ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΘΕΡΙΣΣΟ, 10/03/1905(ευκαιρία να επαναλάβουμε ότι η Κρήτη είναι ΑΝΑΠΟΣΠΑΣΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ του ελληνικού κράτους και έθνους, από πάντα και για πάντα)

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΘΕΡΙΣΣΟ, 10/03/1905(ευκαιρία να επαναλάβουμε ότι η Κρήτη είναι ΑΝΑΠΟΣΠΑΣΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ του ελληνικού κράτους και έθνους, από πάντα και για πάντα)

Η Επανάσταση που ξεκίνησε σαν σήμερα στο Θέρισσο για την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, δεν ήταν η 1^η μέχρι να φτάσει η μέρα της εκπλήρωσης του στόχου αυτού. Είχαν γίνει προσπάθειες το 1821, μαζί με την υπόλοιπη Ελλάδα, το 1866-9 και το 1897(γενικά, οι Κρητικοί, με κάθε ευκαιρία δήλωναν με τα όπλα ότι θέλουν, μετά την Ανεξαρτησία της Ελλάδας, την Ένωσή τους με την μητέρα πατρίδα, αλλά έπεφταν πάντα στους ανταγωνισμούς των Μ. Δυνάμεων στην Α. Μεσόγειο και τον ελλαδικό χώρο). Η Επανάσταση στο Θέρισσο(λάβαρό της η σημαία ΕΝΩΣΙΣ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ, όπως ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ), ξεκίνησε από 3 άνδρες, φίλους, τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τον Κων/νο Φούμη και τον Κων/νο Μάνο, όταν κατέβηκαν από την δασώδη πλαγιά του χωριού. Ο Βενιζέλος ήταν σαφής στον λόγο του για τον στόχο του κινήματος: «να αποτινάξωμεν την τυραννίαν της Αρμοστείας. Άλλη ελευθερία του Κρητικού λαού τότε μόνον θα κατοχυρωθεί, όταν η Κρήτη ενωθεί μετά της Μητρός Ελλάδος. Προτείνω να κηρύξωμεν την πολιτικήν ένωσιν της Κρήτης μετά του ελληνικού βασιλείου, εις εν μόνον ελεύθερον και συνταγματικόν κράτος». Μετά την Επανάσταση του 1897-8, η Κρήτη έγινε ΑΥΤΟΝΟΜΗ, ΥΠΟΤΕΛΗΣ στην Υψηλή Πύλη(Οθωμανική Αυτοκρατορία), με χριστιανό Ύπατο Αρμοστή. Και αυτό λόγω της αναίρεσης του άρθρου της Σύμβασης της Χαλέπας(προπαρασκευαστικό στάδιο ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ) για την αστυνόμευση της Κρήτης ΜΟΝΟ από χριστιανούς χωροφύλακες από τον Σουλτάνο, που εξαγρίωσε τους Κρητικούς και την επέμβαση των Μ. Δυνάμεων. Οι Τούρκοι έκαναν σφαγές στο Ηράκλειο και οι «προστάτιδες» Δυνάμεις ανέλαβαν την διοίκηση της Μεγαλονήσου. Γι’ αυτή την θέση, επιλέχθηκε ο πρίγκιπας Γεώργιος της Ελλάδας, γιος του βασιλιά Γεωργίου Α’ Γκλύξμπουργκ. Η πολιτική αυτή λύση δεν ικανοποίησε τους Κρητικούς, που επιθυμούσαν την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Ο πρίγκιπας ήταν αυταρχικός και εξαγρίωσε τον Βενιζέλο, ο οποίος ήταν κεντρικό πρόσωπο στην σύνταξη του Κρητικού Συντάγματος. Θεωρεί σωστό να κηρυχθεί η Κρήτη ΑΥΤΟΝΟΜΟ πριγκιπάτο, ώστε να επέλθει με πιο θεσμικό τρόπο η Ένωση με την Ελλάδα. Με την ανακήρυξη της ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ ο Βενιζέλος, έπρεπε να προχωρήσει στην εκλογή άλλου άρχοντα, τερματίζοντας ταυτόχρονο την παρουσία των Μ. Δυνάμεων στην Κρήτη. Η παραίτησή του, αρχικά, δεν γίνεται δεκτή, αλλά ο γραμματέας του Αρμοστή, Παπαδιαμαντόπουλος Ανδρέας και το Παλάτι στην Αθήνα, θέλουν την απομάκρυνσή του. Τελικά απομακρύνθηκε από αυτήν. Στις 10-23/03/1897, 8.000 άνδρες συγκεντρώθηκαν στο Θέρισσο, ζητώντας την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, απαιτώντας να ενημερώσει ο Αρμοστής τις Μ. Δυνάμεις. Οι οποίες, φυσικά, αρνούνται το αίτημα των επαναστατών. Στις εκλογές ενισχύθηκε η «Ηνωμένη Αντιπολίτευσις», η οποία προώθησε αναθεώρηση του Κρητικού Συντάγματος. Ο πρίγκιπας Γεώργιος, δέχεται, μετά από συμβουλή του Έλληνα πρωθυπουργού, να αναθεωρηθεί. Στις 19/10, οι επαναστάτες κατέθεσαν τα όπλα και οι Μ. Δυνάμεις έστειλαν διερευνητική επιτροπή, να ελέγξουν την κατάσταση στο νησί. Μετά από διαπραγματεύσεις, αποφασίστηκε να αποχωρήσει η διεθνής δύναμη από την Κρήτη και προτείνονται και μια σειρά άλλα μέτρα(πολιτοφυλακή, δάνειο, εξίσωση χριστιανών-μουσουλμάνων(Τουρκοκρητικοί)). Αθήνα και Αρμοστής διαφωνούν με τα μέτρα, σε αντίθεση με τον Βενιζέλο. Η ρήξη οδηγεί στην παραίτηση του πρίγκιπα Γεωργίου και τον διορισμό ως Αρμοστή του Αλέξανδρου Ζαΐμη. Στις 29/09/1905, η Συνέλευση επικύρωσε τις αλλαγές και όρισε πενταμελή Εκτελεστική Επιτροπή(ο Βενιζέλος αναλαμβάνει υπ. Εξωτερικών και Δικαιοσύνης). Στις 16/06/1909, οι ξένοι αποχωρούν από την Κρήτη, ενώ οι εκλογές αναδεικνύουν τον Βενιζέλο Πρόεδρο της Κρητικής Συνέλευσης και πρωθυπουργό της Κρητικής Πολιτείας(= ΑΥΤΟΝΟΜΗ Κρήτη, ως την ΕΝΩΣΗ το 1913). Κατόπιν, γίνεται το Κίνημα στο Γουδί(1909) και ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος καλεί τον Βενιζέλο ως πρωθυπουργό της Ελλάδας. Αυτός αρνείται, προτείνοντας να αναλάβει θέση συμβούλου του Συνδέσμου. Όμως, τα γεγονότα τον καθιστούν τον άνθρωπο που θα αλλάξει την Ελλάδα των αρχών του 20^ου αι.. Λόγω διεθνών κινήσεων/ συμφερόντων, τοπικισμού μιας μειοψηφίας, έχει ανακινηθεί ως θέμα, με πολύ ύπουλη προπαγάνδα, η «Ανεξαρτησία» της Κρήτης(με την σημαία με το οθωμανικό αστέρι και δικά της ευρώ). Αναφέρεται σε ένα… δημοψήφισμα για την «ανεξαρτησία» το έτος λήξης της Συνθήκης του Βουκουρεστίου(2012). Το νέο Κρητικό Ζήτημα, λήγει αν κάποιος έχει διαβάσει για την Κρήτη, από τα προϊστορικά χρόνια ως σήμερα. Το όνομα «Κρήτη»:  «Κρήτη ονομαζόταν μία από τις νύμφες των Εσπερίδων και, σύμφωνα με τη μυθολογία, από τη νύμφη αυτή πήρε το όνομά του και το νησί. Σύμφωνα με άλλο μύθο, Κρήτη ήταν το όνομα της γυναίκας του Άμμωνα, θεού της Αιγύπτου, ο οποίος έφυγε από τη χώρα του, γιατί είχε πέσει σιτοδεία, και πήγε στην Κρήτη. Εκεί ίδρυσε το νέο του βασίλειο, στο οποίο έδωσε το όνομα της γυναίκας του. Άλλοι, πάλι λένε ότι η Κρήτη πήρε το όνομά της από τον Κρη,  που ήταν γιος του Δία και της νύμφης Ιδαίας.
 Η Κρήτη πάντως, σύμφωνα με τη μυθολογία, είναι πατρίδα του Δία. Όταν γεννήθηκε(Ιδαίον Άντρον), η μητέρα του, η Ρέα, τον έκρυψε σε μία σπηλιά για να τον γλιτώσει από τον πατέρα του, τον Κρόνο, που είχε τη μανία να τρώει τα παιδιά του. Εκεί τον ανέθρεψαν οι νύμφες της Δίκτης και η Αμάλθεια (βλ. κέρας), ενώ τα παλικάρια της Κρήτης, οι Κουρήτες, έκαναν θόρυβο χτυπώντας τις ασπίδες τους για να μην ακούγονται τα κλάματα του μωρού και τ’ ακούσει ο Κρόνος. Όταν ο Δίας, μεγάλος πια, απήγαγε την Ευρώπη(αρπαγή Ευρώπης) από τη Φοινίκη με μορφή ταύρου, την έφερε στην Κρήτη. Εκεί η Ευρώπη γέννησε τους τρεις γιους του Δία: το Μίνωα, το Ροδάμανδη και το Σαρπηδόνα.». Ο μυθικός βασιλιάς της Αθήνας, Θησέας, στο παλάτι του βασιλιά Μίνωα, εκτέλεσε τους άθλους του, όπως την θανάτωση του φοβερού τέρατος του Λαβυρίνθου, Μινώταυρου. Στα μινωικά ανάκτορα, δημιουργήθηκε ο μινωικός πολιτισμός, ο πιο σημαντικός της Εποχής του Χαλκού στον ελλαδικό χώρο και ο 1^ος ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟΣ στην Ευρώπη. Η μινωική γλώσσα και γραφή, είναι από τις πρώτες ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ γραφές, αλλά, ταυτόχρονα, και ευρωπαϊκές. Η ομηρική Ωγυγία, το νησί της νύμφης Καλυψώς, τόπος φανταστικός, από κάποιους ταυτίζεται με το νησί Γαύδος, κάτω από την Κρήτη(ν. Χανίων), στο νοτιότερο σημείο της ΕΕ. Όταν η μυθική εποχή της Αθήνας, ο Όμηρος, η μυθολογία και ο Ζορμπάς, «συνυπάρχουν» σε ένα νησί που δημιούργησε την ίδια την Ευρώπη, θα πιστέψουμε αυτά και τους αγώνες των Επαναστατών ή τα συμφέροντα(και τούρκικα-οι γείτονες και «φίλοι» θυμήθηκαν τις περιουσίες των Τουρκοκρητικών!-) που θέλουν την Κρήτη «Ανεξάρτητη»(;) για τα πετρέλαια, το φυσικό αέριο και την γεωγραφική της θέση(το νησί, παρά την «Μάχη της Κρήτης», που αρνούνται να μάθουν στο Βερολίνο-το απέδειξαν και το 2011-, είναι και πόθος της καγκελαρίου Merkel);! Ευτυχώς, η πλειοψηφία των Κρητικών κυνηγάει κάθε «ανεξάρτητο» σύντεκνο!!! Όσοι αναφέρουν την Συνθήκη του Βουκουρεστίου ας έχουν κατά νου ότι με την δημιουργία των Ηνωμένων εθνών, όπου κατά την περίοδο 1945-1949 υπέγραψαν 192 χώρες (σήμερα), καθορίστηκαν τα σύνορα και απαγορεύτηκε η διεκδίκηση ξένων εδαφών ,αλλά και οι προσαρτήσεις εδαφών σε υπάρχον κράτος.