ΓΙΝΑΜΕ ΤΟ ΚΑΜΕΡΟΥΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ(ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΑΠΟΙΚΙΑ 19ου ΑΙ.)!

ΓΙΝΑΜΕ ΤΟ ΚΑΜΕΡΟΥΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ(ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΑΠΟΙΚΙΑ 19^ου ΑΙ.)!

Αν οι Γερμανοί ενοχλούνται με τις ελληνικές έρευνες που συγκρίνουν την Γερμανία της Merkel με την ναζιστική και βλέπουν στην πολιτική της την εφαρμογή, για λόγους εκδίκησης για την Αντίσταση στον Β’ ΠΠ, της Συνθήκης των Βερσαλλιών και της «Δημοκρατίας της Βαϊμάρης», ας μην γινόμαστε τόσο λαϊκιστές και να κάνουμε μια σύγκριση της Ελλάδας του μνημονίου (2009-σήμερα) και του Καμερούν(ΚΔ. Αφρική) την εποχή της αποικιοκρατίας(η χώρα ήταν γερμανική αποικία-βλ. υπόλοιπες-). […] Το 1884 η Γερμανική Αυτοκρατορία ίδρυσε στην περιοχή αποικία και ξεκίνησε να καταλαμβάνει εδάφη προς την ενδοχώρα. Οι Γερμανοί έκαναν έργα για να βελτιώσουν την υποδομή της αποικίας, βασιζόμενοι σε ένα σκληρό σύστημα καταναγκαστικής εργασίας.(σχόλιο: οι «επενδύσεις» στην «αποικία» Ελλάδα του 2012) […] Την αποικία αυτή εκμεταλλευόταν η Εταιρεία Γερμανικής Δ. Αφρικής(υπήρχε και Α. Αφρικής), με έδρα το Αμβούργο. Η Γερμανία προφανώς θέλει την αυτοκρατορία της πίσω και με ισχύ, όση η Βρετανική ως τον Α’ ΠΠ. Τις έχασε το 1920, μετά την ήττα στον «Μεγάλο Πόλεμο» και την Συνθήκη των Βερσαλλιών([…]Οι γερμανικές αποικίες περιήλθαν υπό την επικυριαρχία της Κοινωνίας των Εθνών: η Γερμανική Ανατολική Αφρική στη Βρετανία, η Γερμανική Νοτιοδυτική Αφρική στη Νότιο Αφρική, το Καμερούν και το Τόγκο στη Βρετανία και τη Γαλλία, η Γερμανική Σαμόα στη Νέα Ζηλανδία, η Γερμανική Νέα Γουινέα στην Αυστραλία, τα νησιά Μάρσαλ και τα νησιά του Ειρηνικού βόρεια του Ισημερινού στην Ιαπωνία. […]), αλλά μάλλον δεν έχει ξεχάσει τα «μεγαλεία» του παρελθόντος. Όπως την οικονομική κυριαρχία, με ανατριχιαστικές ομοιότητες, εκτός από την αποικιοκρατία, και με την ναζιστική εποχή. […] Μετά την πτώση της Γαλλίας το 1940, οι ναζί άρχισαν να επεξεργάζονται ένα σχέδιο για την Ευρώπη, που είχε τον τίτλο «Νέα Τάξη στην Ευρώπη». Εκεί προβλεπόταν πως οι ευρωπαϊκές οικονομίες θα συνεργάζονταν σε μεγάλη κλίμακα και θα μπορούσαν να ανταγωνιστούν τις ισχυρές οικονομίες της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και των ΗΠΑ. Ο Hitler πίστευε πως η Γερμανία δεν θα μπορούσε να έχει αυτάρκεια. Οικονομολόγοι και ειδικοί όλο το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του '40 επεξεργάζονταν λεπτομερή σχέδια για το πώς θα γίνει αυτή η οικονομική ένωση, που θα λειτουργούσε προς όφελος της Γερμανίας. Ανάμεσα στους ένθερμους υποστηρικτές ήταν ο οικονομολόγος Erhard, που ξόδεψε πολλή από την ενέργειά του γι' αυτή την ιδέα. Ο Hitler ήθελε να χτίσει μια αυτοκρατορία αντίστοιχη με αυτές των ΗΠΑ και της Μ. Βρετανίας. Αλλά πρώτα ήθελε να σταθεροποιήσει το κέντρο. Σχεδόν με περίπατο είχε κατακτήσει Γαλλία, Βέλγιο, Ολλανδία, Δανία και Νορβηγία. Η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που αντιστάθηκε στον άξονα ήταν η Ελλάδα, που απώθησε τους Ιταλούς φασίστες μέχρι περίπου τα μισά της Αλβανίας. Και για την Ιστορία: η Ελλάδα ζήτησε από τους συμμάχους Βρετανία και ΗΠΑ πενήντα πολεμικά αεροπλάνα, που θα τα πλήρωνε και δεν δόθηκαν ποτέ. Ο Hitler ως αποικιακό μοντέλο είχε τη Βρετανία. Θαύμαζε την πολιτική τους στην Ινδία. Σχεδίαζε να την εφαρμόσει στη ΕΣΣΔ. «Ας μάθουμε από τους Εγγλέζους. Με διακόσιους πενήντα χιλιάδες ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένου και του στρατού, διοικούν τετρακόσια εκατομμύρια». Αλλά επειδή οι Σλάβοι ήταν παραπάνω από το κανονικό, έπρεπε να μειωθούν κατά 35 έως 45 εκατομμύρια με την πείνα και τις αρρώστιες. (Η εξαφάνιση με αρρώστιες είχε εφαρμοστεί στους Ινδιάνους των ΗΠΑ.) Δηλαδή, η σχεδιαζόμενη αυτοκρατορία του Hitler ήταν δύο ταχυτήτων. Ένα αναπτυγμένο κέντρο και μια περιφέρεια να λιμοκτονεί. Θα εφάρμοζαν τους νόμους της γερμανικής αποικίας Ναμίμπια και έτσι όλα θα γίνονταν σύμφωνα με το νόμο. Τι απέγιναν οι οικονομολόγοι του Hitler, που σχεδίαζαν το πρώτο μπλοκ των ευρωπαϊκών χωρών, κάτι σαν πρώιμη ΕΕ; Στελέχωσαν την οικονομία της μεταπολεμικής Γερμανίας και ο Erhard έγινε υπουργός Οικονομικών και αργότερα καγκελάριος και διαδέχτηκε τον Adenauer. Συνέβαλε τα μέγιστα για τη δημιουργία της ενωμένης Ευρώπης, που θα υπηρετεί τα συμφέροντα της Γερμανίας. Η πρότασή του ήταν μια παραλλαγή του σχεδίου του Hitler «Νέα τάξη στην Ευρώπη», δηλαδή μιας Ευρώπης στην υπηρεσία της Γερμανίας. Και το σχέδιο του Hitler, έστω και παραλλαγμένο, τελικά θριάμβευσε. Εξάλλου, ο Erhard δεν πίστευε πως θα άφηναν ποτέ οι ΗΠΑ να δημιουργηθεί μια πραγματικά ενωμένη Ευρώπη, πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά, με θεσμούς και νόμους. Αν αυτό γινόταν, θα είχαν μια ισχυρή ανταγωνιστική δύναμη. […] Προφανώς αυτά διαβάζουν και βαφτίζουν το κατοχικό δάνειο(βλ. λόγος Merkel, 27/02/2012) «βοήθεια», αλλά για το καλό της Γερμανίας και της Ευρώπης(= «ζωτικός χώρος» γερμανικών συμφερόντων). Η προφητεία του ναζί εκπληρώνεται και το ευρωπαϊκό όραμα του Goebbels ζει. Για να μην κατηγορούν την «Τρόικα» Merkel, Shauble, Roesler ότι δεν έχει ευρωπαϊκό όραμα…