther Schwägermann, κατ’ εντολήν του Goebbels, τους εκτελεί με περίστροφο. Τα τελευταία λόγια του Goebbels ήταν «Η Ιστορία θα μας καταγράψει ως τους μεγαλύτερους πολιτικούς που πέρασαν ποτέ ή τους χειρότερους εγκληματίες». Οι άνδρες της φρουράς αποπειρώνται να αποτεφρώσουν τις σορούς. Η βενζίνη που διαθέτουν, όμως, είναι ανεπαρκής. Οι σοροί καίγονται, αλλά όχι μέχρις αδυναμίας αναγνωρίσεως. Οι Σοβιετικοί θα βρουν τα σώματα και θα τα αναγνωρίσουν -παίρνοντας και σχετικές φωτογραφίες.

ΣΥΡΙΖΑ: Μύθος το αλβανικό έπος, απλή διέλευση η εισβολή των Ιταλών(και μόλις ο Τσίπρας έστειλε ένα πακέτο ψήφους στην Χρυσή Αυγή)

ΣΥΡΙΖΑ: Μύθος το αλβανικό έπος, απλή διέλευση η εισβολή των Ιταλών(και μόλις ο Τσίπρας έστειλε ένα πακέτο ψήφους στην Χρυσή Αυγή)

Μετά το συνωστισμό της Ρεπούση μας προέκυψε νέος… Ρεπούσης, αυτή τη φορά για το αλβανικό έπος. Η εφημερίδα Αυγή, κομματικό όργανο του ΣΥΡΙΖΑ δημοσιεύει άρθρο όπου το στέλεχος του κόμματος, Νάσος Θεοδωρίδης, χαρακτηρίζει το Αλβανικό έπος «μύθο» και ότι η Ελλάδα μπήκε σε ένα ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Ότι υπήρχαν λιποτάκτες που εκτελέστηκαν, ότι ο πόλεμος στα βουνά ήταν ταξικός αφού εκεί πολεμούσαν οι φτωχοί ενώ κάποιοι άλλοι βρίσκονταν στα πολυτελή ξενοδοχεία της Αθήνας και άλλα τέτοια. Αναφέρει χαρακτηριστικά το άρθρο: «Υποστηρίζω ότι η εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτό το σφαγείο θα έπρεπε να είχε αποφευχθεί. Η 28^η Οκτωβρίου δεν σήμαινε ούτε την «ενότητα» ούτε «το μεγαλείο του έθνους», αλλά την είσοδο της Ελλάδας σε ένα παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο»(σχόλιο: δηλ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΛΛΑ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΑΠΟΨΗ ΕΝΟΣ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ ΠΟΥ ΠΡΟΒΑΛΛΕΤΑΙ ΩΣ ΙΣΤΟΡΙΑ). Η άγρια σύγκρουση που ξετυλίχτηκε πάνω στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας έδειξε ανάγλυφα την ταξική της φύση. Στις πρώτες γραμμές φτωχοί άνθρωποι, πέθαιναν από τη γάγγραινα, έλιωναν από την ψείρα, περίμεναν απελπισμένα τροφή. Πιο πίσω οι αξιωματικοί με τις ορντινάντσες τους έδιναν τις διαταγές. Και ακόμα πιο πίσω, στα πολυτελή ξενοδοχεία της Αθήνας, ο αρχιστράτηγος Παπάγος και το επιτελείο της «Αυτού Μεγαλειότητας»… Και συνεχίζει λέγοντας ότι η μορφολογία του εδάφους και η ανετοιμότητα των Ιταλών, κι όχι ο ηρωισμός των Ελλήνων φαντάρων, ήταν αυτά που έδωσαν τη μάχη. Προφανώς ο στόχος του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ είναι να προκαλέσει αμφισβητώντας το αλβανικό έπος την ημέρα της εθνικής εορτής. Δεν ξέρουμε αν το κάνει κατά παραγγελία από τον Τσίπρα ή λόγω της προσπάθειάς του να αυτοπροβληθεί ως μεγάλος ιστορικός αναλυτής. Ωστόσο, θα πρέπει να σημειώσουμε ορισμένα σημεία με αφορμή το άρθρο του. Κατ’ αρχάς κάθε αγώνας έχει και ταξικά στοιχεία ωστόσο στην περίπτωση του Ελληνοϊταλικού πολέμου στη Β Ήπειρο και την Αλβανία αυτό που επικράτησε ήταν το εθνικό στοιχείο, όπου εθνικό όχι αυτό που πρεσβεύει η Χρυσή Αυγή. Ήταν η αγάπη για την πατρίδα και η πίστη ότι δεν μπορεί κανείς να περάσει από την Ελλάδα κάνοντας παρέλαση. Αυτό κινητοποίησε χιλιάδες φτωχούς Έλληνες να πάρουν τα όπλα. Ευτυχώς ζουν ακόμη πατεράδες και παππούδες μας για να μας διηγηθούν τον ενθουσιασμό της χώρας και την εθνική ενότητα για την αντιμετώπιση του κινδύνου. Προφανώς δε γινόταν κανένα πάρτι στα βουνά. Προφανώς οι ψείρες, η φτώχεια, η πείνα και το κρύο κάνουν τον άνθρωπο να λυγίσει. Προφανώς και θα υπήρχαν λιποτάκτες. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι, ούτε αντέχουν το ίδιο. Ας ρωτήσουν πολλούς δηλωσίες αριστερούς για να μάθουν. Και προφανώς στους πολέμους πηγαίνουν οι χαμηλότερες κοινωνικές τάξεις. Σε κανέναν πόλεμο δεν ήταν στην πρώτη γραμμή οι αριστοκράτες και οι αστοί. Αυτό τι σημαίνει; Ότι το αλβανικό έπος δεν εξέφραζε την ενότητα του ελληνικού λαού επειδή κάποιοι στρατηγοί ήταν στην Αθήνα; Μας λέει η στελεχάρα του ΣΥΡΙΖΑ ότι είναι μύθος το αλβανικό έπος διότι δε νίκησαν οι Έλληνες. Έχασαν οι Ιταλοί λόγω της ανετοιμότητάς τους και της μορφολογίας του εδάφους. Δηλ. επειδή οι Ρώσοι εκμεταλλεύτηκαν το βαρύ χειμώνα και νίκησαν τους ναζί, αυτό δε σημαίνει ότι πολέμησαν ηρωικά αλλά όλα τα έκαναν τα… χιόνια(σχόλιο: δεν έχει διαβάσει ότι το έδαφος και το κλίμα και οι καιρικές συνθήκες είναι όπλο σ’ έναν πόλεμο, είχε δουλειές). Επίσης, το άρθρο αναφέρει ότι το τελεσίγραφο του Mussolini ήταν μια… απλή διέλευση των Ιταλικών δυνάμεων από την Ελλάδα κι άρα η χώρα μας θα μπορούσε να είχε αποφύγει τον πόλεμο. Κι ότι φταίει ο εθνικιστικός παροξυσμός για τη… σύμπλευση του ελληνικού λαού με τον Μεταξά. Μα ποιος χ** για τον Μεταξά κύριε; Ο ελληνικός λαός όταν του είπαν ότι έχουμε πόλεμο δε σκέφτηκε αν ήταν απλή διέλευση. Τα σύνορά του ήθελε να φυλάξει. Αν για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι απλή διέλευση ας αφήσουμε τους Τούρκους να κάνουν μια τέτοια… απλή διέλευση μέχρι το Σύνταγμα. Θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς απλή διέλευση και την εισβολή των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν ή των Αμερικανών στο Ιράκ κι έτσι τίποτε δεν θα ήταν πόλεμος και κανείς δεν θα σκοτωνόταν. Με τη «λογική» αυτή φυσικά ο αδύναμος θα άφηνε τον ισχυρό να εισβάλει στη χώρα του και δεν έγινε και τίποτε βρε αδερφέ. Μια απλή εισβολή. Κι έτσι, θα σβήναμε με μια μονοκονδυλιά το αλβανικό έπος, τους Έλληνες που πολέμησαν σαν ήρωες Ιταλούς και Γερμανούς, την εθνική αντίσταση. Γιατί να κάνουν αντίσταση, μια απλή διέλευση των ναζί ήταν. Το άρθρο που προκάλεσε σάλο έφερε και ανακοίνωση της ΝΔ. η οποία ρωτά τον Αλ. Τσίπρα. «Συμφωνεί ή όχι με όσα δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα του κόμματος ΑΥΓΗ, γραμμένα από στενό του συνεργάτη και χαρακτηρίζουν «μύθο» το αλβανικό έπος; Συμφωνεί ή όχι με το άρθρο που υποστηρίζει πως πολλοί Έλληνες στρατιώτες λιποτάκτησαν και δεν ήταν το φρόνημα των Ελλήνων και η θέλησή τους που οδήγησε στη μεγάλη νίκη, αλλά το ότι οι Ιταλοί ήταν ανέτοιμοι και η μορφολογία του εδάφους ευνοϊκή; Συμφωνεί ή όχι με το γνωστό στέλεχός του ΣΥΡΙΖΑ Νάσο Θεοδωρίδη, που απαιτεί μάλιστα να αλλάξουν τα σχολικά βιβλία για να αποκατασταθούν τα «ψεύδη»; Ο κ. Τσίπρας ας αποδοκιμάσει, πρώτα, εμπράκτως τις ακραίες συνιστώσες του και ύστερα ας επικαλεστεί το παράδειγμα του έπους του 1940- 41, που έκανε όλον τον πλανήτη να λέει πως «οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες». Πάντως, το άρθρο πήρε την 1^η απάντηση από άλλο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ τον Γιάννη Χατζηαντωνίου ο οποίος όπως χαρακτηριστικά σημείωνε με αφορμή το άρθρο του Νάσου Θεοδωρίδη «Η ελληνική κοινωνία χρειάζεται νέο πολιτικό υποκείμενο. Ένα νέο, πατριωτικό, δημοκρατικό και ριζοσπαστικό κόμμα της Αριστεράς, ηγεσία των εθνικών και κοινωνικών αγώνων του λαού. Απόψεις όπως αυτή του Ν.Θ., σεβαστές ως ιδιαιτερότητα, είναι απόψεις που δεν μπορούν να είναι απόψεις ενός κόμματος που διεκδικεί να καθορίζει τη μοίρα του λαού και το μέλλον της χώρας»(σχόλιο: θα την βγάλει καθαρή το στέλεχος;). Το άρθρο της Αυγής 69 χρόνια μετά την τραγωδία του θανάτου και της αναπηρίας δεκάδων χιλιάδων φαντάρων, έχει έρθει η ώρα για μια ψύχραιμη ιστορική αποτίμηση που να απαντάει στο ερώτημα αν τελικά βγήκε κερδισμένη η ελληνική κοινωνία από μια εξ αντικειμένου σύμπλευση με το φασιστικό καθεστώς Μεταξά στην οποία οδηγήθηκε από τον εθνικιστικό παροξυσμό της εποχής, προκειμένου να αποτραπεί η απλή διέλευση ενός άλλου φασιστικού στρατού, με μόνο επιχείρημα ότι ο 2^ος στρατός ήταν «ξένος»(αλλά εξίσου φασιστικός). Υποστηρίζω ότι η εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτό το σφαγείο θα έπρεπε να είχε αποφευχθεί. Η 28^η Οκτωβρίου δεν σήμαινε ούτε την «ενότητα» ούτε «το μεγαλείο του έθνους», αλλά την είσοδο της Ελλάδας σε ένα παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Η άγρια σύγκρουση που ξετυλίχτηκε πάνω στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας έδειξε ανάγλυφα την ταξική της φύση. Στις πρώτες γραμμές φτωχοί άνθρωποι, πέθαιναν από τη γάγγραινα, έλιωναν από την ψείρα, περίμεναν απελπισμένα τροφή. Πιο πίσω οι αξιωματικοί με τις ορντινάτσες τους έδιναν τις διαταγές. Και ακόμα πιο πίσω, στα πολυτελή ξενοδοχεία της Αθήνας, ο αρχιστράτηγος Παπάγος και το επιτελείο της «Αυτού Μεγαλειότητας»… Υπάρχουν πολλοί μύθοι για τον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Ο 1^ος είναι ότι οι φαντάροι μας με εφ’ όπλου λόγχη στείλανε τους δειλούς εχθρούς στα βάθη της Αλβανίας. Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Ο ελληνικός στρατός ήταν προετοιμασμένος γι’ αυτή τη σύγκρουση. Ήδη από την άνοιξη1939 το Γενικό Επιτελείο Στρατού είχε καταστρώσει ανάλογα σχέδια. Και από τον Ιούνη 1940 ο ελληνικός στρατός βρισκόταν ουσιαστικά σε κατάσταση «μυστικής επιστράτευσης». Στα σχολικά βιβλία και στα πατριωτικά αφιερώματα η «θέληση» και το «φρόνημα» ήταν ο αποφασιστικός παράγοντας για το «έπος της Αλβανίας». Η αλήθεια είναι ότι ήταν η μορφολογία του εδάφους, το βεβιασμένο της ιταλικής επίθεσης-με όλες τις δυσκολίες ανεφοδιασμού από τα ακατάλληλα λιμάνια της Αλβανίας- και μια πολύ ισχυρή ελληνική στρατιωτική μηχανή. Επίσης αποκρύπτεται ότι υπήρχαν πολλοί που αρνούνταν να υποταχτούν σε αυτήν τη χαρούμενη εικόνα της «εθνικής πανστρατιάς». Δεν είναι τυχαίο ότι ο Θ. Χατζής, μετέπειτα γραμματέας του ΕΑΜ αναφέρει στις αναμνήσεις του ότι στις αρχές Νοέμβρη εκτελέστηκαν επί λιποταξία 4 φαντάροι του συντάγματός του, επειδή είχαν λείψει μόνο μια μέρα και ξαναγύρισαν: «Απογοήτευση και πένθος έπεσε στο Σύνταγμα. Στην πορεία μάθαμε πως και σε άλλα Συντάγματα έγιναν παρόμοιες δίκες για μικρές πειθαρχικές παραβάσεις και επακολούθησαν διαδοχικές εκτελέσεις, κατά περίεργη «συγκυρία» μόνο Μακεδόνων(σχόλιο: η θέση κάποιων ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ για το σκοπιανό) που μιλούσαν τη σλαβική γλώσσα και όλοι τους σχεδόν ήταν χαρακτηρισμένοι «βουλγαροκομμουνιστές». Ήταν και κάτι άλλο που ερέθιζε τους φαντάρους. Οι καλαμαράδες της Αθήνας παρουσίαζαν τον πόλεμο σαν τρικούβερτο γλέντι με χαρές και τραγούδια για τους Έλληνες φαντάρους. Κρύβανε την πραγματικότητα. Συνήθως στα αφιερώματα για την 28^η Οκτωβρίου, βλέπουμε επίκαιρα της εποχής με τα πλήθη ενθουσιασμένα να χαιρετάνε εκείνους που φεύγουν για το μέτωπο. Πράγματι, κάθε φορά που αρχίζει ένας τέτοιος πόλεμος, η πλειοψηφία παρασύρεται από ένα κύμα εθνικισμού και πολεμόχαρων αισθημάτων. Όμως, καθώς περνούν οι μέρες, φανερώνεται όχι μόνο η φρίκη του πολέμου αλλά και ποιος την πληρώνει, οπότε οι διαθέσεις αλλάζουν. Ο Δ. Λουκάτος καταγράφει αυτή την αλλαγή στο ημερολόγιο που κρατούσε και έχει δημοσιευτεί με τίτλο «Οπλίτης στο Αλβανικό Μέτωπο Ημερολογιακές Σημειώσεις 1940-’41»: «Ένα περίεργο πράγμα. Κανείς απ’ όλους τους «Εμπέδους» δεν θέλει να φύγει για το Μέτωπο. Όλοι θα ‘τανε ευτυχείς αν τους κρατούσανε εδώ. Πού είναι λοιπόν τα φανταχτερά λόγια «οι φαντάροι μας αδημονούν να μεταβούν εις την πρώτην γραμμήν;».

Μια αληθινή ιστορία του πολέμου(για την ενότητα λαού και ηγεσίας…)

Μια αληθινή ιστορία του πολέμου(για την ενότητα λαού και ηγεσίας…)

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη Η ιστορία είναι αληθινή. Την αφηγήθηκε στα γεράματα του Ιταλός αξιωματικός, που πολέμησε ως Υπολοχαγός στην Αλβανία, στον γιο του, κορυφαίο στέλεχος ιταλικής αμυντικής βιομηχανίας κι αυτός με την σειρά του την είπε σε Ελληνοαμερικανό φίλο μου, σε δείπνο στη Ρώμη πριν 3 χρόνια. Ήταν οι πρώτες μέρες του πολέμου, όταν ήδη η αλαζονεία του Mussolini και του  συνθέτη οπερέτας Αρχιστρατήγου του είχε κολλήσει στις λάσπες και τα βράχια των ηπειρωτικών βουνών, μετά τον τιτάνιο αγώνα της ελληνικής προκάλυψης. Ήδη ο Στρατός μας προωθούσε πυρετωδώς μονάδες για να φράξει ερμητικά όλες τις διόδους στους φασίστες κι είχαν αρχίσει οι πρώτες αντεπιθέσεις μας. Ο νεαρός Υπολοχαγός κι ο λόχος του, μετά την 1^η σφαλιάρα, αντί να πίνουν καφέ στην Αθήνα, βρέθηκαν να σκάβουν χαρακώματα και ορύγματα, πιο πίσω κι από κει που είχαν εξορμήσει τα ξημερώματα της 28^ης Οκτωβρίου. Ένας φρατέλος Λοχίας ήρθε τρέχοντας από το προωθημένο φυλάκιο και του είπε, «Κύριε Υπολοχαγέ, δείτε! Οι Έλληνες τρελάθηκαν! Στέλνουν εναντίον μας γυναίκες!». Ο Υπολοχαγός σήκωσε το κεφάλι του από το χαράκωμα και μαζί με όλο τον λόχο του είδε μια παράξενη εικόνα, που τον έκανε να σηκωθεί ολόρθος. Από απέναντι προχωρούσε σκυφτή και με γοργό βάδην μια αραιή γραμμή από φιγούρες με χακί… φορέματα. Κρατούσαν ανά χείρας τα θρυλικά Mannlicher(το τυφέκιο σύμβολο των ευγενέστερων αγώνων μας) με εφ’ όπλου λόγχη. Για αρκετά δευτερόλεπτα οι Ιταλοί στρατιώτες έκπληκτοι παρακολουθούσαν το παράξενο θέαμα, ξέχασαν ακόμα και να ρίξουν. Είχαν ανασηκωθεί όλοι πάνω από τα πολυβόλα και τις θέσεις μάχης κι είχαν αρχίσει ν’ ακούγονται ψίθυροι, γέλια κι ειρωνικά σχόλια. Οι παράξενες ένοπλες …γυναίκες έφτασαν σχεδόν στα 100 m, στην γραμμή εφόδου, στα 100 m, όπου, όπως μου είχε αφηγηθεί το 1984 στο τρένο για Θεσσαλονίκη, ένας παλιός πολεμιστής του Αλβανικού, ονόματι Σαββόπουλος, ξεχωρίζουν οι αληθινοί άντρες. Εκεί στο αναπεπταμένο πεδίο, όπου έπρεπε να τρέξεις ακάλυπτος ολόισια πάνω στον εχθρό και τα πολυβόλα του. Ο Υπολοχαγός σήκωσε τα κιάλια του κι εστίασε σε μια από τις φιγούρες.  Πρώτα είδε την φούντα από το φάριο και κατεβάζοντας λίγο τα κιάλια αντίκρισε το μυστακοφόρο πρόσωπο ενός αρειμάνιου Εύζωνα. Τα …φορέματα ήταν ο χακί ντουλαμάς εκστρατείας των Ευζωνικών Συνταγμάτων. Όπως είπε στον γιο του, εκφράζοντας την διαδοχή των συναισθημάτων του ιδίου και των ανδρών του «νοιώσαμε πρώτα έκπληξη, ύστερα απορία και μετά τρόμο!». Την στιγμή, που, αφήνοντας τα κιάλια να πέσουν στο στήθος του,  ξεκίνησε πανικόβλητος να ουρλιάζει «πυρ!», οι …γυναίκες μετέτρεψαν το γρήγορο βάδην σε ξέφρενη έφοδο, προτείνοντας τις ξιφολόγχες, ενώ η ιαχή «Αέρα» αντιλαλούσε στις γύρω χαράδρες. Τα σκληραγωγημένα αγροτόπαιδα, στην πλειοψηφία τους, που στελέχωναν το Ευζωνικό, ενώ με καθυστέρηση άρχισαν να βάλλουν τα ιταλικά όπλα, γρήγορα βρέθηκαν μέσα στα χαρακώματα των Ιταλών κι άρχισε να δουλεύει αλύπητα η ξιφολόγχη. Ανέτρεψαν όλες τις θέσεις μάχης των φρατέλων πυροβολώντας σχεδόν εξ επαφής και λογχίζοντας, αυτούς που πριν λίγο γελούσαν με τους τρελούς Έλληνες, που τολμούν και στέλνουν …γυναίκες ενάντια στην Αυτοκρατορία των Fasci. Όσοι γλίτωσαν, μαζί κι ο Υπολοχαγός, έκαναν νέο ρεκόρ στο κατοστάρι. Ο καφές στην Αθήνα απομακρύνθηκε κι άλλο. Θα τον έπιναν τον Απρίλιο του ’41, γλυκόπικρο, ταπεινωμένοι και με γερμανικές πλάτες. Αυτή ήταν η 1^η επαφή του νεαρού Υπολοχαγού με τους Ευζώνους. Έμαθε με ακριβά δίδακτρα την διαφορά του ντουλαμά από την γυναικεία φούστα και την αναγνώριζε και μισό αιώνα μετά. Αυτοί ήμασταν αδέρφια τότε. Δεν ήμασταν δανειολήπτες, νουνεχείς εταίροι. Είχαμε ξαναγίνει εξ ανάγκης πολεμιστές. Είχαμε ενότητα, λαϊκοί, φιλελεύθεροι, τεταρτοαυγουστιανοί, αριστεροί. Με ηγέτη τον Μεταξά, που είπε Όχι, εκφράζοντας όλους μας. Το είπε, μην είμαστε μίζεροι, ανιστόρητοι ψευτοπροοδευτικοί. Ναι, δικτάτορας ήταν, με φασιστική αποκλίνουσα, κυρίως βασιλικός ανήρ αλλά πατριώτης. Με το Όχι όμως, εξιλεώθηκε και για το 1915 και την απαράδεκτη στάση του στο Διχασμό. Προετοίμασε και διηύθυνε τον αγώνα. Κι ο Λαός πολέμησε. Είπε το έμπρακτο διαρκές Όχι, με το Mannlicher, που μέχρι δημοτικά τραγούδια του ‘φτιαξαν οι στρατιώτες μας. Απλό, αξιόπιστο, ευθύβολο. Ήμασταν ενωμένοι. Για να αγωνιστούμε κι όχι για να υποταχτούμε. Ήμασταν πειθαρχημένοι. Όχι για να μας πουλάνε νομίμως και ν’ αγοράζουμε ληγμένα. Ο άνθρωπος, αδέρφια, θέλει να νοιώθει τον ήλιο και τον καθαρό αέρα στο μέτωπο. Κι αυτό απαιτεί να είσαι όρθιος. Στηριζόμενος όχι απλά στα πόδια σου, αλλά σε Ηγεσία και Ιδέες, πέρα και πάνω από την έστω κι επιδέξια διαχείριση.

28/10/1940: Βασίλειος Τσιαβαλιάρης. Ο 1ος νεκρός Έλληνας στρατιώτης(δόξα και τιμή στον ήρωα)

28/10/1940: Βασίλειος Τσιαβαλιάρης. Ο 1^ος νεκρός Έλληνας στρατιώτης(δόξα και τιμή στον ήρωα)

Ήταν 28/10/1940. Ελληνοαλβανικά σύνορα. Ώρα 5^η πρωινή. Η ιταλική σφαίρα βρίσκει τον στόχο της: Ο στρατιώτης Βασίλειος Τσιαβαλιάρης ήταν ο 1^ος πεσών του Ελληνικού Έπους. Η σάλπιγγα έδινε το σύνθημα της μάχης ως ένα προσκλητήριο στον υπέρτατον αγώνα για την Ελευθερία. Πίσω από τά σκόπευτρα μέ τό δάκτυλο στήν σκανδάλη οι φρουροί τών προκεχωρημένων φυλακίων προσπαθούσαν νά διαπεράσουν τό σκοτάδι. Απέναντι σέ απόστασι λίγων μέτρων, ο εχθρός μόλις είχε αρχίσει τήν επίθεσί του. Προτού ακόμη εκπνεύσει τό τελεσίγραφό τους, οι Ιταλοί είχαν εξαπολύσει τίς ταξιαρχίες τους καί οι πρώτες σφαίρες έσκιζαν τήν νυκτερινή σιωπή πάνω στά βουνά τής Ηπείρου. Εκεί, στήν γραμμή τών συνόρων σέ ένα απομεμακρυσμένο φυλάκιο, έπεφτε νεκρός ο 1^ος Έλληνας στρατιώτης, ο Βασίλειος Τσιαβαλιάρης. Ένας φαντάρος πού έτυχε νά κάνη τήν πρωινή σκοπιά. Χωρίς ποτέ νά γίνει ήρωας, χωρίς ποτέ νά βγή από τήν ανωνυμία. Σύμφωνα μέ μαρτυρίες, οι τελευταίες λέξεις τού Έλληνος φαντάρου ήταν «τί θ’ απογίνουν τά παιδιά μου;». Σήμερα στήν πατρίδα του Πιάλεια Τρικκάλων, κάθε χρόνο, γίνονται εκδηλώσεις μνήμης καί βεβαίως τά παιδιά του δίδουν τό δικό τους «παρών»! Σέ ένα κεντρικό σημείο τής Πιαλείας δεσπόζει σήμερα, η προτομή τού Βασιλείου Τσιαβαλιάρη. Στήν σκιά τού ανδριάντα, γυρίζει τό ρολόϊ τού χρόνου γιά τόν ξεχασμένο στρατιώτη του μετώπου. «Ήταν ο 1^ος νεκρός τού πολέμου», λέγει ο στρατηγός Ιωάννης Κακουδάκης, ο επί κεφαλής τής Διευθύνσεως Ιστορίας Στρατού. «Υπηρετούσε στό 21^ο φυλάκιο τής Πίνδου στό 51 Σύνταγμα τό οποίο είχε σχηματισθή από Θεσσαλούς. Τά ιταλικά στρατεύματα είχαν προχωρήσει σέ απόστασι αναπνοής από τά ελληνικά τμήματα προκαλύψεως. Στίς 5 τό πρωί ο Τσιαβαλιάρης είδε κάτι νά κινείται, φώναξε «άλτ, τίς εί» καί πυροβόλησε στόν αέρα».