Η 1η ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΝΕΟΤΕΡΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ… ΕΛΒΕΤΙΑ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ ΚΑΙ Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ!

Η 1^η ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΝΕΟΤΕΡΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ… ΕΛΒΕΤΙΑ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ ΚΑΙ Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ!

Σα σήμερα, 02/02/2012, ιδρύεται στην Αίγινα, προσωρινή πρωτεύουσα του νέου ελληνικού κράτους(πριν το Ναύπλιο και, φυσικά, την Αθήνα), η Εθνική Χρηματιστική Τράπεζα, πρόδρομος της Εθνικής(ίδρυση το 1841 από τον Γεώργιο Σταύρου). Δεν ήταν η 1^η προσπάθεια για τραπεζικό ίδρυμα στο νέο ελληνικό κράτος μέχρι την ίδρυση της Εθνικής. Ο Καποδίστριας, απέδειξε, αν και η «επίσημη» ιστορία τον σπιλώνει, ότι αγαπούσε την πατρίδα του και την βοηθούσε από την θέση του στην τσαρική Ρωσία. Είχε όραμα για την Ελλάδα. Βοήθησε πριν την Ελβετία και τα αποτελέσματα του έργου του τα βλέπουμε και σήμερα και κλαίμε με την σύγκριση με το χάλι μας. Ο Καποδίστριας χρησιμοποίησε την φιλία του με τον Ελβετό τραπεζίτη και ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ φιλέλληνα(έννοια που κακοποιήθηκε από «πολιτικούς» της μεταπολίτευσης) Ιωάννη Εϋνάρδο(βλ. φωτογραφία). Ο συγκεκριμένος άνθρωπος με το που ήρθε στην Ελλάδα σχημάτισε άποψη για το τότε πολιτικό προσωπικό, που ισχύει δυστυχώς ως και σήμερα(πιο πολύ από ποτέ στην «κρίση» που δημιούργησαν και φόρτωσαν στην νέα γενιά κυρίως και στους παππούδες μας). [«Οι πληγές της Ελλάδος είναι οι αρχηγοί της. Άπαντες έχουν γλώσσαν χρυσωμένην. Ασχολούνται (κατά το πλείστον τουλάχιστον) αποκλειστικώς με τα ιδιαίτερα συμφέροντά των. Καί τούτο υπό το πρόσχημα του αγνοτέρου πατριωτισμού. Άπαντες είναι ικανότατοι εις το να προβάλλουν τον εαυτόν των και να εκμηδενίζουν τους αντιπάλους των με εκθέσεις πλήρεις υπερβολής». Απόσπασμα από την μακροσκελή επιστολή(30 Νοεμβρίου 1832) προς τον Όθωνα, μόλις είχε επιλεγεί από τις μεγάλες Δυνάμεις ως πρώτος Έλληνας βασιλιάς, του τραπεζίτη και φιλέλληνα από τη Γενεύη Ιωάννη Γαβριήλ Ευνάρδου, ο οποίος είχε ασχοληθεί επί επταετία με υποθέσεις της Ελλάδος.  (Μαρκεζίνης, Πολιτική ιστορία της νεωτέρας Ελλάδος).] Ως γνωστόν το «κράτος» που βρήκε ο Καποδίστριας όταν τον κάλεσαν να αναλάβει τις τύχες της Ελλάδας ήταν ένα χάλι, κάτι που δικαιολογείται εν μέρει από την Επανάσταση και τις συνέπειές της. Όμως δεν δικαιολογείται η αντιπαλότητα ορισμένων ομάδων «εξουσίας» για τις καρέκλες, παρά μόνο με την ιδιοτέλεια και την προδοτική στάση απέναντι σε ένα έθνος που αντιμετώπισε ό,τι πιο βάρβαρο έχει δει η Ευρώπη σε αυτοκρατορία ή υπερδύναμη πριν τον Β’ ΠΠ και τον Hitler(τους Οθωμανούς Τούρκους). Το «κράτος» ήταν ήδη χρεωμένο και χρεωκοπημένο και εξαρτημένο πλήρως από τις «προστάτιδες» Δυνάμεις της εποχής, Βρετανία, Γαλλία και Ρωσία. Αυτές οι Δυνάμεις δεν ήθελαν σε καμιά περίπτωση, και αυτό δεν το θέλουν ούτε σήμερα ούτε ποτέ(δείτε τι λένε διαχρονικά μεγάλοι(;) άνδρες και γυναίκες της ιστορίας-φανερώνει την ζήλια και τον θαυμασμό για τον τόπο μας, μια ψυχοπάθεια που καταστρέφει, μαζί με την ανικανότητα των «ηγετών» μας, το μέλλον μας) ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ελληνικό κράτος, λόγω της ικανότητας των Ελλήνων να βγαίνουν νικητές από τις πιο αντίξοες συνθήκες και της γεωγραφικής θέσης της Ελλάδας και, βέβαια, της ιστορίας και του παρελθόντος της χώρας. Οι συναλλαγές στο νέο «κράτος» γίνονταν ακόμα, και συνέχισαν για καιρό, με το-προωθούμενο και σήμερα- οθωμανικό μοντέλο οικονομίας(γρόσια και παράδες). Μόνο κοινό, διαχρονικά, οι τοκογλύφοι, που τότε λέγονταν σαράφηδες. 1^ος διοικητής της Εθνικής Χρηματιστικής Τράπεζας, με έδρα την Αίγινα και με αρμοδιότητες και Υπουργείου Οικονομικών, ήταν ο μετέπειτα ιδρυτής της Εθνικής Τράπεζας Γεώργιος Σταύρου. Μέτοχοι της Τράπεζας έγιναν επιφανείς Έλληνες (πραγματικοί) και φιλέλληνες(ο Εϋνάρδος π.χ.). Οι προύχοντες της Τουρκοκρατίας και της Επανάστασης μίσησαν τον Κυβερνήτη και το έργο του, γιατί θα έχαναν την καρέκλα και την δύναμή τους. Οι συγκεκριμένοι «Έλληνες» ήταν ουσιαστικά φερέφωνα των Μ. Δυνάμεων και μετά την δολοφονία του Καποδίστρια συγκρότησαν τα κόμματα-παραμάγαζα αυτών, τα λεγόμενα ξενικά(αγγλικό, γαλλικό, ρωσικό-τουλάχιστον τότε έλεγαν άμεσα ότι «λαδώνονταν» από τους «προστάτες» τους-). Ο Καποδίστριας έκοψε και το 1^ο νόμισμα της νεότερης Ελλάδας, τον φοίνικα(συμβολικό, καθότι ο Φοίνικας αναγεννήθηκε από τις στάχτες του, όπως η Ελλάδα-όπως σίγουρα θα γίνει και σ’ αυτή την συμφορά που μας βρήκε-). Καμιά σχέση αυτός ο φοίνικας με την χούντα των συνταγματαρχών και την δική τους «Επανάσταση». Η Τράπεζα δεν κατάφερε, παρά τους καλούς οιωνούς που υπήρχαν στην ίδρυσή της, να μακροημερεύσει και διαλύθηκε το 1834. Όσοι την βοήθησαν την «ζωή» της έπαθαν μεγάλες οικονομικές ζημιές(η μοίρα του Έλληνα ευεργέτη και του πραγματικού φιλέλληνα). Η Τράπεζα όμως βοήθησε τον Καποδίστρια στο έργο που οι φατρίες(πρόγονοι των «τζακιών» της σημερινής Βουλής) και τα ξένα συμφέροντα της εποχής δεν άφησαν να τελειώσει. Το έργο περιλάμβανε την σίτιση των ορφανών και των παιδιών γενικά του πολέμου και του υπόλοιπου άμαχου πληθυσμού(εισαγωγή πατάτας), την κρατική οργάνωση σε όλους τους τομείς, την στρατιωτική οργάνωση, την καταπολέμηση της πειρατείας στις ελληνικές θάλασσες και την ανοικοδόμηση της χώρας. Ο Καποδίστριας ήταν ουσιαστικά ο μόνος που έδωσε την περιουσία και όλο του το ταλέντο και τις ικανότητές του για την δημιουργία μιας σωστής Ελλάδας με κύρος. Δεν έκλεψε το δημόσιο ταμείο(άδειο) και γι’ αυτό βγήκε από την μέση(27/09/1831, Ναύπλιο). Αυτό το κράτος που εμείς λέμε Ψωροκώσταινα μόνο στην εποχή του Κυβερνήτη και της Ψωροκώσταινας κάπως πρόκοψε δίχως «τζάκια» και δεκανίκια «προστατών». Η Ελβετία τιμά τον Καποδίστρια ενώ στην ελληνική(;) σχολική ύλη της Ιστορίας, αναφέρεται ως συγκεντρωτικός και αυταρχικός άρχοντας.