ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΕΫΝΑΡΔΟΥ… ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΚΕ ΣΘΕΝΑΡΑ ΣΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΑΝ ΚΑΙ ΕΛΒΕΤΟΣ ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΗΣ

ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΕΫΝΑΡΔΟΥ… ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΚΕ ΣΘΕΝΑΡΑ ΣΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΑΝ ΚΑΙ ΕΛΒΕΤΟΣ ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΗΣ

Σαν σήμερα 05/02, πέθανε στην Γενεύη, ο Ιωάννης-Γαβριήλ Εϋνάρδος (Jean-Gabriel Eynard) (1775-1863), Ελβετός τραπεζίτης, φιλέλληνας, τιμημένος με τον τίτλο του ευεργέτη του ελληνικού έθνους και πρωτοπόρος φωτογράφος. Έγινε φιλέλληνας, ή καλύτερα ΕΛΛΗΝΑΣ, γνωρίζοντας στο Συνέδριο της Βιέννης(1814-5), εκεί όπου πρωτοστατούσε το αντιδραστικό πνεύμα του Metternich, τον μετέπειτα κυβερνήτη της Ελλάδας Ιωάννη Καποδίστρια, ο οποίος του μετέδωσε την αγάπη για τον τόπο και την θέληση να την βοηθήσει, παρά τις διεθνείς αντιδράσεις στον Αγώνα του λαού της να ελευθερωθεί. Αυτός ο Αγώνας ήταν η χρυσή ευκαιρία των Μ. Δυνάμεων να πλουτίσουν και να κερδίσουν γενικά οφέλη στην Α. Μεσόγειο. Γι’ αυτό «εγγυήθηκαν» την συνέχεια του Αγώνα με δάνεια ληστρικά, πριν καν η Ελλάδα ανεξαρτητοποιηθεί. Ο Εϋνάρδος, μαζί με τον Καποδίστρια, θεμελίωσαν, στην σύντομη περίοδο διακυβέρνησης του Κυβερνήτη, το τραπεζικό σύστημα της Ελλάδας. Ο ευγενής αυτός Ελβετός, και μετά την δολοφονία του Καποδίστρια από δακτύλους των «προστάτιδων» Δυνάμεων της Ελλάδας, έδειξε προσωπικό ενδιαφέρον για την δημιουργία ουσιαστικά της ελληνικής οικονομίας σε σύγχρονες βάσεις. Ίδρυσε την Εθνική Τράπεζα και διετέλεσε επίτιμος διοικητής. Το 1847, αντιμετώπισε με σθένος, τις παράλογες απαιτήσεις των Βρετανών τραπεζιτών για το δάνειο του 1832 προς την Ελλάδα και έβαλε μισό εκατομμύριο χρυσά φράγκα από την προσωπική του περιουσία, για να τους ικανοποιήσει. Έχετε δει κάποιον «Έλληνα» εθνοπατέρα(;) να βάζει τίποτα από την τσέπη που γέμισε με κλεμμένα και να δίνει καμιά μίζα για την ελάφρυνση του χρέους που δημιούργησε; Η Ελλάδα πρόκοψε, όσο (δεν)πρόκοψε, χάρη σε ευεργέτες και φιλέλληνες, που τους κέρδισαν οι Έλληνες και η Ιστορία αυτού του τόπου. Είχε άποψη για αυτούς τους «ηγέτες», αλλά δεν θα αρέσει σε πολλούς! «Οι πληγές της Ελλάδος είναι οι αρχηγοί της. Άπαντες έχουν γλώσσαν χρυσωμένην. Ασχολούνται (κατά το πλείστον τουλάχιστον) αποκλειστικώς με τα ιδιαίτερα συμφέροντά των. Καί τούτο υπό το πρόσχημα του αγνοτέρου πατριωτισμού. Άπαντες είναι ικανότατοι εις το να προβάλλουν τον εαυτόν των και να εκμηδενίζουν τους αντιπάλους των με εκθέσεις πλήρεις υπερβολής». Απόσπασμα από την μακροσκελή επιστολή(30 Νοεμβρίου 1832) προς τον Όθωνα, μόλις είχε επιλεγεί από τις μεγάλες Δυνάμεις ως πρώτος Έλληνας βασιλιάς, του τραπεζίτη και φιλέλληνα από τη Γενεύη Ιωάννη Γαβριήλ Ευνάρδου, ο οποίος είχε ασχοληθεί επί επταετία με υποθέσεις της Ελλάδος.  (Μαρκεζίνης, Πολιτική ιστορία της νεωτέρας Ελλάδος).