ΙΟΥΝΙΟΣ 1843(η Ελλάδα σε μνημόνιο· η-διαχρονική- Άλωση της πατρίδας από τους τοκογλύφους)

ΙΟΥΝΙΟΣ 1843(η Ελλάδα σε μνημόνιο· η-διαχρονική- Άλωση της πατρίδας από τους τοκογλύφους)

Ειρωνεία: την κυβερνούσαν Γερμανοί που, από κοινού με τις Μ. Δυνάμεις και τους «εθνοπατέρες» Έλληνες(;) παράγοντες, την καταλήστευαν από την Τουρκοκρατία-ως σήμερα-. Το καλοκαίρι του 1843, η Ελλάδα έπρεπε να αποπληρώσει στην τραπεζική ελίτ της Ευρώπης χρεολύσια και τόκους δανείων από την Επανάσταση. Δυστυχώς, πέρα από τους επαχθείς όρους των δανείων αυτών,  τα χρήματα δεν είχαν διοχετευθεί ώστε να δημιουργηθούν υποδομές που θα βοηθούσαν την κατεστραμμένη ελληνική  οικονομία. Είχαν σπαταληθεί στους εμφυλίους της Επανάστασης, στο Παλάτι και στους Βαυαρούς συμβούλους. Οι τόκοι που έπρεπε να  καταβάλλονται κάθε χρόνο ήταν 7  εκ δρχ. και ισοδυναμούσαν με το 1/2 των συνολικών εσόδων του ελληνικού κράτους που έφταναν μετά βίας τα 14 εκ ετησίως. Για να συγκεντρωθούν τα χρήματα για την αποπληρωμή των τόκων και υπό την πίεση των κυρώσεων η κυβέρνηση έλαβε μέτρα λιτότητας(άνοιξη 1843) τα οποία όμως δεν απέδιδαν και δεν ήταν αρκετά για να συγκεντρωθεί το απαιτούμενο κεφάλαιο. Η ελληνική κυβέρνηση ενημερώνει(Ιούνιος 1843) την Ευρώπη ότι αδυνατεί να καταβάλει το ποσό που χρωστάει και ζητά νέο δάνειο από τις Μ. Δυνάμεις, ώστε να αποπληρώσει τα παλιά. Αυτές  αρνούνται κατηγορηματικά και αντί να εγκρίνουν νέο δάνειο, εκπρόσωποι των 3 Μ. Δυνάμεων(Αγγλία-Γαλλία-Ρωσία) κάνουν μια διάσκεψη στο Λονδίνο για το ελληνικό χρέος και καταλήγουν σε καταδικαστικό πρωτόκολλο. Οι πρεσβευτές τους, με το πρωτόκολλο στο χέρι, παρουσιάζονται στην ελληνική κυβέρνηση και απαιτούν την ικανοποίηση του. Αρχίζουν «διαπραγματεύσεις» ανάμεσα στα 2 μέρη και μετά από έναν μήνα υπογράφουν μνημόνιο, σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα έπρεπε να πάρει μέτρα ώστε να εξοικονομήσει υπέρ των δανειστών της μέσα στους επόμενους μήνες το αστρονομικό ποσό των 3,6 εκ δρχ..  Για να εξασφαλίσουν ότι το μνημόνιο θα εφαρμοστεί κατά γράμμα, οι πρεσβευτές απαιτούν να παραβρίσκονται στις συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου που θα εγκρίνει τα μέτρα και να παίρνουν ανά μήνα λεπτομερή κατάσταση της πορείας εφαρμογής τους και των ποσών που εισπράττονται. Τα βασικά μέτρα που επέβαλε η κυβέρνηση το 1843 σε εφαρμογή του τότε μνημονίου:

1.    Απολύθηκε το 1/3 των Δημοσίων υπαλλήλων και μειώθηκαν κατά 20% οι μισθοί όσων παρέμειναν.

2.    Σταμάτησε η χορήγηση συντάξεων-τότε δεν δίνονταν στο σύνολο του πληθυσμού αλλά σε ειδικές κατηγορίες-.

3.    Μειώθηκαν κατά 60% οι στρατιωτικές δαπάνες, μειώθηκε δραστικά ο αριθμός των ένστολων και αντί για μισθό οι στρατιωτικοί έπαιρναν χωράφια.

4.    Επιβλήθηκε προκαταβολή στην είσπραξη του φόρου εισοδήματος και της "δεκάτης", που ήταν ο φόρος για την αγροτική παραγωγή. 

5.    Αυξήθηκαν οι δασμοί και οι φόροι χαρτοσήμου.

6.    Απολύθηκαν όλοι οι μηχανικοί του Δημοσίου και σταμάτησαν όλα
τα δημόσια έργα.

7.    Καταργήθηκαν όλες οι υγειονομικές υπηρεσίες του κράτους.

8.    Απολύθηκαν όλοι οι υπάλληλοι του εθνικού τυπογραφείου, οι δασονόμοι, οι δασικοί
υπάλληλοι και οι μισοί καθηγητές πανεπιστημίου.

9.    Καταργήθηκαν όλες οι διπλωματικές αποστολές στο εξωτερικό.

10. Νομιμοποιήθηκαν όλα τα αυθαίρετα κτίσματα και οι καταπατημένες "εθνικές γαίες"
με την πληρωμή προστίμων νομιμοποίησης.

11. Περαιώθηκαν συνοπτικά όλες οι εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις με την καταβολή εφάπαξ ποσού.

Αποτέλεσμα των εξαιρετικά σκληρών αυτών μέτρων ήταν οι δανειστές να πάρουν, όντως, ένα μέρος των χρημάτων τους αλλά η χώρα να οδηγηθεί σε μία βαθιά και πολυετή ύφεση η οποία οδήγησε στην εξαθλίωση μεγάλου τμήματος του πληθυσμού. Το συγκεκριμένο μνημόνιο του 1843, θεωρείται από πολλούς ιστορικούς μία από τις σοβαρότερες αφορμές για το ξέσπασμα της επανάστασης της 3^ης Σεπτέμβρη 1843, που έφερε Σύνταγμα στη χώρα. ΟΘΩΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ, ΑΠΟΛΥΤΗ ΜΟΝΑΡΧΙΑ(1831-43) Η άφιξη του Όθωνα(Φεβρουάριος 1833), γέννησε ελπίδες, που σύντομα διαψεύστηκαν. Η 5μελής Αντιβασιλεία που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, στο όνομα του ανήλικου Όθωνα, διοίκησε αυταρχικά, παραγκωνίζοντας τους αγωνιστές και τους ντόπιους πολιτικούς από τη διακυβέρνηση και τον Στρατό. Η Αντιβασιλεία θέσπισε νέα διοικητική διαίρεση της χώρας, οργάνωσε τον χώρο της δικαιοσύνης και της παιδείας και συνέβαλε στον διοικητικό χωρισμό της Εκκλησίας της Ελλάδας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Η αποτυχία της να διαχειριστεί αποτελεσματικά τα χρέη και την ελληνική οικονομία και ο δεσποτισμός που επέδειξε απέναντι στους διαφωνούντες(λ.χ. δίκη Κολοκοτρώνη-Πλαπούτα) δημιούργησαν απέχθεια για τη Βαυαροκρατία. Η ανάληψη των καθηκόντων της βασιλείας από τον Όθωνα με την ενηλικίωση του(Μάιος 1835), δεν βελτίωσε την κατάσταση. Αρχικά ο Όθωνας ήρθε σε σύγκρουση με τον κόμη Armansberg, τέως Πρόεδρο του Συμβουλίου των Αντιβασιλέων και νυν «Αρχιγραμματέα της Επικρατείας». Αποτέλεσμα της σύγκρουσης: η απόλυση του Armansberg(1837) και η αντικατάσταση του αξιώματος του με αυτό του πρωθυπουργού. Όμως ο εκλεκτός του Όθωνα δεν ήταν Έλληνας αλλά ο Βαυαρός Ιγνάτιος Rudart. Η αντίδραση των Ελλήνων στην ξενόφιλη τακτική του Όθωνα ανάγκασε τον Rudart να παραιτηθεί ύστερα από λίγους μήνες. Ο Όθωνας αποφάσισε(1837) να ασκήσει μόνος του την προεδρία του υπουργικού συμβουλίου, χωρίς να διορίσει πρωθυπουργό. Αυτό δεν σημαίνει ότι κατασιγάστηκε η δυσφορία του λαού και των πολιτικών παρατάξεων ούτε μειώθηκαν οι φωνές που απαιτούσαν την παραχώρηση Συντάγματος. Η κρίση των «Ζωγραφικών», που προκάλεσε η διαπραγμάτευση των εμπορικών σχέσεων με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, από τον υπουργό Εξωτερικών Κωνσταντίνο Ζωγράφο και η αποτυχία του Όθωνα να στηρίξει την Κρητική Επανάσταση(1841), αν και την ενθάρρυνε, διόγκωσε τις αντιδράσεις εναντίον του. Αντιδρώντας κατευναστικά, ο Όθωνας πήρε την απόφαση να διορίσει Έλληνα πολιτικό σε καίριο κρατικό αξίωμα. Εκλεκτός του Όθωνα ήταν ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, αρχηγός του αγγλικού κόμματος. Ο Μαυροκορδάτος έλαβε(αρχές 1841) το αξίωμα του υπουργού Εξωτερικών, αλλά ασκούσε και καθήκοντα προέδρου του υπουργικού συμβουλίου, όταν απουσίαζε ο μονάρχης. Η λύση Μαυροκορδάτου αποδείχθηκε βραχύβια και σημαδεύτηκε από συνεχείς τριβές. Παραιτήθηκε(καλοκαίρι 1841), όταν διαπίστωσε ότι ο Όθωνας δεν είχε την πρόθεση να προχωρήσει σε μετριοπαθείς πολιτειακές μεταβολές, οι οποίες μακροπρόθεσμα θα οδηγούσαν στη θέσπιση Συντάγματος. Αρκετοί Βαυαροί υπηρετούσαν ακόμη σε κρατικές θέσεις. Ο Όθωνας διέλυσε το ανακτοβούλιό του και ανέθεσε τα καθήκοντα του Μαυροκορδάτου στον Δημήτριο Χρηστίδη. Η αλλαγή αυτή σήμανε την αύξηση της γαλλικής επιρροής στην πολιτική ζωή. Θετικά διακυβέρνησης Χρηστίδη: ίδρυση της «Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος», το 1841, με πρόεδρο τον Γεώργιο Σταύρου και κύριους μετόχους το Κράτος και ξένους ή ομογενείς κεφαλαιούχους, βελτίωση ελληνοτουρκικών σχέσεων με τη συνδρομή του Μαυροκορδάτου, ως πρεσβευτή της Ελλάδας στην Κωνσταντινούπολη και του Stratford Canning, Άγγλου πρεσβευτή εκεί. Τα θετικά στοιχεία δεν υπερκέρασαν τα αρνητικά. Η διάψευση των ελπίδων των οπαδών της Μεγάλης Ιδέας, ο απολυταρχικός τρόπος διακυβέρνησης και η αρνητική στάση απέναντι στις μεταρρυθμίσεις κατέστησαν τον Όθωνα αντιπαθή σε μεγάλη μερίδα του πληθυσμού και στο σύνολο σχεδόν των πολιτικών των «ξενικών» κομμάτων. Το ίδιο αντιπαθής ήταν ο Όθωνας και στις «προστάτιδες» Δυνάμεις, οι οποίες δεν ενέκριναν την εξωτερική πολιτική του και τη διαχείριση των χρεών των δανείων. Η πτώχευση του 1843 αύξησε ακόμα περισσότερο τις πιθανότητες εκδήλωσης κινήματος. Συνεπώς, δρομολογήθηκε μια προσπάθεια περιορισμού της εξουσίας του, με ενορχηστρωτή τα «ξενικά» κόμματα(αγγλόφιλο, γαλλόφιλο και ρωσόφιλο) και τις πρεσβείες των Δυνάμεων. Και το συντηρητικό ρωσικό κόμμα συναίνεσε στην οργάνωση Επανάστασης. Κεφαλαιώδες στοιχείο για την επιτυχία της Επανάστασης αποτέλεσε η μύηση ανώτερων αξιωματικών σ’ αυτήν. Πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιξε ο συνταγματάρχης Δημήτριος Καλλέργης, διοικητής του ιππικού στην πρωτεύουσα. Η επανάσταση της 3^ης Σεπτεμβρίου του 1843 είχε ως κεντρικό αίτημα τη θέσπιση Συντάγματος και τον περιορισμό των εξουσιών του Όθωνα. Ο τελευταίος αναγκάστηκε να εγκρίνει τη συγκρότηση Εθνοσυνέλευσης για την εκπόνηση Συντάγματος. Η Εθνοσυνέλευση ξεκίνησε τις εργασίες της τον Νοέμβριο του 1843 και ψήφισε το Σύνταγμα στις 18/03/ 1844. Οι διαφωνίες των «ξενικών» κομμάτων στιγμάτισαν τις εργασίες της Εθνοσυνέλευσης. Αίσθηση προκάλεσε η διαμάχη «ετεροχθόνων» και «αυτοχθόνων» σχετικά με τα πολιτικά δικαιώματα των Ελλήνων από περιοχές που δεν είχαν απελευθερωθεί(«ετερόχθονες»). ΟΘΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ Ο Όθων-Φρειδερίκος-Λουδοβίκος, πλήρες όνομα Otto Friedrich Ludwig von Wittelsbach(1815-67), ήταν Πρίγκιπας της Βαυαρίας και 1^ος βασιλιάς του Βασιλείου της Ελλάδος(1830-1973), με τον επίσημο τίτλο «Βασιλεύς της Ελλάδος». ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ Ο Όθωνας ήταν ο δευτερότοκος γιος του Διαδόχου και μετέπειτα Βασιλιά της Βαυαρίας Λουδοβίκου Α΄ και της Θηρεσίας, κόρης του δούκα του Salzen Altenburg. Έλαβε εκπαίδευση πρίγκιπα που προοριζόταν για δευτερεύουσα θέση στο κράτος. Ο πατέρας του ήθελε να ακολουθήσει το εκκλησιαστικό στάδιο και ανέθεσε τις σπουδές του στον φανατικό καθολικό ιερέα Oetel, αργότερα επίσκοπο του Eichstätt. Λόγω της καχυποψίας απέναντι στον Κυβερνήτη της Ελλάδας Ι. Καποδίστρια(θεωρούνταν ρωσόφιλος), η Αγγλία κατά την υπογραφή της συνθήκης ανεξαρτησίας της Ελλάδας πέτυχε(1830) συμφωνία με τις Μ. Δυνάμεις(«προστάτιδες») της δημιουργίας Ελληνικού Βασιλείου. Ο Όθων εκλέχθηκε(1832) Βασιλιάς της Ελλάδας, ύστερα από την τελική άρνηση του Λεοπόλδου της Σαξονίας(γιου του δούκα του Sachsen-Coburg-Saalfeld, Φραγκίσκου)-είχε επιλεγεί αρχικά Βασιλιάς της Ελλάδας και κατόπιν έγινε Βασιλιάς του νεοσύστατου Βασιλείου του Βελγίου-. ΑΝΤΙΒΑΣΙΛΕΙΑ Σε ηλικία 17 ετών, ο Όθωνας αποβιβάστηκε(25/01/1833) στο Ναύπλιο, από τη βρετανική φρεγάτα «Μαδαγασκάρη», εν μέσω λαϊκών επευφημιών, συνοδευόμενος από 3μελή Αντιβασιλεία Βαυαρών(θα κυβερνούσε μέχρι να ενηλικιωθεί(1835) και πολυμελή βαυαρικό τακτικό στρατό(3.850 στρατιώτες) που βαθμιαία συμπληρώθηκε από «εθελοντές», στην πλειοψηφία τους Γερμανούς. Επειδή ο Όθωνας ήταν ανήλικος, σχηματίστηκε επιτροπή Αντιβασιλείας από τους Βαυαρούς Armansberg(πρόεδρο), Mauer, Heydek, Groener και Abel. Η περίοδος της Αντιβασιλείας(1832-5) υπήρξε εξαιρετικά σκληρή. Από τα πρώτα διατάγματα ήταν η διάλυση των ελληνικών στρατιωτικών σωμάτων των οπλαρχηγών. Υπήρξαν έντονες αντιδράσεις και κάποιες εξεγέρσεις πνίγηκαν στο αίμα. Συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν πολλοί γνωστοί καπετάνιοι. Πέρασαν από δίκη τους Κολοκοτρώνη και Πλαπούτα που καταδικάστηκαν αρχικά σε θάνατο, αλλά η ποινή τους μετατράπηκε σε 20 χρόνια φυλάκιση, ύστερα από τη διαφωνία 2 δικαστών. Η διοίκηση του κράτους ήταν συγκεντρωτική και γραφειοκρατική, με νομοθεσία εισηγμένη χωρίς να λαμβάνει υπ' όψη τις τοπικές ιδιομορφίες. Τα μέλη της κυβέρνησης μοιράζονταν ως προς την εύνοια ανάμεσα στους Αντιβασιλείς. ΔΙΟΙΚΗΣΗ Τα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησης από την Αντιβασιλεία έγινε μεταβολή της διοικητικής διαίρεσης της Ελλάδας(1833). Το κράτος διαιρέθηκε σε 10 νομούς και 42 επαρχίες με επικεφαλής τους νομάρχες και επάρχους. Οι νομάρχες είχαν ευρύτατες πολιτικοστρατιωτικές και οικονομικές δικαιοδοσίες. Οι επαρχίες διαιρέθηκαν σε δήμους(πόλεις και κοινότητες). Σε κάθε δήμο υπήρχε δημοτικό συμβούλιο του οποίου τα μέλη εκλέγονταν από τους κατοίκους. Για τους δημάρχους ίσχυε το «τριπρόσωπο»: σε κάθε δήμο εκλέγονταν 3 υποψήφιοι και ο βασιλιάς επέλεγε έναν για δήμαρχο. Οι νομάρχες και οι έπαρχοι διορίζονταν από το βασιλιά(έλεγχος δημοτικής διοίκησης) ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ Τα μέλη της Αντιβασιλείας(ο Mauer) έλαβαν αποφάσεις και εξέδωσαν διατάγματα σύμφωνα με τα οποία: ιδρύθηκαν δημοτικά σχολεία σε όλους τους δήμους με υποχρεωτική φοίτηση για παιδιά +6 ετών(7ετής φοίτηση), ελληνικά σχολεία σε όλες τις επαρχίες(3ετής φοίτηση). Σε αυτά γίνονταν δεκτοί, μετά από εξετάσεις, οι απόφοιτοι της Δ΄ Δημοτικού, γυμνάσια στην έδρα κάθε νομού(4ετής φοίτηση). Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα οργανώθηκε στα πρότυπα του αντίστοιχου βαυαρικού, μ’ έναν κύκλο βασικής υποχρεωτικής εκπαίδευσης και 2 κύκλους μέσης, παρά το γεγονός ότι οι ελληνικές κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες ήταν πολύ διαφορετικές από της Βαυαρίας. Κύριο χαρακτηριστικό του περιεχομένου των σπουδών: κλασικισμός και αρχαιολατρία. Ελάχιστη βάση δινόταν στην απόκτηση θετικών και τεχνικών γνώσεων. Τη δαπάνη των δημοτικών σχολείων αναλάμβαναν οι δήμοι, ενώ των Ελληνικών σχολείων και των γυμνασίων το κράτος. Για την εκπαίδευση των δασκάλων ιδρύθηκε το 1^ο «Διδασκαλείον» και συγκροτήθηκε επιτροπή που θα έκρινε τα προσόντα όσων επιθυμούσαν να εργαστούν ως καθηγητές. Αποφασίστηκε(1855) οι καθηγητές να είναι αποκλειστικά απόφοιτοι του Πανεπιστημίου της Αθήνας(1837). Η Αντιβασιλεία διατήρησε ορισμένες τομές που έγιναν από τον Καποδίστρια και έτσι έχουμε την επαναλειτουργία των αλληλοδιδακτικών σχολείων, διορισμό νέων δασκάλων, αναδιοργάνωση του Ορφανοτροφείου και της Βιβλιοθήκης στην Αίγινα. Ιδρύθηκε η Αρχαιολογική Υπηρεσία για τη συλλογή και την προστασία των αρχαιοτήτων. ΕΚΚΛΗΣΙΑ Η Εκκλησία εξακολουθούσε να υπάγεται στη διοίκηση του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Η Επανάσταση οδήγησε στη διακοπή των σχέσεων με το Πατριαρχείο. Η Αντιβασιλεία προχώρησε στη ρύθμιση των σχέσεων με τη συγκρότηση επταμελούς, μικτής επιτροπής για την εκπόνηση Σχεδίου Κανονισμού ή Συντάγματος Εκκλησιαστικού με το οποίο αποφασιζόταν η εκκλησιαστική ανεξαρτησία του Βασιλείου της Ελλάδος και η σύσταση Διαρκούς Ιεράς Συνόδου. Η Εκκλησία της Ελλάδας είχε μόνο δογματική και πνευματική εξάρτηση από το Πατριαρχείο(1833). Ήταν δηλ. αυτοκέφαλη με ανώτατη εκκλησιαστική αρχή την πενταμελή Ιερά Σύνοδο. Τα μέλη όμως εκλέγονταν από το βασιλιά και στις συνεδριάσεις θα παρίστατο βασιλικός επίτροπος με δικαίωμα αρνησικυρίας. Έκλεισαν όλα τα μοναστήρια που είχαν κάτω από 6 μοναχούς και οι ελλαδικές επισκοπές περιορίστηκαν σε 10. Έκλεισαν τα γυναικεία μοναστήρια και απαγορεύτηκαν οι δωρεές. Εκποιήθηκε, μεγάλο μέρος της περιουσίας των διαλυθέντων εκκλησιών για τα κονδύλια του κράτους, γεγονός που προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις(απομάκρυνση από παραδόσεις και εφαρμογή ενός καισαροπαπικού σχεδίου Βαυαρών). ΣΤΡΑΤΟΣ Ο τακτικός στρατός μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια διαλύθηκε. Άτακτα στρατιωτικά σώματα περιφέρονταν στην περιοχή του Ναυπλίου και έδιναν μια εικόνα αναρχίας. Τα στρατεύματα αυτά θεωρούνταν από την Αντιβασιλεία εχθρικά προς τη μοναρχία. Η Αντιβασιλεία διέλυσε όλα τα άτακτα στρατεύματα και απομακρύνθηκαν οι στρατολογηθέντες μετά τη δολοφονία του κυβερνήτη. Άλλοι που πολέμησαν στην Ελληνική Επανάσταση είχαν τη δυνατότητα να διαλέξουν μεταξύ της απόλυσης και της κατάταξης στον τακτικό στρατό. Για την απορρόφηση των παλαιών πολεμιστών θεσπίσθηκε η συγκρότηση 10 ελαφρών ταγμάτων τακτικού στρατού αμιγώς ελληνικών, που δεν συμπληρώθηκαν λόγω του μικρού αριθμού προσέλευσης ανδρών για κατάταξη. Καταρτίσθηκαν μόνο 2 ελαφρά τάγματα(«ακροβολισταί»), τα οποία ενσωμάτωσαν εθελοντές από Μάνη και Στερεά Ελλάδα. Υπήρχε το πεζικό της γραμμής, με μικτή ελληνοβαυαρική σύνθεση στην αρχή και αμιγώς ελληνική μετά το 1840. Κάθε τάγμα, από τα 3 που δημιουργήθηκαν, αποτελείτο από 6 λόχους των 120 περίπου ανδρών έκαστος. Επικεφαλής των ταγμάτων διορίστηκαν παλιοί οπλαρχηγοί του Αγώνα. Θέσεις στο στρατό κατέλαβαν και οι Βαυαροί και φιλέλληνες. Ιδίως στα τεχνικά σώματα, πυροβολικό-μηχανικό, η παρουσία των αλλοδαπών αξιωματικών και βαθμοφόρων είχε την πλειοψηφία. ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ Ιδρύθηκαν Πρωτόκλητα Δικαστήρια, 3 Εμποροδικεία, 2 Εφετεία και ένα Ακυρωτικό Δικαστήριο. Η πρωτεύουσα του κράτους μεταφέρθηκε από το Ναύπλιο στην Αθήνα(1834). Εξ αρχής, η συμπεριφορά του Όθωνα χαρακτηριζόταν από αναποφασιστικότητα, σχολαστικότητα και αυταρχισμό, με συνέπεια τις επανειλημμένες προστριβές του ακόμη και με την Αυλή του. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, ισχυρή πρόθεσή του και πρωταρχικός στόχος του ήταν η δημιουργία νοσοκομείων και σχολείων στην Ελλάδα. Ίδρυσε(1837) το Πολυτεχνικό Σχολείο στην Αθήνα. Νυμφεύτηκε(1837) στη Γερμανία τη δούκισσα Αμαλία του Oldenburg(1818-75) χωρίς να ενημερώσει την κυβέρνηση. Δεν έκαναν παιδιά. ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 3^ης ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1843 Η δυσαρέσκεια του λαού κατά της πολιτικής του Όθωνα και τα συμφέροντα των Μ. Δυνάμεων απαιτούσαν την παραχώρηση Συντάγματος. Η Αγγλία πίστευε ότι ο κοινοβουλευτισμός θα εξυπηρετούσε καλύτερα τα συμφέροντά της, η Γαλλία δεν ήθελε να φαίνεται αντίθετη με την παραχώρηση ελευθεριών και η Ρωσία επιδίωκε κάποια αλλαγή με την οποία ο Όθωνας θα αναγκαζόταν να παραιτηθεί, καθώς είχε ελπίδες ότι θα ανέβαινε στον θρόνο Ρώσος πρίγκιπας. Μοχλός πίεσης των Δυνάμεων ήταν οι οικονομικές υποχρεώσεις της Ελλάδας. Η Ρωσία απαίτησε άμεση καταβολή των τοκοχρεολυσίων των πρώτων 2 δόσεων του 1833 και την επιστροφή των προκαταβολών της 3^ης δόσης. Μ’ αυτά συμφώνησαν και οι υπόλοιπες Δυνάμεις με αποτέλεσμα να μεγαλώσει η δυσφορία κατά του Όθωνα, ο οποίος αναγκάστηκε να καταφύγει σε αντιλαϊκά μέτρα(βλ. μνημόνιο). Η δυσαρέσκεια οδήγησε στη συνωμοσία πολιτικών και αξιωματικών-με αρχηγούς τους Μακρυγιάννη και Καλλέργη- οι οποίοι ήθελαν να επιβάλουν στον Όθωνα την παραχώρηση Συντάγματος. Ωστόσο ο βασιλιάς και η κυβέρνηση δεν έλαβαν προστατευτικά μέτρα. Ένα τάγμα συγκέντρωσε(νύχτα 02-03/09) πολίτες και κατευθύνθηκε προς τα ανάκτορα με την κραυγή «Ζήτω το Σύνταγμα». Ο Όθωνας κάλεσε τμήμα πυροβολικού, του οποίου όμως o επικεφαλής, λοχαγός Ελευθέριος Σχοινάς(ή Σχινάς), ήταν μυημένος στο κίνημα και ενώθηκε με τους επαναστάτες. Ο Μακρυγιάννης αυτοανακηρύχθηκε φρούραρχος της πόλης και ανέλαβε την προστασία των ανακτόρων και των δημοσίων καταστημάτων. Το υπουργείο του Χρηστίδη έχει διαλυθεί και σχηματίστηκε νέα κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Ανδρέα Μεταξά. Μια 6μελής επαναστατική επιτροπή παρουσιάστηκε στον βασιλιά και τον ανάγκασε να διατάξει σύγκληση Εθνικής Συνέλευσης για την ψήφιση του Συντάγματος. Οι επαναστάτες διεκδικούσαν τα πολιτικά δικαιώματα, όχι την απομάκρυνση του Όθωνα. Έγιναν εκλογές(Οκτώβριος και Νοέμβριος) και οι πληρεξούσιοι συγκρότησαν τη συνταγματική Εθνική Συνέλευση του 1843. Ο Όθωνας τελικά παραχώρησε Σύνταγμα(1844), αλλά η νέα κυβέρνηση ζητούσε αμνηστία και απονομή μεταλλίου στους πρωτεργάτες της Επανάστασης. Ο βασιλιάς αρχικά δε συμφώνησε, αλλά τελικά πιέστηκε από τις Μ. Δυνάμεις, υποχώρησε και έγινε δεκτός από λαό και στρατό. Η νύχτα της 3^ης Σεπτεμβρίου αποτέλεσε το τέλος της απόλυτης μοναρχίας στην Ελλάδα. ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΜΟΝΑΡΧΙΑ Η κυβέρνηση Ανδρέα Μεταξά είχε αποστολή τη σύγκληση της Εθνικής Συνέλευσης του 1843, για την προετοιμασία και ψήφιση του Συντάγματος και τη διενέργεια εκλογών. Στην Εθνοσυνέλευση έλαβαν μέρος αντιπρόσωποι(«πληρεξούσιοι») και από περιοχές που έλαβαν μέρος στην Επανάσταση αλλά δεν απελευθερώθηκαν. Αναδείχτηκε πρόεδρος ο Πανούτσος Νοταράς(Μάρτιος 1844). Αποφασίστηκε η διατήρηση της μοναρχίας, με συνταγματικούς περιορισμούς. Αυτή τη μέση οδό προτίμησαν και οι Μ. Δυνάμεις που δεν συμμετείχαν ενεργά στην Επανάσταση και μπορούσαν τώρα να παίξουν τον ρόλο του μεσολαβητή. Η Ρωσία όμως ήταν αντίθετη στην παραχώρηση Συντάγματος. Στο νέο πολίτευμα η θέση του βασιλιά ήταν πάλι κυρίαρχη, αφού η Εθνοσυνέλευση εξακολουθούσε να θεωρεί φορέα της συντακτικής εξουσίας τον μονάρχη. Η νέα μορφή πολιτεύματος ήταν ηγεμονική, διαδοχική, συνταγματική και κοινοβουλευτική. Ο βασιλιάς διατήρησε την εκτελεστική εξουσία και μοιραζόταν μαζί με Βουλή και Γερουσία-της οποίας τα μέλη όριζε ο ίδιος- τη νομοθετική. Ήταν ο ανώτατος άρχοντας του κράτους: επικύρωνε νόμους, απένεμε βαθμούς στρατιωτικών, διόριζε και έπαυε δημοσίους υπαλλήλους. Με το Σύνταγμα της 3^ης Σεπτεμβρίου αναγνωρίστηκε ως επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα η ορθοδοξία. οποιαδήποτε άλλη θρησκεία ήταν ανεκτή. Η Εκκλησία της Ελλάδος είναι δογματικά ενωμένη με το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως αλλά αυτοκέφαλη και ανεξάρτητη από κάθε άλλη Εκκλησία. Στο θέμα των αυτοχθόνων και ετεροχθόνων προέκυψε μεγάλη ένταση, αφού νωρίτερα είχε αποφασιστεί ότι μόνο Έλληνες πολίτες ήταν δεκτοί στα δημόσια επαγγέλματα. Ο καθορισμός των αυτοχθόνων απαιτούσε πολιτογράφηση των ετεροχθόνων, με αποτέλεσμα τον αποκλεισμό από τις δημόσιες θέσεις όλων των Ελλήνων από τις υπόδουλες ακόμη περιοχές. Αυτό προκάλεσε την αντίδραση των ετεροχθόνων με αποτέλεσμα η απόφαση να ενταχθεί στα Ψηφίσματα και όχι στο Σύνταγμα.

Στο θέμα της διαδοχής, το Σύνταγμα προέβλεπε ότι κάθε μελλοντικός διάδοχος του ελληνικού θρόνου θα έπρεπε να είναι ορθόδοξος, γεγονός που προκάλεσε αντιδράσεις, αφού η Συνθήκη του Λονδίνου δεν προέβλεπε κάτι τέτοιο. Η Ρωσία όμως δεν είχε πρόβλημα, και Αγγλία και Γαλλία αποδέχτηκαν το τετελεσμένο γεγονός. Πολλοί υποστήριζαν ότι η Γερουσία, ήταν ένας αριστοκρατικός και επικίνδυνος θεσμός, αφού ο βασιλιάς όριζε τους ισόβιους γερουσιαστές, οι οποίοι όντας πιστοί σε αυτόν θα περιόριζαν το έργο των εκλεγμένων βουλευτών. Σχηματίστηκαν 2 αντίθετες ομάδες και επικράτησαν οι υποστηρικτές των βασιλικών απόψεων. Το Σύνταγμα βασιζόταν σε ευρωπαϊκά συντάγματα και τις εμπειρίες μερικών πολιτικών αλλά ΔΕΝ καθοριζόταν από συγκεκριμένη πολιτική ιδεολογία. ΕΚΘΡΟΝΙΣΗ ΚΑΙ ΕΞΟΡΙΑ ΟΘΩΝΑ Μετά τον Κριμαϊκό πόλεμο(1853-6) οι αρχηγοί των 3 κομμάτων αποσύρθηκαν από την πολιτική ζωή και άρχισε μια νέα περίοδος στην οποία άρχισε ο μετασχηματισμός της νεοελληνικής κοινωνίας με την ενίσχυση της αστικής τάξης. Ο Όθωνας δεν κατάφερε να κάνει παιδιά και έτσι άρχισε η αναζήτηση για ένα νέο ορθόδοξο πρίγκιπα. Το φιλελεύθερο πνεύμα στην Ιταλία εμψύχωσε τους Έλληνες, οι οποίοι πίστευαν ότι οι Ιταλοί μετά από τη νίκη τους πάνω στην Αυστρία θα προχωρούσαν στην απελευθέρωση των χριστιανικών πληθυσμών της Α. Ο λαός περίμενε από τον Όθωνα ενεργή δράση, αλλά εκείνος δίσταζε και κατηγορήθηκε για φιλοαυστριακά αισθήματα. Ο Τύπος στρεφόταν ανοιχτά κατά του βασιλιά και στη Βουλή ενισχύθηκε η αντιπολιτευτική παράταξη. Ο Όθωνας διέταξε τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης Μιαούλη, η οποία διενήργησε εκλογές(1859) και κέρδισε. Η αντιπολίτευση αντέδρασε για τις σκανδαλώδεις παρεμβάσεις υπέρ των κυβερνητικών υποψηφίων. Μετά από την απομάκρυνση πολλών βουλευτών και αναταραχές ο Όθωνας τελικά διέλυσε τη Βουλή και έκανε εκλογές(1861), στις οποίες ο βασιλιάς και η κυβέρνηση χρησιμοποίησαν όλα τα μέσα για να επικρατήσουν οι κυβερνητικοί. Μια απόπειρα δολοφονίας της Αμαλίας μετρίασε κάπως τα πνεύματα, αλλά σε λίγο ο αντιδυναστικός αγώνας βρισκόταν και πάλι σε έξαρση. Ο Όθωνας κάλεσε τότε την αντιπολίτευση να σχηματίσει κυβέρνηση αλλά αυτή απαίτησε:

1.    Αυστηρή τήρηση αυστηρά του Συντάγματος

2.    Επιλογή υπουργών αποκλειστικά από τον πρωθυπουργό

3.    Αλλαγές στη σύνθεση της Γερουσίας,

4.    Ίδρυση εθνοφυλακής,

5.    Καθιέρωση της ελευθεροτυπίας και

6.    Διεξαγωγή ελεύθερων και τίμιων εκλογών

Ενώ αρχικά ο Όθωνας συμφώνησε, έπειτα ανακάλεσε την εντολή και έδωσε την πρωθυπουργία και πάλι στον Μιαούλη. ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ Στο Ναύπλιο εμφανίστηκαν τα πρώτα επαναστατικά κινήματα. Οι επαναστάτες κατέλυσαν(1862) τις αρχές και επιδίωξαν την κατάργηση του συστήματος και την αναγόρευση νέου, τη διάλυση του παρανόμου της Βουλής και τη σύγκληση Εθνοσυνέλευσης. Η κυβέρνηση πολιόρκησε το Ναύπλιο. Ο Όθωνας χορήγησε μερική αμνηστία, υπό τον όρο οι πρωτεργάτες να εγκαταλείψουν το ελληνικό έδαφος σε 2 πλοία. Επαναστατικά κινήματα πραγματοποιήθηκαν και στη Σύρο. Οι επαναστάτες εξόπλισαν ένα εμπορικό πλοίο, αλλά ο Όθωνας έστειλε το πολεμικό Αμαλία με ικανή στρατιωτική δύναμη και συνέλαβε τους επαναστάτες. Χορήγησε αμνηστία σε όσους συμμετείχαν στην επανάσταση εκτός από τους πρωτεργάτες. ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΕΞΩΣΗ ΟΘΩΝΑ Τελικά ο Μιαούλης υπέβαλε την παραίτησή του και ο Όθωνας έκανε πρωθυπουργό τον Ιωάννη Κολοκοτρώνη. Ο Όθωνας  έκανε κρυφά σχέδια με την Ιταλία για κοινή δράση κατά της Πύλης. Η Αγγλία μαθαίνοντας γι’ αυτά έλαβε τα κατάλληλα μέτρα για τη ματαίωσή τους. Στο εσωτερικό επικρατούσαν οι αντιβασιλικές διαδηλώσεις. Εκδίδεται(νύχτα 10-11/10) Ψήφισμα του Έθνους για την κατάργηση της Βασιλείας του Όθωνα: «Τα δεινά της Πατρίδος έπαυσαν. Άπασαι αι επαρχία και η Πρωτεύουσα συνενωθείσαι μετά του Στρατού έθεσαν τέρμα εις αυτά, ως κοινή έκφρασις του Ελληνικού Έθνους ολοκλήρου Κηρύττεται και ψηφίζεται: Η Βασιλεία του Όθωνος καταργείται. Η Αντιβασιλεία της Αμαλίας καταργείται. Προσωρινή Κυβέρνησις συνιστάται όπως κυβερνήσει το Κράτος μέχρι συγκαλέσεως της Εθνικής Συνελεύσεως συγκειμένης εκ των εξής πολιτών: Δημητρίου Βούλγαρη, Προέδρου. Κωνσταντίνου Κανάρη, Βενιζέλο Ρούφου». Το βασιλικό ζεύγος θεώρησε σωστό να κάνει μια περιοδεία στις επαρχίες για να αποκατασταθεί η δημοτικότητά του. Ενώ όμως η υποδοχή έδειχνε ενθουσιώδης, ξέσπασε στην Αιτωλοακαρνανία επανάσταση που έφτασε μέχρι την Αθήνα. Το βασιλικό ζεύγος έμεινε στο πολεμικό Αμαλία, ενώ οι Μ. Δυνάμεις τους συμβούλευαν να αναχωρήσουν αμέσως. Ο Όθωνας και η Αμαλία εγκατέλειψαν(23/10/1862) την Ελλάδα με το αγγλικό πολεμικό Σκύλλα. Κατέφυγαν στο Μόναχο και αργότερα στη Βαμβέργη(Bamberg), αλλά ο Όθωνας δεν παραιτήθηκε επίσημα από τον θρόνο. Μετά από περίοδο μεσοβασιλείας, ο ελληνικός θρόνος δόθηκε στον Δανό πρίγκιπα Γεώργιο, που αναγορεύτηκε Βασιλιάς των Ελλήνων ως Γεώργιος Α΄. Κάποιοι ιστορικοί αναφέρουν ότι ο Όθων αγάπησε την Ελλάδα όσο τίποτε άλλο, όχι όμως τους Έλληνες. Απεβίωσε(14/07/1867) στη Βαμβέργη. Ο ίδιος θέλησε να θαφτεί με την παραδοσιακή ενδυμασία της Ελλάδας, τη φουστανέλα. Είναι θαμμένος μαζί με την Αμαλία στον οικογενειακό τάφο της βαυαρικής δυναστείας, στην εκκλησία Theatinerkirche, στο κέντρο του Μονάχου. ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ 3^ης ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ(αναλυτικά) Με τον όρο αυτό περιγράφονται τα γεγονότα του 1843, τα οποία κατέληξαν στην παραχώρηση συντάγματος από τον Όθωνα και στη μετάβαση της Ελληνικής πολιτείας από την απόλυτη στη συνταγματική μοναρχία. ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΧΩΡΑΣ 8 χρόνια μετά την ενηλικίωση του Όθωνα(1835), η κατάσταση στον ελλαδικό χώρο ήταν δραματική. Μεγάλα προβλήματα,-π.χ. αγροτική γη, εθνικές γαίες, εκπαίδευση κ.ά.- ταλανίζουν τη χώρα, με αποτέλεσμα την δικαιολογημένη δυσφορία του λαού. Ο απολυταρχικός τρόπος άσκησης της εξουσίας του παλατιού πολλές φορές οδηγούσε σε μικροεξεγέρσεις, οι οποίες καταστέλλονταν αμέσως. Το παλάτι συγκέντρωνε το γενικό μίσος και αποτελούσε τον στόχο της πολιτικής πάλης. ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ Ο Μακρυγιάννης ίδρυσε(1840) μια-κατά τον Όθωνα-, παράνομη οργάνωση, με σκοπό την επιβολή Συντάγματος. Στην οργάνωση σύντομα μυήθηκαν οπλαρχηγοί και αγωνιστές του '21, οι οποίοι είχαν παραγκωνισθεί από τους Βαυαρούς. Τα μέλη της οργάνωσης δεσμεύονταν με όρκο στην πατρίδα και στην Ορθοδοξία. Μερικοί από τους οπλαρχηγούς που μυήθηκαν: Θεόδωρος Γρίβας, Μήτρος Δεληγιώργης, Κριεζιώτης κ.ά. Ο Μακρυγιάννης έστρεψε την προσοχή του στους πολιτικούς και κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια, ώστε να μυήσει έμπιστα άτομα. Προσέγγισε και μύησε τον αρχηγό του ρωσικού κόμματος, Ανδρέα Μεταξά, σημαντική προσωπικότητα της εποχής. Στη συνέχεια προσχώρησε στο κίνημα και ο αρχηγός του αγγλικού κόμματος, Ανδρέας Λόντος. Αυτοί οι 2 κατόρθωσαν να μυήσουν τις πιο εξέχουσες προσωπικότητες της εποχής: Ρήγα Παλαμήδη, Κωνσταντίνο Κανάρη, Χρύσανθο Σισίνη, Κωνσταντίνο Ζωγράφο κ.ά. Για να επιτύχει το κίνημα χρειαζόταν και η συνεργασία του στρατού. Γι’ αυτό μύησαν τον συνταγματάρχη Δημήτριο Καλλέργη. Για να επιτύχουν τους σκοπούς τους φρόντισαν να τον μεταθέσουν από το Άργος στην Αθήνα και να τον διορίσουν στρατιωτικό διοικητή της Αθήνας. Ο Καλλέργης κατάφερε να φέρει σε επαφή τους κινηματίες με άλλους στρατιωτικούς(π.χ. Σπυρομήλιος) και να τους πείσει να προσχωρήσουν στην οργάνωση. Λίγο πριν το ξέσπασμα του κινήματος σχηματίστηκε 3μελής επιτροπή από τους Ανδρέα Μεταξά, Μακρυγιάννη και Δημήτριο Καλλέργη. Ο καθένας αντιπροσώπευε έναν διαφορετικό κόσμο: ο Μεταξάς τον πολιτικό, ο Μακρυγιάννης το λαϊκό και ο Καλλέργης το στρατιωτικό. ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 3^ης ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1843 Ως αρχική ημερομηνία εκδήλωσης του κινήματος είχε ορισθεί η 25^η Μαρτίου 1844, για να συμπίπτει με τον εορτασμό της Επανάστασης. Ο ενθουσιώδης Μακρυγιάννης διέδωσε το μυστικό σε πολλούς, με αποτέλεσμα να επισπευσθεί η εκδήλωση του κινήματος. Το κίνημα είχε αποφασισθεί να ξεσπάσει στους στρατώνες, έτσι ώστε να ακινητοποιηθούν άμεσα τα στελέχη του Οθωνικού καθεστώτος. Έτσι, πολλά σημαίνοντα στελέχη του κινήματος κατευθύνθηκαν(νύχτα 02-03/09) προς το σπίτι του Μακρυγιάννη για να δώσουν το τελικό σύνθημα. Η χωροφυλακή παρατήρησε τις ύποπτες κινήσεις γύρω από την οικία του και την περικύκλωσαν. Ο Καλλέργης, συνειδητοποιώντας την κρισιμότητα της κατάστασης, κατέφθασε στους στρατώνες και ξεσήκωσε τους αξιωματικούς με το σύνθημα «Ζήτω το Σύνταγμα». Αμέσως διέταξε έναν λόχο να διαλύσει την πολιορκία του οίκου του Μακρυγιάννη και άλλον ένα να ανοίξει τις φυλακές του Μεντρεσέ, ενώ αυτός κατευθυνόταν με 2.000 στρατιώτες στα Ανάκτορα. Είχε στείλει στρατιωτικά αποσπάσματα να καταλάβουν νομισματοκοπείο, Εθνική Τράπεζα, Δημόσιο Ταμείο και υπουργεία. Η άφιξη του στρατού με ζητωκραυγές και συνθήματα συντέλεσε, ώστε να σπεύσουν προς τα Ανάκτορα και οι κάτοικοι της Αθήνας και να ενωθούν με τον στρατό. Ο Βασιλιάς έστειλε τον υπασπιστή του Γρίβα Γαρδικιώτη και τον υπουργό στρατιωτικών Αλέξανδρο Βλαχόπουλο να βολιδοσκοπήσουν την κατάσταση και να προσπαθήσουν να μεταπείσουν τους στρατιώτες. Κατά διαταγή όμως του Καλλέργη συνελήφθησαν αμέσως. Ο Όθωνας, φοβούμενος για τα χειρότερα, έστειλε τον Steinstoff, τον διαγγελέα του, στο Σχινά για να φέρει τα πυροβόλα. Ο τελευταίος όμως προτίμησε να συνταχθεί με τους επαναστάτες. Προσήλθαν(03:00) και οι πολιτικοί αποστάτες και μέλη του Συμβουλίου της Επικρατείας, Α. Μεταξάς, Α. Λόντος, Κ. Ζωγράφος, Richard Church(φιλέλληνας Βρετανός στρατιωτικός), κάλεσαν τους υπόλοιπους συμβούλους της επικρατείας σε συνεδρία για να επικυρώσουν τις επαναστατικές πράξεις. Το συμβούλιο αναγνώρισε το κίνημα, καθόρισε τη σύγκληση Εθνοσυνέλευσης και διόρισε επιτροπή υπό τους Γεώργιο Κουντουριώτη, Λ. Μαυρομιχάλη, Γ. Λινιάνα, Γ. Ψύλλα, Ανδρέα Λόντο και Κ. Προβελέγγιο, η οποία θα παρουσίαζε τις αποφάσεις του στο Βασιλιά. Το νέο υπουργικό συμβούλιο, στο οποίο συμμετείχαν στελέχη και από τα 3 μεγάλα κόμματα(Κυβέρνηση Ανδρέα Μεταξά 1843): Πρόεδρος και υπουργός εξωτερικών Ανδρέας Μεταξάς, υπουργός στρατιωτικών ο Ανδρέας Λόντος, υπουργός Ναυτικών ο Κωνσταντίνος Κανάρης, υπουργός Δικαιοσύνης ο Λέων Μελάς, υπουργός εκκλησιαστικών & παιδείας ο Μιχαήλ Σχινάς, υπουργός Οικονομικών ο Δρόσος Μανσόλας και υπουργός Εσωτερικών ο Ρήγας Παλαμήδης. ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ Ο λαός και ο στρατός διαλύθηκαν στις 15:00, αφού πληροφορήθηκαν ότι όλα τα αιτήματα έγιναν αποδεκτά. Με βασιλικά διατάγματα η 3^η Σεπτεμβρίου ανακηρυσσόταν σε μέρα εθνικής γιορτής, ενώ ο Δημήτριος Καλλέργης παρασημοφορούνταν, ως αρχηγός του επαναστατικού κινήματος. ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ Έγιναν οι εκλογές του 1843(Οκτώβριος και Νοέμβριος) και οι εκλεγμένοι πληρεξούσιοι συγκρότησαν την συνταγματική Εθνική Συνέλευση που είχαν απαιτήσει όσοι έλαβαν μέρος στην επανάσταση της 3^ης Σεπτεμβρίου και συνέταξαν Σύνταγμα, το οποίο υπέγραψε ο Όθωνας. Από τότε η πλατεία των Ανακτόρων μετονομάστηκε σε Πλατεία Συντάγματος.