Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ(η εσχάτη προδοσία της νεότερης Ελλάδας στον απελευθερωτή της-ΜΕΡΟΣ 2ο-)

Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ(η εσχάτη προδοσία της νεότερης Ελλάδας στον απελευθερωτή της-ΜΕΡΟΣ 2^ο-)

Η δίκη-φιάσκο του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, άρχισε στις 30/04/1834 και διήρκεσε ως τις 26/05/1834. Διεξήχθη στο τούρκικο τζαμί του Ναυπλίου(τότε πρωτεύουσα κράτους). Εισαγγελέας σ’ αυτήν, ήταν ο Σκοτσέζος Edward Mason(νομομαθής, θεολόγος και φιλόσοφος, που ήρθε το 1824 στην Ελλάδα ως… φιλέλληνας), ο, κατά τον ιστορικό Medleson, «εμπαθής πολέμιος της ρωσικής μερίδας του Κολοκοτρώνη, υπερασπισθείς τον φονιά του Καποδίστρια, Γεώργιο Μαυρομιχάλη». Δεν βοήθησε πολύ την Επανάσταση. Μετά από αυτή, άρχισε να δικηγορεί, ως τον διορισμό του, από τον Όθωνα, ως καθηγητή ιστορίας του νεοσύστατου τότε Πανεπιστημίου Αθηνών. Αναμείχθηκε στα εσωτερικά της Ελλάδας, εξυπηρετώντας τα βρετανικά συμφέροντα. Το πάθος με το οποίο υπερασπίστηκε τον Μαυρομιχάλη και κατηγόρησε τον Κολοκοτρώνη, φανερώνουν την πολιτική του τοποθέτηση και τον δισυπόστατο χαρακτήρα του. Ως… φιλέλληνας, θεωρούσε ότι ήταν δικαίωμα του(!) να επεμβαίνει στα εσωτερικά ζητήματα του ανεξάρτητου κράτους, κατά τρόπο εξοργιστικό(κάτι που συμβαίνει ως σήμερα από πολλούς σαν αυτόν). Τον κατείχε, όπως και άλλους «φιλέλληνες» η εγωιστική πεποίθηση ότι η συμβολή του στην Επανάσταση τους έδινε ιδιαίτερα δικαιώματα, όπως το δικαίωμα να κρίνουν τους επιφανέστερους Έλληνες αγωνιστές. Η τακτική Mason στην προανάκριση, έδειξε ότι του έλειπε η βαθύτερη έννοια της Δικαιοσύνης. Με διάφορα τεχνάσματα, κατασκεύασε ψευδομάρτυρες ή διέστρεψε τις μαρτυρικές καταθέσεις. Απέφυγε(;) να αναζητήσει την αλήθεια, που κρυβόταν κάτω από την καιροσκοπική δίωξη Κολοκοτρώνη και διακήρυττε ότι ήταν πεπεισμένος για την ενοχή του Γέρου του Μοριά. Όταν πήγε στο Ίτς Καλέ, στην φυλακή του Κολοκοτρώνη, για να τον ανακρίνει, τον πίεζε για ώρες να ομολογήσει ότι «είχε προπαρασκευάσει αποστασίαν κατά της κυβερνήσεως», ο Γέρος, με πικρή θυμοσοφία τον αποστόμωσε με μια ιστορία. Αυτή του λύκου και της προβατίνας· του λύκου, που, για να βρει δικαιολογία για να φάει την προβατίνα, άρχισε να της φωνάζει «μου θόλωσες το νερό της πηγής και δεν μπορώ να πιω». Ανάλογες μεθόδους ακολούθησε ο Mason και στην δίκη και κατά την σύνταξη του κατηγορητηρίου. Από όλες τις δεινές κατηγορίες, ΚΑΜΙΑ δεν αποδείχθηκε με τρόπο αδιαμφισβήτητο. Ακόμα και αν υπήρξαν κάποιες ενδείξεις, αόριστες, έλειπαν τα στοιχεία που θεμελίωναν την παραπομπή Κολοκοτρώνη και Πλαπούτα, για «επί εσχάτη προδοσία»! Οι 44 μάρτυρες κατηγορίας, δεν κατέθεσαν αδιαμφισβήτητα στοιχεία. Οι 115 μάρτυρες υπεράσπισης, αντίθετα, διέψευσαν τεκμηριωμένα τα περισσότερα σημεία της κατηγορίας. Οι κατηγορούμενοι στρατηγοί, με στολή απλού καπετάνιου, χωρίς παράσημα, οδηγούνται στην αίθουσα και κάθονται στον πάγκο, συνοδευόμενοι από όργανα της τάξεως και τους συνηγόρους τους. Συνήγοροι και χωροφύλακες παίρνουν την θέση τους. Η εμφάνιση του Κολοκοτρώνη στο εδώλιο συγκλόνισε το ακροατήριο. Όταν ο Γέρος ερωτήθηκε «τι επάγγελμα έχεις;» και έδωσε την ιστορική απάντηση «Στρατιωτικός! Κρατάω 49 χρόνους το ντουφέκι και πολεμώ για την ΠΑΤΡΙΔΑ!», ρίγος και δέος κατέλαβε ως και τους εχθρούς του! Επί 20 μέρες παρουσιάστηκαν όλοι οι μάρτυρες και όλα τα κομματικά πάθη της τότε Ελλάδας. Εκ πρώτης όψεως δικαζόταν ο Κολοκοτρώνης και ο Πλαπούτας. Αλλά, ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ, ήταν δίκη εναντίον ΟΛΟΥ του φατριαστικού πνεύματος, που είχε κυριεύσει όλους τους κομματικούς «ηγέτες» αλλά και τους πιο αγνούς, ως τότε, πατριώτες. Πίσω από τους μάρτυρες, κρύβονταν οι μεγαλύτεροι ένοχοι για το άδοξο τέλος των ιδανικών του Αγώνα, οι Μ. Δυνάμεις και οι διπλωμάτες τους. Τελευταίοι μπήκαν στην αίθουσα οι δικαστές. Τελευταίος από αυτούς ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου, Αναστάσιος Πολυζωίδης. Όλοι σηκώνονται όρθιοι και επικρατεί απόλυτη ησυχία. Όλοι κάθονται. Ο Πρόεδρος τακτοποιεί τους φακέλους και τα έγγραφά του και αρχίζει: «Άρχεται η συνεδρίαση. Παρακαλώ το ακροατήριο να κρατήσει σιγή και να διατηρήσει ακέραιη μέχρι το πέρας της δίκης την ψυχραιμία του, διευκολύνοντας το βαρύ και δύσκολο έργο μας. Παρακαλώ επίσης την υπεράσπιση όπως αντιτάξει όλα της τα επιχειρήματα με μετριοφροσύνη, σύνεση και κοσμιότητα διαφωτίζουσα, κατά το δυνατόν, το Δικαστήριο. Ο κύριος Γραμματέας ν΄ αναγνώσει παρακαλώ το κατηγορητήριο». Σ’ αυτό, αναφέρεται η προσπάθεια του Γέρου να πλήξει την εσωτερική ασφάλεια και την εθνική ανεξαρτησία της Ελλάδας! Μάλιστα αναφέρεται ότι, με κάθε τέχνασμα και ραδιουργία, θα προκαλούσε, μαζί με τον Πλαπούτα και τους συντρόφους τους, ως και εμφύλιο για να καταργήσουν το πολίτευμα. Υποστήριζαν, συνεχίσει ο Γραμματέας, με πολεμοφόδια και χρήματα ληστές(ο θεσμός της ληστείας) και είχαν τελικό σκοπό την αποστολή σε μια Μ. Δύναμη(= Ρωσία εννοείται) επιστολής με αίτημα την κατάργηση της Αντιβασιλείας. Τους βοήθησε μάλιστα και ο κόμης Διονύσιος Ρώμας, άρτι αφιχθείς στην Ελλάδα από το εξωτερικό. Αυτοί, αντί να φανερώσουν το σχέδιο του κόμη στις αρχές, αύξησαν τους οπαδούς τους και συνέδραμαν στον σκοπό αυτό. Πάνω σ’ αυτά στηρίχθηκε η απόφαση Mason για την καταδίκη του Κολοκοτρώνη και του Πλαπούτα για εσχάτη προδοσία. Οι κατηγορίες, κατά τον Πρόεδρο Πολυζωίδη(τις διάβασε μετά την ανάγνωση του κατηγορητηρίου), ήταν:

1.         Παρακίνηση του λαού σε εμφύλιο πόλεμο για την κατάργηση του πολιτεύματος

2.         Παρακίνηση οπλαρχηγών στην ληστεία, με σκοπό τον εμφύλιο πόλεμο και συνομωσία

3.         Σύνταξη αναφοράς σε ξένη Δύναμη(= Ρωσία), προς κατάργηση της Αντιβασιλείας

4.         Συνδρομή στο σχέδιο του κόμη Διονυσίου Ρώμα, για κατάργηση 2 μελών της Αντιβασιλείας

Αυτά περίπου ήταν τα εγκλήματα του Κολοκοτρώνη και του Πλαπούτα, όπως αναλυτικά τα παρουσίασε ο Πρόεδρος Πολυζωίδης. Κατόπιν, όπως προβλεπόταν τότε, εξετάστηκαν οι κατηγορούμενοι και μετά οι μάρτυρες κατηγορίας και υπεράσπισης. Στο 3^ο μέρος θα αναφερθούμε στις απολογίες Πλαπούτα και Κολοκοτρώνη.