ΓΙΑ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΜΟΔΑΣ ΚΑΛΗ ΗΤΑΝ Η ΤΕΛΕΤΗ ΛΗΞΗΣ, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΓΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ(οι Άγγλοι δεν κατάλαβαν ότι έκαναν Αγώνες για όλο τον κόσμο, οι οποίοι κουβαλάνε ένα τεράστιο ιστορικό φορτίο-δεν πρόσεχαν το 2004-)!

ΓΙΑ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΜΟΔΑΣ ΚΑΛΗ ΗΤΑΝ Η ΤΕΛΕΤΗ ΛΗΞΗΣ, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΓΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ(οι Άγγλοι δεν κατάλαβαν ότι έκαναν Αγώνες για όλο τον κόσμο, οι οποίοι κουβαλάνε ένα τεράστιο ιστορικό φορτίο-δεν πρόσεχαν το 2004-)!

[ένα καλό party έκαναν, αλλά δεν το λες τελετή. Όμως οι άνθρωποι μόνο συναυλίες ξέρουν πια να οργανώνουν. Ό,τι μπορούν το έκαναν. Πήγαν μόνο να σώσουν επικοινωνιακά κάποια προσχήματα της έναρξης λέγοντας ότι η φλόγα άναψε 1^η φορά στην Αρχαία Ολυμπία πριν 3.000 χρόνια(έμμεσο μήνυμα και προς Τουρκία πλευρά) και ακολουθώντας κάπως το τελετουργικό με την είσοδο πρώτα της ελληνικής σημαίας και την ανάκρουση-πιο δυνατά από την αρχή των Αγώνων- του εθνικού ύμνου της Ελλάδας, αλλά δεν σώθηκε η βρετανική «γιορτή» από την μετριότητα. Η σύγκριση με την Έναρξη και την Λήξη των 28^ων Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα(έναρξη σαν σήμερα, 13/08/2004) είναι καταδικαστική για το Λονδίνο 2012, παρά τα εσωτερικής κατανάλωσης διθυραμβικά σχόλια των αγγλικών ΜΜΕ. Άλλωστε αυτά δεν έδειξαν ούτε τις γκάφες των Αγώνων, που δεν ήταν και λίγες ούτε αστείες(π.χ. αυτή με το σβήσιμο της φλόγας ή τον βωμό). Η Αγγλία έχει κάποια ισχύ(σκιά του παρελθόντος της) αλλά όχι ιστορία για να δείξει σε Ολυμπιακούς Αγώνες… Πλέον οι απαιτήσεις στην εποχή του Internet, αλλά και η ιστορία των Αγώνων δεν αντέχουν τέτοιες μετριότητες… Αντί για βωμό ψηλά είχαν την φλόγα σε οθόνη(1^η φορά από τότε που έγινε τηλεοπτικό γεγονός η κάθε Ολυμπιάδα) και τον πραγματικό βωμό κάπου χωμένο, οι κοπέλες στα μετάλλια ντύνονταν σαν μεσήλικες, ένταση στις κερκίδες δεν είχε και αντί για μαραθώνιο βλέπαμε ξενάγηση στο Λονδίνο, μια ακόμα ασέβεια στην ιστορία αυτού του αγωνίσματος. Η Ελλάδα μπορεί να μην έλαμψε παρά ελάχιστα στους αγωνιστικούς χώρους, λόγω κρίσης, αλλά βλέποντας όλοι το Λονδίνο η σύγκριση αφήνει τους Άγγλους έκθετους και με το «χρυσό» της αποτυχίας όλο δικό τους]

Τι κοινό έχει η αγγλική μουσική που ανακατεύτηκε σαν λαχανικά σε σούπα(από SPICE GIRLS ως George Michael και QUEEN ή THE WHO με ολίγη από EURYTHIMCS-ουσιαστικά δόξες που έληξαν οι καριέρες τους ή μεγάλωσαν και έχασαν και κάποια μέλη τους- και σύγχρονους μέτριους καλλιτέχνες με περιβολή μουσικών βραβείων) με τα μοντέλα(η Kate Moss έχει προβλήματα εθισμών και η Naomi Campbell πρόβλημα συμπεριφοράς και γενικά όλες οι κυρίες προωθούν το άθλιο πρότυπο ομορφιάς των ανορεξικών και «πλαστικών» γυναικών των τελευταίων ετών) με τον ολυμπισμό και τους Ολυμπιακούς Αγώνες; Η συγκίνηση ήρθε από το… μνημόσυνο(πάλι οι πεθαμένοι επιστρατεύτηκαν για να ξυπνήσει ο κόσμος) στον John Lennon και τον Freddie Mercury και το τραγούδι του George Harrison(από τους BEATLES)… Το καλό της βραδιάς είναι ότι ο ανεκδιήγητος dr. Jacques Rogge δεν θα είναι πρόεδρος της ΔΟΕ, αυτοί ήταν οι τελευταίοι του Αγώνες… Για EUROVISION έκανε το χθεσινό, αλλά όχι για Ολυμπιάδα. Ενώ η Τελετή Έναρξης δεν έκανε ούτε για γιορτή μπακαλιάρου. Αυτή ήταν η διαφορά… Η Βρετανία προφανώς έχει-ο λαός- ενοχές για την ιστορική του προσφορά στην Ανθρωπότητα και κόμπλεξ απέναντι στην ελληνική ιστορία. Αλλά δεν φταίει ο πλανήτης dear UK! ΟΣΟΙ ΘΕΛΕΤΕ ΔΕΙΤΕ ΠΑΛΙ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΜΑΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ, ΣΤΙΣ 13/08/2004 εδώ, για να ξεπεράσετε το πολιτισμικό σοκ που πρόσφερε η Γηραιά Αλβιόνα!