Φτάνει πια με τους χαρτογιακάδες

Φτάνει πια με τους χαρτογιακάδες

Τη μία ακούμε για την έκθεση του ΚΕΠΕ, την άλλη για την έκθεση του ΟΟΣΑ, την παράλλη την έκθεση του ΔΝΤ. Όλες θέλουν το καλό μας κι όλες προτείνουν μέτρα, κατά κύριο λόγο μέτρα σκληρά, απίστευτης αγριότητας, με σφραγίδα λιτότητας διαρκείας. Διάφοροι καθηγητές, περισπούδαστοι οικονομολόγοι μεγάλα «μυαλά» της σύγχρονης οικονομικής θεωρίας χωρίς όμως καμιά γνώση της ελληνικής πραγματικότητας, προτείνουν σειρά μέτρων. Ο ένας λέει να κόψουμε τις συντάξεις οριζοντίως, ο άλλος να βάλουμε πλαφόν στις υψηλές συντάξεις, ο 3^ος να πάμε σε γενικό πετσόκομμα των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων. Μέχρι πρότινος το υπουργείο Εργασίας είχε προτείνει πλαφόν στις υψηλές συντάξεις τα € 2.400, σήμερα μάθαμε ότι το ΚΕΠΕ πρότεινε να είναι στα € 2.200. Επίσης, σύμφωνα με τον Ελεύθερο Τύπο, το ΚΕΠΕ προτείνει περικοπές 6 δις. Από την άλλη, το ΔΝΤ και οι χαρτογιακάδες του, λένε τώρα ότι θα πάψουν να μας δανείζουν, ενώ η τρόικα που έρχεται την Τρίτη στην Αθήνα, επιμένει σε ακόμη πιο σκληρά μέτρα και μάλιστα δε σηκώνει κουβέντα. Ενώ οι Γερμανοί προειδοποιούν ότι δε θα πρέπει να μιλάμε για επαναδιαπραγμάτευση. Πέραν του γεγονότος ότι είναι σίγουρα πιέσεις στο γνωστό μοτίβο, θα πρέπει να επισημάνουμε τα εξής που δεν πρέπει να ξεχνάμε:

·         Οι οικονομολόγοι και καθηγητάδες, εντός, εκτός και επί τα αυτά της κυβέρνησης, εντός κι εκτός Ελλάδας είναι… εκτός τόπου και χρόνου. Όσοι κάνουν προτάσεις οριζόντιας μείωσης, σκληρών περικοπών, την ώρα που η κοινωνία βρίσκεται στα όριά της, θα βρεθούν προ εκπλήξεων. Δεν είναι δυνατόν να ζητάς από τον κατεστραμμένο νέα καταστροφή. Από πού δηλ. θα πληρωθούν τα χρέη στην εφορία όταν κοπούν κι άλλο οι μισθοί και οι συντάξεις; Από πού θα ενισχυθεί η κατανάλωση και δε θα βάλουν λουκέτο άλλες επιχειρήσεις όταν ο κόσμος δεν έχει λεφτά να αγοράσει; Αυτά είναι αυτονόητα πράγματα κι αν κάποιοι δεν το καταλαβαίνουν, κακό του κεφαλιού τους.

·         Η κυβέρνηση δεν πρέπει να ξεχνά τη νωπή λαϊκή εντολή για αλλαγή του Μνημονίου. Ασφαλώς κι αυτό θα γίνει στο σωστό χρόνο και με τις κατάλληλες συνθήκες. Όμως, δεν πρέπει να οδηγηθούμε σε λογικές και πρακτικές που τρομάζουν τους πολίτες κι ενισχύουν την απαισιοδοξία. Αντίθετα, πρέπει να πάμε σε λογικές που θα δώσουν ελπίδα στους πολίτες μέχρι να έρθει η ώρα της τελικής διαπραγμάτευσης.

·         Ας λένε ότι θέλουν οι μονεταριστές εντός κι εκτός της κυβέρνησης. Οι άνθρωποι δεν είναι νούμερα, μέσα ή έξω από εισαγωγικά. Είναι πολίτες που μοχθούν, βιώνουν απίστευτες καταστάσεις, αγωνίζονται για να τα βγάλουν πέρα υπό αντίξοες συνθήκες. Εκτός από τους αριθμούς υπάρχει και η προσπάθεια εθνικής ανάτασης και ανάστασης. Και τις τελικές αποφάσεις για το σκοπό αυτό καλείται να τις λάβει ο Αντώνης Σαμαράς και η κυβέρνηση. Όλοι οι άλλοι χαρτογιακάδες, ας κάτσουν στις άκρη.

·         Επειδή καθημερινά γινόμαστε παρατηρητές αντιρρήσεων από διάφορους υπουργούς για τις περικοπές που πρέπει να κάνουν, τους λέμε το εξής: Όποιος δε μπορεί ας πάει σπίτι του. Όποιος δε θέλει να σπάσει αυγά για να φτιάξει ομελέτα, ας παραιτηθεί. Βεβαίως και να μιλήσει όταν πάνε να γίνουν αδικίες, όμως, επειδή όλοι ξέρουμε ότι υπάρχει λίπος στο δημόσιο, ας κόψουν από εκεί κι όχι να βρίσκουν την εύκολη λύση των περικοπών και συντάξεων. 2,5 χρόνια ΠΑΣΟΚ το ζήσαμε κι αυτό. Οπότε δεν μπορούσαν να κόψουν το κράτος, έκοβαν μισθούς και συντάξεις. Ως εδώ και μη παρέκει. Οι υπουργοί πρέπει να υπηρετήσουν τον κοινό σκοπό: δηλ. σωτηρία της χώρας χωρίς περαιτέρω φτώχεια. Περικοπές χωρίς να αγγίζονται τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα. Επιτέλους, ας πονέσουν και λίγο οι γνωστοί μπαταχτσήδες αυτού του κράτους.

Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε το εξής: Η κυβέρνηση δείχνει να θέλει, μένει να αποδείξει ότι μπορεί. Οι περισσότεροι υπουργοί δείχνουν να συμμορφώνονται, οι άλλοι θα αποβληθούν μόνοι τους. Οι διάφορες εκθέσεις των διάφορων «σοφών» ας κάτσουν στα συρτάρια. Χορτάσαμε από αυτούς τους αποτυχημένους.