ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΣΟΥΝ, ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΕΤΣΙ Η ΕΛΛΑΔΑ(στίχοι από τραγούδια του Ξυλούρη)

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΣΟΥΝ, ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΕΤΣΙ Η ΕΛΛΑΔΑ(στίχοι από τραγούδια του Ξυλούρη)

Αφιέρωμα της ΕΡΤ στον Νίκο Ξυλούρη με αφορμή την επέτειο του θανάτου του(08/02/2012 ΝΕΤ 16:00). Δυστυχώς τα τραγούδια του είναι επίκαιρα και ο οχτρός πολύ πιο ύπουλος και κακός μαζί μας. Και η Ελλάς χειρότερο καφενείο από ποτέ! Πολύ κρύο στις καρδιές και τις πολιτείες μας… Και η ξαστεριά δε λέει να φανεί...

Χαμογελάμε κατά μέσα. Αυτό το χαμόγελο, το κρύβουμε τώρα.

Παράνομο χαμόγελο, όπως παράνομος έγινε κι ο ήλιος,

παράνομη και η αλήθεια. Κρύβουμε το χαμόγελο,

όπως κρύβουμε στην τσέπη μας, τη φωτογραφία της αγαπημένης μας,

όπως κρύβουμε την ιδέα της λευτεριάς, ανάμεσα στα δυο φύλλα της καρδιάς μας.

Όλοι εδώ πέρα έχουμε έναν ουρανό και το ίδιο χαμόγελο.

***

Αύριο μπορεί να μας σκοτώσουν. Αυτό το χαμόγελο,

κι αυτόν τον ουρανό, δεν μπορούν να μας τα πάρουν.

Αύριο μπορεί να μας σκοτώσουν(1975, δίσκος ΚΑΠΝΙΣΜΕΝΟ ΤΣΟΥΚΑΛΙ)

Ομπρός να ξεχερσώσουμε τα μαύρα τα ρουμάνια

να διαλυθούνε τα στοιχειά, να φύγουνε τα φίδια

που μέσα κει φωλιάζουνε και μας ρουφάν το αίμα

Ομπρός να ξεχερσώσουμε τα μαύρα τα ρουμάνια

να φύγ' η ακρίδα κι ο σκορπιός να δει τον ήλιο ο κόσμος

να δει η Πατρίδα μας Λαμπρή, λεύτερα καλοκαίρια

Ομπρός να ξεχερσώσουμε τα μαύρα τα ρουμάνια

πάρτε τουφέκι και κασμά, πάρτε φωτιά κι αξίνα

να φύγει ο ξένος κόρακας που μας τη διαγουμίζει

έτσι που μένει ξέφραγη με μια κλωστή ζωσμένη 

Η Λαμπρή της πατρίδας(από τον δίσκο του 1984-μετά τον θάνατο του ερμηνευτή- Ο ΔΕΙΠΝΟΣ Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ)

***

Τούτοι δω εφέρανε τουφέκια γεμάτα μπαρούτι

τούτοι δω διατάξανε τη στυγερή εξόντωση

τούτοι δω συναντήσανε το λαό να τραγουδάει ενωμένος

Και το λιγνό κορίτσι έπεσε με την σημαία του

και το αγόρι κύλησε χαμογελώντας λαβωμένο

λαβωμένο στο πλευρό της

Του προδότη που προχώρησε ως ετούτο το έγκλημα ζήτω την τιμωρία

εκείνου που ‘δωκε το σύνθημα του θάνατου ζητώ την τιμωρία

εκείνων που προστατέψανε αυτό το έγκλημα ζητώ την τιμωρία

δε θέλω να μου δίνουνε το χέρι, το μουλιασμένο από το δικό μας αίμα

δεν τους θέλω για πρεσβευτές, ούτε ήσυχους μέσα στα σπίτια τους

θέλω να τους δω να δικάζονται,

σε τούτο δω το μέρος, σε τούτη την πλατεία.

Οι νεκροί της πλατείας

***

Πουλημένοι πουλημένοι

Άλλη στράτα δεν σας μένει

Μνήμα σας προσμένει

Κάσα καρφωμένη

Για τους πουλημένους

Βόλι δεν χαλάμε

Με πέτρες και κοτρόνια

Τους πετροβολάμε

Πουλημένοι πουλημένοι

Άλλη ώρα δε σας μένει

Μνήμα σας προσμένει

Κάσα αφορισμένη

Και για όλους ίδια

Θα ’χετε κονάκι

Λακούβες με σκουπίδια

Κι απάνω τους κοράκι

Όλοι οι πουλημένοι

Είστε καταραμένοι

Απ’ την δική μας τη γενιά

Από εργάτη ποιητή

Κι από γραφιά

Πουλημένοι(από τους δίσκους ΚΟΚΚΙΝΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ(1974) και Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΗΣ ΓΙΑΛΤΑΣ(1976)) 

***

Αυτό είναι αφιερωμένο και στους Γερμανούς αφέντες σας πουλημένοι

Σήμερα μέρα λευτεριάς, σπαράζει η τυραννία

τρεις του Σεπτέμβρη θα γραφτεί με γράμματα μεγάλα

να το παιδιά το φλάμπουρο που 'στησ' ο Μακρυγιάννης

σήμερα μέρα λευτεριάς, σπαράζει η τυραννία

Συνέλευση και Σύνταγμα για θάνατος και Χάρος

όχι πια δούλοι των ληστών, των μαύρων Βαυαρέζων

χιμήξετε να φύγουνε σα σκιάχτρα οι πουλημένοι

Συνέλευση και Σύνταγμα για θάνατος και Χάρος

Με τ' Άη-Γιώργη την ευχή και με το Μακρυγιάννη

θα γκρεμιστούν στα Τάρταρα οι τύραννοι κι οι κλέφτες

Τρεις του Σεπτέμβρη θα γραφτεί με γράμματα μεγάλα

σήμερα μέρα λευτεριάς, σπαράζει η τυραννία

Σύνταγμα και Συνέλευση(από τον δίσκο του 1984-μετά τον θάνατο του ερμηνευτή- Ο ΔΕΙΠΝΟΣ Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ)

***

Γυαλίσαν τα κουμπιά, γυαλίσαν τα γαλόνια
και πήγανε περίπατο με τα κανόνιαπολεμικές ζημιές σε χρυσές δραχμούλες
εκατομμύρια δυο χωριά οι ζωούλες.

Και στο Σουλτάνο μέτρα για να ξεθυμώσει
τη Θεσσαλία πίσω να μας ξαναδώσει
ή τέσσερα ή πέντε εκατομμύρια λίρες.
Κι εσύ στον ήλιο ξάπλωσε και μέτρα ψείρες.
Απ' τα χρεώγραφά μας θα τα οικονομήσουν
θα δώσουν και θα πάρουν θα καλοκαρδίσουν
οι ξένοι τραπεζίτες και οι κερδοσκόποιμισοτιμής πουλιούνται του φτωχού οι κόποι.
Και τα δικά τους δάνεια πώς θα ξοφληθούνε
χωρίς συναμεταξύ τους να ενοχληθούνε.

Γυαλίσαν τα κουμπιά(ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΤΣΙΡΚΟ, 1974)      

***

Τη σπάθα σήκωσε και πάλι

Του ξένου πάρε το κεφάλι

Τον θάνατό σου καρτεράνε

Χτύπα προτού σε φάνε

Αδέρφι την καρδιά σου να 'ν' ατσάλι

Κάνε την καρδιά σου φυλακή

Ό,τι μας κλέψανε

Και μας ντροπιάσανε

Αν θες να τ' αναστήσεις πάλι

Σήκωσε σπάθα φονική

Τη λευτεριά σου μην τη ζητιανεύεις

Το δίκιο σου με λόγια μη γυρεύεις

Τη σπάθα σήκωσε και πάλι

Του ξένου πάρε το κεφάλι

Τον θάνατό σου καρτεράνε

Χτύπα προτού σε φάνε

Τη σπάθα σήκωσε και πάλι(από τους δίσκους ΚΟΚΚΙΝΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ(1974) και Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΗΣ ΓΙΑΛΤΑΣ(1976))

***

Τούτες τις μέρες ο άνεμος μας κυνηγάει, μας κυνηγάει

Γύρω σε κάθε βλέμμα το συρματόπλεγμα

γύρω στην καρδιά μας το συρματόπλεγμα

γύρω στην ελπίδα το συρματόπλεγμα

Πολύ κρύο, πολύ κρύο, πολύ κρύο εφέτος

Πιο κοντά, πιο κοντά

μουσκεμένα χιλιόμετρα μαζεύονται γύρω τους

Μέσα στις τσέπες του παλιού πανωφοριού τους

έχουν μικρά τζάκια να ζεσταίνουν τα παιδιά

Κάθονται στον πάγκο κι αχνίζουν

απ' τη βροχή και την από στάση

Η ανάσα τους είν' ο καπνός ενός τραίνου

που πάει μακριά, πολύ μακριά

Κουβεντιάζουν

και τότε η ξεβαμμένη πόρτα της κάμαρας

γίνεται σαν μητέρα που σταυρώνει τα χέρια της

κι ακούει

Πιο κοντά, πιο κοντά

Τούτες τις μέρες...

Πιο κοντά, πιο κοντά

Τούτες τις μέρες(1975, δίσκος ΚΑΠΝΙΣΜΕΝΟ ΤΣΟΥΚΑΛΙ)