Η ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΟΥ ΑΚΤΙΟΥ(31π.Χ.)

Η ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΟΥ ΑΚΤΙΟΥ(31π.Χ.)

Ο εμφύλιος πόλεμος που είχε ξεσπάσει στη Ρώμη ανάμεσα στον Οκταβιανό και τον Αντώνιο πήρε εθνικό χαρακτήρα. Η Σύγκλητος κήρυξε(32 π.Χ.) επίσημα τον πόλεμο, ο οποίος σύμφωνα με υπόδειξη του Οκταβιανού στρεφόταν μόνο κατά της Κλεοπάτρας την οποία θεωρούσε απειλή για την εθνική ανεξαρτησία της Ρώμης.  Ο Αντώνιος με τη σύμμαχό του Κλεοπάτρα ξεκινώντας από την Έφεσο, όπου είχαν στήσει το στρατηγείο τους(33 π.Χ.), φτάνουν στη Σάμο, στην Αθήνα και καταλήγουν στην Πάτρα όπου και ξεχειμωνιάζουν. Δεν επιτίθεται αμέσως στην Ιταλία, αλλά στέλνει το στρατό του στην Ακαρνανία να περάσει το χειμώνα, ενώ ο στόλος του αποτελούμενος από 500 πλοία αγκυροβολεί στις ακτές της Δ Πελοποννήσου ως και την Κέρκυρα. Ο Οκταβιανός αποφασίζει να μη συγκρουστεί με τον Αντώνιο στην Ιταλία αλλά στην Ελλάδα. Ο στόλος του με αρχηγό τον Αγρίππα και 250 πλοία αποπλέει(άνοιξη 31 π.Χ.) από το Βρινδήσιο(σημ. Brindisi), φτάνει στην Τορύνη (σημ. Πάργα) και αγκυροβολεί. Ο στρατός του-80.000 περίπου πεζούς και 12.000 ιππείς, από το Brindisi αποβιβάζεται στη Β Ήπειρο κοντά στα «Κεραύνεια όρη» και από εκεί κατευθύνεται προς την Τορύνη. Δεν γνωρίζουμε τους λόγους που οδήγησαν τον Οκταβιανό στην απόφαση να συγκρουστεί με τον Αντώνιο στην Ελλάδα-στο Άκτιο-. Ίσως ένας απ’ αυτούς να ήταν το γεγονός ότι τα ηπειρωτικά παράλια ήταν το σύνορο που χώριζε τα 2 τμήματα του ρωμαϊκού κράτους(Α-Δ). Ο Αμβρακικός κόλπος πρόσφερε ασφαλή προσόρμιση στα πλοία αλλά και άφθονη τροφή για το στρατό. Η ύπαρξη του ιερού του Ακτίου Απόλλωνα στην είσοδο του Αμβρακικού κόλπου πάνω στη χαμηλή χερσόνησο του Ακτίου και η ιερότητα του συγκεκριμένου χώρου ίσως να ήταν ένας ακόμα λόγος. Ο Αντώνιος και η Κλεοπάτρα αιφνιδιασμένοι από τις κινήσεις του αντιπάλου, αφού σκόπευαν να επιτεθούν στην Ιταλία, φεύγουν από την Πάτρα και συγκεντρώνουν το στρατό και τα πλοία τους στο Άκτιο όπου και οχυρώνουν στρατόπεδο, το οποίο συνδέουν με μακρά τείχη με το λιμάνι του Ακτίου. Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι πριν τη ναυμαχία παρουσιάστηκαν κάποιοι δυσάρεστοι οιωνοί για τον Αντώνιο και την Κλεοπάτρα, ένας από τους οποίους συνδέεται με το πλοίο «Αντωνία» της τελευταίας: «ἡ δέ Κλεοπάτρας ναυαρχίς ἐκαλείτο μέν Ἀντωνιάς, σημεῖον δέ περί αὐτήν δεινόν ἐφάνη^. χελιδόνες γάρ ὑπό τήν πρύμναν ἐνεόττευσαν, ἕτεραι δ’ ἐπελθούσαι καί ταύτας ἐξήλασαν καί τά νεόττια διέφθειραν» δηλ. στη ναυαρχίδα της Κλεοπάτρας που ονομαζόταν Αντωνία εμφανίστηκε φοβερός οιωνός^. κάποια χελιδόνια έκαναν τη φωλιά τους στην πρύμνη της, τους επιτέθηκαν όμως άλλα, τα έδιωξαν και σκότωσαν τους νεοσσούς τους. Ο Οκταβιανός στρατοπεδεύει στο λόφο του Μιχαλιτσίου απ’ όπου θα μπορούσε να ελέγχει τις κινήσεις του αντίπαλου στόλου στον Αμβρακικό κόλπο και στο Ιόνιο πέλαγος. Μάλιστα ένωσε το στρατόπεδό του με μακρά ξύλινα τείχη με τον όρμο Κόμαρο(Β του σημ. χωριού Μύτικας Πρεβέζης), όπου ήταν το αγκυροβόλιο του στόλου του. Οι 2 αντίπαλες παρατάξεις ετοιμάζονται για αναμέτρηση στη θάλασσα. Αυτό είναι εύλογο για τον Οκταβιανό, αφού υπερείχε στις ναυτικές αναμετρήσεις από την εμπειρία στο Σικελικό πόλεμο αλλά παράδοξο για τον Αντώνιο ο οποίος ήταν έμπειρος στις μάχες στην ξηρά. Όπως μας αναφέρει ο Πλούταρχος, ο Αντώνιος αποφάσισε να κριθεί ο πόλεμος στη θάλασσα ικανοποιώντας την επιθυμία της Κλεοπάτρας, της γυναίκας της οποίας είχε γίνει κτήμα, μολονότι δεν είχε αρκετή εμπειρία και παρότι ο Δικόμις, βασιλιάς των Γετών του υποσχόταν να τον βοηθήσει με πολύ στρατό. Μέχρι να έρθει η ώρα της τελικής σύγκρουσης ο καιρός πέρασε με μικροσυγκρούσεις σε ξηρά και θάλασσα. Στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι την τελική σύγκρουση έγιναν και κάποιες αποστασίες βασιλέων προς τον Οκταβιανό: του Αμύντα και του Διηόταρο («ἐγένοντο δέ καί βασιλέων ἀποστάσεις Ἀμύντου καί Διηοτάρου πρός Καίσαρα». Πλούταρχος).