Παρασκευή 30 Μαρτίου 2012

ΤΟ… ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ NICOLAE CEAUŞESCU(βίος και πολιτεία του δικτάτορα)

ΤΟ… ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ NICOLAE CEAUŞESCU(βίος και πολιτεία του δικτάτορα)
Επειδή του Mubarak το τέλος είναι πρόσφατο και έχει «παίξει» πολύ, ας δούμε το παλαιότερο «παράδειγμα» για την Ελλάδα, που είναι η Ρουμανία της εποχής Ceauşescu. Nicolae Ceausescu(1918-1989, εκτέλεση). Ηγέτης της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Ρουμανίας από το 1965 μέχρι την εκτέλεσή του(Χριστούγεννα 1989). Σχόλιο: μήπως Thomsen θέλεις το ίδιο τέλος για εσένα και την άλλη συμμορία βιαστών της Ελλάδας; Γεννήθηκε(26/01/1918) στο χωριό Scorniceşti της επαρχίας Olt. Στα 11 του, πήγε στο Βουκουρέστι ως μαθητευόμενος υποδηματοποιός. Γράφτηκε(1932) στο, τότε, παράνομο ΚΚ Ρουμανίας και συνελήφθη ως διαδηλωτής απεργός, συλλέκτης υπογραφών για απεργία και παρόμοιες δραστηριότητες. Οι τότε φάκελοι της Αστυνομίας τον περιγράφουν ως «επικίνδυνο κομμουνιστή ακτιβιστή». Φυλακίστηκε για 2 χρόνια(1936) με την κατηγορία του αντιφασιστικού ακτιβισμού. Μετά την αποφυλάκισή του(1938), γνώρισε την Elena Petrescu(1939) και παντρεύτηκαν(1946). Το 1940 συνελήφθη και φυλακίστηκε πάλι. Το 1943, μεταφέρθηκε σ’ άλλη φυλακή, στην οποία μοιράστηκε το ίδιο κελί με τον Gheorghe Gheorghiu-Dej(μελλοντικό ΓΓ του ΚΚ Ρουμανίας) και έγινε προστατευόμενός του. Μετά το τέλος του Β’ ΠΠ, και ενώ η Ρουμανία πέρασε στον έλεγχο της ΕΣΣΔ, έγινε Γραμματέας της Κομμουνιστικής Νεολαίας(1944-5). Μόλις οι κομμουνιστές ανέλαβαν τον έλεγχο της χώρας, ο Ceauşescu, έγινε Υπουργός Γεωργίας και κατόπιν Υφυπουργός Εθνικής Άμυνας στην, σταλινικού τύπου, Κυβέρνηση του Gheorghe Gheorghiu-Dej. Το 1952, εισήλθε στην Κεντρική Επιτροπή του ΚΚ Ρουμανίας και στο Politburo(1954). Ουσιαστικά, ήταν το Νο2 στο ΚΚ. 3 μέρες μετά το θάνατο του Gheorghiu-Dej(Μάρτιος 1965), ο Ceauşescu έγινε ΓΓ του Ρουμανικού Εργατικού Κόμματος. Το μετονόμασε σε ΚΚ Ρουμανίας και ανακήρυξε την χώρα σε Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ρουμανίας(από Λαϊκή). Στην αρχή της εξουσίας του ήταν αρκετά δημοφιλής, λόγω της διαφαινόμενης ανεξάρτητης θέσης απέναντι στην ΕΣΣΔ. Ανέστειλε την ενεργή συμμετοχή της χώρας στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας(δεν αποχώρησε από αυτό) και δε συμμετείχε στην εισβολή των δυνάμεων του Συμφώνου στην Τσεχοσλοβακία(1968), την οποία καταδίκασε ανοικτά. Το 1974, αυτοανακηρύχθηκε Πρόεδρος της Ρουμανίας. Το 1984, η Ρουμανία, μαζί με τις Γιουγκοσλαβία και Κίνα, ήταν μια από τις 3 ανατολικές χώρες που συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Los Angeles. Μαζί με την Γιουγκοσλαβία, ήταν οι μόνες κομμουνιστικές χώρες με σχέσεις με την τότε ΕΟΚ(η Ρουμανία υπέγραψε και 2 συμφωνίες μαζί της). Ήταν η 1η ανατολική χώρα που έλαβε συμμετοχή στο ΔΝΤ, η 1η που αναγνώρισε την Δ. Γερμανία και η 1η, την οποία επισκέφθηκε Πρόεδρος των ΗΠΑ(Richard Nixon). Με επισκέψεις του στα μεγάλα δυτικά κράτη, έκανε τον Ceauşescu, να προβάλλεται ως αναμορφωτής Κομμουνιστής ηγέτης, με ανεξάρτητη πολιτική, στα πλαίσια του Α. μπλοκ. Παρόλα αυτά, δεν υπήρξε ΚΑΜΙΑ φιλελευθεροποίηση στην Ρουμανία. Η χώρα ακόμα κυβερνιόταν με σταλινικό τρόπο. Η μυστική Αστυνομία(Securitate), παρακολουθούσε τους πολίτες και ασκούσε λογοκρισία στα ΜΜΕ. Μετά τις επισκέψεις του σε Κίνα και Β. Κορέα(1971), θέλησε να εφαρμόσει στην Ρουμανία τις πολιτικές που του άρεσαν από αυτές. Από το 1972, άρχισε να αλλάζει ριζικά την χώρα. Με όραμα μια «πολύπλευρα ανεπτυγμένη σοσιαλιστική κοινωνία» ξεκίνησε πρόγραμμα καταστροφής και ανασχεδιασμού της επαρχίας, το οποίο σύντομα πέρασε και στην πρωτεύουσα. Στην δεκαετία του 1980, πάνω από το 1/5 του Βουκουρεστίου ισοπεδώθηκε και ξαναχτίστηκε σε σχέδια του Ceauşescu, στα πλαίσια ενός σχεδίου «αστικοποίησης της κοινωνίας», το οποίο τελικά δεν εφαρμόστηκε. Απαγόρευσε την αντισύλληψη(1966), έθεσε πολύ αυστηρές προϋποθέσεις για τις αμβλώσεις, αρνήθηκε την ύπαρξη του AIDS και επιβάρυνε φορολογικά, όσους πολίτες έμεναν άτεκνοι πάνω από τα 25 τους. Έδωσε σημαντική βοήθεια σε μητέρες με 5 παιδιά και ανακήρυξε τις μητέρες με 10 παιδιά ως «ηρωίδες» και τις παρασημοφορούσε. Το πρόγραμμα αυτό αύξησε σημαντικά το ρουμανικό πληθυσμό, αλλά έφερε οικονομική εξαθλίωση στις πολυμελείς οικογένειες και αστέγους. Δημιούργησε και το φαινόμενο της εγκατάλειψης παιδιών στους δρόμους, τα οποία μεγάλωναν ως ορφανά. Τα ορφανοτροφεία ασφυκτιούσαν από «ανεπιθύμητα» παιδιά. Η επιδημία του AIDS στην Ρουμανία ήταν μια από τις μεγαλύτερες στην Δύση. Λόγω της ανεξάρτητης από την ΕΣΣΔ πολιτικής του, ο Ceauşescu βρήκε πρόθυμες δυτικές χώρες να τον δανείσουν, για να πραγματοποιήσει το όραμά του. Η Ρουμανία σύντομα κατέληξε σε υπερδανεισμό(σχόλιο: θυμίζει Ελλάδα, όπως και η αντιμετώπιση του ζητήματος). Ο Ceauşescu ξεκίνησε τότε επείγον πρόγραμμα αποπληρωμής του εξωτερικού δημόσιου χρέους, δίνοντας έμφαση στις εξαγωγές. Διοργάνωσε δημοψήφισμα, το οποίο κατέληξε σε σχεδόν ομόφωνο «ναι» στην απόλυτη απαγόρευση δανεισμού της χώρας από το εξωτερικό. Η πολιτική αποπληρωμής του εξωτερικού χρέους οδήγησε το λαό στην οικονομική εξαθλίωση. Η έλλειψη αγαθών από τα καταστήματα και οι συχνές διακοπές φυσικού αερίου και ηλεκτρισμού έγιναν κανόνας(σχόλιο: αυτό είναι το επόμενο στάδιο της «σωτηρίας» μας). Ο Ceauşescu δικαιολογούσε την υποβάθμιση της ζωής του λαού με την ανάγκη αποπληρωμής του χρέους(σχόλιο: όμοιες δικαιολογίες έχει και η «Ελληνική» Παπαδημ(ι)οκρατία), το οποίο η Ρουμανία εξόφλησε ολοκληρωτικά το 1989, λίγο πριν την πτώση του καθεστώτος. Επί Ceauşescu, η Ρουμανία ήταν η 4η εξαγωγέας όπλων στον κόσμο. Ο δικτάτορας επιθυμούσε παρόλα αυτά, να του δοθεί το Νόμπελ Ειρήνης! Προσπάθησε να μεσολαβήσει μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων, οργάνωσε δημοψήφισμα για τη συρρίκνωση του ρουμανικού στρατού, διοργάνωσε εκστρατείες υπέρ της ειρήνης, έγραψε τετράστιχο ποίημα για την ειρήνη και προσπάθησε να βοηθήσει φτωχές Αφρικανικές χώρες, στις οποίες, όταν τις επισκεπτόταν, γινόταν δεκτός ως ήρωας. Η Γαλλία του απένειμε το Παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής! Από τις αρχές του 1989, οι κομμουνιστές ηγέτες άρχισαν να απομονώνουν τον Ceauşescu. Οι χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας και η Κίνα απέρριψαν πρότασή του(Αύγουστος 1989), να συγκληθεί Σύνοδος, η οποία θα συζητούσε τις ραγδαίες αλλαγές στην Α. Ευρώπη και θα προσπαθούσε να «υπερασπιστεί τον Σοσιαλισμό». Ακόμα και μετά την πτώση Zhivkov στην Βουλγαρία(Νοέμβριος 1989), ο Ceauşescu, αρνιόταν την πραγματικότητα, ότι δηλ. έφτανε το τέλος του. Στα τέλη του 1989, ο λαός σχημάτιζε τεράστιες ουρές για την προμήθεια ψωμιού, ενώ η Κρατική Τηλεόραση παρουσίαζε τον Πρόεδρο να μπαίνει σε γεμάτα καταστήματα και να επαίρεται για την ολική αποπληρωμή του εξωτερικού χρέους και το υψηλό βιοτικό επίπεδο επί των ημερών του(σχόλιο: έτσι πανηγυρίζει η «κυβέρνηση» κάθε «σωτηρία» της Ελλάδας). Το 14ο Συνέδριο του ΚΚ Ρουμανίας, ανακήρυξε(Νοέμβριος 1989) τον 71χρονο Ceauşescu ηγέτη του, για μια ακόμα 5ετή θητεία. Όμως στην πόλη Timişoara, άρχισαν ταραχές, φοιτητών και πολιτών. Οι Αρχές άνοιξαν πυρ εναντίον των διαδηλωτών(17/12/1989). Την επομένη, ο Ceauşescu έφυγε για επίσημη επίσκεψη στο Ιράν, αφήνοντας την καταστολή των διαδηλωτών στην σύζυγο, αντιπρόεδρο της Ρουμανίας ουσιαστικά, και τους συνεργάτες του. Η Κρατική Τηλεόραση αποσιωπούσε τα γεγονότα, αλλά οι πολίτες πληροφορήθηκαν για την επανάσταση της Timişoara μέσω ξένων ΜΜΕ(Voice of America και Radio Free Europe) και από στόμα σε στόμα. Όταν ο Ceauşescu επέστρεψε στην Ρουμανία(απόγευμα 20/12/1989), η κατάσταση είχε ξεφύγει από τον έλεγχό του. Έβγαλε διάγγελμα μέσω της Κρατικής Τηλεόρασης. Μίλησε για την επανάσταση της Timişoara ως «ξένη επέμβαση στα εσωτερικά ζητήματα της Ρουμανίας» και «εξωτερική απειλή στην εθνική ακεραιότητα». Οι Αρχές διοργάνωσαν(21/12) διαδήλωση συμπαράστασης στον Ceauşescu στο κέντρο του Βουκουρεστίου, η οποία κατέληξε σε χάος. Ο λαός αποδοκίμασε μαζικά το ζεύγος Ceauşescu, το οποίο, εμφανώς απορημένο, κλείστηκε στα κομματικά γραφεία. Ακολούθησαν μαζικές συγκρούσεις στην πρωτεύουσα και στρατιωτική επέμβαση για την σύλληψη άοπλων διαδηλωτών. Στις 22/12, τα νέα είχαν διαδοθεί σε όλη την χώρα. Η Κρατική Τηλεόραση ανακοίνωσε τον αιφνίδιο(ύποπτο) θάνατο του Vasile Milea, Υπουργού Άμυνας. Την διοίκηση του στρατού ανέλαβε ο Ceauşescu προσωπικά. Προσπάθησε να απευθυνθεί στο πλήθος, το συγκεντρωμένο έξω από τα γραφεία του ΚΚ Ρ, αλλά αυτό εισέβαλε μέσα και ο ίδιος με τη σύζυγό του φυγαδεύτηκαν με ελικόπτερο. Αφού πέρασαν από την εξοχική τους κατοικία στο Snagov, αναχώρησαν προς το Târgovişte. Υποχρεώθηκαν από το στρατό να εγκαταλείψουν το ελικόπτερο, καθώς ο στρατός είχε απαγορεύσει την εναέρια κυκλοφορία. συνελήφθησαν από την αστυνομία, παραδόθηκαν στο στρατό, πέρασαν από Στρατοδικείο με πλήθος κατηγοριών(από παράνομο πλουτισμό μέχρι γενοκτονία), καταδικάστηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν(Χριστούγεννα του 1989). Η «δίκη» και η εκτέλεσή τους μαγνητοσκοπήθηκαν και έκαναν το γύρο του κόσμου. Λίγες μέρες αργότερα, παρουσιάστηκαν και στην Κρατική Τηλεόραση, πράγμα που επισφράγισε το τέλος του καθεστώτος του. Ζούσαν σ’ ένα παλάτι Βορειοκορεατικής έμπνευσης, το οποίο είναι το μεγαλύτερο στην Ευρώπη και το 2ο, μετά το αμερικανικό Πεντάγωνο, στον κόσμο! Ήταν το ένα, από τα 40 τέτοια «σπιτάκια» του ζεύγους Ceauşescu. Γι’ αυτό, ξοδεύτηκε το 30% του ΑΕΠ της Ρουμανίας. Τα τελευταία λόγια της Elena Ceauşescu ήταν «άντε στο διάολο»!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου