Η Ευρώπη δεν είναι παρά μια «γεωγραφική έκφραση»

Η Ευρώπη δεν είναι παρά μια «γεωγραφική έκφραση»

Το 2008 ήταν το Πεκίνο. Σήμερα είναι το Λονδίνο. Τα κοινωνικά πειράματα έχουν πια γίνει ολυμπιακά αγωνίσματα. Πολλοί Καναδοί που θέλουν να επισκεφτούν φέτος το καλοκαίρι την Ευρώπη, με ρωτάνε αν αυτή άλλαξε, και αν ναι, πως; Με ρωτάνε επειδή θεωρούν ότι είμαι από την Ευρώπη. Βέβαια κανείς δεν είναι από την Ευρώπη. Δεν υπάρχει τέτοιο μέρος, παρά μόνο με την ίδια έννοια που  υπάρχει μια λεκάνη της Μεσογείου ή το Δ ημισφαίριο. Είναι δύσκολο να δηλώνει κανείς ακόμη και Πολωνός, Γερμανός, ή Τσεχοσλοβάκος, αφού τα σύνορα διαρκώς αλλάζουν, μαζί με τα κράτη. Μπορεί να είσαι από την Βενετία. Αν είσαι, και πάντα σε σχέση με την ρευστότητα της πολιτικής, μπορεί να είσαι Ιταλός ή Αυστριακός. Ή μπορεί να είσαι Ενετός, όπως στην εποχή του Shakespeare και των Δόγηδων. Η Ευρώπη όμως δεν είναι παρά μια «γεωγραφική έκφραση», όπως είχε πει κάποτε ο Otto von Bismarck. Ο σιδερένιος καγκελάριος το είχε πει αυτό λίγο μετά τον πόλεμο της Κριμαίας, για τον οποίο ο Λόρδος Tennyson είχε γράψει πως «κάποιοι έκαναν λάθος». Τα λάθη ήταν ανέκαθεν συνηθισμένο φαινόμενο. Πολλοί έκαναν λάθη σε εκείνη την περιοχή του κόσμου. Τώρα που μιλάμε, απλά υπάρχει ένα διάλειμμα μεταξύ λαθών. Για αυτό και πολλοί θεωρούν την Ευρώπη ως κάτι περισσότερο από το άθροισμα των μερών της. Προσωπικά, δεν συμφωνώ. Εκτεινόμενη από τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια όρη, η ΕΕ προέκυψε σαν κάτι μεταξύ μιας επιθυμίας και μιας ψευδαίσθησης. Η επιθυμία της είναι να μετατραπεί στις Ηνωμένες  Πολιτείες της Ευρώπης και η ψευδαίσθηση είναι ότι μάλλον έτσι θα γίνει. Το διάλειμμα μεταξύ των λαθών αφορά στην απουσία ενός σοβαρού ευρωπαϊκού πολέμου εδώ και μισό αιώνα. Υπήρξαν αψιμαχίες, εμφύλιοι, εξεγέρσεις, σφαγές, αλλά δεν υπήρξαν Ναπολεόντειες εκστρατείες. Και για την Ευρώπη, αυτό αποτελεί ρεκόρ. Είναι σχεδόν σαν κάτι το … μη ευρωπαϊκό. Πολλοί επιμένουν πως αυτό και μόνο δικαιολογεί την ύπαρξη της ΕΕ. Άλλοι διαφωνούν, κατηγορώντας την μικροαστική γραφειοκρατία των Βρυξελλών για ανεπάρκεια. Αντίθετα με το κινεζικό καπιταλιστικό πείραμα, η ΕΕ εισήγαγε την ελεγχόμενη ελεύθερη επιχειρηματικότητα ή τον παρεμβατικό φιλελευθερισμό. Η πληρωμή γερμανικών μερισμάτων για την ελληνική παραγωγικότητα, είναι σχεδιασμένη να αποδεικνύει το ότι οι ζήτουλες μπορεί να είναι και εκλεκτικοί. Οι Βρυξέλλες έχον στόχο την γεφύρωση των διχοτομιών, που θεωρούνται αντιφατικές, όπως είναι η φορολόγηση και  οι δαπάνες των κρατών, και ο εξαναγκασμός των λαών προς την ελευθερία. Η κεντροαριστερή τους γραφειοκρατία προσπαθεί να μειώσει τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, το ρουσφέτι, την διαφθορά, και να κάνει τον τυχοδιωκτισμό αλτρουιστικό, την στρατοκρατία ειρηνική, το κράτος απόμακρο, και τον σοσιαλισμό δημοκρατικό. Οι γραφειοκρατίες τύπου ΕΕ δεν πιστεύουν ότι έχουν ιδεολογία, αλλά απλά αξίες. Στην πράξη, δίνουν αξία μόνο στην ιδεολογία τους. Χαϊδεύουν την αριστερά, αγριεύουν προς το κέντρο και θεωρούν την δεξιά ως μη νομιμοποιημένη. Η ΕΕ συγχώρεσε τις αμαρτίες του πρώην κομμουνιστικού καθεστώτος που κυβέρνησε την Ουγγαρία   μεταξύ 2002-10. Όπως είχε ομολογήσει ο πρώην πρωθυπουργός Ferenc Gyurcsany «λέγαμε ψέματα το πρωί, και ψέματα το βράδυ», σε μια απόρρητη ομιλία του που διέρρευσε. Οι Βρυξέλλες αδιαφόρησαν. Αντίθετα, όταν μια νέα κεντροδεξιά κυβέρνηση, που κέρδισε τους κομμουνιστές το 2010, ξεκίνησε να κάνει θεμελιώδεις αλλαγές στην νομοθεσία και στους θεσμούς της Ουγγαρίας, η ΕΕ έδειξε ένα σκληρό παρεμβατικό  πρόσωπο, εναντίον του κυβερνώντος κόμματος FIDESZ, του Viktor Orban. Η ΕΕ έχει προκαλέσει αρκετές αντιδράσεις, και αρκετή οικονομική αστάθεια. Έχει ταυτιστεί με την χρεοκοπία, τις εθνικιστικές αναταραχές,  με ένα ασθενικό νόμισμα, και με την χρόνια υποαπασχόληση. Οι Βρυξέλλες δεν είναι πιο αποτελεσματικές από την άλλοτε Δημοκρατία της Βαϊμάρης. Ο κατευνασμός που ακολουθεί απέναντι στο επιθετικό Ισλάμ, αντιμετωπίζοντας την οργή του με απαλά λογάκια, απλά προκάλεσε καταχρήσεις, ξενοφοβική δημαγωγία και την αναγέννηση των ακροδεξιών κομματικών σχηματισμών. Η περιοδεία στην Ευρώπη είναι σαν να ψωνίζεις κανείς σε μαγαζί που εκποιεί τα πάντα, χωρίς να έχει χρήματα. Τα φτωχά μέρη συνήθως προσφέρουν ευκαιρίες, αλλά η Ευρώπη απλά προσφέρει την ευκαιρία να καλυφθούν τα κακά χρέη με καλά δάνεια. «Ιδού η συμφωνία», λέει η ΝΑ Ευρώπη στην ΒΔ. «Αν μας αφήσετε να μοιραστούμε τα μισά απ όσα σας χρωστάνε οι άλλοι, θα σας δώσουμε τα μισά απ αυτά που εμείς χρωστάμε σε άλλους». Από μια ευγενική πρόθεση να αποφευχθούν οι συνεχείς πόλεμοι, η ΕΕ μετατράπηκε σε μια σύγχρονη μετενσάρκωση της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Καρλομάγνου, αυτήν που ο Βολτέρος χαρακτήρισε ως ούτε αγία, ούτε ρωμαϊκή και ούτε καν αυτοκρατορία. Μια τέτοια οντότητα είναι πολύ πιθανόν πως θα μεταλλαχτεί στο οτιδήποτε. Όλα δείχνουν, προς το παρόν, ότι πάμε για το επόμενο γερμανικό Ράιχ, όμως η μουσική δεν άρχισε ακόμη. Προς το παρόν, απολαύστε τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου…