ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΚΕΨΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΜΑΥΡΙΣΕ ΤΟΥΣ!(τα ψέματά τους βγαίνουν στην φόρα)

ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΚΕΨΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΜΑΥΡΙΣΕ ΤΟΥΣ!(τα ψέματά τους βγαίνουν στην φόρα)

Επικαλείστε όλοι την Δημοκρατία πριν τις εκλογές(πότε; Ίδωμεν!). Εκεί η εξουσία:

1.    Πηγάζει από τον λαό

2.    Ασκείται από τον λαό

3.    Εξυπηρετεί τα συμφέροντα του λαού

Η ψήφος στην Ιστορία(είναι καλό να ξέρουμε κάτι, για να δούμε πώς η νεότερη Ευρώπη κατέστρεψε και την διαδικασία της ψηφοφορίας και, φυσικά, την Δημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό). Η ψήφος αναφέρεται στα ομηρικά έπη. Γινόταν φανερά δια βοής. Η λέξη «ψήφος» προέρχεται από την λέξη «ψάω», τρίβω, ψηλαφίζω κάτι λείο, την ψηφίδα δηλ.. Οι ψήφοι καταμετριόνταν με τον άβακα, ψηφολόγιον στην περίπτωση εκλογών. Σε ένα ερυθρόμορφο αγγείο(490 π.Χ.) με παράσταση ψηφοφορίας ανάμεσα στον Οδυσσέα και τον Αίαντα, οι 2 ήρωες του Τρωικού Πολέμου, έκαναν ψηφοφορία, για να αποφασίσουν σε ποιον θα περιέλθουν τα όπλα του νεκρού Αχιλλέα, γιου του Πηλέα και της Θέτιδας. Η έννοια της ψήφου ήταν πολύ σημαντική και συνδεδεμένη με την λειτουργία της Δημοκρατίας και εφαρμόζονταν είτε για την εκλογή αρχόντων, είτε για την λήψη διαφόρων αποφάσεων. Οι περισσότερες πληροφορίες μας, προέρχονται, φυσικά, από την αρχαία Αθήνα. Εκεί ανακαλύφθηκαν μια αρχαία κάλπη και χάλκινες ψήφοι(πρόγονοι ψηφοδελτίων). Οι χάλκινες ψήφοι ήταν κυκλικές και διέθεταν άξονα ο οποίος αντιστοιχούσε με θετική ψήφο όταν ήταν συμπαγής και με αρνητική ψήφο, εάν ήταν διαμπερής. Η ψηφοφορία εφαρμόζονταν τόσο για την εκλογή αρχόντων, όσο και για την λήψη διαφόρων αποφάσεων. Οι συγκεκριμένες αποφάσεις λέγονται ψηφίσματα, τα οποία καταγράφονται πάνω σε μαρμάρινες στήλες ή σε χάλκινες πλάκες και αναρτώνται σε δημόσιους χώρους. Είτε στα θέατρα που ήταν χώρος συνάθροισης, είτε σε ιερά, είτε στην αγορά των αρχαίων πόλεων. Στην αρχαία Σπάρτη, η ψηφοφορία γινόταν φανερά δια βοής. Στην αρχαία Αθήνα, γινόταν ή φανερά ή μυστικά. Η φανερή γινόταν με χειρονομία(ανάταση χεριού) και ήταν το σύνηθες. Σ’ αυτή, ο κήρυκας, καλούσε πρώτα τους μετέχοντες στη συνέλευση που παραδέχονταν την πρόταση ή για ν΄ αποκρούσουν αυτήν να υψώσουν το χέρι, έπειτα τους αποκρούοντες να πράξουν το ίδιο. Αν ο αριθμός ήταν αμφίβολος τότε επακολουθούσε η λεγόμενη διαχειροτονία, όπου επαναλαμβάνονταν τα ίδια καταμετρώντας τα ανυψωμένα χέρια κάθε φορά. Η δε μυστική ψηφοφορία γινόταν με όστρακα και λάμβανε χώρα κυρίως στα λεγόμενα ψηφίσματα «επ΄ ανδρί» που αφορούσαν δηλαδή πρόσωπα, όπως π.χ. ο οστρακισμός, που γίνονταν συνηθέστερα για την «άνευ δίκης» δίωξη κάθε φορά των πολιτικών αντιπάλων των κρατούντων, με επακόλουθο την 10ετή εξορία τους, νομοθεσία του Κλεισθένη. Το πολίτευμα της Δημοκρατίας στην αρχαιότητα, μέχρι την παρακμή του, στηριζόταν στην κλήρωση και τον (εξ)οστρακισμό· μία διαδικασία ψηφοφορίας με την οποία αποφασιζόταν ελεύθερα, άνευ δίκης, η υποχρεωτική εξορία ή όχι ενός ατόμου που κρινόταν επικίνδυνο για την πόλη. Από την Αθήνα, τον πήραν και οι άλλες πόλεις με δημοκρατικό πολίτευμα. Γινόταν ως εξής: έφραζαν την Αγορά και δημιουργούσαν έτσι έναν περίβολο, που τον διαιρούσαν σε 10 τμήματα, με κοινή είσοδο. Σε αυτά εισερχόταν κάθε πολίτης, ανάλογα με τη φυλή που ανήκε και άφηνε ένα όστρακο(θραύσμα πήλινου αγγείου), όπου είχε γράψει το όνομα του πολίτη του οποίου την εξορία επιθυμούσε. Για να εξοριστεί κάποιος έπρεπε το όνομά του να βρεθεί σε περισσότερα από 6.000 όστρακα. Ο πολίτης που καταδικαζόταν είχε διορία 10 ημερών για να τακτοποιήσει τις προσωπικές του υποθέσεις. Αρχικά, η εξορία διαρκούσε 10 χρόνια αλλά αργότερα μειώθηκε σε 5. Ο οστρακισμός θεσπίστηκε αρχικά ως ένα μέσο προστασίας του δημοκρατικού πολιτεύματος. Ο θεσμός αυτός έχασε βαθμιαία τη σημασία του, διότι χρησιμοποιήθηκε από τις διάφορες παρατάξεις σαν τρόπος απαλλαγής και εξόντωσης πολιτικών αντιπάλων.). Πρέπει να δούμε λίγο ποιοι συμμετείχαν στην αθηναϊκή Δημοκρατία(ποιοι ήταν οι ΠΟΛΙΤΕΣ), για να καταλάβουμε το εκλογικό σύστημα με κληρωτούς άρχοντες και εξοστρακισμό. Αυτό όμως που πρέπει να κάνουμε στις εκλογές του αίσχους ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ, λόγω των εκβιασμών και της τρομοκράτησης από τους προδότες και τους προστάτες τους, είναι να ρίξουμε «μαύρο δαγκωτό»(από την ψήφο με σφαιρίδια ως το 1920). Μας φοβούνται οι «σωτήρες» της Βουλής και οι «εταίροι». Είναι φανερό από την παρέλαση της 25^ης Μαρτίου και την καταστολή των διαδηλώσεων με βία από άλλες εποχές μαύρες. Αλλά κυρίως με το σήριαλ των εκλογών. Αρχικά ο Σαμαράς ΕΓΓΥΟΤΑΝ ότι θα γίνουν 19/02 και τώρα τις πάνε όλο και πιο αργά, λέγοντας ας μείνει ο Παπαδήμος ως το τέλος της θητείας του(της ποιας; Αφού είναι διορισμένος από την Merkel!) ή το 2013 κάτι που θέλει Τρόικα, ΕΕ, Γερμανία πρωτίστως και ΗΠΑ. Μην τους κάνουμε την χάρη να συγκυβερνήσουν(και ας ονειρεύεται αυτοδυναμίες ο Σαμαράς και πρωτιά ο Βενιζέλος) και να έχει ρόλο ο Παπαδήμος στην σύμπραξη των προδοτών, που έκλεισαν με συμφωνία ΟΛΑ τα σκάνδαλά τους με… εξεταστικές(διεφθαρμένοι ψάχνουν διεφθαρμένους). Υπάρχει τρόπος ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ να κυβερνηθεί η Ελλάδα από ΕΛΛΗΝΕΣ για Έλληνες. Όσοι διαφοροποιούνται στην χαβούζα της πολιτικής, ας συμπράξουν ΜΙΑ ΦΟΡΑ, πέρα από ιδεολογίες και προγράμματα, ώστε να τιμωρηθούν οι βιαστές της πατρίδας και υβριστές των Ελλήνων και να επιστραφεί η περιουσία μας από όπου έχει φυγαδευτεί από τους προδότες. Μετά θα οργανώσουμε την Ελλάδα. Χωρίς δίκη και κάθαρση δεν γίνεται κάτι.