ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ…

ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ…

Με αφορμή την χθεσινή καταστροφή της Αθήνας, μια αναφορά σε μεγάλες πυρκαγιές της Ιστορίας και την επίδρασή τους στο μέλλον ανθρώπων και χωρών.

·      Μεγάλη πυρκαγιά της Ρώμης και Νέρων(64 μ.Χ.): την εποχή των διωγμών των χριστιανών στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ως αιρετικών, η πρωτεύουσα αυτής κάηκε από τον Νέρωνα, όπως βεβαιώνουν πηγές σύγχρονες και μεταγενέστερες του αυτοκράτορα αυτού. Ο Νέρων(54-68 μ.Χ.) αναφέρεται ως ημιπαράφρων και πυρομανής. Από την φωτιά δεν σώθηκε ούτε η προσωρινή κατοικία του. Υπάρχει μια φήμη ότι ο αυτοκράτορας, κοιτούσε την φωτιά να καταστρέφει την «Αιώνια Πόλη», ντυμένος ηθοποιός και απάγγελνε ωδές για την καταστροφή της Τροίας. Όμως η σύγχρονη ιστοριογραφία αμφισβητεί το παραπάνω. Η φωτιά έκαιγε για 6 μέρες. 3 από τα 14 διαμερίσματα της πόλης έγιναν στάχτη, στα 7 διασώθηκαν ελάχιστα σπίτια, μισοκαμμένα, και 4 ανέπαφα. Οι νεκροί είναι πάρα πολλοί αλλά αγνώστου αριθμού. 4.000 κατοικίες και 132 μέγαρα καταστράφηκαν ολοσχερώς. Η φωτιά αυτή, είτε ο αυτοκράτορας την έβαλε μέσα στην παράνοιά του είτε συνωμοσία(άλλη άποψη), χρησιμοποιήθηκε για να στοχοποιήσει τους «αιρετικούς» χριστιανούς που υπέστησαν από τις ρωμαϊκές αρχές διωγμούς(αρχή μετά την φωτιά αυτή) και βασανιστήρια(αρένες, όπως το Κολοσσαίο).

·      Νύχτα των Κρυστάλλων(09-10/10/11/1939). Το πογκρόμ κατά των Εβραίων σε Γερμανία και Αυστρία από τους Ναζί, για να μπορέσουν να θέσουν σε εφαρμογή το σατανικό και παρανοϊκό τους σχέδιο για εκκαθάριση των 2 χωρών(ο Hitler προσάρτησε την 1^η του πατρίδα στην 2^η) από τους Εβραίους και τα λοιπά κατά την «ιδεολογία» του μιάσματα και υπανθρώπους. Οι Εβραίοι της Γερμανίας, ζούσαν σχεδόν σε όλη τους την ζωή εκεί, και ήταν παρασημοφορημένοι στρατιώτες στον Α’ ΠΠ. Στις 28/10/1938, οι Ναζί συγκεντρώνουν 17.000 από αυτούς και τους απελαύνουν στην Πολωνία. Η τελευταία αρνείται να τους δεχθεί και οι άνθρωποι κάνουν βόλτες ανάμεσα στα συνοριακά φυλάκια των 2 κρατών. Ο Γερμανός, εξόριστος στην Γαλλία, Εβραίος Herschel Grynszpan, έλαβε γράμμα από τους συγγενείς του, στο οποίο περιγράφονταν οι φρικτές καταστάσεις που περνούσαν. Αυτός, για να τους ανακουφίσει, έκανε εκκλήσεις για το θέμα στον πρέσβη του Γ’ Ράιχ στο Παρίσι Ernst vom Rath, ο οποίος, ως ναζί αδιαφόρησε. Παρότι ναζί, ήταν αντιπαθής στο καθεστώς και παρακολουθείτο από την Gestapo ως ομοφυλόφιλος. Στις 07/11, ο Grynszpan πυροβόλησε τον vom Rath, ο οποίος πέθανε τελικά στις 09/11. Η δολοφονία αυτή πυροδότησε, με την βοήθεια της απαραίτητης προπαγάνδας του Goebbels, βιαιοπραγίες κατά των Εβραίων, που παρουσιάστηκε ως αυθόρμητη κίνηση, ενώ είχε οργανωθεί από τον Reinhard Heydrich. Στο πογκρόμ που ακολούθησε καταστράφηκαν όλες οι γερμανικές συναγωγές, καταστήματα(7.000 και 29 πολυκαταστήματα), άνθρωποι ξυλοκοπήθηκαν μέχρι θανάτου και οι υπόλοιποι εστάλησαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι Εβραίοι πλήρωσαν ως και πρόστιμο για την δολοφονία vom Rath και είδαν το βιός τους λεηλατημένο. Μετά από αυτό το πογκρόμ ο Göring και οι άλλοι ηγέτες των Ναζί, σχεδίασαν τις επόμενες κινήσεις τους που έφεραν το Ολοκαύτωμα.

·      Ο εμπρησμός του Reichstag(κτίριο σήμερα γερμανικής Βουλής, Bundestag)(1933). Ένα ακόμα βήμα για να έχουν έρεισμα οι ναζί να εξοντώσουν όσους ήταν, κατά αυτούς, σκουπίδια(κυρίως Εβραίοι). Το κτίριο πήρε φωτιά το 1933, από τους ναζί για να κατηγορήσουν τους κομμουνιστές και να αρχίσουν τις διώξεις, ώστε να επιβάλλουν την δικτατορία τους. Θέσπισαν την θανατική ποινή ως τιμωρία για τον εμπρησμό με αναδρομική ισχύ και ως υπαίτιος θεωρήθηκε ο Ολλανδός Marinus van der Lubbe, ο οποίος συνελήφθη, βασανίστηκε και ομολόγησε την πράξη του. Καταδικάστηκε σε θάνατο και απαγχονίστηκε στην Λειψία(1934). Ο Hitler ήθελε να χτίσει στην θέση του κτιρίου αψίδα θριάμβου, σύμφωνα με πηγές. Το κτίριο καταστράφηκε και το 1945 από τους Σοβιετικούς όταν κατέλαβαν το Βερολίνο.

·      Πυρπόληση της Σμύρνης(1922). Η καταστροφή της κοσμοπολίτικης πόλης της Σμύρνης άρχισε 7 μέρες πριν την αποχώρηση και του τελευταίου ελληνικού τμήματος στρατού από την Μ. Ασία και την είσοδο Κεμάλ και ατάκτων(Τσέτες) στην πόλη. Από αυτήν, σώθηκαν μόνο η τούρκικη και η εβραϊκή συνοικία. Μετά την κατάρρευση του μετώπου στην Μ. Ασία και την αναδίπλωση και υποχώρηση του ελληνικού στρατού(Αύγουστος 1922), οι χριστιανοί ξεριζώθηκαν από τις εστίες τους. Τα τρένα έφερναν αδιάκοπα Έλληνες και Αρμένιους στην Σμύρνη, οι οποίοι ήταν σίγουροι για το ότι θα εκδιωχθούν από τον τόπο τους. Στις 24/08-06/09/1922, αποχωρεί και το τελευταίο ελληνικό στρατιωτικό τμήμα από την Σμύρνη. Οι Έλληνες είναι στην προκυμαία της πόλης και περιμένουν να φύγουν με τα επιταγμένα ελληνικά πλοία. Ο Αμερικανός πρόξενος George Horton, κατάφερε να βοηθήσουν τους πρόσφυγες και 2 αμερικανικά. Ο Έλληνας Αρμοστής Στεργιάδης, αναχώρησε για την Κων/λη. Η αντίστροφη μέτρηση για την Σμύρνη είχε έρθει. Στις 11/09, εκδηλώθηκε κίνημα σε Χίο και Μυτιλήνη. Ο ελληνικός στόλος, πέρασε στους κινηματίες, οι οποίοι τα πήγαν στο Λαύριο, για να επικρατήσει το κίνημά τους στην Αθήνα. Το θωρηκτό ΚΙΛΚΙΣ, αντί να σώσει τους πρόσφυγες από την φωτιά, επιτηρούσε το κίνημα από την Σάμο, ενώ η πυρπόληση της Σμύρνης ήταν ορατή από τα απέναντί της ελληνικά νησιά. Την 3^η μέρα της καταστροφής, το ΚΙΛΚΙΣ απέπλευσε και ενώθηκε με το θωρηκτό ΑΒΕΡΩΦ. Περισσότερα για την φωτιά αυτή και την προκλητική αδιαφορία-προδοσία των Μ. Δυνάμεων, για άλλη μια φορά, στην Ελλάδα, στο ντοκιμαντέρ «ΣΜΥΡΝΗ, Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΜΙΑΣ ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΟΛΗΣ, 1900-1922».

·      Πογκρόμ Κωνσταντινούπολης ή ελληνική Νύχτα των Κρυστάλλων(1955) ή Σεπτεμβριανά. Ένα οργανωμένο πογκρόμ κατά του ελληνισμού της Πόλης, το οποίο, όπως και όλα της τα εγκλήματα, η Τουρκία αρνείται. Καθοδηγούμενος όχλος Τούρκων και μουσουλμανικών μειονοτήτων, λεηλάτησαν και κατέστρεψαν σπίτια και καταστήματα Ρωμιών, δηλ. Ελλήνων της Πόλης(έχουν μείνει ελάχιστοι πλέον). Το πογκρόμ, άρχισε με μια βομβιστική επίθεση στο σπίτι του Κεμάλ στην Θεσσαλονίκη, το οποίο αποδείχθηκε προβοκάτσια από την τουρκική κυβέρνηση. Η κίνηση αυτή, εντάσσεται στους διωγμούς του Ελληνισμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από την δημιουργία των εθνικών κρατών στην Βαλκανική και κυρίως μετά την επικράτηση των Νεότουρκων του Κεμάλ. Σε 9 ώρες καταστράφηκαν τελείως 1.004 σπίτια και 2.500 ακόμα έπαθαν σοβαρές ζημιές. Βεβηλώθηκαν ως και οι τάφοι των Πατριαρχών. 30 Έλληνες είναι τα επίσημα θύματα των μαινόμενων Τούρκων, αλλά πάρα πολλοί άλλοι βασανίστηκαν. 2.000 περίπου γυναίκες βιάστηκαν, αλλά οι Τούρκοι(ευνόητοι λόγοι) αναφέρουν μόνο 200. Πολλοί ιερωμένοι ξυλοκοπήθηκαν με ιδιαίτερο μίσος, και αναγκάστηκαν να φωνάζουν(έξαρση και του Κυπριακού) «Η ΚΥΠΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΡΚΙΚΗ». Ο γηραιός μοναχός Χρύσανθος Μαντάς ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου και ο μητροπολίτης Ηλιουπόλεως Γεννάδιος παρεφρόνησε από τους ξυλοδαρμούς και απεβίωσε και μετά από λίγο απεβίωσε. Η οικονομική δύναμη των Ρωμιών εξανεμίστηκε. Ορισμένοι έμειναν μόνο με τα ρούχα τους, αφού η περιουσία τους λεηλατήθηκε ή/ και κάηκε. Οι τραπεζίτες εκτίμησαν τις ζημιές στα 1-2 δις τουρκικές λίρες του 1955(25 εκ. $). Μόνο αυτές στις εκκλησίες φτάνουν στα 200 εκ $(Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών). Η ελληνική κυβέρνηση μίλησε για ζημιές 500 εκ. Ο Γάλλος συγγραφέας Francois Crouzet, μιλάει στο βιβλίο του Le Conflit de Chypre(Η διένεξη της Κύπρου) για ζημιές 300 $ της εποχής(1 δις $ του 2008). Η τουρκική κυβέρνηση κατέβαλε μόνο 10 εκ τουρκικές λίρες ως αποζημίωση, μόνο αφού το νόμισμα είχε υποτιμηθεί. Δηλ. μιλάμε για αποζημίωση το πολύ για το 1% των καταστροφών και σε ελάχιστους Ρωμιούς. Κάποιοι από αυτούς, αναγκάστηκαν να πληρώσουν και φόρο κερδών για την αποζημίωσή τους! Η ελληνική κυβέρνηση έδειξε από χλιαρή ως καμιά ενόχληση για το γεγονός(προφανώς είχε συμβουλευθεί τις «προστάτιδες» δυνάμεις). Σημειωτέον ότι η κυβέρνηση ήταν ακέφαλη, λόγω της ασθένειας του Παπάγου. Εκτός από τις καταστροφές στην Πόλη, οι Τούρκοι προκάλεσαν και στην Σμύρνη καταστροφές στις εγκαταστάσεις των ελληνικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ.