ΧΩΡΙΣ ΜΠΑΛΑΚΙΑ Ή ΠΑΠΑΚΙΑ ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ!

ΧΩΡΙΣ ΜΠΑΛΑΚΙΑ Ή ΠΑΠΑΚΙΑ ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ!

Ο ΓΑΠ, αφού μας έκανε ανέκδοτο(το πιο σύντομο μάλιστα) και μας ξεπούλησε, πρώτα πήγε για καφέ και… συμπάθεια στον Εθνικό Κήπο και μετά στο Βερολίνο για να λάβει δώρο ένα παπάκι! Το 2009-10 κατηγορούσε τον Καραμανλή που τα έκανε σα τα μούτρα του και πήγε για μπάνιο! Τώρα βλέπουμε τον σύντροφο του ΓΑΠ, Παπακωνσταντίνου, ο οποίος έφερε με τα «μαγειρέματά» του το ΔΝΤ και τον εφιάλτη που ζούμε, να πηγαίνει για τένις και να ασχολείται με τα μπαλάκια αυτού, ενώ η Ελλάδα βάλλεται και εκβιάζεται και ο λαός υποφέρει. Μικροί γυμνοί αυτοκράτορες χωρίς ήθος, ανάστημα. Χωρίς παπάκια και μπαλάκια, κάνουν νταηλίκια πίσω από φουσκωτούς, ασφαλίτες και κουκουλοφόρους. Πλήρως υποταγμένοι σε ένα καθεστώς ΕΕ(υπό γερμανική κατοχή) που τιμωρεί την Ελλάδα, επειδή απλά υπάρχει! Μας επέβαλαν, χωρίς να είμαστε εγκληματίες πολέμου ή χωρίς να έχουμε αρχίσει και χάσει παγκόσμιο πόλεμο, μια «Δημοκρατία» της Βαϊμάρης και μια νέα εκδοχή της Συνθήκης των Βερσαλλιών και ετοιμάζουν και εκτελούν ένα οικονομικό και πολιτικό Ολοκαύτωμα κατά των Ελλήνων, των Εβραίων και λοιπών, κατά το ναζιστικό καθεστώς, μιασμάτων και υπανθρώπων, του 21^ου αι.. Η Τελική Λύση παρουσιάζεται ως σωτηρία και η προπαγάνδα οργιάζει. Η καταστολή επίσης. Κάποτε και οι δοσίλογοι αυτοκτονούσαν(ο Κορυζής). Τώρα πάνε διακοπές, βρίζουν τον κόσμο, αγοράζουν ποδήλατα € 14.000, πάνε για κούρεμα οικογενειακώς και πληρώνουν € 700 και, γενικά, κάνουν κήρυγμα για αναγκαίες θυσίες ενώ έχουν κλέψει και βάλει τα κλεμμένα στην Ελβετία ή έχουν από 10 και πάνω σπίτια. Λίγο πριν το κρεματόριο και τον φούρνο πρέπει να πείτε ΟΧΙ κύριοι βουλευτές στις επιταγές των «δανειστών», που φέρνουν ανθρωπάρια όπως ο Παπακωνσταντίνου συνεχώς από το 2009. Αν είναι να πεθάνουμε, στιγματισμένοι ως καρκίνος, ας πάμε με το κεφάλι ψηλά. Να διαβάζουν κάποιοι τα πιστεύω μας και να βλέπουν τις εικόνες από τις διαδηλώσεις και να λένε είχαν δίκιο τελικά οι απλοί Έλληνες. Τι κάναμε; Πώς τολμήσαμε να απαιτούμε την τιμωρία τους; Το δίλημμα δεν είναι μνημόνιο ή χρεοκοπία, αλλά υποταγή και αποδοχή της μοίρας μας(«ζωή» Dachau) ή αγώνας για την ελευθερία! Σκεφτείτε τι έγινε 2 χρόνια, κάθε φορά που μας έφερναν ένα «σωτήριο» μέτρο από την Ευρώπη οι «σωτήρες» μας, στην Ελλάδα και μετά κάντε ότι σας φωτίσει ο Θεός. Μόνο αυτός μας έχει μείνει ως ελπίδα.