1844(ΤΟ 1ο ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ)

1844(ΤΟ 1^ο ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ)

Σα σήμερα, 18/03/1844, ο βασιλιάς Όθων, ορκίζεται Συνταγματικός Μονάρχης της Ελλάδας. Στην ίδια συνεδρίαση της Εθνοσυνέλευσης, αποφασίστηκε η καθολική ψηφοφορία, με κάποιες εξαιρέσεις(όσοι δεν διαθέτουν κινητή και ακίνητη περιουσία και οι γυναίκες). Ο Όθων επιλέχθηκε, από τις Μ. Δυνάμεις, ως βασιλιάς της Ελλάδας, καθότι θεωρούσαν τον Ιωάννη Καποδίστρια ρωσόφιλο, άρα «επικίνδυνο» για την 1^η «προστάτιδα» Βρετανία. Δάκτυλοί τους «Έλληνες» τον δολοφόνησαν. Καθότι ανήλικος ο νέος βασιλιάς, το 1832 που ήρθε στο βασίλειό του(ρημαγμένη χώρα), ήρθε μαζί του και η μισητή, λόγω του αυταρχισμού του «αρχηγού» της Armansberg κυρίως, Βαυαρική του Αντιβασιλεία(η Βαυαροκρατία άρχισε). Η Αντιβασιλεία και η Αυλή, έκαναν, μαζί με τους «Έλληνες» παράγοντες της Ανεξαρτησίας(Πρωτόκολλο Λονδίνου, 1830), απίστευτες σπατάλες, ενώ η Ελλάδα είχε ήδη χρέη από την Επανάσταση(η πονεμένη ιστορία των δανείων και των πτωχεύσεων είναι παλαιά) και τα χρήματα που δανειζόταν πήγαιναν στους εμφυλίους και σε χέρια ολίγων! Όλα αυτά οδήγησαν, το 1843, στην υπογραφή ενός «μνημονίου», αντίστοιχου του 2010. Με τα ίδια καταστροφικά αποτελέσματα. Η Ελλάδα έπρεπε να πληρώνει τόκους 7 εκ.  δρχ., δηλ. το ½ των εσόδων του κράτους(;), τα οποία ήταν μετά πολλής βίας 14 εκ. δρχ.. Τον Ιούνιο του 1843, η Ελλάδα ενημερώνει τις Μ. Δυνάμεις ότι αδυνατεί να αποπληρώσει τις υποχρεώσεις της και χρειάζεται νέο δάνειο, το οποίο αυτές αρνούνται. Αντ’ αυτού, έρχονται στην χώρα και καταλήγουν σε καταδικαστικό πρωτόκολλο(«μνημόνιο»). Οι πρεσβευτές Βρετανίας, Γαλλίας και Ρωσίας, παρουσιάζονται μπροστά στην ελληνική κυβέρνηση και ΑΠΑΙΤΟΥΝ την ικανοποίηση των όρων του πρωτοκόλλου(αποπληρωμή 3,6 εκ. δρχ.-τεράστιο ποσό-). Με ελάχιστες, ας πούμε, διαπραγματεύσεις, οι «ελληνικές» αρχές συμφωνούν με τις «προστάτιδες» Δυνάμεις, οι οποίες, για να είναι σίγουρες ότι το «πρόγραμμα λιτότητας» θα εφαρμοστεί, οι πρέσβεις τους ΑΠΑΙΤΗΣΑΝ να παρευρίσκονται στις συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου και να παίρνουν ΛΕΠΤΟΜΕΡΗ έκθεση της πορείας εφαρμογής του προγράμματος. Το αποτέλεσμα της λιτότητας, είναι ίδιο με αυτή του 2009-σήμερα. Ύφεση, εξαθλίωση, οργή. Για πολλούς, αυτή, και όχι η απαίτηση για Σύνταγμα(ως τότε ο Όθων κυβερνούσε ελέω Θεού(= «προστατών»)), όπως λένε τα σχολικά βιβλία(σκόπιμα το «μνημόνιο», όπως και τόσα άλλα, κρύφτηκαν από τα παιδιά, για ευνόητους λόγους), ήταν η αφορμή για την Επανάσταση της 3^ης Σεπτεμβρίου 1843, έξω από την τότε Πλατεία Ανακτόρων(η σημερινή Πλατεία Συντάγματος, κέντρο των διαμαρτυριών και πασίγνωστη πια παγκοσμίως). Εκτός από τους πολίτες, το Σύνταγμα βόλευε και τις Μ. Δυνάμεις. Αλλιώς δεν θα άρχιζαν διαδικασίες για κάτι τέτοιο. Η Βρετανία πίστευε ότι ο κοινοβουλευτισμός θα εξυπηρετούσε καλύτερα τα συμφέροντά της και η Γαλλία δεν ήθελε να φανεί αντίθετη με την παραχώρηση ελευθεριών. Η Ρωσία επιθυμούσε αλλαγή του Όθωνα με Ρώσο πρίγκιπα ως βασιλιά. Η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, έγινε μέσο εκβιασμού της χώρας. Η Ρωσία απαίτησε την πληρωμή των τοκοχρεολυσίων του 1833 και την επιστροφή των προκαταβολών της 3^ης δόσης. Μ’ αυτά συμφώνησαν και οι άλλες 2 «προστάτιδες» και η δυσφορία κατά του Όθωνα μεγάλωσε, λόγω της λιτότητας. Η δυσαρέσκεια οδήγησε σε συνομωσία πολιτικών και στρατιωτικών(Καλλέργης, Μακρυγιάννης), οι οποίοι ήθελαν να επιβάλλουν στον βασιλιά Σύνταγμα. Την νύχτα της 2^ας προς 3^η Σεπτεμβρίου 1843, ο όχλος συγκεντρώθηκε στην Πλατεία Ανακτόρων, φωνάζοντας «ΖΗΤΩ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ». Ο Όθωνας κάλεσε τμήμα του πυροβολικού, του οποίου όμως ο διοικητής, λοχαγός Ελευθέριος Σχινάς, ήταν με τους Επαναστάτες. Ο Μακρυγιάννης αυτοανακηρύχθηκε φρούραρχος των Αθηνών και ανέλαβε την προστασία των καταστημάτων και των Ανακτόρων. Η κυβέρνηση διαλύθηκε και ανέλαβε πρωθυπουργός ο Ανδρέας Μεταξάς. 6μελής επαναστατική επιτροπή παρουσιάστηκε στον βασιλιά και τον ανάγκασε να συγκαλέσει συνεδρίαση της Εθνικής Συνέλευσης για την ψήφιση του Συντάγματος. Τον Οκτώβριο έγιναν εκλογές και τον Νοέμβριο, συγκροτήθηκε η Εθνική Συνέλευση του 1843. Ο Όθωνας παραχώρησε Σύνταγμα, αλλά οι Επαναστάτες ζητούσαν αμνηστία και απονομή μεταλλίου στους Αγωνιστές της Επανάστασης(η «ανεξάρτητη» Ελλάδα τους φυλάκισε και περιθωριοποίησε). Ο Όθων αρχικά αρνήθηκε, αλλά άλλαξε γνώμη, μετά από παρέμβαση(στα εσωτερικά της χώρας) των Μ. Δυνάμεων. Η κυβέρνηση Μεταξά είχε αποστολή ΜΟΝΟ την σύγκλιση της Εθνικής Συνέλευσης(1843), την ψήφιση του Συντάγματος και την διενέργεια εκλογών. Στην Εθνοσυνέλευση έλαβαν μέρος και πληρεξούσιοι περιοχών της Ελλάδας, ακόμα υπό οθωμανική διοίκηση. Πρόεδρός της  ελέγχθηκε ο Πανούτσος Νοταράς(1844) και αποφάσισε την διατήρηση της μοναρχίας, με συνταγματικούς περιορισμούς. Αυτή η «μέση λύση» ήταν καλή και για τις Μ. Δυνάμεις, που δεν έπαιξαν ενεργό ρόλο στην Επανάσταση, αλλά έκαναν τον μεσολαβητή. Η Ρωσία ήταν αντίθετη με την παραχώρηση Συντάγματος. Και στην Συνταγματική Μοναρχία, ο βασιλιάς κυριαρχεί. Η Εθνοσυνέλευση τον θεωρεί ακόμα φορέα της συντακτικής εξουσίας. Το πολίτευμα ήταν ηγεμονικό, διαδοχικό, συνταγματικό και κοινοβουλευτικό. Ο βασιλιάς διατήρησε την εκτελεστική του εξουσία και μοιραζόταν με Βουλή και Γερουσία(όριζε τα μέλη της) την νομοθετική. Ήταν ο ανώτατος άρχων του κράτους: επικύρωνε νόμους, απένειμε βαθμούς στρατιωτικών, διόριζε και έπαυε δημοσίους υπαλλήλους. Το Σύνταγμα του 1844, όρισε ως επικρατούσα θρησκεία την ορθόδοξη χριστιανική, με ανοχή(;) σε οποιαδήποτε άλλη. Ορίστηκε το αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Ελλάδας(ήταν όμως ενωμένη με το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κων/λεως). Ένταση δημιουργήθηκε με τους αυτόχθονες και τους ετερόχθονες, καθότι ορίστηκε ότι ΜΟΝΟ Έλληνες πολίτες θα γίνονταν δεκτοί στο δημόσιο. Ο καθορισμός των αυτοχθόνων απαιτούσε πολιτογράφηση των ετεροχθόνων, με αποτέλεσμα αποκλεισμό από το δημόσιο των Ελλήνων των ακόμα υπόδουλων περιοχών. Αυτό προκάλεσε την αντίδραση των ετεροχθόνων, με αποτέλεσμα την ένταξη της απόφασης στα Ψηφίσματα και όχι στο Σύνταγμα. Στο θέμα της διαδοχής, οριζόταν ότι ο διάδοχος του θρόνου θα πρέπει να είναι χριστιανός ορθόδοξος, παρόλο που η Συνθήκη του Λονδίνου δεν το όριζε(αντίδραση εδώ). Η Ρωσία, ορθόδοξη γαρ, δεν είχε πρόβλημα και Αγγλία και Γαλλία αποδέχθηκαν το τετελεσμένο γεγονός. Σύμφωνα με πολλούς, η Γερουσία ήταν ένας αριστοκρατικός θεσμός, αφού τα μέλη της ορίζονταν από τον βασιλιά και επικίνδυνος, καθότι πιστή στον μονάρχη, θα περιόριζε την Βουλή. Σχηματίστηκαν 2 ομάδες, αλλά επικράτησε η γνώμη των βασιλικών. Το Σύνταγμα βασίστηκε στα ευρωπαϊκά πρότυπα, χωρίς συγκεκριμένη πολιτική ιδεολογία. Σύντομα μετά την ψήφιση Συντάγματος άρχισαν οι δυσαρέσκειες και η άνοδος της ελληνικής αστικής τάξης. Ο Όθων και η Αμαλία δεν απέκτησαν διάδοχο και άρχισαν συζητήσεις για ορθόδοξο πρίγκιπα. Το φιλελεύθερο πνεύμα εκ Ιταλίας(νίκη επί της Αυστρίας) παρακίνησε τους Έλληνες να σκεφτούν ότι οι Ιταλοί θα τους βοηθούσαν στην απελευθέρωση της χριστιανικής Α. Ο λαός ήθελε ο Όθωνας να δράσει, αλλά αυτός δεν έκανε τίποτα και κατηγορήθηκε για φιλοαυστριακή στάση. Ο Τύπος ήταν εναντίον του. Μετά από 2 εκλογικές αναμετρήσεις(1859, 1861), εντάσεις, μια απόπειρα κατά της Αμαλίας η αντιδυναστική διάθεση ανέβηκε πολύ. Ο βασιλιάς κάλεσε(1861) την αντιπολίτευση να σχηματίσει κυβέρνηση, αλλά αυτή έθεσε όρους: τήρηση Συντάγματος, επιλογή Υπουργών από τον Πρωθυπουργό, αλλαγές στην Γερουσία, ίδρυση Εθνοφυλακής, κατοχύρωση ελευθεροτυπίας, τίμιες και ανόθευτες εκλογές. Ενώ ο Όθων συμφώνησε, δεν τήρησε την υπόσχεσή του και έδωσε παράνομα πάλι εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον ηττημένο στις εκλογές Μιαούλη. Οι πρώτες Επαναστάσεις άρχισαν στο Ναύπλιο(1862). Οι Επαναστάτες επιθυμούσαν διάλυση της παράνομης Βουλής, κατάργηση του συστήματος και αναγόρευση νέου και σύγκλιση Εθνοσυνέλευσης. Η κυβέρνηση πολιόρκησε την πόλη. Ο βασιλιάς χορήγησε μερική αμνηστία, με τον όρο οι Επαναστάτες να εγκαταλείψουν την Ελλάδα σε 2 πλοία. Και στην Σύρο είχαμε κίνημα. Οι Επαναστάτες εκεί εξόπλισαν ένα εμπορικό πλοίο, αλλά ο Όθων έστειλε το, καλά εξοπλισμένο, πλοίο ΑΜΑΛΙΑ και τους συνέλαβε. Αμνήστευσε τους Επαναστάτες, πλην των πρωτεργατών. Ο Μιαούλης παραιτήθηκε και ο βασιλιάς έκανε πρωθυπουργό τον Ιωάννη Κολοκοτρώνη. Ο Όθων έκανε μυστικά σχέδια για κοινή δράση κατά της Πύλης με την Ιταλία. Τα οποία έμαθε η Βρετανία, έκανε τα πάντα και τα ανέβαλε. Στο εσωτερικό, μαίνονταν αντιβασιλικές διαδηλώσεις. Την νύκτα 10 προς 11/10 εκδόθηκε Ψήφισμα του Έθνους για κατάργηση της μοναρχίας. Το βασιλικό ζεύγος άρχισε περιοδεία στην επαρχία, για να αυξήσει πάλι την δημοτικότητά του. Ενώ αυτή έβαινε καλώς, Επανάσταση στην Αιτωλοακαρνανία φτάνει και στην Αθήνα. Οι βασιλείς έμειναν στο πλοίο ΑΜΑΛΙΑ και οι Μ. Δυνάμεις τους συμβούλευσαν να φύγουν από την Ελλάδα. Αναχώρησαν στις 23/10/1862 με το βρετανικό πολεμικό ΣΚΥΛΛΑ. Κατέφυγαν στο Μόναχο και αργότερα στην Βαμβέργη, αλλά ο Όθων δεν παραιτήθηκε ΠΟΤΕ επίσημα. Μετά από ένα διάστημα μεσοβασιλείας, ανέλαβε τον ελληνικό θρόνο ο Δανός πρίγκιπας Γεώργιος, ως Γεώργιος Α’ Γκλύξμπουργκ. Σύμφωνα με κάποιους ιστορικούς, ο Όθων αγαπούσε την Ελλάδα, αλλά όχι τους Έλληνες(όχι ο μόνος). Πέθανε στην Βαμβέργη στις 14/07/1867. Ζήτησε να ταφεί με την παραδοσιακή ελληνική ενδυμασία(φουστανέλα). Είναι θαμμένος, μαζί με την Αμαλία, στον οικογενειακό τάφο της βαυαρικής δυναστείας,  στην εκκλησία Theatinerkirche του Μονάχου.