Από τα PIIGS στους FRITS...

Από τα PIIGS στους FRITS...

... και τους Τεύτονες Φιλανδούς, μια ιστορία για αναστοχασμό των Ελλήνων... Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι της υπογραφής των ηγετών της ευρωζώνης στις αποφάσεις της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής και οι Φιλανδοί με τους Ολλανδούς, υποκινούμενοι, όπως υποστηρίζουν κάποιοι, από τους Γερμανούς, το ‘ριξαν στο τσάμικο. «Δεν συμφωνούμε με τις αποφάσεις», διαμηνύουν και απειλούν να τις μπλοκάρουν στην πράξη. Αυτή τη στιγμή η ένστασή τους εστιάζεται στην πρόβλεψη για μελλοντική αγορά ομολόγων των χωρών που αντιμετωπίζουν προβλήματα δανεισμού από τη δευτερογενή αγορά. Για να υλοποιηθεί η απόφαση χρειάζεται ομοφωνία. Είναι φανερό ότι η «γερμανική πτέρυγα» της ευρωζώνης προσπαθεί να ακυρώσει εν τοις πράγμασι τις αποφάσεις που πήραν οι ηγέτες στο Συμβούλιο Κορυφής. Αποφάσεις που ως, γνωστόν, χαρακτηρίστηκαν ως επικράτηση του Ν έναντι του Β. Εάν αυτό συμβαίνει ενδέχεται, σε 2^ο χρόνο, να αμφισβητήσουν και την απόφαση για ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών απ’ ευθείας από το μηχανισμό στήριξης. Στην περίπτωση όμως αυτή η ευρωζώνη τινάζεται στον αέρα. Το Συμβούλιο Κορυφής καταργείται. Η Ιταλία και η Ισπανία πέφτουν. Το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα καταρρέει, μαζί του και το ευρώ. Είναι δυνατόν να είναι τόσον τυχοδιώκτες οι Φινλανδoί και οι Ολλανδοί; Είναι δυνατόν να τα παίζουν όλα για όλα; Δύσκολο. Το πιθανότερο είναι να θέλουν να επαναληφθεί το έργο που είχε παιχτεί με την Ελλάδα και τις εμπράγματες εγγυήσεις που είχαν ζητήσει μόνον, τότε, οι Φιλανδοί, και τελικά έλαβαν, από τον Ευάγγελο Βενιζέλο, υπό τη μορφή χρηματικής εγγύησης την οποίαν κατέβαλε το ελληνικό δημόσιο προκειμένου να συναινέσει το φινλανδικό κοινοβούλιο. Υπάρχει βέβαια και μια άλλη περίπτωση. Να κρύβονται πίσω τους οι Γερμανοί. Μη μπορώντας η Merkel και ο Schauble να χωνέψουν την ήττα που υπέστησαν από τους Ν, και κυρίως από τον Monti, να βάζουν «μπροστινούς» τους δημοσιονομικούς αδελφοποιτούς τους. Με αφορμή τις διαφωνίες των Φιλανδών να λειανθούν οι αποφάσεις ώστε να έλθουν στα μέτρα του «τευτονικού τόξου» και η υλοποίηση τους να βρίσκεται υπό την εποπτεία του Βερολίνου. Αν και το πιθανότερο είναι ότι οι Γερμανοί, με αιχμή τους Φιλανδούς, να θέλουν, να σπάσουν τον άξονα που φαίνεται να δημιουργείται με τις ευλογίες της Γαλλίας του Francois Hollande. Ένας άξονας που χωρίς να ακυρώνει τον γαλλογερμανικό, θα τον τροποποιεί και θα αμφισβητεί τη γερμανική κυριαρχία στην Ευρώπη, την οποίαν είχε καταφέρει να εγκαθιδρύσει η καγκελάριος Merkel, βάζοντας στο βρακί της τον σύζυγο της Carla Bruni, τον tricolore messieurs Sarkozy. Εάν έτσι έχουν τα πράγματα θα πρέπει οι FRITS(FRance, ITaly, Spain) να κόψουν από την αρχή τον βήχα των Φιλανδών. Να τους πουν, σήμερα κιόλας, «κομμένα τα αστεία». Αν ο Mario Monti, στη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής, απείλησε με παραίτηση, τώρα πρέπει να απειλήσει τη Merkel, και τους συνοδοιπόρους της, με αποχώρηση της Ιταλίας από την ευρωζώνη αν δεν σταματήσει ο εκβιασμός των Φιλανδών. Και να βρει τρόπο να της δείξει ότι το εννοεί. Στην παρτίδα poker, που παίζεται τα τελευταία 3 χρόνια στην ευρωζώνη, κάποιος πρέπει να παίξει τα ρέστα του για να σταματήσουν οι μπλόφες της Merkel. Και ο Mario Monti είναι ο ιδανικός. Οι Έλληνες, λόγω μεγέθους, ειδικού βάρους και μειωμένης, δημοσιονομικής και πολιτικής, αξιοπιστίας, δεν μπορούσαν να το πράξουν. Οι Ιταλοί μπορούν. Και μια πολιτική προσωπικότητα σαν τον Monti έχουν, που σαν πρώην επίτροπος έχει και το πλεονέκτημα να ξέρει και από τα μέσα τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και τις διεξαγόμενες διαπραγματεύσεις. Και ο αντιγερμανικός πόλος στην Ευρώπη συγκροτείται, άρα έχουν συμμάχους. Και οι Αμερικανοί, για δικούς τους λόγους σ’ αυτή τη φάση, τους στηρίζουν. Και το εσωτερικό τους μέτωπο είναι αρραγές. Από τον Berlusconi μέχρι τον Σύνδεσμο Ιταλών Βιομηχάνων και τα εργατικά συνδικάτα προτρέπουν τον Monti να βγάλει την Ιταλία από το ευρώ αν δεν γίνουν δεκτά τα αιτήματά τους. Viva, λοιπόν, Mario. Και ας τα βλέπουν εδώ κάποιοι δικοί μας. Από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ μέχρι κάποιους …παλαβιάρηδες αριστερούς. Συγκρίνατε τη στάση του ΣΕΒ, της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών και των αστικών πολιτικών κομμάτων, με αυτή των Ιταλών βιομηχάνων, των τραπεζιτών και του πολιτικού κόσμου και βγάλετε συμπεράσματα. Και θυμηθείτε τα λόγια με τα οποία χαρακτήριζε η …παλαβιάρικη ελληνική αριστερά τον Monti όταν ανέλαβε την πρωθυπουργία στην Ιταλία. Εκπρόσωπο των τραπεζιτών, του κεφαλαίου και μπιστικό της τρόικας, ίδιο κι απαράλλαχτο με τον δικό μας Παπαδήμο, τον ανέβαζαν και τον κατέβαζαν.