Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012

ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ(Η ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ)…

ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ(Η ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ)…
·      Κάποτε οι κατακτητές εισέβαλαν με τανκς. Τώρα με banks(= τράπεζες).
·      Κάποτε οι δοτοί πρωθυπουργοί αυτοκτονούσαν(Αλέξανδρος Κορυζής).
·      Κάποτε οι δικτάτορες έλεγαν ΟΧΙ σε ΕΝΑ τελεσίγραφο για «γη και ύδωρ» και έστελναν στον αγύριστο επίδοξους κατακτητές (Ιωάννης Μεταξάς).
·      Κάποτε οι δικτάτορες αρνιόταν την πληρωμή απεχθών χρεών(Ιωάννης Μεταξάς).
·      Κάποτε οι κατακτητές δεν απειλούσαν με επιτρόπους ή ειδικούς λογαριασμούς. Τους τοποθετούσαν εξαρχής και έκλεβαν από την αρχή τον χρυσό της τράπεζας.
·      Κάποτε είχαμε πόλεμο σε ΟΛΗ την Ευρώπη, γιατί οι ναζί δέσμευαν την τροφή και τους πόρους σε κάθε χώρα που κατακτούσαν. Τώρα γιατί πεινάνε οι Ευρωπαίοι, ειδικά στην Ελλάδα και σε μερικές άλλες χώρες(π.χ. Ρουμανία) περισσότερο, ενώ είμαστε σε καιρό ειρήνης;
·      Κάποτε ο δικτάτορας ήταν δικτάτορας και το έλεγε και το έδειχνε. Δεν μετέθετε τις εκλογές ή ανέβαλε το δημοψήφισμα!
·      Κάποτε η κηδεία ενός ποιητή(Παλαμάς) γινόταν συλλαλητήριο ειρήνης και ο επικήδειος λόγος υπέρ ελευθερίας και τώρα δεν γράφεται ούτε ένας σωστός επικήδειος, γιατί οι «σοφοί» πια έχουν παραδώσει προ πολλού πνεύμα στην Ελλάδα(από τα παλιά ανασύρουμε ιδέες και παίρνουμε παρηγοριά).
·      Κάποτε στα συλλαλητήρια δεν καιγόταν η Αθήνα κυρίως και η κουκούλα κρυβόταν. Είχε τσίπα, όχι όπως τώρα.
Ούτε σοβαροί αποικιοκράτες και κατακτητές, ούτε σοβαροί δικτάτορες και δοσίλογοι είστε. Γι’ αυτό αρνούμαστε να υποφέρουμε για λογαριασμό σας. Τέρμα. Αλλάζει ο καιρός και σιγά –σιγά οι ΣΟΒΑΡΕΣ φωνές δεν φοβούνται πια να μιλήσουν για όλη την κρίση και την συμπεριφορά της «πολιτισμένης» Ευρώπης απέναντι στον λαό και το πόσο μικροί και άβουλοι είναι οι ηγετίσκοι ΚΥΡΙΩΣ της Ελλάδας! Επίκαιρη, δυστυχώς, άποψη Σεφέρη για την (παλιά) δικτατορία του 1967-74:
«Πάει καιρς πο πρα τν πόφαση ν κρατηθ ξω π τ πολιτικ το τόπου. Προσπάθησα λλοτε ν τ ξηγήσω. Ατ δ σημαίνει διόλου πς μο εναι διάφορη πολιτικ ζωή μας. τσι, π τ χρόνια κενα, ς τώρα τελευταα, παψα κατ κανόνα ν γγίζω τέτοια θέματα· ξάλλου τ σα δημοσίεψα ς τς ρχς το 1967 κα κατοπιν στάση μου - δν χω δημοσιέψει τίποτα στν λλάδα π τότε πο φιμώθηκε λευθερία - δειχναν, μο φαίνεται, ρκετ καθαρ τ σκέψη μου.
Μολατατα, μνες τώρα, ασθάνομαι μέσα μου κα γύρω μου, λοένα πι πιτακτικά, τ χρέος ν π να λόγο γι τ σημεριν κατάστασή μας. Μ λη τ δυνατ συντομία, ν τί θ λεγα:
Κλείνουν δυ χρόνια πο μς χει πιβληθε να καθεστς λωσδιόλου ντίθετο μ τ δεώδη γι τ ποα πολέμησε κόσμος μας κα τόσο περίλαμπρα λαός μας στν τελευταο παγκόσμιο πόλεμο. Εναι μία κατάσταση ποχρεωτικς νάρκης, που σες πνευματικς ξίες κατορθώσαμε ν κρατήσουμε ζωντανές, μ πόνους κα μ κόπους, πνε κι ατς ν καταποντιστον μέσα στ λώδη στεκούμενα νερά. Δ θ μο ταν δύσκολο ν καταλάβω πς τέτοιες ζημις δ λογαριάζουν πάρα πολ γι ρισμένους νθρώπους.
Δυστυχς δν πρόκειται μόνον γι᾿ ατ τν κίνδυνο. λοι πι τ διδάχτηκαν κα τ ξέρουν πς στς δικτατορικς καταστάσεις ρχ μπορε ν μοιάζει εκολη, μως τραγωδία περιμένει ναπότρεπτη στ τέλος. Τ δράμα ατο το τέλους μς βασανίζει, συνειδητ συνείδητα, πως στος παμπάλαιους χορος το Ασχύλου. σο μένει νωμαλία, τόσο προχωρε τ κακό.
Εμαι νας νθρωπος χωρς κανένα πολύτως πολιτικ δεσμ καί, μπορ ν τ π, μιλ χωρς φόβο κα χωρς πάθος. Βλέπω μπροστά μου τν γκρεμ που μς δηγε καταπίεση πο κάλυψε τν τόπο. Ατ νωμαλία πρέπει ν σταματήσει. Εναι θνικ πιταγή.
Τώρα ξαναγυρίζω στ σιωπή μου. Παρακαλ τ Θε ν μ μ φέρει λλη φορ σ παρόμοια νάγκη ν ξαναμιλήσω».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου