Αλέξανδρος Α΄ της Ελλάδας(στέψη σαν σήμερα 30/06/1917)

Αλέξανδρος Α΄ της Ελλάδας(στέψη σαν σήμερα 30/06/1917)

Ο Αλέξανδρος Α΄ ήταν Βασιλεύς των Ελλήνων(11-30/06/1917 ως 25/10/1920), μετά την παραίτηση του πατέρα του βασιλιά Κωνσταντίνου Α’ Γκλύξμπουργκ. ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ Ήταν  δευτερότοκος γιος του Βασιλιά Κωνσταντίνου Α΄ και της Βασίλισσας Σοφίας της Πρωσίας. Γεννήθηκε στις 01/08/1893 και πέθανε τραγικά στις 25/10/1920. Σπούδασε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, από όπου αποφοίτησε το 1912, με μέτρια βαθμολογία. Πήρε μέρος, στα 19 του, στους Βαλκανικούς Πολέμους(1912-3) ως αξιωματικός του πυροβολικού και διαγγελέας του πατέρα του. ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ Ανέβηκε στο θρόνο(11-30/06/1917), ύστερα από την απομάκρυνση του φιλογερμανού πατέρα του Κωνσταντίνου Α’-επέμενε στην, ευνοϊκή προς την Γερμανική Αυτοκρατορία, ουδετερότητα της Ελλάδας, καθότι η βασίλισσα Σοφία ήταν αδελφή του κάιζερ και αυτός στρατάρχης του γερμανικού στρατού- και του διαδόχου, πρίγκιπα Γεωργίου, από τις δυνάμεις της Entente που είχαν καταλάβει τον Πειραιά και τον ισθμό της Κορίνθου(εκβιασμοί για είσοδο Ελλάδας στον Α’ ΠΠ στο πλευρό της). Πιο συγκεκριμένα, οι συμμαχικές δυνάμεις με τελεσίγραφο, που παρέδωσε ο αρμοστής τους στον Πειραιά, Charles Zonar, απαίτησαν την απομάκρυνση από το θρόνο του Κωνσταντίνου Α’ και του Γεωργίου. Αρχικά ο Ελευθέριος Βενιζέλος είχε εκφράσει την προτίμηση του προς τον νεότερο γιο του Κωνσταντίνου, τον ανήλικο τότε Παύλο και τον ορισμό Αντιβασιλέα. Όμως οι Μ. Δυνάμεις επέτρεψαν στον Κωνσταντίνο να επιλέξει ο ίδιος το διάδοχό του. Αν και ορκίστηκε Βασιλιάς, ο Αλέξανδρος ανάλαβε τα καθήκοντά του, σε ηλικία 24 ετών, με την πεποίθηση ότι εκτελούσε χρέη τοποτηρητή του θρόνου και ότι η προσωρινή ηγεμονία του θα έληγε με το τέλος του Α΄ ΠΠ(1914-8) και την επιστροφή του πατέρα του-ο Κωνσταντίνος δεν υπέβαλε την παραίτησή του όταν αποχώρησε από την Ελλάδα-. Ο δεσμός του με την κοινή θνητή Ασπασία Μάνου, κόρη επιλάρχου Πέτρου Μάνου ιππάρχου των Ανακτόρων, προκάλεσε σάλο εντός της βασιλικής οικογένειας και στον πολιτικό κόσμο. Μάταια ο Βενιζέλος τον συμβούλευσε να παντρευτεί την πριγκίπισσα Μαίρη, κόρη του Βασιλιά της Αγγλίας Γεωργίου Ε’. Αυτός την νυμφεύθηκε(12/11/1919) με μοργανατικό γάμο(γάμος μεταξύ ηγεμόνα ή μέλους ηγεμονικού οίκου με γυναίκα χωρίς τίτλο ευγενείας· τα τέκνα αυτού του γάμου δεν έχουν κανένα δικαίωμα επί του οίκου). Το γεγονός προκάλεσε σκάνδαλο και παρά λίγο να στοιχίσει την απομάκρυνση της μοναρχίας από την Ελλάδα. Η ελληνική κυβέρνηση απαίτησε την απομάκρυνση της κυρίας Μάνου, που έφυγε για το Παρίσι, συνοδευόμενη από τον Αλέξανδρο. Στην «Πόλη του Φωτός» συναντήθηκε με το Ελευθέριο Βενιζέλο και διευθέτησαν το πρόβλημα νομιμότητας του γάμου του. Ο Αλέξανδρος επέστρεψε στην Ελλάδα, αλλά λίγο πριν από το δημοψήφισμα για την επάνοδο του πατέρα του Κωνσταντίνο στο θρόνο, πέθανε με πολύ τραγικό τρόπο. Απέκτησαν μία κόρη, την Πριγκίπισσα Αλεξάνδρα, την οποία ο Αλέξανδρος δεν πρόλαβε να γνωρίσει, καθώς γεννήθηκε περίπου 5 μήνες μετά το θάνατό του(25/03/1920). Η κόρη του Πριγκίπισσα Αλεξάνδρα παντρεύτηκε τον Βασιλιά Πέτρο Β΄ της Γιουγκοσλαβίας(1944) στο Λονδίνο και απέκτησε ένα γιό, τον Πρίγκιπα Διάδοχο Αλέξανδρο Β΄ Καραγιώργεβιτς. Η σύντομη βασιλεία του ήταν υποδειγματική. Κινούμενος μέσα στα συνταγματικά πλαίσια των καθηκόντων του, απέφυγε να αναμιχθεί στην ενεργό πολιτική, παρά τις πιέσεις του εξόριστου στην Ελβετία Κωνσταντίνου. Αντιλαμβανόμενος τη ζημία που θα επέφερε στα εθνικά συμφέροντα η πιθανή αναζωπύρωση του Εθνικού Διχασμού(1914-7) και τον ουσιαστικό κίνδυνο που διέτρεχε ο βασιλικός θεσμός, στήριξε όλες τις κοινοβουλευτικές αποφάσεις και τις επιλογές του Πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου. Η ηπιότητα και η διαλλακτικότητά του συνέβαλαν στη συμφιλίωσή του με τον Βενιζέλο, παρά το συναισθηματικό βάρος από την εκδίωξη του πατέρα του. Ήταν αρκετά δημοφιλής στο στράτευμα, εξαιτίας και της Μικρασιατικής Εκστρατείας(1919-22), που ξεκίνησε την περίοδο της βασιλείας του. Αυτό και το ότι ήταν ο μοναδικός μονάρχης που πήρε Ελληνίδα σύζυγο, τον κατέταξε ως τον πλέον συμπαθή, στη μνήμη του λαού, από τους βασιλείς του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Κατά τη διάρκεια της ηγεμονίας του η Ελλάδα πήρε μέρος στον Α΄ ΠΠ στο πλευρό της Entente. Με το τέλος του και ύστερα από την υπογραφή της Συνθήκης του Νεϊγύ(Neuilly sur Seine, 27/11/1919), παραχωρήθηκε στην Ελλάδα η Α Μακεδονία και η Δ Θράκη από τη Βουλγαρία. Με την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών(28/07-10/08/1920), προσαρτήθηκε η Α Θράκη, με εξαίρεση την Κωνσταντινούπολη και η περιοχή της Σμύρνης από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. ΤΡΑΓΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ Πέθανε ξαφνικά(12-25/10/1920) από σηψαιμία, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Ο θάνατός του αποδόθηκε σε δάγκωμα από έναν από τους 2 πιθήκους που είχε για κατοικίδια, στο βασιλικό κτήμα Τατοΐου. Η διατύπωση του τελευταίου ιατρικού δελτίου ήταν πολύ άκομψη, μοναδική στη νεότερη ελληνική ιστορία: «Μετά βραχείαν αγωνία, καθ΄ ην η Αυτού Μεγαλειότης, κατελήφθη υπό σπασμωδικών κινήσεων του προσώπου, εξέπνευσε περί 4^ην και 12 λεπτά μετά μεσημβρίαν». Προς τιμήν του, η πόλη Δεδέαγατς της Θράκης, μετονομάστηκε(1920) σε Αλεξανδρούπολη.