ΠΡΟΣ ΑΣΩΤΟΥΣ ΜΑΣΚΑΡΑΔΕΣ ΒΟΛΕΥΤΕΣ! ΔΡΟΜΟ ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΟΥΜΕΡΑ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ ΑΛΛΟ ΠΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΚΑΙ ΤΣΙΡΚΟ!!!

ΠΡΟΣ ΑΣΩΤΟΥΣ ΜΑΣΚΑΡΑΔΕΣ ΒΟΛΕΥΤΕΣ! ΔΡΟΜΟ ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΟΥΜΕΡΑ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ ΑΛΛΟ ΠΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΚΑΙ ΤΣΙΡΚΟ!!!

Σήμερα Κυριακή του Ασώτου οι… άσωτοι της Βουλής και οι… αθώες περιστερές και τα ποντίκια που την κάνουν από το σαπιοκάραβο της Μεταπολίτευσης, θα ψηφίσουν(;) την διαταγή(μνημόνιο) για την ολοκλήρωση του οικονομικού πειράματος της Δύσης στην Ελλάδα, για να παραδειγματιστούν και προετοιμαστούν και οι άλλοι άσωτοι Ευρωπαίοι και να υποταχθούν ή να εξαφανιστούν. Ιδού η παραβολή και κάποια στοιχεία γι’ αυτήν. Ένας άνθρωπος είχε δυο γιους. Και είπε ο πιο μικρός από αυτούς στον πατέρα του· πατέρα, δώσ’ μου, το μερίδιο που μου ανήκει από την περιουσία. Και τους μοίρασε την περιουσία. Και ύστερα από λίγες μέρες τα μάζεψε όλα ο μικρότερος γιος και έφυγε σε μακρινή χώρα· και εκεί διασκόρπισε την περιουσία του κάνοντας άσωτη ζωή. Και όταν αυτός τα ξόδεψε όλα, έπεσε μεγάλη πείνα σ' εκείνη τη χώρα· και αυτός άρχισε να στερείται. Τότε πήγε και προσκολλήθηκε σ' έναν από τους πολίτες εκείνης της χώρας και εκείνος τον έστειλε στα χωράφια να βόσκει χοίρους. Και λαχταρούσε να γεμίσει την κοιλιά του από τα ξυλοκέρατα που έτρωγαν οι χοίροι και κανένας δεν του έδινε. Τότε ήρθε στον εαυτόν του και είπε. Πόσοι υπηρέτες του πατέρα μου τρώνε ψωμί και τους περισσεύει και εγώ πεθαίνω της πείνας; Θα σηκωθώ και θα πάω στον πατέρα μου και θα του πω· Πατέρα' ήμαρτον στον ουρανό και σε σένα και δεν αξίζω πια να με πεις παιδί σου· κάνε με σαν έναν από τους υπηρέτες σου.

Και σηκώθηκε και ήρθε στον πατέρα του. Και ενώ ήταν ακόμη μακριά, τον είδε ο πατέρας του και τον πόνεσε η ψυχή του και έτρεξε και έπεσε στο λαιμό του και τον φίλησε καλά καλά. Τότε του είπε ο γιος· Πατέρα, ήμαρτον στον ουρανό και σε σένα και δεν αξίζω πια να με πεις παιδί σου. Και ο πατέρας είπε στους υπηρέτες του· βγάλτε και φέρτε την πιο καλή φορεσιά και ντύστε τον και βάλτε δαχτυλίδι στο χέρι του και υποδήματα στα πόδια· και φέρτε και σφάξτε το θρεμμένο μοσχάρι, και ας φάμε και ας χαρούμε· γιατί τούτο το παιδί μου ήταν πεθαμένο και ξανάζησε και ήταν χαμένο και βρέθηκε. Και άρχισαν να διασκεδάζουν.

Και ήταν ο μεγαλύτερος γιος του στο χωράφι' και όπως ερχόταν και πλησίασε στο σπίτι, άκουσε όργανα και τραγούδια, και κάλεσε έναν από τους υπηρέτες και ζητούσε να μάθει τι τάχα να ήσαν τούτα. Και ο υπηρέτης του είπε πως ήρθε Ο αδελφός σου και ο πατέρας σου έσφαξε το θρεμμένο μοσχάρι, γιατί τον είδε και ήρθε πίσω γερός. Τότε Οργίστηκε και δεν ήθελε να μπει στο σπίτι.

Βγήκε λοιπόν ο πατέρας του και τον παρακαλούσε. Και εκείνος αποκρίθηκε και είπε στον πατέρα· τόσα χρόνια σε δουλεύω και ποτέ δεν παραμέλησα εντολή σου, και ποτέ δεν έδωκες σε μένα ένα κατσίκι για να διασκεδάσω με τους φίλους μου· αλλά όταν ήρθε τούτος ο γιος σου, που σου έφαγε όλο το βίος με τις αμαρτωλές, έσφαξες για χάρη του το θρεμμένο μοσχάρι. Τότε Ο πατέρας του είπε· παιδί μου, συ πάντα είσαι μαζί μου και όλα τα δικά μου είναι δικά σου· αλλά έπρεπε να διασκεδάσουμε και να χαρούμε, γιατί τούτος ο αδελφός σου ήταν πεθαμένος και ξανάζησε και ήταν χαμένος και βρέθηκε. Δεν έχετε μετανοήσει βολευτάδες, γι’ αυτό δεν θα σας συγχωρέσουμε! Θέλετε να ξεφύγετε όσοι μας φτάσατε στο επίπεδο του ασώτου υιού, χωρίς να το αξίζουμε! Αλλά από την Ιστορία δεν ξεφεύγει ΚΑΝΕΝΑΣ! Ούτε εσείς! Έχετε κάνει τόσες αμαρτίες και τόσα λάθη που ούτε ο πατέρας της παραβολής δεν μπορεί να σας συγχωρέσει.