Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος(1758-1794)

Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος(1758-1794)

Ο Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος(Maximilien François Marie Isidore de Robespierre) υπήρξε ο διασημότερος και ο πλέον αμφιλεγόμενος από τους ηγέτες της Γαλλικής Επανάστασης. Γεννήθηκε στο Arras(06/05/1758) και ήταν δικηγόρος. Γρήγορα ξεχώρισε για τις επαγγελματικές του ικανότητες και απέκτησε φήμη ως υπερασπιστής των φτωχών. Στην κεντρική πολιτική σκηνή της Γαλλίας εισήλθε τον Μάιο του 1789, ως μέλος των Γενικών Τάξεων, που συγκάλεσε ο Λουδοβίκος ο 16^ος. Ο Ροβεσπιέρος, θαυμαστής του Jean Jacques Rousseau και των Διαφωτιστών, ανέλαβε πρωταγωνιστικό ρόλο, υπερασπιζόμενος τα λαϊκά συμφέροντα απέναντι στον κλήρο και τους ευγενείς. Μόλις ξέσπασε η Γαλλική Επανάσταση(14/07/1789) αναδείχθηκε ένας από τους αδιαμφισβήτητους ηγέτες της, συμμετέχοντας στην πολιτική παράταξη των «Ιακωβίνων», που αποτελείτο από τα πιο ριζοσπαστικά στοιχεία της ανερχόμενης αστικής τάξης. Το προσωνύμιο που του αποδόθηκε τότε και τον ακολούθησε ως το τέλος της ζωής του ήταν «Αδιάφθορος». Τα πρώτα χρόνια της επανάστασης την εξουσία ασκούσαν οι «Γιρονδίνοι», τα συντηρητικά στοιχεία των επαναστατών και ο Ροβεσπιέρος βρέθηκε απέναντί τους καταγγέλλοντας όσα αντιλαϊκά και αντιδημοκρατικά μέσα προωθούσαν. Τέθηκε(Δεκέμβριος 1792) ενώπιον της Εθνοσυνέλευσης το μέγα ερώτημα για την τύχη του βασιλιά Λουδοβίκου, που ήταν κρατούμενος από τους επαναστάτες. Ο Ροβεσπιέρος, σε μια αποστροφή του λόγου του, είπε: «Ο Λουδοβίκος πρέπει να πεθάνει για να ζήσει η χώρα». Ο πολίτης Λουδοβίκος Καπέτος(Capet)(πρ. βασιλιάς Λουδοβίκος 16^ος), καρατομήθηκε (21/01/1793). Η ευκαιρία για τους «Ιακωβίνους» και τον Ροβεσπιέρο να αρπάξουν την εξουσία δόθηκε το 1793, μετά τον ατυχή πόλεμο της Γαλλίας κατά της Αγγλίας, Ολλανδίας και Ισπανίας και την απόπειρα εσχάτης προδοσίας του στρατηγού Dumouriez. Οι ηγέτες των «Γιρονδίνων» δικάστηκαν και οδηγήθηκαν(Οκτώβριος 1793) στη λαιμητόμο. Τότε αρχίζει η περίοδος κυριαρχίας των Ιακωβίνων και του Ροβεσπιέρου, μέσω της Επιτροπής Κοινής Σωτηρίας, που κυβέρνησε δικτατορικά και τυραννικά. Ο τρόμος πλανιόταν πάνω από τη Γαλλία. Η εποχή αυτή έμεινε στην ιστορία ως η Περίοδος της Τρομοκρατίας, ένας όρος που πλάστηκε εκείνα τα χρόνια και μας ακολουθεί μέχρι σήμερα. 2.000 αντίπαλοι των «Ιακωβίνων» καρατομήθηκαν μόνο στο Παρίσι(Νοέμβριος 1793-Ιούλιος 1794). Τα όποια φιλολαϊκά μέτρα εισηγήθηκε ο Ροβεσπιέρος(π.χ. αναδιανομή γαιών), δεν ήταν αρκετά για να ανακουφίσουν τη χώρα από το αίσθημα τρόμου. Θύματα του Ροβεσπιέρου υπήρξαν οι σύντροφοι του Desmoulins, Hébert και Danton, που καρατομήθηκαν ως μετριοπαθείς. Με διάταγμα του Ροβεσπιέρου(07/05/1794) καθιερώθηκε η πολιτική θρησκεία στη Γαλλία με τη λατρεία του Υπέρτατου Όντος. Βασίστηκε στις ιδέες του Jean Jacques Rousseau που περιλαμβάνονται στο «Κοινωνικό Συμβόλαιο» και στην αντίθεση του Rousseau με τον Καθολικισμό και με τον αθεϊσμό που πρέσβευε ο Hébert. Το τέλος του Ροβεσπιέρου ήταν ανάλογο με αυτό που επιφύλαξε στους αντιπάλους του. Μία ετερόκλητη συμμαχία αντιπάλων και συντρόφων τους από τους «Ιακωβίνους», που διαφωνούσαν με την πολιτική του, τον ανέτρεψαν και χωρίς δίκη τον οδήγησαν στην γκιλοτίνα στις 28/07/1794.