ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ;(ρωτήστε τους εργαζόμενους και μετά δεχθείτε την πρόσκληση της Merkel)

ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ;(ρωτήστε τους εργαζόμενους και μετά δεχθείτε την πρόσκληση της Merkel)

Τελικά ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός. Το γερμανικό οικονομικό «θαύμα» δεν είναι για πολλούς στην Γερμανία. Η είδηση είναι όμως ότι ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΑΦΘΟΡΑ(και συμμετοχή στην «ελληνική»), ΧΡΕΟΣ(ΚΡΥΜΜΕΝΟ € 5 τρις ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΟ), ΕΛΛΕΙΜΜΑ και ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΣ ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ(χειρότερος για τους μετανάστες)! Και δεν εργάζονται όσο λένε κάποιοι(LE MONDE): «Σύµφωνα µε στοιχεία του ΟΟΣΑ, το 2009 ο ΜΟ  εργασίας στη Γερµανία ήταν 1.390 ώρες, στην Ισπανία 1.654, στην Πορτογαλία 1.719 και στην Ελλάδα 2.119». «αν και το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης είναι µεγαλύτερο στη Γερµανία(65 έτη τώρα και 67 στο µέλλον), η πραγµατική µέση ηλικία συνταξιοδότησης είναι η ίδια. Οι Γερµανοί συνταξιοδοτούνται στα 62,2, οι Ισπανοί στα 62,3, οι Πορτογάλοι στα 62,6 και οι Έλληνες στα 61,5». Εξίσου αποκαλυπτική είναι η σύγκριση στο θέµα της παραγωγικότητας. Η κατά κεφαλήν παραγωγικότητα στη Γερµανία και στη Ν Ευρώπη είναι ίδια. Η ωριαία παραγωγικότητα των Γερµανών είναι μάλιστα χαμηλότερη από τον ευρωπαϊκό µέσο όρο και περίπου αντίστοιχη ή οριακά χαμηλότερη από αυτή των Ελλήνων.» «Η γερμανική οικονομία έχει υποστεί κι αυτή τις συνέπειες της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008 και της κατάρρευσης του παγκόσμιου εμπορίου που ακολούθησε. Το γερμανικό ΑΕΠ μειώθηκε κατά 5% το 2009, τη στιγμή που στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες υποχωρούσε «μόνο» 3,7%.» […]«Η οικονομία της Γερμανίας, η μεγαλύτερη στην Ευρώπη, αυξήθηκε κατά 1,3% το πρώτο τρίμηνο πριν από την εξασθένηση της παγκόσμιας ζήτησης και την κρίση του χρέους στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, οι οποίες υποβάθμισαν την ανάπτυξη της κατά το δεύτερο τρίμηνο. Η οικονομία ενδέχεται να αναπτυχθεί κατά 2,6% φέτος, ύστερα από την ανάπτυξη του 3,6% το 2010, σύμφωνα με εκτιμήσεις της γερμανικής Κυβέρνησης τις οποίες επικαλείται το Bloomberg.»[…] Nürnberger Nachrichten, 12/03/2012 «Η γερμανική κυβέρνηση, η οποία έχει καταδικάσει το σύνολο της ευρωζώνης σε δραστικές περικοπές, έχει να παρουσιάσει τεράστια απόκλιση από τους δικούς της στόχους. Αυτό φαντάζει ακόμη πιο επαίσχυντο εάν αναλογιστεί κανείς ότι για την κυβέρνηση του Βερολίνου είναι αρκετά πιο εύκολο να κάνει περικοπές από ότι οι άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. […]». Και πού οφείλεται το γερμανικό οικονομικό «θαύμα». Πάντως όχι στους «εργατικούς» Γερμανούς… μόνο. Καθηγητής Albert Ritschl, LA CROIX 02/02/2012 «Το οικονομικό θαύμα της Γερμανίας οφείλεται στην μη αποπληρωμή των πολεμικών αποζημιώσεων» από τους 2 Παγκοσμίους Πολέμους! Gunter Warlaff(δημοσιογράφος, φυλακίστηκε στην Ελλάδα κατά την χούντα) «Από τα τέλη της δεκαετίας του 1960, ο Γερμανός δημοσιογράφος Gunter Warlaff εισβάλλει στις σκοτεινές και «αόρατες» πτυχές της γερμανικής κοινωνίας, ξεσκεπάζοντας τον ρατσισμό έναντι των ξένων και έναν εργασιακό Μεσαίωνα- τόσο ξένο προς το περίφημο γερμανικό κράτος πρόνοιας- πάνω στον οποίο στηρίχτηκε το οικονομικό «θαύμα». […] «ο δημοσιογράφος είχε μεταμφιεστεί σε μαύρο μετανάστη και δοκίμασε όλα τα γρανάζια της γερμανικής «μηχανής» και της κοινωνίας, συναντώντας απροσδόκητες καταστάσεις.»[…]Η άριστη γνώση της γλώσσας, όμως, δεν στάθηκε αρκετή για να απαλύνει τη ρατσιστική αντιμετώπιση από τους συμπατριώτες του, οι οποίοι, ενώ γενικότερα διακρίνονται από μια εμμονή με τον πληθυντικό ευγενείας, του μιλούσαν στον ενικό.» […]«όταν θέλησε να νοικιάσει ένα δωμάτιο, του το απέκλεισαν. «Ο μαύρος δεν ταιριάζει εδώ μέσα. Δεν μπορούσα να δω τη φάτσα του από το θυροτηλέφωνο. Δεν κάνει για την πολυκατοικία. Ήταν τόσο μαύρος, και τα μαλλιά του... δεν μπορώ να συνέλθω με τίποτα», ήταν τα σχόλια που συνόδευσαν την προσπάθειά του. Όταν ζήτησε μια έκταση για να κατασκηνώσει, ο ιδιοκτήτης απολογήθηκε μεν, αλλά αρνήθηκε, λέγοντας «όλοι τους εδώ είναι Γερμανοί, Λουξεμβούργιοι, Ολλανδοί, δηλαδή λευκοί, πώς να το πω, είναι το χρώμα του δέρματος... Εμένα δεν με νοιάζει από πού βγάζω το χρήμα μου, άλλοι πελάτες όμως θα γίνουν καπνός... Μου το έχουν ξεκαθαρίσει. Αν δεχτώ Τσιγγάνους, θα τα μαζέψουν και θα φύγουν».[….] Στο γήπεδο η κατάσταση ήταν ακόμη πιο τραγική. Αρκετοί οπαδοί, με ξυρισμένα κεφάλια και ναζιστικά σύμβολα του έλεγαν «Ε, μαύρος, κάνε πιο εκεί. Λευκός ίσον Γερμανός». […] «αναφέρεται στους «δικηγόρους του τρόμου», όπως αποκαλεί τους νομικούς εκείνους οι οποίοι έχουν μια πολύ ιδιαίτερη εξειδίκευση: να διώχνουν από τις επιχειρήσεις τους μη συμπαθείς εργαζόμενους. Προκειμένου να αποφύγουν τις υψηλές αποζημιώσεις που θα αναγκαζόταν να δώσει μια εταιρεία εάν απολύσει τον εργαζόμενο, οι δικηγόροι αυτοί αναζητούν τρόπους για να οδηγήσουν τον υπάλληλο σε παραίτηση». […] «Σε άλλες περιπτώσεις γίνονταν συνεννοήσεις μεταξύ διαφορετικών εταιρειών. Μια άλλη επιχείρηση έκανε, υποτίθεται, πολύ συμφέρουσα πρόταση στον εργαζόμενο, σε σημείο που εκείνος δεν μπορούσε να αρνηθεί, οπότε παραιτούνταν από την παλιά του δουλειά για να πάει στη νέα, ειδυλλιακή του θέση. Χωρίς αποζημίωση φυσικά, λόγω εθελοντικής αποχώρησης. Εντός του διαστήματος που ορίζει ο νόμος ως δοκιμαστική περίοδο, ο νεοπροσληφθείς έβλεπε την πόρτα της εξόδου χωρίς το παραμικρό οικονομικό αντίτιμο.» […] «Αυτά δεν είναι υπερβολές και κακώς κείμενα. Είναι η κοινωνική πραγματικότητα»[…] «[…] καταδίωξη των επικριτών της ιδιωτικοποίησης, τις μεθόδους όχι μόνο απολύσεων αλλά και προσλήψεων, τη διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού, τις εταιρείες προσωρινής απασχόλησης, την πολιτική της κοινωνικής αποδόμησης και την ψυχολογική τρομοκρατία. Για ένα διάστημα εργάστηκε σε μια βιομηχανία παρασκευής αρτοσκευασμάτων, στους γερμανικούς σιδηροδρόμους και στη δημοφιλή αλυσίδα καφέ «Starbucks», οι συνεργάτες των οποίων χαμογελούν στους πελάτες, αλλά, σύμφωνα με τον Warlaff, βιώνουν συνθήκες σκλαβιάς στην εργασία τους.» […] «εταιρείες διαχείρισης τηλεφωνικών κλήσεων με τίτλο «Απάτη μέσω τηλεφώνων», όπου παρουσιάζει τον άγριο εργασιακό κόσμο της σύγχρονης Γερμανίας. Στη χώρα υπάρχουν πάνω από 6.000 τέτοιες εταιρείες με 440.000 εργαζόμενους που παραμένουν αόρατοι.» […] «εργάστηκε επί 2 χρόνια σε διάφορες επιχειρήσεις, από τα McDonalds μέχρι την Thyssen και διαπίστωσε τις σοβαρές παραβιάσεις του εργατικού δικαίου που αντιμετώπιζε το ανυπεράσπιστο ξένο εργατικό δυναμικό. Το 1977 τα έβαλε με την εφημερίδα «Bild», όπου εργάστηκε γι' αυτόν το λόγο επί 3,5 μήνες. […] περιγράφει τις εμπειρίες του και τις ανορθόδοξες ερευνητικές μεθόδους της εφημερίδας. Η υπόθεση αυτή του στοίχισε μια μακρά διαμάχη που έφτασε μέχρι τις δικαστικές αίθουσες. Πάνω στις πλάτες εκατομμυρίων κακοπληρωμένων και ανασφάλιστων εργατών, εκεί είναι που οικοδομήθηκε το γερμανικό βιομηχανικό και εξαγωγικό «θαύμα» των τελευταίων ετών, σήμερα στη Γερμανία υπάρχουν πάνω από 7 εκατ. άνθρωποι που εργάζονται ανασφάλιστοι λαμβάνοντας μισθό έως € 400 μηνιαίως. Μάλιστα, η εν λόγω μορφή απασχόλησης(«μίνι απασχόληση») δεν τους εξασφαλίζει ούτε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ούτε συνταξιοδοτικά δικαιώματα(δεν μεταφράζεται σε ένσημα και επομένως, δεν συνυπολογίζεται στα συντάξιμα έτη). Υπό το συγκεκριμένο καθεστώς, ο εργαζόμενος δουλεύει λιγότερο(τόσες εργατοώρες ώστε η αναλογούσα αμοιβή να μην ξεπερνάει τα € 400 μηνιαίως) και δεν φορολογείται, ενώ ο εργοδότης καταβάλλει χαμηλότερες ασφαλιστικές εισφορές. Μάλιστα, εάν στους ουκ ολίγους «μίνι απασχολούμενους» προστεθούν και οι εκατομμύρια «ενοικιαζόμενοι» υπάλληλοι(που δουλεύουν με συμβάσεις έργου και ορισμένου χρόνου λαμβάνοντας μισθούς αρκετά χαμηλότερους από αυτούς του μόνιμου προσωπικού), τότε προκύπτει μια εικόνα εργασιακού μεσαίωνα. […] «σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ, το 20% των συνολικών θέσεων εργασίας στη Γερμανία είναι χαμηλά αμειβόμενες. […]τον δρόμο για τις παραπάνω (απο)ρυθμίσεις στη γερμανική αγορά εργασίας δεν τον άνοιξε κάποιος δεξιός καγκελάριος, αλλά η κυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατικών - Πρασίνων του Schroder. […]από την άνοιξη του 2003, η κυβέρνηση Schroder άρχισε να προωθεί την επονομαζόμενη «Ατζέντα 2010», μια σειρά από μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας και στο κράτος πρόνοιας, που στόχο είχαν τη μείωση του εργατικού κόστους και την αύξηση της ανταγωνιστικότητας.»