Η ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΩΝ ΠΟΛΥΖΩΙΔΗ ΚΑΙ ΤΕΡΤΣΕΤΗ(δικάστηκαν γιατί ήταν ΕΛΛΗΝΕΣ ως ΠΡΟΔΟΤΕΣ!)

Η ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΩΝ ΠΟΛΥΖΩΙΔΗ ΚΑΙ ΤΕΡΤΣΕΤΗ(δικάστηκαν γιατί ήταν ΕΛΛΗΝΕΣ ως ΠΡΟΔΟΤΕΣ!)

Πορτρέτα δικαστών Γεωργίου Τερτσέτη και Αναστασίου Πολυζωίδη. Παραδείγματα ΗΘΟΥΣ, ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ και ΜΕΓΑΛΕΙΟΥ. Δεν υποτάχθηκαν στις Μ. Δυνάμεις(Βρετανία κυρίως) και τους «Έλληνες» και ξένους δακτύλους της!

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΕΡΤΣΕΤΗΣ(1800-74): Αγωνιστής του 1821, ιστορικός, πολιτικός, συγγραφέας, ποιητής, πεζογράφος, απομνημονευματογράφος και νομικός. Είχε διοριστεί αρχιφύλακας στην βιβλιοθήκη της Βουλής, στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος, θέση που κράτησε ως τον θάνατό του. Γεννήθηκε στην Ζάκυνθο από πατέρα καθολικό και μητέρα ορθόδοξη, που άρχισαν να καβγαδίζουν αν ο γιος τους θα γίνει καθολικός ή ορθόδοξος. Ο πατέρας του τον βάφτισε καθολικό και η μητέρα του κρυφά ορθόδοξο! Όταν το έμαθε ο πατέρας του τον ξαναβάφτισε για 3^η φορά καθολικό! Μεγαλώνοντας ο Τερτσέτης, προτίμησε το ορθόδοξο βάφτισμα. Η οικογένειά του ήταν σημαντική, αλλά δεν ήταν από την ντόπια αριστοκρατία και λογαριαζόταν ως ποπολάροι. Πήγε σχολείο, μαζί με τα 2 παιδιά του Κολοκοτρώνη, Πάνο και Γενναίο. Το 1816, πήγε για σπουδές νομικής και λατινικών-φιλολογίας, στο πανεπιστήμιο της Padua στην Ιταλία. Επέστρεψε στην Ζάκυνθο, μετά από αυτές(1820). Με την έναρξη της Επανάστασης, ο Τερτσέτης βρέθηκε στον Μοριά, μαζί με πολλούς άλλους συμπατριώτες του. Λόγω όμως της ασθενικής του κράσης, δεν άντεξε τις κακουχίες και αρρώστησε. Μεταφέρθηκε στο μικρό νησί Κάλαμος και μετά πίσω στο δικό του. Εκεί έγινε αδελφικός φίλος με τον Διονύσιο Σολωμό. Σ’ αυτόν χρωστάμε τον «ΔΙΑΛΟΓΟ» για την γλώσσα του Εθνικού μας Ποιητή, όμως το μόνο αντίγραφο βρέθηκε στα χέρια του. Παρόλο που δεινοπάθησε την 1^η φορά, προσπάθησε πάλι να αγωνιστεί. Τον ξαναβλέπουμε, όταν ο Καποδίστριας απελευθερώνει την Ρούμελη. Το 1832-3, διατέλεσε καθηγητής γενικής και ελληνικής Ιστορίας στο Κεντρικό Πολεμικό Σχολείο του Ναυπλίου. Κατά την Αντιβασιλεία, σχετίστηκε με τον Mason και τον Πρόεδρό της, Armansberg, καθώς μάθαινε ελληνικά στις κόρες αυτού. Το 1832, διορίστηκε από την Αντιβασιλεία, μέλος του 5μελούς δικαστηρίου που θα δίκαζε τον Κολοκοτρώνη, τον Πλαπούτα κ.ά.. Ο Τερτσέτης, μαζί με τον Πρόεδρο του δικαστηρίου Αναστάσιο Πολυζωίδη, πεπεισμένος για την αθωότητα των κατηγορουμένων, ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ την θανατική καταδίκη(θάνατος δια αποκεφαλισμού για εσχάτη προδοσία). Η κίνησή τους προκάλεσε την ΟΡΙΣΤΙΚΗ τους παύση, την φυλάκιση και την άγρια κακοποίησή τους από την Αντιβασιλεία. Το 1864, εκλέχθηκε αντιπρόσωπος της Ζακύνθου στην Βουλή. Πέθανε στην Αθήνα(15/04/1874).

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΠΟΛΥΖΩΙΔΗΣ(1802-73): ήταν ΕΛΛΗΝΑΣ πολιτικός, δημοσιογράφος, συγγραφέας και δικαστικός. Είχε εκλεγεί Πληρεξούσιος και είχε πάρει θέσεις Υπουργού Παιδείας, νομάρχη, μέλους του Αρείου Πάγου και του Συμβουλίου της Επικρατείας στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος. Γεννήθηκε στο Μελένικο της Μακεδονίας(σημ. Melnik Βουλγαρίας) από γονείς πρόσφυγες από την Θράκη, όπου έμαθε τα πρώτα του γράμματα. Με την βοήθεια οικογενειακών φίλων, στάλθηκε(1814) για σπουδές(νομικά, ιστορία και κοινωνικές επιστήμες) στην Βιέννη, το Göttingen(τόπος σπουδών και Καραθεωδορή), στην Κ. Σαξονία(βλ. Αννόβερο) και το Βερολίνο. Με την έκρηξη της Επανάστασης, διέκοψε τις σπουδές του και επέστρεψε στην Ελλάδα. Μετά από περιπέτειες, βρέθηκε στην Τεργέστη, όπου, μαζί με άλλους φιλέλληνες, πέρασε στο Μεσολόγγι. Εκεί, συνεργάστηκε με τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, ασπάστηκε τις πολιτικές του απόψεις και έγινε Γραμματέας του Εκτελεστικού. Λέγεται ότι συμμετείχε στην Α’ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου, αν και δεν επιβεβαιώνεται από τα πρακτικά. Επιστολή του(03/09/1824) βρίσκεται στο αρχείο του Σπυρίδωνος Τρικούπη. Το 1827, εκλέγεται Πληρεξούσιος στην Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας και τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, αναχωρεί για το Παρίσι, για να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Επιστρέφοντας από την Γαλλία, ο Πολυζωίδης, πολέμησε την κυβέρνηση Καποδίστρια, εκδίδοντας στην Ύδρα την εφημερίδα «ΑΠΟΛΛΩΝ», η οποία και εκδιώχθηκε. Η αρθρογραφία του ήταν ΠΑΝΤΑ ορμητική και μεστή επιχειρημάτων. Το 1832, διορίστηκε από την Αντιβασιλεία Πρόεδρος του 5μελούς δικαστηρίου που θα δίκαζε τον Κολοκοτρώνη και τον Πλαπούτα. Ο Πολυζωίδης, μαζί με τον Τερτσέτη, γνωρίζοντας πολύ καλά την αθωότητα των κατηγορούμενων, αρνήθηκε να υπογράψει την απόφαση της καταδίκης του για εσχάτη προδοσία. Η κίνησή του, προκάλεσε την φυλάκιση και την άγρια κακοποίησή του. Η απόφασή του, να ΜΗΝ δεχθεί κρατική παρέμβαση(σχόλιο: παρακρατική και ξένη, βρετανική κυρίως) στα της δικαιοσύνης, ήταν ενδεικτική της ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑΣ του Πολυζωίδη. Με την ενηλικίωση του Όθωνα(1835), αποκαταστάθηκε και διορίστηκε Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου και σύμβουλος Επικρατείας. Το 1837, διορίστηκε Υπουργός Παιδείας και Εσωτερικών. Ως Υπουργός Παιδείας, συνέβαλε ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΑ στην εδραίωση του ΕΘΝΙΚΟΥ Πανεπιστημίου, ενώ από την θέση του Υπουργού Εσωτερικών, αγωνίστηκε για την ελευθερία του λόγου(σχόλιο: πράγματα όχι δεδομένα ούτε σήμερα). Το 1862, διορίστηκε νομάρχης Αττικοβοιωτίας. Ο Πολυζωίδης, χρησιμοποίησε 1^η φορά, σε ομιλία του στο Ναύπλιο τον όρο «Ιερά Πόλη» για το Μεσολόγγι, που από τότε καθιερώθηκε. Πέθανε το 1873 στην Αθήνα.

Η ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΩΝ: ο Σχινάς και ο Mason, ΔΕΝ είχαν ΚΑΜΙΑ διάθεση να διδαχθούν από το ιστορικό αυτό προηγούμενο και παρέπεμψαν σε δίκη(!) τους ΗΡΩΙΚΟΥΣ δικαστές Γεώργιο Τερτσέτη και Αναστάσιο Πολυζωίδη, επειδή είχαν αρνηθεί να υπογράψουν την θανατική καταδίκη των Κολοκοτρώνη και Πλαπούτα. Έφτασαν στο σημείο να τους συκοφαντήσουν, ότι είχαν εξαγοραστεί(!) «από τον χρυσόν της κολοκοτρωνικής φάρας» (σχόλιο: «σεβασμός» στους Αγωνιστές…). Η νέα δίκη έγινε στο ίδιο τζαμί στο Ναύπλιο «ενώπιον του Εγκληματικού Δικαστηρίου», με Επίτροπο ΠΑΛΙ τον Mason(27/09/1834). Ο οποίος, τώρα, είχε 2 κατηγορούμενους που κατείχαν και την νομική επιστήμη και την τέχνη του λόγου. Οι απολογίες τους, αποτέλεσαν δεινό κατηγορητήριο κατά του Mason. Ο Τερτσέτης, κάποια στιγμή, του φώναξε «Ποιος είσαι εσύ, Επίτροπε ποιος είσαι εσύ που με το πρόσχημα της παιδείας έλαβες από την βασιλεία επάγγελμα τόσον επικίνδυνον δια την τιμήν και την ζωήν των υπηκόων; Ποιος είσαι εσύ που παίζεις με ημάς εις την γην της γεννήσεως μας»; Με το ίδιο μαχητικό πνεύμα, ο δικαζόμενος δικαστής(!) διακήρυξε ότι δεν είχαν υπογράψει την θανατική καταδίκη, γιατί ΕΚΤΟΣ από τον νόμο, τους εμπόδιζε και ένα αίτιο ΠΟΛΥ ΑΝΩΤΕΡΟ: «Ο Εθνισμός μας!… Ο Εθνισμός μας, ω Επίτροπε, είναι θεμελιωμένος εις τα αίματα οκτακοσίων χιλιάδων Ελλήνων φονευθέντων εις τον αγώνα. Και δεν ήταν θέλημα Θεού ημείς, εις την 26 Μαΐου, να φθάσομεν εις τόσην αναισθησίαν, ώστε να εξαλείψει την λατρείαν του εθνισμού από τα σπλάχνα μας η επωμίδα του Υπουργού. Το έργον εκείνης της ημέρας ήταν το νομιμότατον σχόλιον της επαναστάσεως και η ωραιότατη ημέρα της βασιλείας. Τι ήταν η επανάστασίς μας; Ήταν άλλο παρά μια ορμή προς τον πολιτισμό, πόθος να χαρούμεν τους καρπούς του; Και τι άλλο ήταν η υπογραφή μας;»(σχόλιο: ΜΑΘΗΜΑ πατριωτισμού). Από το εδώλιό του, ο Τερτσέτης έδωσε ένα ΜΑΘΗΜΑ σε εκείνους που καυχιόνταν ότι είχαν έρθει στην Ελλάδα τον «ανώτερο» πολιτισμό(;) τους και, αντ’ αυτού, είχαν δώσει ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΒΙΑΣΜΟΥ της Δικαιοσύνης. Η μαχητική αυτή απολογία ή αντί-κατηγορώ του Τερτσέτη, και του Πολυζωίδη, επηρέασε ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ το δικαστήριο, το οποίο στάθηκε στο ύψος της αποστολής του και ΑΘΩΩΣΕ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΑ τους 2 κατηγορουμένους. Να θυμόμαστε την σύνθεσή του(είχε να αντιμετωπίσει τέρατα και έμεινε όρθια). Πρόεδρός του ο Ιωάννης Σωμάκης(1794-1854, Αγωνιστής του 1821, γεννημένος στο Χαλκί της Ηπείρου. Στην Ανεξαρτησία έγινε Πρόεδρος του Αρείου Πάγου. Διετέλεσε σύμβουλος και μέλος του επιστημονικού συλλόγου της Αρχαιολογικής Εταιρείας) και μέλη οι: Ζηνόβιος Βάλβης(1800-86, πολιτικός, πρωθυπουργός και Πρόεδρος της Βουλής, καθώς και αδελφός του επίσης πρωθυπουργού Δημητρίου Βάλβη(οικογενειοκρατία). Γεννήθηκε στο Μεσολόγγι από οικογένεια ιερωμένων. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, εγκαταστάθηκε στην Κων/λη κοντά στον θείο του Παντολέοντα. Μαθήτευσε στην Θεολογική Σχολή της Χάλκης και αργότερα πήγε στην Ιταλία, κοντά στον θείο του Σπύρο Βάλβη. Έπειτα, γύρισε στην Ελλάδα και εργάστηκε ως δικαστής, διορισμένος στην Άμφισσα. Παραιτήθηκε από το δικαστικό σώμα(1841) και, για κάποιο διάστημα, ιδιώτευσε ως δικηγόρος. Στις εκλογές του 1844, εξελέγη βουλευτής Μεσολογγίου. Έγινε Υπουργός Δικαιοσύνης και Οικονομικών στις κυβερνήσεις Κριεζή και Κανάρη, αλλά συγκρούστηκε με τον Όθωνα και αποσύρθηκε από την πολιτική. Με την έξωση του βασιλιά, εξελέγη Πληρεξούσιος στην Β’ Εθνοσυνέλευση-εκλέχθηκε Πρόεδρός της (17/01/1863)-. Έναν μήνα μετά(08/02), ανέλαβε για μια μέρα, το Υπουργείο Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση Βούλγαρη και στις 13/02 την πρωθυπουργία(ως τα τέλη Μαρτίου, οπότε παραιτήθηκε). Ο βασιλιάς Γεώργιος Α’ τον διόρισε πάλι πρωθυπουργό(16/04/1864), ως τις 26/07. Το 1865, διορίστηκε Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, από όπου παραιτήθηκε το ίδιο έτος. Αποσύρθηκε στο Μεσολόγγι, όπου πέθανε(25/08/1852)), Κανούσης, Λεονταρίδης και Αντώνιος Κριεζής(1796-1865, Αγωνιστής του 1821 και πρωθυπουργός. Γεννήθηκε στην Τροιζήνα από Υδραϊκή οικογένεια. Πήρε μέρος στις ναυτικές επιχειρήσεις στην Σάμο και την ναυμαχία των Σπετσών(Ιούλιος 1821). Το 1825, ακολούθησε τον Κανάρη στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας, στην προσπάθεια ανατίναξης του αιγυπτιακού στόλου. Βοήθησε στον Αγώνα της Κρήτης. Το 1828, ο Καποδίστριας του ανέθεσε την αρχηγία της ναυτικής μοίρας και το 1829 συνετέλεσε στην παράδοση των Τούρκων της Βόνιτσας. Επί Όθωνα, έγινε Υπουργός Ναυτικών(ως το 1843). Το 1849, διαδέχθηκε τον Κανάρη στην πρωθυπουργία(ως το 1854). Πέθανε στην Αθήνα(1865). Το ακροατήριο ζητωκραύγασε την απόφασή τους. Έπειτα, ακολούθησαν σκηνές λαϊκού ενθουσιασμού, με δάκρυα χαράς και πανηγυρικά επιφωνήματα. Σήκωσαν στους ώμους τους Πολυζωίδη και Τερτσέτη και τους περιέφεραν στην πλατεία του Ναυπλίου. Τους αποκαλούσαν «νέους Αριστείδηδες»(από τον Αριστείδη τον Δίκαιο. Πολέμησε στην Μάχη του Μαραθώνα(490 π.Χ.). Ως άρχων, ήρθε σε αντιπαράθεση με τον Θεμιστοκλή, που ήθελε ισχυρό αθηναϊκό στόλο. Όταν επικράτησε η παράταξη Θεμιστοκλή, εξοστρακίστηκε. Ως τόπο εξορίας επέλεξε την Αίγινα. Όταν ο περσικός κίνδυνος αναβίωσε, λίγο πριν την ναυμαχία της Σαλαμίνας, επέδειξε πολιτική ωριμότητα, ξέχασε την διαμάχη με τον Θεμιστοκλή-είχε ανακαλέσει ΟΛΟΥΣ τους εξόριστους- και τέθηκε και πάλι υπό τις διαταγές του(άλλα ήθη τότε). Παραμονές της ναυμαχίας, πέρασε τον περσικό κλοιό πλοίων και ειδοποίησε τον Θεμιστοκλή ότι ο ελληνικός στόλος ήταν περικυκλωμένος. Στο τέλος της σύγκρουσης, ο Αριστείδης με ένα τμήμα Αθηναίων οπλιτών, αποβιβάστηκε στην Ψυτάλλεια και εξόντωσε τους επίλεκτους του Ξέρξη, κατά την αποχώρησή τους προς το Φάληρο. Μετά την ναυμαχία έγινε εξαιρετικά δημοφιλής. Απάντησε τον απεσταλμένο του Πέρση βασιλιά Μαρδόνιο, τον βασιλιά της Μακεδονίας Αλέξανδρο Α’-με δελεαστικούς όρους του πρότεινε την προσχώρηση της Αθήνας στην περσική πλευρά-. Το 479 π.Χ., οδήγησε την Αθήνα στην νίκη στην Μάχη των Πλαταιών.)  και η λαϊκή κρίση τους έκανε ΕΘΝΙΚΑ είδωλα.