ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΤΑ ΣΧΕΔΙΟ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΠΕΙΤΕ ΜΟΥ ΠΩΣ ΑΛΛΙΩΣ ΝΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΘΟΥΝ ΤΑ ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ(«σβήνουν» το κεφάλαιο του ελληνικού αποικισμού για να μην στενοχωρήσουν προφανώς τους νεότερους αποικιοκράτες της Ευρώπης που δεν απέβαλαν την συνήθεια της επέκτασης/ επέμβασης ποτέ)
Φαίνεται πως μερικοί ενοχλούνται από τους συγκεκριμένους χάρτες...
Δεν έχει όριο πλέον ο αφελληνισμός που επιχειρείται σε όλα τα σχολικά εγχειρίδια... Συγκεκριμένα στα βιβλία της ιστορίας έχουν αφαιρεθεί οι χάρτες των Ελληνικών αποικισμών της κλασσικής εποχής στις περιοχές της Μεσογείου, Ευξείνου Πόντου και Βαλκανίων με αποτέλεσμα ο Ελληνικός κόσμος εκείνης της εποχής, αντί να φαίνεται ως μια κραταιά αυτοκρατορία φαντάζει πλέον ως μια κουκίδα στα μάτια των μαθητών!!! Μήπως προσπαθούν κάποιοι κύκλοι να σταματήσουν να καλλιεργούν στο υποσυνείδητο των μαθητών τη μεγαλειώδη κληρονομιά του Ελληνισμού και να την αντικαταστήσουν με μιζέρια και ηττοπάθεια; Μήπως θέλουν να «μάθουν» στα ελληνόπουλα πως η πατρίδα τους δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο; Όσο και αν δηλητηριάζετε όμως τις ευαίσθητες παιδικές ψυχούλες, «κύριοι», η Ιστορία έχει γραφτεί και δεν σβήνεται ούτε αποκρύπτεται! Οι Έλληνες αποίκησαν σχεδόν ολόκληρη τη Μεσόγειο σε Ευρώπη, Ασία και Αφρική! Ούτε οι «πολιτισμένοι» Τούρκοι, ούτε οι «φίλοι» μας οι Αλβανοί έκαναν κάτι τέτοιο!
Υ.Γ.: ας διαβάσουν ορισμένα πράγματα εδώ τα παιδιά και ας ρωτάνε τους δασκάλους τους, που κάποιοι παλεύουν να τους μάθουν τι είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ η Ελλάδα!
Α’ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΑΠΟΙΚΙΣΜΟΣ Το αποτέλεσμα των πληθυσμιακών μεταναστεύσεων και των ανακατατάξεων στον Ελλαδικό χώρο(μέσα 12ου-τέλη 9ου αι. π.Χ.). Οι μετακινήσεις αυτές οδήγησαν στον αποικισμό των νησιών του Αιγαίου της Κύπρου, της Κρήτης, των Επτανήσων και της Δ ακτής της Μικράς Ασίας από ελληνικά φύλα της ηπειρωτικής Ελλάδας και την ίδρυση νέων πόλεων-μτγν. σημαντικά κέντρα ελληνικού πολιτισμού-. Ο αποικισμός πραγματοποιήθηκε σε κύματα και κατά φυλετικές ομάδες και διακρίνεται σε Αιολικό, Ιωνικό και Δωρικό αποικισμό. ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΕΛΛΑΔΙΚΟ ΧΩΡΟ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΔΩΡΙΕΩΝ ΣΤΗΝ Κ ΕΛΛΑΔΑ Οι Δωριείς με πιθανή αφετηρία τις περιοχές Ηπείρου και Δ Μακεδονίας μετακινήθηκαν(13ος αι. π.Χ.) νοτιότερα και σχημάτισαν ένα ισχυρό κράτος στην περιοχή της Στερεάς Ελλάδας με κέντρο τη μετέπειτα Δωρίδα. Οι Δωριείς που σε αντίθεση με τους παλαιότερους κατοίκους της Ν Ελλάδας γνώριζαν την επεξεργασία του σιδήρου επεκτάθηκαν γρήγορα δημιουργώντας ένα μεγάλο κράτος στα ορεινά της Κ Ελλάδας που εκτός από την μετέπειτα Δωρίδα πρέπει να εκτεινόταν δυτικότερα σε περιοχές που κατείχαν στα ιστορικά χρόνια οι Αιτωλοί και οι Λοκροί. Καταλαμβάνοντας την περιοχή εκτόπισαν τους παλαιότερους της κατοίκους, τους Δρύοπες που κατέφυγαν σε Ν Εύβοια, Δ Κυκλάδες και Ν Αργολίδα. Στην Εύβοια δημιούργησαν κράτος με έδρα την Κάρυστο ενώ στην Ν Αργολίδα ίδρυσαν τις πόλεις Ερμιόνη, Ασίνη, Ηιόνες και Μάσητας. Η μετακίνηση των Δρυόπων ήταν η 1η σημαντική μετακίνηση στην Ν Ελλάδας την περίοδο της μετάβασης από την Εποχή του Χαλκού στην Εποχή του Σιδήρου. ΕΙΣΒΟΛΗ ΔΩΡΙΕΩΝ ΣΤΗΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ Μετά την εδραίωση τους στην Στερεά οι Δωριείς οργάνωσαν εκστρατεία κατά των πλούσιων και ισχυρών βασιλείων των Αχαιών στην Πελοπόννησο. Στην εκστρατεία τους συμμετείχαν και γειτονικά φύλα(π.χ. Αιτωλοί και Βοιωτοί) που ή συμμάχησαν με τους Δωριείς ή βρίσκονταν υπό την εξουσία τους εκείνη την περίοδο. Οι Δωριείς εισέβαλαν(μέσα 12ου αι. π.Χ.) στην Πελοπόννησο περνώντας με πλοία τον πορθμό του Ρίου. Σύμφωνα με την παράδοση για να περάσουν στην Πελοπόννησο από το στενό του Ρίου-Αντίρριου ναυπήγησαν στόλο στην περιοχή και γι’ αυτό η τοποθεσία ονομάστηκε Ναύπακτος. Μετά το πέρασμά τους στην Πελοπόννησο οι Δωριείς διασπάστηκαν σε 4 τμήματα και καθένα κινήθηκε για την κατάληψη των κυριότερων Αχαϊκών βασιλείων. Μία ομάδα με αρχηγό τον Κρεσφόντη κινήθηκε προς την Μεσσηνία και κατέλυσε το βασίλειο της Πύλου. Η 2η ομάδα με αρχηγό τον Αριστόδημο, κινήθηκε στην Λακωνία και εγκαταστάθηκε στην Σπάρτη και η 3η με αρχηγό τον Τήμενο κατέλαβε Άργος και Μυκήνες. Υπολογίζεται πως η καταστροφή των Μυκηνών από την εισβολή των Δωριέων έγινε γύρω στο 1150 π.Χ. Η 4η ομάδα με αρχηγό τον Αλήτη κινήθηκε προς τον Ισθμό και κατέλαβε την περιοχή της Κορινθίας. Η επικράτηση των Δωριέων στην Πελοπόννησο προκάλεσε νέες ανακατατάξεις και μετακινήσεις πληθυσμών. Οι Αχαιοί της Αργολίδας μετακινήθηκαν βορειότερα και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της μετέπειτα Αχαΐας. Από την περιοχή εκτόπισαν τους Ίωνες οι οποίοι αργότερα διωκόμενοι και από την Κορινθία μετακινηθήκαν ανατολικότερα. Αρχικά εγκαταστάθηκαν στην Εύβοια εκτοπίζοντας τους παλαιότερους κατοίκους της, τους Άβαντες και πέρασαν στο Αιγαίο και στα Μικρασιατικά παράλια. Οι Ίωνες τις Αττικής απέκρουσαν την εισβολή των Δωριέων, γεγονός που μαρτυρά και η παράδοση του βασιλιά Κόδρου. ΑΠΟΙΚΙΣΜΟΣ Μ ΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΙΓΑΙΟΥ ΑΙΟΛΙΚΟΣ ΑΠΟΙΚΙΣΜΟΣ Την ίδια περίοδο που οι Δωριείς κινούνταν προς την Πελοπόννησο πραγματοποιήθηκαν και άλλες μετακινήσεις στον Ελλαδικό χώρο. Οι Θεσσαλοί προερχόμενοι από την Θεσπρωτία μετακινήθηκαν στην περιοχή της Θεσσαλίας εκτοπίζοντας παλαιότερα αιολόφωνα φύλα που κατοικούσαν στην περιοχή. Ανάμεσα στις φυλές που ζούσαν στην Θεσσαλία πριν την εγκατάσταση των Θεσσαλών ήταν και οι Βοιωτοί οι οποίοι μετακινήθηκαν νοτιότερα και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της Βοιωτίας. Άλλοι πληθυσμοί της Θεσσαλίας και οι παλαιότεροι κάτοικοι της Βοιωτίας μετά την απώλεια των περιοχών τους κατέφυγαν στις περιοχές του ΒΑ Αιγαίου και εγκαταστάθηκαν αρχικά σε Λέσβο, Τένεδο και Εκατόννησους(Μοσχονήσια). Οι πληθυσμοί αυτοί ονομάστηκαν αργότερα Αιολείς από το όνομα ενός Θεσσαλικού φύλου που συμμετείχε στην μετανάστευση. Οι Αιολείς, τα επόμενα χρόνια αποίκισαν την απέναντι Μικρασιατική ακτή η οποία ονομάστηκε Αιολίδα. Ο Ηρόδοτος αναφέρει την ίδρυση 12 πόλεων στο τμήμα αυτό της Μικρασιατικής ακτής: Αιγές, Αιγειρόεσσα, Γράνεια, Κίλλα, Κύμη, Λάρισα η Αιολίς, Μύρινα, Νέο Τείχος, Νότιο, Πιτάνη, Σμύρνη και Τήμνος. Οι Αιολείς επεκτάθηκαν(7ος αι. π.Χ.) και στην περιοχή της Τρωάδας ιδρύοντας τις πόλεις Γάργαρα, Άσσος, Άνταδρος, Κεβρή, Σκήψις, Νεάνδρεια και Πιτύεια. Στην Αιολική μετανάστευση συμμετείχαν και Αχαιοί της Πελοποννήσου που ακολούθησαν τους Αιολόφωνους. Η παράδοση αναφέρει τον Ορέστη ως ηγέτη της μετανάστευσης των Αιολέων και η βασιλική οικογένεια των Πενθίλίδων της Μυτιλήνης υποστήριζε πως έλκυε την καταγωγή της από αυτόν. ΙΩΝΙΚΟΣ ΑΠΟΙΚΙΣΜΟΣ Οι Ίωνες πριν την κάθοδο των Δωριέων ζούσαν σε Β Πελοπόννησο, Μεγαρίδα και Αττική. Μετά την απώλεια των περιοχών τους από τους Δωριείς και Αχαιούς της Αργολίδας, μετακινήθηκαν ανατολικότερα και εγκαταστάθηκαν αρχικά στην Εύβοια εκτοπίζοντας τους παλαιότερους της κατοίκους, Άβαντες. Αποίκησαν(μέσα 11ου αι. π.Χ.) τις Β Κυκλάδες και μαζί με Ίωνες της Αττικής αποίκησαν Σάμο και Χίο και το Κ τμήμα των Μικρασιατικών παραλιών που ονομάστηκε τα επόμενα χρόνια Ιωνία. Οι Ίωνες ίδρυσαν 12 πόλεις που διατήρησαν φυλετικούς δεσμούς και παρέμειναν ενωμένες σε έναν είδος κοινοπολιτείας, το κοινό των Ιώνων: Μίλητος, Μυούς, Πριήνη, Έφεσος, Κολοφώνα ή Λέβεδος, Τέως, Κλαζομενές, Ερυθρές, Φώκαια και οι νησιωτικές πόλεις Χίος και Σάμος. Θρησκευτικό τους κέντρο αποτελούσε ο ναός του Ποσειδώνα, στην Μυκάλη. Στην Ιωνία εκτός από τους Ίωνες εγκαταστάθηκαν και άλλες φυλές(π.χ. Αχαιοί Πελοποννήσου, Αρκάδες, Άβαντες, Μινύες από τον Ορχομενό, Φωκείς και Μολοσσοί). Οι Άβαντες εγκαταστάθηκαν στην Χίο και προηγήθηκαν των Ιώνων που εγκαταστάθηκαν στο νησί αργότερα. Εγκατάσταση Αχαιών από την Πυλία αναφέρεται στην Κολοφώνα ενώ εγκατάσταση Αχαιών από την Αργολίδα στην περιοχή των Κλαζομενών. Στην Τέω αναφέρεται εγκατάσταση Μινύων και στην Φώκαια εγκατάσταση Μινυών και Φωκέων. Οι περισσότερες παραδόσεις των Ιωνικών πόλεων θεωρούν ηγέτη της μετανάστευσης κάποιον απόγονο του Κόδρου και παρουσίαζαν ως αφετηρία τους την Αττική. ΔΩΡΙΚΟΣ ΑΠΟΙΚΙΣΜΟΣ Οι Δωριείς που κατέλαβαν Άργος και Κόρινθο επεκτάθηκαν σταδιακά σε ολόκληρη την ΒΑ Πελοπόννησο. Μετά την αποτυχία κατάληψης της Αττικής στράφηκαν προς την θάλασσα. Με αφετηρία τα δωρικά κράτη της Αργολίδας αποίκησαν, Αίγινα, Ν Κυκλάδες, Κύπρο, Κρήτη, Δωδεκάνησα και ΝΔ ακτή της Μικράς Ασίας. Δωριείς από την Τροιζήνα αποίκησαν την Αλικαρνασσό, από την Επίδαυρο την Κω και από το Άργος Ρόδο, Κρήτη και Κυκλάδες. Τα επόμενα χρόνια εγκαταστάθηκαν και Δωριείς από την Λακωνία σε Κρήτη, Θήρα, Μήλο και Κνίδο. Οι Δωριείς άποικοι της περιοχής των Δωδεκανήσων και της ΝΔ Μικράς Ασίας, συνδέθηκαν με μία μορφή κοινοπολιτείας, την Δωρική Εξάπολη η οποία περιλάμβανε: Αλικαρνασσό, Κνίδο, Λίνδο, Ιαλυσός, Κάμειρο και Κω. Κέντρο των Δωριέων της Μικράς Ασίας ήταν ο ναός του Απόλλωνα στο ακρωτήριο Τριόπιο.
Β’ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΑΠΟΙΚΙΣΜΟΣ Οργανωμένη αποικιακή εξάπλωση των αρχαίων Ελλήνων σε Μεσόγειο και της Μαύρη Θάλασσα(8ος-6ος αι. π.Χ.). Ο αποικισμός αυτός διέφερε από τον 1ο γιατί αποτέλεσε οργανωμένη επιχείρηση από την μητρόπολη σε αντίθεση με την απλή μετακίνηση φυλών που συντελέστηκε κατά τον 1ο. Πολλές αποικίες που ιδρύθηκαν αυτή την περίοδο εξελίχθηκαν σε πόλεις ισχυρές και έγιναν ανεξάρτητες από την μητρόπολη. ΑΙΤΙΑ Αίτια 2ου αποικισμού: δημογραφική έκρηξη της περιόδου, ανάπτυξη εμπορίου, ανάγκη για εξασφάλιση περισσότερων πρώτων υλών και πολιτικά γεγονότα της περιόδου που οδήγησαν ομάδες πληθυσμού στην εξορία. Η αύξηση του πληθυσμού δημιούργησε στενότητα χώρου και περιορισμό των καλλιεργήσιμων εκτάσεων που αναλογούσαν σε κάθε πολίτη κάτι που ενίσχυσε την ανάγκη για εγκατάσταση μέρους του πληθυσμού σε άλλη περιοχή. Η περιοχή εγκατάστασης που διέθετε ανεκμετάλλευτους πόρους θα μπορούσε επίσης να προμηθεύει την μητρόπολη με μέρος των αγαθών που θα παρήγαγε. Η ανάπτυξη του εμπορίου ήταν από τα σημαντικότερα κίνητρα ίδρυσης αποικιών. Οι αποικίες αυτές θα δημιουργούσαν νέες αγορές, θα προμήθευαν την μητρόπολη με σημαντικές πρώτες ύλες και θα αποτελούσαν σημαντικούς ενδιάμεσους σταθμούς στα μακρινά εμπορικά ταξίδια της εποχής. Η ταραγμένη πολιτική κατάσταση σε πολλές πόλεις με την εγκαθίδρυση τυραννικών πολιτευμάτων οδηγούσε τους πολιτικούς αντιπάλους στην εξορία και στην αναζήτηση νέου τόπου εγκατάστασης. ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ Η ίδρυση των αποικιών ήταν αποτέλεσμα οργανωμένης επιχείρησης. Η αποστολή οργανωνόταν από τη μητρόπολη, ενώ σε πολλές περιπτώσεις συνεργάζονταν περισσότερες πόλεις. Η θέση της αποικίας επιλεγόταν προσεκτικά με στόχο να προσφέρει εμπορικά πλεονεκτήματα και ασφάλεια απέναντι σε επιδρομείς. Για να δημιουργηθεί ένα αίσθημα ασφάλειας και εμπιστοσύνης σχετικά με τη θέση της νέας αποικίας απέδιδαν την επιλογή της θέσης σε χρησμό του μαντείου των Δελφών. Η αποστολή διέθετε πάντα έναν αρχηγό που ονομαζόταν οικιστής. Στις νέες πόλεις οι άποικοι μοιράζονταν τη γη, συνήθως με κλήρωση. Το σύστημα εξουσίας που διαμορφωνόταν θύμιζε συνήθως αυτό που ίσχυε στη μητρόπολη. ΧΡΟΝΙΚΟ 1οι ιδρυτές αποικιών ήταν οι Ευβοείς. Ίδρυσαν αποικίες(αρχές 8ου αι. π.Χ.) σε Κάτω Ιταλία και Χαλκιδική. Τα 2 ισχυρά κράτη τις Εύβοιας(Χαλκίδα και Ερέτρια) ίδρυσαν πολυάριθμες αποικίες στην Χαλκιδική με σημαντικότερη την Όλυνθο. Οι 1οι που αποίκησαν την Κάτω Ιταλία. 1η αποικία εκεί ήταν οι Πιθηκούσσες στο νησί Ίσκια. Στην συνέχεια ίδρυσαν τις αποικίες Κύμη, Ζάγκλη, Ρήγιο και Νάξο. Η Εύβοια παρακμάζει(τέλη 8ου αι.) με το ξέσπασμα του Ληλάντιου πολέμου και την σκυτάλη της ίδρυση αποικιών την πήραν άλλες ελληνικές πόλεις. Ιδρύονται(7ος αι.) πολυάριθμες αποικίες σε Ιόνιο, Κάτω Ιταλία, Θράκη και Μαύρη Θάλασσα. Ελληνικές αποικίες ιδρύθηκαν ακόμα και στις μεσογειακές ακτές της Γαλλίας, στην Κυρηναϊκή χερσόνησο στην Αφρική και στην Αίγυπτο. Στην αποικιακή εξάπλωση αυτή πρωτοστάτησαν πόλεις όπως η Κόρινθος, η Μίλητος, τα Μέγαρα και η Φώκαια. ΑΠΟΙΚΙΕΣ ΣΕ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΘΡΑΚΗ Στην Β Ελλάδα ιδρύθηκαν πολλές αποικίες κυρίως στην περιοχή της Χαλκιδικής και της Θράκης. Η Χαλκιδική αποικίστηκε από Ευβοείς, κυρίως από την Χαλκίδα. Στις αποικίες αυτές όφειλε το όνομά της. Σημαντικότερες αποικίες των Ευβοέων στην Χαλκιδική: Όλυνθος(στον αποικισμό της συμμετείχαν και Αθηναίοι), Τορώνη, Μένδη, Σερμύλη ή Άφυτις και Κλεώνες στην χερσόνησο του Άθω. Άλλες σημαντικές αποικίες στην Χαλκιδική: Άκανθος , αποικία που ίδρυσαν άποικοι από την Άνδρο και Ποτίδαια, αποικία της Κορίνθου. Στην Θράκης οι περισσότερες αποικίες ιδρύθηκαν από Ίωνες από τα παράλια της Μικράς Ασίας. Σημαντικότερες: Μαρώνεια και Άβδηρα. Οι Μιλήσιοι ίδρυσαν επίσης στα στενά του Ελλήσποντου τις πόλεις Άβυδος και Καρδία και στην Προποντίδα την Ραιδεστό. Οι Σάμιοι αποίκισαν την Σαμοθράκη, γεγονός στο οποίο οφείλει το όνομά της. Οι Πάριοι αποίκησαν την Θάσο με αρχηγό οικιστή τον πατέρα του ποιητή Αρχίλοχου. ΑΠΟΙΚΙΕΣ ΣΕ ΙΟΝΙΟ ΚΑΙ ΙΛΛΥΡΙΑ Το Ιόνιο και η Ιλλυρία αποικίστηκε αποκλειστικά σχεδόν από Κορινθίους. Οι Κορίνθιοι ίδρυσαν σημαντικές αποικίες κατά μήκος του θαλάσσιου δρόμου προς την Κάτω Ιταλία και την Δ με τις οποίες πέτυχαν να γίνουν κυρίαρχοι στο εμπόριο της Δ πλευράς της Μεσογείου. Σημαντικότερες αποικίες των Κορινθίων: Λευκάδα, Αστακός, Ανακτόριο, Άκτιο, Αμβρακία και Κέρκυρα. Ίδρυσαν ακόμα 2 σημαντικές αποικίες στην Ιλλυρία που εξελίχθηκαν σε σημαντικές πόλεις: Απολλωνία και Επίδαμνο. ΑΠΟΙΚΙΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΩ ΙΤΑΛΙΑ Οι 1οι που αποίκησαν την Κάτω Ιταλία ήταν οι Ευβοείς. Με εκκίνηση τις Πιθηκούσσες(νησί Ίσχια) ίδρυσαν μια σειρά από πόλεις. 2η πόλη που ίδρυσαν ήταν η Κύμη, σχεδόν απέναντι από την Ίσχια. Άποικοι από την Κύμη ίδρυσαν στην Σικελία την Ζάγκλη και στην απέναντι ακτή το Ρήγιο. Οι Ευβοείς ίδρυσαν ακόμα την Νάξο η οποία έγινε η βάση για την ίδρυση των πόλεων Λεοντίνοι, Ταυρομένιο και Κατάνη. Η ισχυρότερη αποικία της Σικέλίας ήταν οι Συρακούσες, αποικία των Κορινθίων(8ος αι. π.Χ.). Την ίδια περίοδο περίπου άποικοι από την Αχαΐα ίδρυσαν Σύβαρη και Κρότωνα στον κόλπο του Τάραντα και το Μεταπόντιο. Στην ίδια περιοχή φυγάδες από την Σπάρτη ίδρυσαν τον Τάραντα που εξελίχθηκε σε μία από τις ισχυρότερες πόλεις της περιοχής. Άλλα ελληνικά κράτη που ίδρυσαν αποικίες στην Κάτω Ιταλία: τα Μέγαρα τα Μέγαρα Υβλαία και τον Σελινούντα, η Φώκαια την Ελέα, οι Ρόδιοι την Γέλα μαζί με Κρήτες και τη Μελιγουνίδα(Λιπάρα) μαζί με Κνιδίους και οι Λοκροί που ίδρυσαν τους Επιζεφύριους Λοκρούς στην Σικελία. Πολλές αποικίες της περιοχής έγιναν με μητροπόλεις για νέες αποικίες. Οι Συρακούσες ίδρυσαν την πόλη Καμάρινα Ν της Σικελίας. Η Ζάγκλη πρωτοστάτησε στην ίδρυση της αποικίας Ιμέρα. Η Νάξος συμμετείχε στην ίδρυση πολλών αποικιών και η Σύβαρη ίδρυσε την αποικία Ποσειδωνία Β της. Η Γέλα, αποικία Ροδίων και Κρητικών, ίδρυσε τον Ακράγαντα. ΑΠΟΙΚΙΕΣ ΣΕ ΜΑΥΡΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΠΡΟΠΟΝΤΙΔΑ Στον αποικισμό της Μαύρης Θάλασσας πρωτοστάτησαν οι Μεγαρείς και κάποιες Ιωνικές πόλεις(π.χ. Μίλητος, Φώκαια και Τέως). Οι περισσότερες αποικίες στον Πόντο και την Προποντίδα ιδρύθηκαν τον 7ο αι. π.Χ. Στην Προποντίδα οι Μεγαρείς ίδρυσαν Αστακό, Χαλκηδόνα και Βυζάντιο σε ιδιαίτερα προνομιακές θέσεις. Η Μίλητος ίδρυσε την Κύζικο και οι Φωκαείς την Λάμψακο. Στον Εύξεινο Πόντο στις Δ ακτές οι Μεγαρείς ίδρυσαν την Σηλυμβρία και πολύ αργότερα την Μεσημβρία. Λίγο βορειότερα στην περιοχή της σημ. Ρουμανίας οι Μιλήσιοι ίδρυσαν Ίστρια και Οργάμη. Μία ακόμα πόλη που ίδρυσε η Μίλητος στην Δ ακτή του Ευξείνου Πόντου ήταν η Απολλωνία. Ν του Ευξείνου Πόντου σημαντικότερη αποικία ήταν η Σινώπη που σύμφωνα με την επικρατέστερη άποψη ήταν αποικία της Μιλήτου. Η ακριβής χρονολογία ίδρυσής της δεν είναι γνωστή αλλά μάλλον ιδρύθηκε στα μέσα περίπου του 7ου αι. π.Χ.. Η Σινώπη ίδρυσε στον Πόντο Τραπεζούντα, Κερασούντα, Κύτωρο, Κοτύωρα, Κρώμνα, Πτέριον, Τίειον κ.α. Σημαντική πόλη που ιδρύθηκε στην Ν ακτή του Εύξεινου Πόντου ήταν η Μεγαρική αποικία Ηράκλεια(μέσα 6ου αι. π.Χ.). Στην Β ακτή της Μαύρης Θάλασσας κυριάρχησε η Μίλητος. Οι αποικίες της Μιλήτου σ' αυτή την περιοχή της Μαύρης Θάλασσας: Ολβία και Παντικάπαιο(σημ. Kerch). Οι Μιλήσιοι ίδρυσαν(6ος αι. π.Χ.) στην περιοχή της σημερινής Ουκρανίας την Οδησσό. Βορειότερα από τις εκβολές του Δούναβη οι Έλληνες αποίκησαν ένα νησάκι, το σημερινό Berezan(πιθανόν τότε χερσόνησος). Βρίσκεται στις εκβολές των ποταμών Bug(για τους αρχαίους Έλληνες Ύπανις) και Δνείπερου(οι αρχαίοι τον ονόμαζαν Βαρυσθένη). Η νησίδα ή χερσόνησος ονομαζόταν από τους αρχαίους Βαρυσθενίδα. Απέναντι από αυτήν, βρισκόταν ήδη ή οικοδομήθηκε αργότερα η Ολβία. Δίπλα της οικοδομήθηκε άλλη μία ελληνική αποικία, με μητρόπολη την Ιστρία. Στη χερσόνησησο της Κριμαίας(οι Έλληνες την ονόμαζαν Ταυρική Χερσόνησο ή Χερσόνησο των Ταύρων) ιδρύθηκαν οι πόλεις Συμφερόπολη(κοντά στο σημερινό Zolotoi), Νυμφαίον και Ερμώνασσα(κοντά στο σημερινό Kekuvatsk). Στην Αζοφική Θάλασσα(Μαιώτιδα Λίμνη για τους αρχαίους) ιδρύθηκαν Ταναϊδα(Rostov), Τυριτάκη, Μυρμήκιον, Κερκίνη και Φαναγορεία-αποικία Τηίων-. Στα Α παράλια που ανήκαν στην αρχαία Κολχίδα και τα οποία σήμερα ανήκουν κυρίως στη Γεωργία και στην αυτόνομη περιοχή της Αμπχαζίας, Έλληνες ίδρυσαν την πόλη Φάσι και τη Διουσκουριάδα. Η τελευταία ονομάστηκε Σεβαστούπολη από τους Ρωμαίους και τους Βυζαντινούς και εκεί βρίσκεται σήμερα το Sukhumi), τα ερείπια των αρχαίων και βυζαντινών κτισμάτων βρίσκονται κυρίως κάτω από το νερό πλέον. ΑΠΟΙΚΙΕΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ Οι ελληνικές αποικίες εξαπλώθηκαν μέχρι την Ισπανία και την Β Αφρική. Στην Β Αφρική, στην χερσόνησο της Κυρηναϊκής άποικοι από την Θήρα, ίδρυσαν την Κυρήνη, που εξελίχθηκε σε πολύ ισχυρή πόλη. Άλλες αποικίες στην Κυρηναϊκή που αποτέλεσαν αργότερα μαζί με την Κυρήνη την Κυρηναϊκή Πεντάπολη: Βάρκη, Ευεσπερίδες
(σημ. Βεγγάζη), Ταύχειρα και Απολλωνία. Στην Β πλευρά της Μεσογείου οι Φωκαείς, ίδρυσαν στις ακτές της Γαλλίας την Μασσαλία. Η Μασσαλία έγινε βάση για την ίδρυση ακόμα πιο απομακρυσμένων αποικιών στην Ισπανία. Η Φώκαια ίδρυσε στην Κορσική την Αλαλία και στην Σαρδηνία την Ολβία. Οι Φωκαείς έφτασαν μέχρι τις ακτές της Ιβηρικής χερσονήσου. Όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος, ένας τοπικός βασιλιάς προσκάλεσε τους Φωκαείς να ιδρύσουν μία αποικία στην περιοχή και τους παρείχε χρηματική βοήθεια για την οχύρωσή της. Οι Φωκαείς στην περιοχή αυτή ίδρυσαν το Εμπόριο και αργότερα το ακόμα πιο απομακρυσμένο Ημεροσκοπείον. Ιδρύθηκε(μέσα 7ου αι.) και η μοναδική ελληνική αποικία στην Αίγυπτο η Ναύκρατη. Ο Φαραώ Ψαμμήτιχος Α΄ της Αιγύπτου παραχώρησε σε Μιλήσιους εμπόρους μία έκταση στις όχθες του Νείλου για να ιδρύσουν έναν εμπορικό σταθμό ο οποίος εξελίχθηκε σε ακμάζουσα πόλη μέχρι την Περσική εισβολή στην Αίγυπτο(525 π.Χ.).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου