Η «ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ» ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ(αυτό τώρα ονομάζεται «ανάπλαση» ή «Κων/λη, Ντουμπάι του Βοσπόρου»)

Η «ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ» ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ(αυτό τώρα ονομάζεται «ανάπλαση» ή «Κων/λη, Ντουμπάι του Βοσπόρου»)

Η Κωνσταντινούπολη ιδρύθηκε στην θέση της αρχαίας ελληνικής αποικίας των Μεγάρων Βυζάντιο(Βύζαντας). Υπήρξε πρωτεύουσα της Α. Ρωμαϊκής(Βυζαντινής) Αυτοκρατορίας, της βραχύβιας Λατινικής(Άλωση 1204-61) και της Οθωμανικής(1453-1922). Την εγκαινίασε ο Μ. Κωνσταντίνος(330). Ονομαζόταν τότε και Νέα Ρώμη. Από την αρχαιότητα ως το 1955, υπήρχε ελληνικός πληθυσμός που άκμαζε και συμμετείχε ενεργά στην ζωή και την δραστηριότητα της Πόλης. Ακόμα και στην οθωμανική εποχή, οι Ρωμιοί και ειδικά οι Φαναριώτες, όπως ονομάζονταν οι Έλληνες της Πόλης, κρατούσαν νευραλγικά αξιώματα στην διοίκηση της Υψηλής Πύλης. Ήταν εξαιρετικά μορφωμένοι και με γνώση της διεθνούς πραγματικότητας και επαφές στην Δ. Ευρώπη. Αυτά ως το 1955 και τα Σεπτεμβριανά ή, όπως αλλιώς ονομάζεται, ελληνική «Νύχτα των Κρυστάλλων». Σεπτεμβριανά ονομάζεται το πιο σοβαρό περιστατικό από μια σειρά διώξεων, από την εποχή των Νεότουρκων, κατά των Ελλήνων, τουρκικής όμως υπηκοότητας, της Πόλης. Μιλάμε για πογκρόμ του καθοδηγούμενου τουρκικού όχλου την νύχτα της 6ης Σεπτεμβρίου 1955. Αιτία του ήταν η ένταση στο Κυπριακό Πρόβλημα που προκάλεσε προβοκάτσια. 3 χρόνια μετά την Συνθήκη της Λωζάννης(1927 δηλ.), η οποία μεριμνούσε θεωρητικά για τους Ρωμιούς, η ελληνική κοινότητα της Κων/λης αριθμούσε 26.000(το 1924, λίγους μήνες μετά την υπογραφή της Συνθήκης, ήταν 298.000) άτομα. Από την επόμενη της υπογραφής, η Τουρκία άρχισε να περιορίζει τα δικαιώματα των Ελλήνων και να ασκεί πάνω τους ανυπόφορες πιέσεις, ακόμα και στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Η «ελληνική» κυβέρνηση δεν αντέδρασε ΚΑΘΟΛΟΥ σ’ αυτά, εκτός από ελάχιστες φορές. Η Τουρκία απέλασε ομογενείς, κατάσχεσε περιουσίες, τους απαγόρευσε να ασκούν συγκεκριμένα επαγγέλματα, επενέβη στις εκλογές των ομογενειακών ιδρυμάτων, έβαλε εμπόδια στην λειτουργία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων κ.ά.. Αποκορύφωμα των τουρκικών προκλήσεων, ήταν η στρατολόγηση 20 κλάσεων ομογενών, 21-45 ετών το 1941 και αποστολή τους σε τάγματα εργασίας, για καταναγκαστικά έργα στα βάθη της Τουρκίας, κάτω από άθλιες συνθήκες. Την ίδια στιγμή, η Ελλάδα βρισκόταν υπό Τριπλή Κατοχή. Το πιο εξοντωτικό μέτρο κατά των Ρωμιών, ήταν ο αυθαίρετα επιβεβλημένος φόρος περιουσίας(βαρλίκι το ονόμαζαν): φόρος διπλάσιος ή τριπλάσιος από την συνολική αξία της περιουσίας τους. Σε περίπτωση που δεν πληρωνόταν σε 15 μέρες, οι αρχές μπορούσαν να κατάσχουν την περιούσια του φορολογούμενου. Αργοπορία 30 ημερών, σήμαινε εκτοπισμό σε ειδικά στρατόπεδα και καταναγκαστικά έργα. Έτσι δημεύθηκαν πολλές περιουσίες(οι Τούρκοι επέβαλλαν αυθαίρετα φόρο δεκαπλάσιο στους ομογενείς από τον νόμιμο, ενώ οι ομοεθνείς τους πλήρωναν συμβολικό ποσό) ή η πώλησή τους σε Τούρκους για εξευτελιστική ποινή. Πολλοί Ρωμιοί πέθαναν σε καταναγκαστικά έργα στην Ανατολία. Όσοι σώθηκαν, επέστρεψαν σε άθλια κατάσταση στην Πόλη(1944, όταν η Γερμανία φαινόταν ότι θα χάσει τον Β’ ΠΠ). Με βάση αυτό τον φόρο, οι Ρωμιοί(0,5% του πληθυσμού της Τουρκίας) πλήρωσαν το 20% του ύψους του! Η Τουρκία έπληξε την κοινωνική, οικονομική, πολιτιστική ζωή του Ελληνισμού της Πόλης. Το 1947, η Τουρκία χαλάρωσε σχετικά τις διώξεις, γιατί η Ελλάδα ήταν με τους νικητές του Β’ ΠΠ, ενώ αυτή είχε κρατήσει ευμενή προς τον Hitler ουδετερότητα(παλαιοί σύμμαχοι άλλωστε στον Α’ ΠΠ) και ήταν σε δύσκολη θέση, ειδικά έναντι της ΕΣΣΔ. Οι σχέσεις των 2 χωρών έγιναν «φιλικές» μετά την ένταξη των 2 χωρών στο ΝΑΤΟ(1952). Οι Ρωμιοί εκμεταλλεύθηκαν την χαλάρωση των διώξεων και επανέκαμψαν μετά το 1947. Σ’ αυτό συνέβαλε και η ίδρυση και άλλων κομμάτων(1946), που χρειάζονταν τις ψήφους των ομογενών(εκλογές 1946, πρώτες πολυκομματικές-Ινονού, Μεντερές-). Σε μια 8ετία οι Έλληνες ανέκαμψαν πλήρως. Κυρίως οικονομικά και, έτσι, κατάφεραν να ανακτήσουν τις περιουσίες που είχαν χάσει από το βαρλίκι. Έτσι όμως ο Μεντερές και οι φτωχοί Τούρκοι ανέπτυξαν εχθρικά αισθήματα κατά των ομογενών. Αυτό που έκανε την κατάσταση ανυπόφορη ήταν η νέα ένταση στο Κυπριακό(Παπάγος, 1954), με την υποκίνηση της Βρετανίας(αυτή αναβάθμισε την μουσουλμανική μειονότητα της Μεγαλονήσου σε τουρκική κοινότητα και απαιτούσε ή διχοτόμησή της ή επιστροφή στην ίδια). Η Τουρκία οργάνωσε «εθνικές» οργανώσεις που εναντιώνονταν στους Ρωμιούς και υπέρ των Τουρκοκυπρίων. Η κατάσταση επιδεινώθηκε με την ίδρυση της ΕΟΚΑ(1955). Ο Μεντερές υιοθέτησε όλη την ανθελληνική προπαγάνδα και εξόργισε περισσότερο τον τουρκικό όχλο. Στις 28/08, 20 Τούρκοι, με την αστυνομία θεατή, λεηλάτησαν εκκλησίες. Η αρχή των Σεπτεμβριανών, ήταν ένα γεγονός, στημένο, στην Θεσσαλονίκη. Στις 03/09, η σύζυγος του τουρκικού Προξένου κάλεσε Έλληνα φωτογράφο για να φωτογραφίσει τον περίβολο του Προξενείου, που στεγάζεται σ’ ένα παλαιό σπίτι(υποτίθεται ότι εδώ γεννήθηκε ο Κεμάλ). Σ’ αυτό τον κήπο, στις 05-06/09, εξερράγη βόμβα που προκάλεσε μόνο μικρές ζημιές στο «σπίτι του Κεμάλ». Έρευνες των ελληνικών αρχών, έδειξαν ότι την βόμβα είχε μεταφέρει Τούρκος πράκτορας(Έλληνας υπήκοος από την Κομοτηνή) και τοποθετήθηκε από τον Τούρκο κλητήρα του Προξενείου. Η τουρκική εφημερίδα ISTANBUL EKSRES, αναπαρήγαγε τις φωτογραφίες της συζύγου του Προξένου παραποιημένες, ώστε να φαίνεται ότι η έκρηξη προκάλεσε τεράστιες ζημιές. Αυτό ήταν το έναυσμα πρωτοφανών ανθελληνικών ταραχών, των Σεπτεμβριανών(05-06/09/1955). Λεηλατήθηκε, με σύνθημα, ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟ. Το σχέδιο τουρκική «αγανάκτηση» ήταν καλά οργανωμένο και μυστικό. Κανένας Τούρκος δεν μίλησε σε Ρωμιούς γνωστούς για όσα ήξερε για το τι θα επακολουθούσε. Είχαν στρατολογηθεί άνδρες από παντού και μεταφέρθηκαν στην Πόλη με κάθε μέσο. Ήταν εξοπλισμένοι για σφαγή και ήξεραν τους στόχους τους(σχέδιο δράσης). Οι αστυνομικοί τους κατηύθυναν. Τα γεγονότα είχαν οργανωθεί από το ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΙΔΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ(από το ΝΑΤΟ για την αποφυγή του κομμουνιστικού κινδύνου) της Κωνσταντινούπολης. Η συγκέντρωση των Τούρκων άρχισε στις 04:00 και η δράση τους από τις 05:30 περίπου, ανάλογα με την συνοικία. Δεν έμεινε ελληνικό σημείο χωρίς λεηλασία. Σε 9 περίπου ώρες καταστράφηκαν τα πάντα, ως και τάφοι και εκκλησίες. Επιθέσεις δέχθηκαν αρμένικες και εβραϊκές περιουσίες. Οι Ρωμιοί κακοποιήθηκαν και 30 σκοτώθηκαν. 2.000 γυναίκες τουλάχιστον βιάστηκαν, αλλά καταγγέλθηκαν μόνο 200. Ιδιαίτερο μίσος επιδείχθηκε κατά των ιερέων(όπως το 1922 και πάντα). Η «ελληνική» κυβέρνηση αντέδρασε ελάχιστα στην θηριωδία αυτή και λόγω της ασθενείας του Παπάγου(ακέφαλη κυβέρνηση). 57 χρόνια μετά, και ενώ έχουν μείνει ελάχιστοι πια Ρωμιοί και οι συνοικίες τους αποτελούν πια το κέντρο του σύγχρονου δουλεμπορίου(στις λαϊκές ρωμαίικες συνοικίες ανθεί η «επιχείρηση» η τόσο επικερδής για το τουρκικό παρακράτος), η κυβέρνηση Erdogan, εκμεταλλεύεται την οικονομική της «ανάπτυξη»(φούσκα ή τουρκικό οικονομικό θαύμα), και εξαφανίζει(βλ. GUARDIAN, 03/03/2012) τα τελευταία ίχνη της ελληνικής παρουσίας στην Βασιλεύουσα για να την κάνει… Ντουμπάι του Βοσπόρου! Και ΕΕ και Ελλάδα, κυρίως, δεν κάνουν τίποτα για την προστασία μνημείων και της ιστορίας. Ακόμα και Τούρκοι αντιδρούν σ’ αυτό. «Κάποτε το Ταρλάμπασι ήταν γεμάτο με Έλληνες. Δύσκολα έβλεπες Οθωμανό σε αυτούς τους μαχαλάδες». Τα ίχνη αυτών των μαχαλάδων, δίπλα ακριβώς από την πλατεία του Ταξίμ, στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης, θα σβήσουν για πάντα.  Στο Ταρλάμπασι το γκρέμισμα άρχισε ήδη. Με στόχο την αναβάθμιση της συνοικίας, ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα θα εξαφανιστούν και τη θέση τους θα πάρουν ξενοδοχεία, καινούργιες κατοικίες, γραφεία και εμπορικά κέντρα. Πρόκειται για ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο του Δήμου της Κωνσταντινούπολης, στο πλαίσιο του οποίου θα γκρεμιστούν 278 κτίρια, παρά τις αντιδράσεις αρχιτεκτόνων και οργανώσεων που προειδοποιούν ότι η γειτονιά θα χάσει τον χαρακτήρα της.  Για τον δήμο όμως προέχει ο εξωραϊσμός της πόλης. «Κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει εδώ. Μπορεί να είναι και καλύτερα, μπορεί να είναι και χειρότερα», λέει η κυρία Αγγελική, η οποία έζησε όλη της τη ζωή εκεί. Η ίδια είναι τυχερή. Δεν θα τη διώξουν μαζί με τους άλλους κατοίκους, επειδή μένει στην εκκλησία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης και την προσέχει μαζί με τον σύζυγό της από το 1999. «Μόνο τις εκκλησίες και τα τζαμιά δεν θα πειράξουν. Από τα υπόλοιπα δεν ξέρουμε τι θα μείνει και τι θα γκρεμιστεί», συμπληρώνει.»