ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΤΣΙΡΚΟ στην ΑΥΛΗ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ(επέτειος θανάτου Ιάκωβου Καμπανέλλη, 1922-29/03/2011)

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΤΣΙΡΚΟ στην ΑΥΛΗ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ(επέτειος θανάτου Ιάκωβου Καμπανέλλη, 1922-29/03/2011)

Ιάκωβος Καμπανέλλης. Γεννήθηκε στην Νάξο(02/12/1922) και μετακόμισε στην Αθήνα (1935). Το πρωί εργαζόταν και το βράδυ σπούδαζε τεχνικό σχέδιο στην Σιβιτανίδειο Τεχνική Σχολή. Συλλαμβάνεται από τους Γερμανούς(1943) και στέλνεται στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Mauthausen(έγραψε έργο για την περίοδο αυτή, 1965). Απελευθερώθηκε (1945) από τις συμμαχικές δυνάμεις. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, τον συνάρπασαν οι παραστάσεις του Θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν(1945-6). Δήλωσε «εκεί ανακάλυψα τον εαυτό μου και τον προορισμό μου». Θα προσπαθήσει να γίνει ηθοποιός, ελλείψει όμως γυμνασιακού απολυτηρίου, δεν θα γίνει αποδεκτός από το Εθνικό Θέατρο. Έτσι αφοσιώνεται στο γράψιμο. Τον ανακάλυψε ο Αδαμάντιος Λεμός. Τα έργα του:

·      Χορός πάνω στα στάχυα - Θίασος Αδ. Λεμού, 1950

·      Έβδομη μέρα της δημιουργίας - Εθνικό Θέατρο, Β' Σκηνή, 1955-56

·      Αυτός και το παντελόνι του και Κρυφή ζωή (μονόπρακτα) - Βασ. Διαμαντόπουλος, 1957

·      Η Αυλή των Θαυμάτων - Θέατρο Τέχνης, 1957-58

·      Η ηλικία της νύχτας - Θέατρο Τέχνης, 1958-59

·      Ο Γορίλας και η Ορτανσία - Θίασος Ε. Βεργή, 1959

·      Παραμύθι χωρίς Όνομα - Νέο Θέατρο Βασ. Διαμαντόπουλου - Μαρ. Αλκαίου 1959-60

·      Γειτονιά των αγγέλων - Θίασος Καρέζη, 1963-64

·      Βίβα Ασπασία - Θίασος Καρέζη, 1966-67

·      Οδυσσέα γύρισε σπίτι - Θέατρο Τέχνης, 1966-67

·      Αποικία των τιμωρημένων - Πειραματικό Θέατρο Ριάλδη, 1970-71

·      Ασπασία - Θίασος Καρέζη-Καζάκου, 1971-72

·      Το μεγάλο μας τσίρκο - Θίασος Καρέζη-Καζάκου, 1972-73

·      Το κουκί και το ρεβύθι - Θίασος Καρέζη-Καζάκου, 1974

·      Ο εχθρός λαός - Θίασος Καρέζη-Καζάκου, 1975

·      Πρόσωπα για βιολί και ορχήστρα - Θέατρο Τέχνης, 1976-77

·      Τα τέσσερα πόδια του τραπεζιού - Θέατρο Τέχνης, 1978-79

·      Ο μπαμπάς ο πόλεμος - Θέατρο Τέχνης, 1981

·      Ο αόρατος Θίασος - Εθνικό Θέατρο, 1988

·      Ο δρόμος περνά από μέσα - 1992

Έγραψε επίσης σενάρια κινηματογραφικών ταινιών:

·      Στέλλα σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη.

·      Ο δράκος σε σκηνοθεσία Νίκου Κούνδουρου.

·      Αρπαγή της Περσεφόνης σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Γρηγορίου.

·      Το κανόνι και τ΄ αηδόνι σε σκηνοθεσία Ιάκωβου και Γιώργου Καμπανέλλη.

·      Κορίτσια στον ήλιο σε σκηνοθεσία Βασίλη Γεωργιάδη.

Επίσης ο Ιάκωβος Καμπανέλλης συνέγραψε και το βιβλίο ΜΑΟΥΤΧΑΟΥΖΕΝ. Ήταν διευθυντής ραδιοφωνίας της ΕΡΤ(1981). Έργα του Καμπανέλλη έχουν μεταφρασθεί και παιχτεί στην Αγγλία, Αυστρία, Γερμανία, Ουγγαρία, Ρουμανία, Βουλγαρία και Σουηδία. Ασχολήθηκε επίσης με τη δημοσιογραφία στις εφημερίδες Ελευθερία (1963-65), Ανένδοτος(1965-66) και από το 1975 στα Νέα. Υπήρξε επίσης μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων. Πέθανε(29/03/2011), από νεφρική ανεπάρκεια, λίγες μέρες μετά από τον θάνατο της συζύγου του Νίκης. Δυστυχώς, το έργο του ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΤΣΙΡΚΟ είναι τόσο επίκαιρο… Και όλοι θέλουμε, αλλά μας εμποδίζει ο θίασος του τσίρκου, να μπούμε στην ΑΥΛΗ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ…

Μεγάλα νέα φέρνω από κει πάνω

περίμενε μια στάλα ν' ανασάνω

και να σκεφτώ αν πρέπει να γελάσω,

να κλάψω, να φωνάξω, ή να σωπάσω.

Οι βασιλιάδες φύγανε και πάνε

και στο λιμάνι τώρα, κάτω στο γιαλό,

οι σύμμαχοι τους στέλνουν στο καλό.

Καθώς τα μαγειρέψαν και τα φτιάξαν

από ξαρχής το λάκκο τους εσκάψαν

κι από κοντά οι μεγάλοι μας προστάτες,

αγάλι-αγάλι εγίναν νεκροθάφτες

και ποιος πληρώνει πάλι τα σπασμένα

και πώς να ξαναρχίσω πάλι απ' την αρχή

κι ας ήξερα τουλάχιστον γιατί.

Το ριζικό μου ακόμα τι μου γράφει

το μελετάνε τρεις μηχανορράφοι.

Θα μας το πουν γραφιάδες και παπάδες

με τούμπανα, παράτες και γιορτάδες.

Το σύνταγμα βαστούν χωροφυλάκοι

και στο παλάτι μέσα οι παλατιανοί

προσμένουν κάτι νέο να φανεί.

Στολίστηκαν οι ξένοι τραπεζίτες,

ξυρίστηκαν οι Έλληνες μεσίτες.

Εφτά ο τόκος πέντε το φτιασίδι,

σαράντα με το λάδι και το ξύδι

κι αυτός που πίστευε και καρτερούσε,

βουβός φαρμακωμένος στέκει και θωρεί

τη λευτεριά που βγαίνει στο σφυρί.

Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι,

μην έχεις πια την πείνα για καμάρι.

Οι αγώνες πούχεις κάνει δεν φελάνε

το αίμα το χυμένο αν δεν ξοφλάνε.

Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι,

η πείνα το καμάρι είναι του κιοτή,

του σκλάβου που του μέλλει να θαφτεί.