Η ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΠΟΛΥΖΩΙΔΗ ΚΑΙ ΤΕΡΤΣΕΤΗ ΣΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ(υπόδειγμα ΝΟΜΙΚΩΝ και ΕΛΛΗΝΩΝ)

Η ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΠΟΛΥΖΩΙΔΗ ΚΑΙ ΤΕΡΤΣΕΤΗ ΣΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ(υπόδειγμα ΝΟΜΙΚΩΝ και ΕΛΛΗΝΩΝ)

Οι σκηνές στο δικαστήριο, στην δίκη-φιάσκο του Κολοκοτρώνη, ήταν συγκλονιστικές. Πολυζωίδης και Τερτσέτης, προσπαθούν να προκαταλάβουν τους 3 «καταδικαστικούς» δικαστές. Ο Τερτσέτης διάβασε ένα κείμενό του, στο οποίο ανέπτυσσε όλα τα θέματα της κατηγορίας, για να τα αποκρούσει και εξέταζε τις καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίες, για να αποδείξει ότι ήταν αβάσιμες. Το πόρισμά του: «Εις την προκειμένην κατηγορίαν περί αυτών των τεσσάρων εγκλημάτων(παρακίνησις εις ληστείαν, εμφύλιος πόλεμος, αναφορά στον τσάρο, αναφορά στον βασιλέα της Βαυαρίας) λείπουν οι αποδείξεις εις βάρος των εγκαλουμένων και δεν υπάρχουν ειμί μόνον τα περιστατικά, άτινα είναι χαρακτήρος και βαθμού μη ικανού, ώστε να αποδείξουν το αρχικόν(principal) έγκλημα. Προσέτι, δε, εξησθενήσθησαν και εκμηδενίσθησαν από τας αποδείξεις της υπερασπίσεως». Οι 3 δικαστές που μίλησαν μετά από τον Τερτσέτη, είπαν ότι ήταν σίγουροι για την ενοχή των κατηγορουμένων. Η προβλεπόμενη από τον νόμο αρχή της πλειοψηφίας είχε σχηματιστεί. Τότε αρχίζει μια αγωνιώδης προσπάθεια των Πολυζωίδη και Τερτσέτη να μεταπείσουν τους συναδέλφους τους. Ο Τερτσέτης, προσπάθησε με μια δραματική έξαρση να συγκινήσει τους 3 «καταδικαστικούς». «Ναι» παραδέχτηκε αργότερα, «έκλαυσα ενώπιον των τριών, θέλοντας να βοηθήσω τα δικαιώματα δυο υπηκόων της Βασιλείας. Μου έκαιε την καρδιά η μοίρα πολλών άλλων Ελλήνων, τους οποίους ανακροάστους σχεδόν συναποφασίζαμεν με την καταδίκην των δυο Πελοποννησίων(στρατηγών). Ναι! Σχεδόν εγονάτισα, φιλώντας τα χέρια των τριών!». Τα ΑΝΔΡΙΚΑ ΔΑΚΡΥΑ του Τερτσέτη δεν έπεισαν τους «μιλημένους» δικαστές. Ακόμα και όταν τους φώναζε ότι «με τέτοια αποδεικτικά, ούτε δυο γάτοι δεν καταδικάζονται εις θάνατον!», αυτοί παρέμειναν αμετακίνητοι στις εντολές που είχαν λάβει. Ο Πολυζωίδης τους πρότεινε μια συμβιβαστική λύση. Αναβολή της υπόθεσης, για περεταίρω έρευνά της και επανάληψη της δίκης, για να περιληφθούν και οι κατηγορούμενοι που ήταν φυλακισμένοι για την ίδια υπόθεση, με τις ίδιες κατηγορίες. Και οι 3 αρνήθηκαν την πρόταση αυτή. Ακολούθησε δυσάρεστη λογομαχία μεταξύ των δικαστών, στο τέλος της οποίας οι 3 άρχισαν να συντάσσουν δικό τους σχέδιο απόφασης, καταδικαστικής βέβαια. Η μόνη τους παραχώρηση ήταν να θεωρήσουν «τους καταδικασθέντας αξίους της βασιλικής χάριτος» και να ζητήσουν «την αναβολήν της εκτελέσεως της ποινής μέχρι της εκβάσεως της περί χάριτος αιτήσεως». Ο Πολυζωίδης αποφάσισε να δώσει την ύστατη μάχη. Δήλωσε στους 3 «καταδικαστικούς»: «Θεωρώ την απόφασίν σας εντελώς άδικον. Δεν στηρίζεται εις τας δημοσίως διαξαχθείσας αποδείξεις, αλλά επί ψευδεστάτης βάσεως. Είναι αντίθετος της κοινής γνώμης, κρίσεως και πεποιθήσεως. Και αποτελεί προσβολήν και αυτού του ιερού ονόματος της αληθείας». Οι 3, ατάραχοι, τον καλούν να υπογράψει 1^ος την απόφαση ΤΟΥΣ. Ο Πολυζωίδης, σε μια έκρηξη οργής, αποκρίνεται: «Την απόφασίν σας την θεωρώ όχι μόνον άδικον ως ατιμάζουσα άνδρας αθώους και ενδόξους, αλλά και επικίνδυνον ως κηλιδούσαν από τούδε τα δικαστήρια της νέας βασιλείας, με την ασέβειάν της προς την αλήθειαν και την δικαιοσύνην». Οι 3 υποτακτικοί του Mauer καλούν τον Πολυζωίδη «δια τελευταίαν φοράν να υπογράψει την απόφασιν, ως έχει υποχρέωσιν». Με δραματική έμφαση, εκείνος αποκρίνεται: «Αρνούμαι ρητώς και να υπογράψω και να απαγγείλω τοιαύτην επονείδιστον απόφασιν». Σύμφωνα με τους τύπους, διαπράττει πραξικόπημα. Έκτοτε οι ΕΛΛΗΝΕΣ δικαστές, θα επικαλούνται το ΗΡΩΙΚΟ ΟΝΟΜΑ του Αναστασίου Πολυζωίδη, όταν δέχονται πιέσεις, απειλές ή παρασκηνιακές υποδείξεις από την Εκτελεστική Εξουσία. Οι 3 «καταδικαστικοί», ασυγκίνητοι μπρος στο μεγαλείο του Πολυζωίδη, προσπαθούν να πείσουν τον Τερτσέτη να υπογράψει και τον απειλούν ότι «τυχόν άρνησίς του αποτελεί τουλάχιστον πράξιν τιμωρουμένην υπό του νόμου». Ο Τερτσέτης απαντά: «Ποτέ! Όποιαι και αν είναι αι συνέπειαι, δεν θα γίνω συνεργός δικαστικού εγκλήματος». Τότε ζητείται η συνδρομή του Mason, που ήταν πίσω από την πόρτα των διασκέψεων και κρυφάκουγε. Ο Επίτροπος μπαίνει στο δωμάτιο των συμβουλίων και προσπαθεί να πείσει Πολυζωίδη και Τερτσέτη. Ο Πολυζωίδης του επισήμανε το ανεπίτρεπτο της παρουσίας του: «Η ανάμιξίς σας εις τας συζητήσεις μας αποτελεί βαρύ παράπτωμα και σκάνδαλον». Ο Mason κάπως πτοήθηκε, αλλά επέστρεψε πιο θρασύς και προσπάθησε να μεταπείσει τον Τερτσέτη. Ο Πολυζωίδης ξέσπασε: «Καταισχύνη! Καταισχύνη σε σένα, Επίτροπε! Τι έρχεσαι κάθε στιγμή στο συμβούλιο και πότε κρυφομιλείς με τον Σούτσο και πότε με τον Τερτσέτην; Είμαι πρόεδρος και περί πολλού ποιούμαι την αξιοπρέπειαν και την ανεξαρτησίαν του δικαστηρίου». Ο Mason έφυγε πάλι. Η διαμάχη συνεχίστηκε. Μετά από 4 ώρες φιλονικία, η πλειοψηφία έστειλε στον Υπουργό Δικαιοσύνης την απόφασή της. Οι Πολυζωίδης και Τερτσέτης έστειλαν ειδικό υπόμνημα, με το οποίο ζήτησαν να αναβληθεί η απόφαση και να διεξαχθεί νέα δίκη, για να δικαστούν σ’ αυτή και οι άλλοι κατηγορούμενοι, μαζί με τον Κολοκοτρώνη και τον Πλαπούτα, για την ίδια υπόθεση. Ο Πολυζωίδης διέκοψε την συνεδρίαση και πήγε με τον Τερτσέτη στο σπίτι του τελευταίου, αναμένοντας τις εξελίξεις. Οι άλλοι 3 δικαστές, πήγαν στον Υπουργό Σχινά για να του αναφέρουν ό,τι έγινε. Ο Υπουργός, διέταξε τους 3 να επιστρέψουν στο δικαστήριο, φόρεσε την επίσημη στολή του και με τον Γερμανό σύμβουλό του Grainer, τους γραμματείς, με επίσημες στολές και μια κουστωδία χωροφυλάκων πήγε στο δικαστήριο. Έστειλε κλητήρες να φέρουν πίσω, έστω και δια της βίας, τους Πολυζωίδη και Τερτσέτη, στο δικαστήριο. Αυτοί υπάκουσαν και τους ακολούθησαν ως το, γεμάτο χωροφύλακες, δικαστήριο. Εκεί, ο Υπουργός Δικαιοσύνης, τους είπε να υπογράψουν την απόφαση. Αυτοί του απάντησαν: «Αν υπογράψομε την απόφασιν, θα γίνομε όργανα να προσβληθεί η ιερά δικαιοσύνη και ο νόμος». Ο Σχινάς τους είπε: «Ως Γραμματεύς της Επικρατείας και άμεσος προϊστάμενός σας, σας ανακαλώ εις τα χρέη σας», και έλαβε την απάντηση «Ποίον είναι το χρέος μας ως δικασταί, εναπόκειται εις ημάς να το κρίνομε. Και σας υπενθυμίζομεν ότι ποτέ ανωτέρα αρχή, ουδέ αυτή η ανωτάτη, δεν δικαιούται να περιπλέκεται εις την διαχείρισιν και εις τας πράξεις του δικαστηρίου». «Εν ονόματι του βασιλέως σας προσκαλώ να υπο-γράψετε την απόφασιν» λέει ο Σχινάς και ο Πολυζωίδης του αντιλέει «Εν ονόματι της δικαιοσύνης δεν την υπογράφω». Ο Σχινάς έμεινε άφωνος! Έπειτα, διέταξε τους χωροφύλακες να μην επιτρέψουν σε κανέναν δικαστή να φύγει και πήγε στον Αντιβασιλέα Mauer για νέες οδηγίες. Μετά από μισή ώρα επέστρεψε και κάλεσε με έντονο ύφος τον Πολυζωίδη να υπογράψει. Μετά την άρνησή του ακολούθησε ένας συγκλονιστικός διάλογος Υπουργού-ΗΡΩΙΚΩΝ δικαστών:

«Σας διατάσσω να την υπογράψετε.

Προτιμώ να μου κόψουν το χέρι, αλλά δεν την υπογράφω!

Εσείς τουλάχιστον, Τερτσέτη, θα υπογράψετε, ναι ή όχι;

Όχι! Δεν θα με έχετε συνεργόν στον φόνον δυο ανθρώπων»

Ο Σχινάς, οργισμένος, λέει στους 3 της πλειοψηφίας να υπογράψουν. Αυτοί το έκαναν με τρεμάμενο χέρι. Και λέει στους 3 ΗΡΩΙΚΟΥΣ δικαστές. «Δεν το θεωρώ σπουδαίον ότι δεν υπογράφετε. Τούτο ίσως είναι δικαίωμά σας. Σας διατάσσω όμως, εν ονόματι του νόμου, να αναλάβετε τας έδρας σας εις την αίθουσαν συνεδριάσεων δια να απαγγελθεί αμέσως η απόφασις». Οι άλλοι δικαστές συμμορφώθηκαν. Ο Mason κάθισε στον εισαγγελικό του θώκο. Ο Πολυζωίδης έμεινε στην καρέκλα του, ενώ ο Τερτσέτης κοιτάζει από το παράθυρο το πλήθος στην πλατεία. Ο Σχινάς του λέει να βιαστεί για να μην πάει μεσάνυχτα. Ο Πολυζωίδης κάθεται ακόμα πιο γερά στην θέση του. Τότε ο Σχινάς, κατόπιν εντολών του Mauer, αυταρχικά λέει: «Ε, και η υπομονή έχει τα όριά της. Κλητήρες πιάστε τους και φέρτε τους στις έδρες!». Οι χωροφύλακες άρπαξαν τον Πρόεδρο και, καθώς αμυνόταν, τον έβριζαν, τον έσπρωχναν, του έσκισαν τα ρούχα και τον κάθισαν στην θέση του. Τον Τερτσέτη τον άρπαξαν 4 χωροφύλακες. Αυτός φώναζε: «Το σώμα μου μπορείτε να το κάνετε ό,τι θέλετε. Τον στοχασμό μου όμως και την συνείδησή μου δεν μπορείτε να την παραβιάσετε!». Επειδή ο Πολυζωίδης δεν διάβαζε την απόφαση που δεν είχε υπογράψει, ο Σούτσος, γαμπρός του Σχινά, τον υποκατέστησε! Διέταξε τον γραμματέα να την διαβάσει. Ο Πρόεδρος διαμαρτυρήθηκε αλλά ο Σούτσος τον ΔΙΕΤΑΞΕ να σωπάσει! Ο Πολυζωίδης σηκώθηκε από την θέση του, αλλά οι χωροφύλακες τον έβαλαν βίαια στην θέση του. Ήταν η τελευταία του αντίσταση. Ο Τερτσέτης τον ρώτησε «Τι μας απομένει να κάμωμε, κ. Πρόεδρε;». Και, βλέποντας πια το μάταιο της αντίστασης, με απόγνωση του απάντησε «Αρκετά όσα κάμαμε. Φθάνει…». Ο Σχινάς, διέταξε να οδηγήσουν τους δικαστές στην αίθουσα των κατηγορουμένων. Το ίδιο βράδυ, οι χωροφύλακες έφεραν στο δικαστήριο τους Κολοκοτρώνη και Πλαπούτα. Το θέαμα που είδαν, τους προϊδέασε για την απόφαση. Η αίθουσα ήταν γεμάτη λογχοφόρους χωροφύλακες. 4 από αυτούς ήταν πίσω από τις θέσεις των δικαστών, που δεν υπέγραψαν την απόφαση, με τις λόγχες πάνω από τα κεφάλια του και κατεύθυνση στους κροτάφους τους.