Το γεγονός της ύπαρξης πυραμίδων στην αρχαία Ελλάδα

Το γεγονός της ύπαρξης πυραμίδων στην αρχαία Ελλάδα

Η Ύπαρξη Πυραμίδων στον Ελληνικό χώρο είναι ένα θέμα που πρόσφατα έγινε ευρύτερα γνωστό και υπάρχουν πολλά στοιχεία που είναι σχετικά άγνωστα στο ευρύτερο κοινό.(Όπως το γεγονός ότι η πυραμίδα του Ελληνικού στο Άργος είναι αρχαιότερη από τις Αιγυπτιακές. Ο Παυσανίας μάλιστα αναφέρει ότι είναι ένα ταφικό μνημείο σε ανάμνηση της 1^ης μάχης στην οποία χρησιμοποιήθηκαν ασπίδες!!!). Οι Ελληνικές πυραμίδες είναι κατά κανόνα μικρότερες από τις Αιγυπτιακές(εκτός από μερικές λαξευτές) και δυστυχώς οι περισσότερες είναι σε πολύ κακή κατάσταση, μάρτυρες των όσων έχει περάσει αυτός ο τόπος. Δεν υπάρχουν σαφή στοιχεία για την χρήση τους ή το τι εξυπηρετούσαν σαν κτίσματα αν χρησιμοποιήθηκαν ως μνημεία(ταφικά ή οτιδήποτε άλλο) ή ως παρατηρητήρια-φρυκτώρια(τηλεπικοινωνιακοί πύργοι), όπως πιστεύουν μερικοί ερευνητές). Μόνο για την πυραμίδα του Ελληνικού υπάρχουν αναφορές από τον Παυσανία για την πιθανή χρήση της. Οι Ελληνικές πυραμίδες μέχρι τώρα δεν έχουν μελετηθεί επαρκώς(εξαίρεση αποτελούν οι πυραμίδες Ελληνικού και Λιγουρίου που μελετήθηκαν και χρονολογήθηκαν μετά από προσωπικό ενδιαφέρον του Δρ Ι. Λυριτζή της Ακαδημίας Αθηνών). Σε αυτή την ενότητα της σελίδας μας θα σας παρουσιάσουμε και κάποιες από τις βραχοπυραμίδες(που αν και υπάρχει διαφωνία από του μελετητές που ασχολούνται με το θέμα, για το αν είναι τεχνητά διαμορφωμένες κορυφές ή όχι) φρονούμε ότι είναι ένα θέμα που αξίζει να μελετηθεί και ερευνηθεί παραπέρα γιατί π.χ. όσοι έχουν επισκεφτεί την «πυραμίδα» του Ταϋγέτου παραξενεύονται από την απότομη αλλαγή του τοπίου στο σημείο που είναι η βάση της(στο σημείο που αρχίζει η βραχοπυραμίδα το βουνό γίνεται σχετικά λείο και ομαλό ενώ πιο πριν δεν είναι, την διαφοροποίηση του τοπίου στο σημείο που ξεχωρίζει η «πυραμίδα» από την «βάση» της). Στην περιοχή της Νέας Επιδαύρου υπάρχει η «πυραμίδα της Κάμπιας» που ανακαλύφθηκε το 1993 από έναν δάσκαλο. Οι διαστάσεις της είναι: Β πλευρά= 7,78 m, Ν πλευρά= 8,87 m, Α και Δ πλευρά= 8,4 m-έκαστη. Στα δεξιά του δρόμου από το Άργος προς την Επίδαυρο, ο Παυσανίας αναφέρει και μια άλλη πυραμίδα. Είναι η «πυραμίδα Νταλαμανάρα». Η πυραμίδα αυτή ήταν διακοσμημένη εξωτερικά με σκαλισμένες κυκλικές ασπίδες. Κάποιοι μελετητές συνδέουν την διακόσμηση με τις ασπίδες με το γεγονός-που αναφέρει η παράδοση-της μάχης του βασιλιά της Τίρυνθας(αρχαία πόλη της Αργολίδος), Προίτου και του Αρκισίου, βασιλιά του Άργους. Η μάχη έληξε ισόπαλη και οι 2 βασιλείς υπέγραψαν συνθήκη ειρήνης. Στην μάχη αυτή λέγεται ότι χρησιμοποιήθηκαν για 1^η φορά ασπίδες. Άρα, αν η πυραμίδα με τις διακοσμημένες ασπίδες συνδέεται με την παράδοση αυτή, τότε οικοδομήθηκε πριν τον 16^ο αι. π.Χ. Τα συντρίμμιά της πυραμίδος ανακαλύφθηκαν από τον αρχαιολόγο W. M. Leake το 1806. Έκτοτε, όμως, χάθηκαν τα ίχνη της. Επίσης, κοντά στην αρχαία πόλη της Σικυώνος στην Κορινθία, σημειώνεται η ύπαρξη πυραμίδος σε γκραβούρα του 1877 που έφτιαξε ο J. Fennet. Δυστυχώς, μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί το ακριβές σημείο στο οποίο βρισκόταν η πυραμίδα που περιγράφει ο Fennet. Ίσως να έχει θαφτεί από χώματα και να έχει καλυφθεί από πυκνή βλάστηση. Ευκαιρία για τους αναγνώστες να αρχίσουν να ψάχνουν τις δύο παραπάνω πυραμίδες!!! Κοντά στο σημερινό χωριό Λυγουριό της Αργολίδος βρίσκεται η «πυραμίδα του Λυγουριού» την οποία περιγράφει και ο Παυσανίας. Η πυραμίδα βρίσκεται Β του σημερινού δρόμου που ενώνει το Ναύπλιο με το ιερό του Ασκληπιού της Επιδαύρου. Οι διαστάσεις της πυραμίδος είναι: Β πλευρά= 14 m, Ν πλευρά= 12 m, Α πλευρά= 12,75 m και Δ πλευρά= 12,5 m. Η πυραμίδα αυτή χρονολογήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών-με την μέθοδο της οπτικής θερμοακτινοβολήσεως-στο 2100(με διακύμανση 610 ετών)π.Χ.!!! Κατά τον μελετητή L. E. Lord η πυραμίδα αυτή, μετά το 2^ο μισό του 4^ου αι. π.Χ., χρησιμοποιήθηκε ως μικρό φρούριο. Η πυραμίδα αυτή βρίσκεται στους πρόποδες του όρους Αραχναίο(από Άργος προς Επίδαυρο) με διαστάσεις 14x12 m περίπου. Έχει χρονολογηθεί(με την μέθοδο της θερμοφωταύγειας) στο 2100 π.Χ.. Ο Παυσανίας δεν αναφέρει τίποτα για το κτίσμα και η πρώτη αναφορά που έχουμε, είναι από την «Γαλλική Επιστημονική Αποστολή στον Μοριά». Οι πρώτες ανασκαφές διενεργήθηκαν στις 09-18/12/1936 και στις 01-09/08/1937 υπό την διεύθυνση του Αμερικανού αρχαιολόγου Scranton. Οι διαστάσεις της πυραμίδας του Λιγουριού δείχνουν καθαρά την ομοιότητα σε τύπο και πιθανώς σε χρήση, με την πυραμίδα του Ελληνικού. Η πυραμίδα σήμερα είναι σχεδόν ισοπεδωμένη. Όπως βλέπουμε και στην φωτογραφία δεξιά, ελάχιστες πέτρες έχουν μείνει στην θέση τους για να δείχνουν το αρχιτεκτονικό της σχήμα Οι υπόλοιπες πέτρες της οικοδομής(ψαμμίτης λίθος) χρησιμοποιήθηκαν στο χωριό Λιγουριό για χτίσιμο άλλων κατασκευών ενώ μερικές είναι εντοιχισμένες στην παρακείμενη Βυζαντινή εκκλησία της Αγίας Μαρίνας. Ανάμεσα στα ευρήματα της ανασκαφής της Αμερικανικής σχολής Αρχαιολογίας το 1937, περιλαμβάνεται κι ένας λίθινος πέλεκυς της νεολιθικής εποχής (ηλικίας πριν το 3000 π.Χ.), ενώ ο L. Lord- διευθυντής της Αμερικανικής αποστολής) χρονολογεί την πυραμίδα στον 4^ο π.Χ. αι., άποψη που ενστερνίζονται ακόμα και σήμερα οι αρμόδιοι φορείς και το Υπουργείο Πολιτισμού σε σχετική σελίδα του στο δίκτυο(βλ. Πυραμίδα Ελληνικού). Ο R. Scranton-διευθυντής άλλης Αμερικανικής αποστολής), που μελέτησε τα κεραμικά, υποστηρίζει ότι ο νεολιθικός πέλεκυς «απλά, μπορεί να μεταφέρθηκε από κάπου μακριά σαν κάτι αξιοπερίεργο». Αλλά το πως μπορεί να διατηρήθηκε ο νεολιθικός πέλεκυς «κάπου μακριά» για 2.500 τουλάχιστον χρόνια, να μεταφέρθηκε ως «κάτι αξιοπερίεργο» τον 4^ο π.Χ. αι. στην πυραμίδα του Λιγουριού και να διατηρήθηκε στη νέα του θέση για άλλα 2.300 χρόνια, είναι ένα εύλογο ερώτημα που δύσκολα μπορεί να απαντηθεί. Κοντά στην πόλη Νεάπολη της Λακωνίας είχε χτιστεί από τους αρχαίους Έλληνες η «πυραμίδα της Βιγκλαφίας». Βρίσκεται απέναντι από την Ελαφόνησο. Ο Παυσανίας την αναφέρει ως τάφο του Κινάντου που ήταν ναύαρχος των πλοίων του βασιλιά της Σπάρτης, Μενέλαου. Ο Μενέλαος ήταν υιός του Ατρέα(γενάρχης του βασιλικού οίκου των Ατρειδών στις Μυκήνες) και σύζυγος της ωραίας Ελένης για την οποία έγινε ο τρωικός πόλεμος, όταν την απήγαγε ο Πάρις. Το πιο πιθανό είναι πως οι ήρωες της τρωικής εκστρατείας ήταν πραγματικά πρόσωπα και όχι μυθολογικά. Άρα, δεδομένου ότι ο τρωικός πόλεμος-που όπως αναφέρθηκε αλλού, ήταν πραγματικό γεγονός-έγινε στα τέλη του 13^ου αι. π.Χ, κάπου στην περίοδο αυτή χτίστηκε-λογικά-η πυραμίδα, ως τύμβος του Κινάντου. Οι διαστάσεις των θεμελίων της πυραμίδος αυτής είναι: 17,5 x 16 x 17. 45 x 16 m. Σήμερα η πυραμίδα αυτή είναι τελείως κατεστραμμένη. ΘΗΒΑ: Η πιο εντυπωσιακή πυραμίδα είναι στο Άμφειον της Θήβας. Βρίσκεται στην άκρη της Καδμείας, της ακρόπολης των Θηβών, κοντά στο σημερινό αρχαιολογικό μουσείο. Η πυραμίδα αυτή έχει 3 σειρές σκαλοπατιών. Στην κορυφή των σκαλοπατιών βρέθηκε, σε μικρό χωμάτινο λοφίσκο, διπλός τάφος με χρυσά κοσμήματα. Η πυραμίδα αυτή χρονολογείται ανάμεσα στο 3000 και στο 2400 π.Χ. Τέλος, υπάρχει και η ρηξικέλευθη θεωρία πως η κορυφή του όρους Ταΰγετος-στα 2000 m-στην Λακωνία, είναι μια γιγάντια αρχαία πυραμίδα!!! Η θεωρία αυτή αναφέρθηκε από το ελληνικό περιοδικό αρχαιολογίας «Δαυλός»(τεύχος Απριλίου 1994) που παρουσίασε φωτογραφία στην οποία, από την συγκεκριμένη θέση που τραβήχτηκε, έδειχνε το σχήμα πυραμίδος στην κορυφή του όρους. Στην πραγματικότητα μόνον από συγκεκριμένη οπτική γωνία μπορεί να διαπιστωθεί το σχήμα αυτό. Αν πρόκειται πραγματικά για πυραμίδα, τότε χτίστηκε με λίθους ή λαξεύτηκε στα πετρώματα του όρους. Πάντως, υπάρχει κάτι που μοιάζει με οριζόντια βάση η οποία ξεχωρίζει από το υπόλοιπο βουνό. Κατά τον μελετητή Π. Χατζηιωάννου, πρόκειται για πυραμίδα-όπως αποδεικνύει και η ετυμολογία της λέξεως «Λακωνία» που προέρχεται από τις λέξεις «λίθος» και «κώνος», δηλ. κωνικό λίθο, δηλαδή πυραμίδα!!! Όμως, άλλη εκδοχή για το όνομα Λακωνία είναι οι λάκκοι που υπήρχαν στο έδαφος της περιοχής. Η «πυραμίδα» των Χανίων (στην πραγματικότητα είναι κώνος) είναι ένας λαξευμένος βράχος και είναι ένα μνημείο μοναδικό στο είδος του μιας και δεν υπάρχει καμία αναφορά για παρόμοιο κτίσμα-κατασκεύασμα. Επίσημες μελέτες, έρευνες ή ανασκαφές δεν έχουν γίνει μέχρι στιγμής-ακόμη και το ίδιο το μνημείο είναι άγνωστο στον κόσμο, και ως εκ τούτου δεν μπορούμε να γνωρίζουμε την χρήση που είχε στην αρχαιότητα ή την ηλικία του. Βρίσκεται σε υψόμετρο 290 m από την επιφάνεια της θαλάσσης στα Ν του νομού Χανίων. Μέσα στον κώνο έχει λαξευτεί ένα δωμάτιο με διαστάσεις 2,20x2,10 m και ύψος 1,40 m περίπου, στο οποίο μπαίνει κανείς από την είσοδο που είναι στα Δ(στις 253 περίπου) διαστάσεων 1,2 x 0,7 m. Η περιφέρεια του κώνου είναι περίπου 16 m και το ύψος του από την κορυφή μέχρι το δάπεδο του θαλάμου είναι περίπου 4,6 m. Η περιφέρεια της βάσης του είναι περίπου 29 m.(Αποκλειστική δημοσίευση της «Άγνωστης Ελληνικής Ιστορίας» 28/12/1997 και 2/3/1999). Η πυραμίδα του Ταϋγέτου Η μεγαλύτερη γνωστή πυραμίδα, μα και η αρχαιότερη παγκοσμίως, βρίσκεται στην κορυφή του Ταϋγέτου, ορατή για όποιον βλέπει και δεν περιφέρει απλώς το βλέμμα του, πάνω ακριβώς από τη Λακωνία(στα αρχαία Ελληνικά «λας» σημαίνει λίθος, συνεπώς η ονομασία και μόνον της περιοχής «Λίθος Κωνικός» θα έπρεπε να μας κάνει να υψώσουμε τα βλέμματά μας προς τα επάνω και να παρατηρήσουμε την κανονική αυτήν τετράπλευρον πυραμίδα). Την εντοπίσαμε εδώ και 2 χρόνια(1992), την επισκεφθήκαμε, την φωτογραφήσαμε και σήμερα για πρώτη φορά ανακοινώνουμε την ύπαρξή της. Αδιάψευστη απόδειξη, ότι ο χώρος αυτός ήταν στα αρχαία χρόνια ιερός, αποτελεί το παρεκκλήσιο του «Άη Λιά», το οποίο έχει κτισθεί ακριβώς στην κορυφή της γιγαντιαίας πυραμίδος(οι χριστιανοί επέλεγαν πάντα ιερούς χώρους των «ειδωλολατρών», για να ανοικοδομήσουν τους ναούς των, και τα εξωκλήσια του Άη Λιά πάνω σε πλείστες βουνοκορφές της Ελλάδος δείχνουν, ότι σε αυτούς τους «υψηλούς τόπους» υπήρχαν αρχαιοελληνικοί βωμοί). Η πυραμίδα είναι ορατή από τη πόλη της Σπάρτης, προς τα Δ της. Οι αρχικές διαστάσεις της Πυραμίδος του Ταϋγέτου είναι άγνωστες, η φθορά από τις δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια από τη λάξευσή της είναι τεράστια. Όμως ότι πρόκειται περί τεχνικού-λαξευτού έργου και όχι φυσικού σχήματος αποδεικνύεται από την απόλυτη κανονικότητα της πυραμίδος και κυρίως από την τεχνητή οριζοντίωση της βάσεώς της…