ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ. ΠΟΣΑ ΑΡΑΓΕ ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΑΞΕΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ; (όπου ΗΠΑ βάλτε όλες τις «συμμάχους» μας…)
Το 1947 οι Βρετανοί παραδίδουν το εν Ελλάδι «χαρτοφυλάκιο» κυριαρχίας στην Αμερική. Καταφτάνουν στην Ελλάδα εκπρόσωποι της αμερικανικής κυβέρνησης με διάφορους βαθμούς και ιδιότητες. Ένας από αυτούς, ο Paul Porter, διορίζεται για να επιβλέπει τη διάθεση των χορηγηθέντων χρημάτων για την ανασυγκρότηση της Ελλάδας. Η εφημερίδα της ελληνικής ομογένειας του Σικάγου «THE GREEK STAR» γράφει: «Όταν πήγε στην Αθήνα έγινε ένας διαφορετικός άνθρωπος, ένας δικτάτορας. Η συμπεριφορά του προς τους Έλληνες αξιωματούχους, αρχίζοντας από τον πρωθυπουργό, ήταν βλοσυρή και κάποτε τραχιά». Ένας άλλος αξιωματούχος που έρχεται είναι ο Ελληνοαμερικανός William Russis, σε αυτόν ανέθεσαν την εποπτεία της UNRA-ενός οργανισμού που συντονίσει την αμερικανική βοήθεια προς την Ευρώπη-! Τι είδους συμπεριφορά προς τους Έλληνες είχαν αυτοί και κατά συνέπεια και όσοι(στο σύνολό του) ήρθαν να «εποπτεύσουν» την Ελλάδα φαίνεται από ένα περιστατικό που έγινε κοινό μυστικό στη μεταπολεμική Αθήνα, «προκαλώντας αλγεινή εντύπωση στη σκέψη του ελληνικού λαού». Ο Porter συζητώντας για κάποιο οικονομικό θέμα με τον Στέφανο Στεφανόπουλο, τότε υπουργό Συντονισμού, «οργίστηκε τόσο ώστε σήκωσε το χέρι του και του κατάφερε ένα ηχηρό ράπισμα στο πρόσωπο, τόσο που ο υπουργός ξέσπασε σε κλάματα». Η συνέχεια του επεισοδίου έχει ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον: ο υπουργός αποχώρησε από το γραφείο και λίγες ημέρες αργότερα «δώρισε στην κυρία Porter ένα διαμαντένιο περιδέραιο, για να κατευνάσει τον Porter, ο οποίος προφανώς ακολουθούσε τη θεωρία του Θεόδωρου Ρούζβελτ «μίλα μαλακά, αλλά κουβάλα μαζί σου ένα μεγάλο ραβδί» και τη συμβουλή του William Howard Taft να χρησιμοποιεί τη «διπλωματία του δολαρίου»». Το καλοκαίρι του 1948 φθάνει στην Αθήνα ο πρεσβευτής ο παχουλός Harry Grady μπαίνει σαρωτικά στην ελληνική πολιτική σκηνή. Οι ΗΠΑ στέλνουν αξιωματούχους στην Ελλάδα με βάση την αρχή: «η τραγωδία της αμερικανικής διπλωματίας είναι ότι διόριζαν ανθρώπους που θα μπορούσαν να πουλούν μεταχειρισμένα αυτοκίνητα και δεν είχαν συνέπεια και συνέχεια». Ο Τάσος Βουρνάς στην «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ» αναφέρει ένα ενδεικτικό περιστατικό: ο Αυστραλός πρωθυπουργός Evatt τον Νοέμβριο του 1948 ανέλαβε πρωτοβουλία για να σταματήσει ο Ελληνικός Εμφύλιος και για συνδιαλλαγή μεταξύ των αντιμαχόμενων μερών. Η εντολή του στρατηγού Marshall προς τον Grady ήταν σαφής: «Κάθε τέτοια προσπάθεια θα εθεωρείτο εχθρική πράξη κατά της Αμερικής». Όταν λοιπόν τέως υπουργοί και βουλευτές, και ένας βουλευτής εν ενεργεία(Βοραζάνης) έστειλαν συγχαρητήριο τηλεγράφημα στον πρωθυπουργό της Αυστραλίας, ο Grady αξίωσε και πέτυχε δραστικά μέτρα κατά των υπογραψάντων. «Ο Βοραζάνης διεγράφη από το κόμμα των Φιλελευθέρων, ενώ στην αίθουσα της Βουλής μια ομάδα βουλευτών-κεκραχτών των Αμερικανών τού επετέθησαν λυσσαλέα και τον κακοποίησαν μέχρις αναισθησίας». Υπάρχει μια φωτογραφία που Grady κάθεται σε μια τεράστια πολυθρόνα, ειδικών περιστάσεων, ποζάρει σαν άρχοντας εν μέσω δημάρχων στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρεταννία» και δίπλα του είναι ο Κ. Καραμανλής(υπουργός Προνοίας τότε) στον οποίο κάτι ψιθυρίζει ο Paul Porter. Ο παχουλός πρέσβης πήρε και πρωτοβουλίες στην Ελλάδα,-ο Σπύρος Λιναρδάτος ¬«που δεν θα έθιγε φυσικά την αντικομμουνιστική αιχμή του κράτους, τα ψηφίσματα του εμφύλιου πολέμου, την αστυνομοκρατία….. Περιοδεύοντας τις διάφορες πόλεις, όπου τον σήκωναν και στα χέρια όπως τους εκλεκτούς τους υποψήφιους βουλευτές, ο Αμερικανός πρεσβευτής εκλαΐκευε την αξία της αμερικανικής βοήθειας στην Ελλάδα, αλλά και «δίδασκε» στους Έλληνες το «αλφαβητάριο της Δημοκρατίας»». Στις 29/09/1949 σε λόγο του στη Λάρισα, μόνο την ημερομηνία των εκλογών δεν ανήγγειλε: «Ελπίζω συνεπώς ότι αι εκλογαί θα διεξαχθούν ουχί βραδύτερον των αρχών της προσεχούς ανοίξεως». Ο Grady έμεινε όμως γνωστός ως ο πρεσβευτής που με μία ανακοίνωση(ειρωνικά το είπαν «δελτίο Τύπου») από την αμερικανική πρεσβεία «απέλυσε» τον Σοφοκλή Βενιζέλο από πρωθυπουργό! Την περίοδο όμως αυτή δεσπόζει η στρατιωτική μορφή του Van Fleet(von Fleet κατά τους μαχητές του ΔΣΕ), ο οποίος διοικεί στις επιχειρήσεις κατά των ανταρτών τον Ελληνικό στρατό. Ο HARRY ΦΕΥΓΕΙ Ο JOHN ΕΡΧΕΤΑΙ Η πιο βάναυση όμως συμπεριφορά προς την Ελληνική αξιοπρέπεια καταφέρθηκε από τον αμερικανός πρεσβευτής John Purifoy, ο οποίος έμεινε στην Ελλάδα από το 20/9/1950 μέχρι το 1953. Ο Purifoy διοίκησε όπως θα δούμε την μετεμφυλιακή Ελλάδα σε συνεργασία με το Παλάτι. Ο άνθρωπος αυτός θεωρείτο αυτοδημιούργητος, από μικρός στην αγορά εργασίας, δουλεύοντας ως «παιδί που κάνει θελήματα», κατόπιν ως «ο μικρός του ασανσέρ» για να ανεβεί στη συνέχεια με ιλιγγιώδη ταχύτητα ως τη θέση του υφυπουργού Εξωτερικών. Κομμουνιστοφάγος, έλεγε μια αμερικανική παροιμία όταν αναφερόταν σε αριστερούς: «Η λεοπάρδαλις όσο κι αν παρέλθη ο χρόνος ουδέποτε αποβάλλει το στίγμα του δέρματός της». Ο Purifoy, χαρακτήριζε με «διπλωματική» αβρότητα, συχνά τον Βενιζέλο «μικρό μπάσταρδο». Ο Σ Βενιζέλος ήταν πρωθυπουργός και ο Purifoy πρέσβης μια ξένης χώρας! Το όνομα «Purifoy» έγινε σύντομα σύμβολο για τον άθλιο και ωμό τρόπο με τον οποίο οι Αμερικανοί φέρονταν στους υποτελείς τους. Ο βιογράφος του μάλιστα σημειώνει: «Ο Purifoy εννοούσε να φέρεται προς τις ελληνικές κυβερνήσεις σαν να ήταν υποταγμένες, όπως στα πολεμικά χρόνια του 1946-49». Ο Σόλων Γρηγοριάδης έγραφε(«ΕΘΝΟΣ», 02/05/1988) ότι : «ο Truman με την ομάδα του έπαιρναν αυστηρά μέτρα σε όλα τα κράτη που βρίσκονταν κάτω από τα φτερά του αμερικανικού εξαπλωτισμού, αυστηρά μέτρα για να ευθυγραμμιστούν με την όλη στρατηγική των ΗΠΑ». Ο άνδρας με το κοντοκουρεμένο μαλλί και τη γερή κορμοστασιά είχε αναλάβει τον ρόλο του «μαστίγιου» και διετέλεσε πρεσβευτής στην Ελλάδα ως το 1953. Ο Purifoy μετά την Ελλάδα τοποθετήθηκε στη Γουατεμάλα όπου οργάνωσε το «πραξικόπημα της μπανάνας» ανατρέποντας το αριστερό καθεστώς του Jacobo Arbenz Guzmán. για να εγκαταστήσει τη δικτατορία του συνταγματάρχη Carlos Castillo Armas. Στη συνέχεια τοποθετήθηκε στην Ταϊλάνδη, όπου στις 12/08/1955 σκοτώθηκε σε αυτοκινητικό δυστύχημα. Ήταν 55 χρόνων. Κατά την επιστροφή από ένα στρατόπεδο αλεξιπτωτιστών κοντά στην Μπανγκόκ σκοτώθηκε σε τροχαίο μαζί με τον γιο του Danny. ΑΠΟΙΚΙΑΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ Ας δούμε όμως μερικά χαρακτηριστικά της συνολικής πορείας αυτού του ανθρώπου που σημάδεψαν την πολιτική υποτέλειας που ακολουθήθηκε αμέσως μετά την λήξη του Εμφυλίου πολέμου. Στις 30-31/05 γίνεται το κίνημα των αξιωματικών του ΙΔΕΑ(λόγω της παραίτησης Παπάγου) το οποίο «καταστέλλεται». Ο Purifoy επιστρέφει στην Αθήνα με το πλοίο της γραμμής την Αμερική(Ν Υόρκη), ξαφνικά εγκατέλειψε το πλοίο και φεύγει με αεροπλάνο, τον Ιούνιο του 1951 φτάνει στην Αθήνα και επιπλήττει τον Σοφοκλή Βενιζέλο για την παραίτηση του αρχιστρατήγου Παπάγου(παραιτήθηκε με στόχο να πολιτευτεί). Ο αμερικανός πρέσβης φοβήθηκε, χωρίς λόγο, όπως αποδείχθηκε, μήπως χάσει τον έλεγχο του Στρατού. Στις 06/09 ανακοινώνει την ίδρυση του Ελληνικού Συναγερμού (διάδοχοι η ΕΡΕ και η ΝΔ). Ο Σπύρος Λιναρδάτος γράφει: «Ο Πρεσβευτής φτάνει στην Αθήνα τα χαράματα της 2ας Ιουνίου. Το ίδιο πρωί επισκέπτεται τον Πρωθυπουργό(Σοφοκλή Βενιζέλο) στο Πολιτικό Γραφείο. Οι φωτογραφίες που δημοσιεύονται την άλλη μέρα στις εφημερίδες παρουσιάζουν τον Purifoy, χωρίς σακάκι, με κοντομάνικο πουκάμισο, καθισμένο σε μια πολυθρόνα απέναντι στον Πρωθυπουργό, να κουνάει επιτιμητικά το χέρι του προς τον Βενιζέλο που τον κοιτάζει με μάτια έκπληκτου και τρομαγμένου μαθητή. Ο Πρεσβευτής «πέφτει με τα μούτρα στη δουλειά». Το κυριότερο που τον ενδιαφέρει είναι να μη χάσουν οι Αμερικανοί τον έλεγχο του Ελληνικού Στρατού. Ο Παπάγος είναι μια εγγύηση. Μια άλλη είναι ο ΙΔΕΑ». Είχε έλθει στην Ελλάδα για να εφαρμόσει τα νέα δεδομένα της αμερικανικής πολιτικής. Πριν από τον πόλεμο της Κορέας καλή ήταν μια κυβέρνηση της Κεντροαριστεράς, δήλωνε. Τώρα χρειάζεται μια κυβέρνηση της Κεντροδεξιάς. Εκβιασμοί και προτάσεις πρακτοροποίησης πολιτικών και παραγόντων της ζωής, γίνονται εντός και εκτός Ελλάδος. Μια τέτοια πρόταση έγινε στον δημοσιογράφο Δημητρακόπουλο περιγράφει ο ίδιος: «Κατά τη διάρκεια της διαμονής μου στην Washington(το 1951) ο John L. Zimmerman, ένας επίσημος της CIA, μ' επισκέφτηκε στο National Hotel και μου πρότεινε να εργαστώ για τη CIA, λέγοντάς μου ότι και η καριέρα μου όπως και το εισόδημά μου θα ωφεληθούν. Ο κ. Zimmerman μού είπε ότι αν συμφωνούσα να εργαστώ για τη CIA θα ερχόμουν σ' επαφή με ένα μέλος της αμερικανικής κοινότητας στην Ελλάδα. Είπα στον κ. Zimmerman ότι η επαγγελματική μου ηθική και η έγνοια μου να είμαι αποτελεσματικός σαν ρεπόρτερ με εμπόδιζαν από το να αποδεχτώ την προσφορά του. Η άρνησή μου να δεχτώ αυτή την πρόταση και η κριτική μου για την ανάμειξη του πρεσβευτή Purifoy στις εσωτερικές υποθέσεις της Ελλάδας και οι συγκαλύψεις του για τη διαφθορά της αμερικανικής διοίκησης για τη βοήθεια στην Ελλάδα, οδήγησαν τον Purifoy και τους αξιωματούχους της CIA να προσπαθήσουν να πετύχουν την απόλυση από την εφημερίδα όπου εργαζόμουν. Ο Purifoy και ο Καραμεσίνης έκαναν κριτική της αρθρογραφίας μου και διαμαρτυρήθηκαν στον διευθυντή μου. Ο κ. Χουρμούζιος υπεράσπισε εκ νέου τη δουλειά μου και είπε στον Purifoy ότι τα σχόλιά του ήταν άδικα. Ο πρεσβευτής και η CIA ανταπάντησαν κηρύσσοντάς με ανεπιθύμητο πρόσωπο(persona non grata) στην αμερικανική πρεσβεία και προέτρεψαν τους Αμερικανούς επισήμους στην Ελλάδα ν' αρνούνται να μου δώσουν συνεντεύξεις...». Αλλά και προτάσεις για την ύπαρξη ή όχι πολιτικών κομμάτων. Στο πιο κάτω έγγραφα φαίνεται η ωμή πρόταση του πρέσβη των ΗΠΑ με θέμα : «Να διαλυθεί αμέσως η ΕΔΑ», ας δούμε το κείμενο που είναι ενδεικτικό του τρόπου σκέψης και ενέργειας του John Purifoy «Ο πρεσβευτής στην Ελλάδα John Purifoy προς το State Department-Αθήνα, 24/03/1953 Μνημόνιο Συνομιλίας στο οποίο συμμετείχαν: * Ο πρέσβης Τζον Purifoy * Ο ακόλουθος της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα Τόμας Καραμεσίνης(Thomas Η. Karamessines)(Ο Καραμεσίνης ήταν στην πραγματικότητα ο σταθμάρχης της CIA στην Ελλάδα) *Ο υπουργός Συντονισμού της κυβέρνησης Παπάγου, Σπύρος Μαρκεζίνης. Μετά από αίτημά μου, ο κ. Καραμεσίνης κι εγώ συναντηθήκαμε χθες με τον κ. Μαρκεζίνη και συζητήσαμε για περισσότερο από δύο ώρες την πολιτική της κυβέρνησής του απέναντι στο μετωπικό κομμουνιστικό κόμμα της ΕΔΑ. Επαναλάβαμε την ανησυχία που είχα εκφράσει στον κ. Μαρκεζίνη με μια άλλη ευκαιρία (τηλεγρ. πρεσβείας αρ. 993 της 27ης Φεβρουαρίου) ότι σε αντίθεση με τις έντονα αντι-κομμουνιστικές πεποιθήσεις του Στρατάρχη Παπάγου και όλων των υπουργών του, η κυβέρνηση του Συναγερμού δεν είχε στην ουσία κάνει τα αναγκαία βήματα ώστε να διορθώσει τη μη ικανοποιητική κατάσταση από άποψη ασφαλείας που κληρονόμησε από την προηγούμενη κυβέρνηση. Παραθέσαμε τα γεγονότα:
1 Ότι πρακτικά κανένας από τους εξόριστους και φυλακισμένους που αφέθηκαν ελεύθεροι από την προηγούμενη κυβέρνηση(σ.σ. του Πλαστήρα) δεν τέθηκε και πάλι υπό περιορισμό σε πείσμα του γεγονότος ότι διάφοροι εξ αυτών είναι γνωστοί ως επικίνδυνοι κομμουνιστές, ότι πολλοί έχουν αναμειχτεί σε πολιτικές δραστηριότητες μετά την απελευθέρωσή τους, ότι περισσότεροι από πενήντα εξ αυτών εμφανίστηκαν σαν υποψήφιοι της ΕΔΑ στις τελευταίες εκλογές.
2 Ότι «Η ΑΥΓΗ», η εφημερίδα της ΕΔΑ, συνεχίζει να κυκλοφορεί ελεύθερα.
3Ότι ο πρωθυπουργός και ο Μαρκεζίνης σε αρκετές περιπτώσεις δέχτηκαν και συνομίλησαν με τον αρχηγό της ΕΔΑ Πασαλίδη, εμφανιζόμενοι έτσι να τον αναγνωρίζουν σαν έναν υπεύθυνο πολιτικό ηγέτη.
4Ότι δεν έχει αναληφθεί δράση εναντίον της ίδιας της ΕΔΑ ή των στελεχών της, σε αντίθεση με το γεγονός ότι έχει σαφώς διαπιστωθεί ότι η ΕΔΑ είναι ένα πρακτορείο του ΚΚΕ.
Υποδείξαμε ότι αυτή η προφανής ανοχή της ΕΔΑ και των κομμουνιστών γενικά μπορούσε να έχει δύο αρνητικές συνέπειες. 1ο θα διευκολύνει τους κομμουνιστές να ξαναχτίσουν το συνωμοτικό τους μηχανισμό και ν' αναπτύξουν την ικανότητά του για πρόκληση σοβαρής ζημιάς σε κάποια μελλοντική χρονική στιγμή έκτακτης ανάγκης, όπως στην περίπτωση έκρηξης ενός νέου πολέμου. 2ο ειδικά σε μια στιγμή που η ΕΠΕΚ φαίνεται να διασπάται, πολλοί από τους οπαδούς της ίσως ενθαρρυνθούν από την προφανή ανοχή της ΕΔΑ να ενταχθούν στις γραμμές της τελευταίας, ενώ αντίθετα, καταπιεστική δράση κατά της ΕΔΑ εκ μέρους της κυβέρνησης ίσως αποτρέψει και αποθαρρύνει νέες στρατολογίες σ' αυτό το κόμμα. Ο ρόλος του Μαρκεζίνη Ο κ. Μαρκεζίνης εξήγησε επί μακρόν τη φιλοσοφία του και τη στρατηγική του σχετικά με το θέμα. Τόνισε ότι η κυβέρνηση του Συναγερμού είναι φυσικά πολύ έντονα αντικομμουνιστική, και στο διεθνή τομέα και εσωτερικά, αλλά η τακτική που ακολουθεί μπορεί να διαφέρει σε 2 περιπτώσεις. Εσωτερικά δε θεωρούσε τους κομμουνιστές τόσο σοβαρή ή τόσο άμεση απειλή όσο τη μη κομμουνιστική αντιπολίτευση. Παρόλη την τεράστια πλειοψηφία και την προφανή δύναμη του Συναγερμού, ο ευμετάβλητος χαρακτήρας του ελληνικού λαού δημιουργούσε τον κίνδυνο ότι οποιαδήποτε στιγμή η πλειοψηφία αυτή μπορούσε να εξανεμιστεί εκτός αν ο λαός επείθετο ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση εκτός του κομμουνισμού. Γι' αυτό προτίθεται να συνεχίσει να προβάλλει το σύνθημα που ανήγγειλε στη Θεσσαλονίκη ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση στην κυβέρνηση Συναγερμού εκτός από τον Κομμουνισμό. Ως εκ τούτου είναι απρόθυμος να πάρει μέτρα εναντίον της ΕΔΑ αυτή τη χρονική στιγμή από φόβο ότι η διάλυσή της μπορεί να στρέψει πολλούς από τους υποστηρικτές της προς το Κέντρο με αποτέλεσμα εκείνο να καταφέρει να κερδίσει μια σειρά αναπληρωματικών εκλογικών αναμετρήσεων που θα έχουν ως τελικό αποτέλεσμα την πτώση της κυβέρνησης». (Ο Μαρκεζίνης στη συνέχεια της συνομιλίας του με τους Αμερικανούς διατύπωσε διάφορες απόψεις σχετικά με την κατάργηση των αναπληρωματικών εκλογών, την εκδίωξη των «ροζ» υπαλλήλων από τις δημόσιες υπηρεσίες κ.ά. Ομως ο Purifoy και ο Καραμεσίνης επανήλθαν στο ζήτημα που τους έκαιγε περισσότερο): «Είπαμε (στον Μαρκεζίνη) ότι θα επιθυμούσαμε να συζητήσουμε μαζί τη μακροχρόνια πολιτική του, ελπίζαμε όμως ότι στο μεταξύ θ' αναλάμβανε δράση τουλάχιστον ως προς το να θέσει υπό περιορισμό τους πιο δραστήριους και επικίνδυνους κομμουνιστές και να κλείσει την εφημερίδα της ΕΔΑ «Η ΑΥΓΗ». Υποδείξαμε ότι αυτή η δράση θα έπρεπε ν' αναληφτεί πριν την επίσκεψή του στην Washington ώστε να είναι σε θέση ν' απαντήσει σε κάθε κριτική που πιθανόν να του ασκηθεί εκεί σε σχέση με την αποτυχία της κυβέρνησης Συναγερμού να λάβει τα αναγκαία μέτρα στον τομέα της ασφάλειας. Ο κ. Μαρκεζίνης απάντησε ότι πιθανόν θ' αναλάμβανε κάποια δράση σύμφωνα με τις υποδείξεις πριν την αναχώρησή του. Όμως είναι αρκετά σαφές ότι δεν μπορέσαμε να τον μεταπείσουμε και να τον κάνουμε ν' αλλάξει τη βασική του πεποίθηση ότι η κύρια απειλή για τη θέση της κυβέρνησης Συναγερμού και τη δική του προέρχεται από το Κέντρο και ότι κατά συνέπεια ο πρωταρχικός πολιτικός του στόχος θα πρέπει να είναι η καταστροφή του Κέντρου χρησιμοποιώντας τους κομμουνιστές γι' αυτό το σκοπό μέχρι του σημείου που θα κρίνεται πρόσφορο». Βέβαια κάποιοι υπουργοί πρόβαλαν ενοχλητικά θέματα προς τον Purifoy όπως αυτή του υπουργού Συντονισμού Γ Καρτάλη που υπέβαλε υπόμνημα στις 05/12/51 προς τον πρέσβη και τον ενημερώνει για το ελληνικό οικονομικό πρόβλημα, το υπόμνημα αυτό από μόνο του είναι δείγμα της υποτελούς στάσης των κυβερνήσεων προς τις ΗΠΑ και τον gauleiter της(διότι δεν ήταν πρέσβης) αλλά στόχος ήταν η Αμερικανική βοήθεια και η μείωση των στρατιωτικών δαπανών: «Αι οξείαι και χρόνιαι δυσχέρειαι εκ της ανισοσκέλειας του ισοζυγίου πληρωμών και εκ της ανεπαρκούς απασχολήσεως του πληθυσμού της επιβάλλουν όπως , χάριν της επιβιώσεως του ελληνικού λαού, αι επενδύσεις διατηρηθούν πάση θυσία εις το επίπεδον επαρκές δια την ανάπτυξιν των πλουτοπαραγωγικών πόρων της Ελλάδος και της παραγωγικότητος πόρων της Ελλάδος και της παραγωγικότητος της εργασίας. Μόνον κατ αυτόν τον τρόπον δύναται να επιλυθή το επικινδύνως πιεστικόν οικονομικόν πρόβλημα της Ελλάδος και να εξασφαλισθή η επιβίωσις του λαού της.» Και ο Purifoy με μήνυμά του προς τον ελληνικό λαό(!) το 1952 καθορίζει σαν επαρκές το ποσό της αμερικανικής βοήθειας. Σιγά μη περάσει το ζήτημα της μείωσης των στρατιωτικών δαπανών όταν στην Ν Υόρκη δηλώνει ότι η Ελλάς διαθέτει 10 μεραρχίες «….αίτινες δύνανται να αποσταλούν εις το πεδίον της μάχης εντός 24 ωρών….» και ο Γ Καρτάλης ας φωνάζει ότι οι στρατιωτικές δαπάνες θα ανεβάσουν τον τιμάριθμο κατά 35%. Όταν στην Κυβέρνηση Ν Πλαστήρα υπάρχουν θανατικές καταδίκες, ο πρέσβης επισκέπτεται τον Ν Πλαστήρα στο σπίτι του και μιλά μαζί του για μια ώρα για «οικονομικά θέματα», ενώ ο Τομ Καραμεσίνης ζητά να εκτελεστούν ο Μπελογιάννης και οι συγκατηγορούμενοί του. Ο Purifoy αποφάσιζε για όλα ακόμα και για το εκλογικό σύστημα που θα γινόντουσαν οι εκλογές, ο πρέσβης ενοχλούσε επί αυτού του θέματος ακόμα και τον άρρωστο Πλαστήρα στο εξωτερικό, στο Παρίσι στο ξενοδοχείο «BRISTOL» που βρίσκεται για ανάρρωση τον επισκέπτεται και τον πιέζει για το εκλογικό σύστημα, ο Κ Πυρομάγλου διηγείται: «Κομνηνέ, συμφώνησα με τον Purifoy για πλειοψηφικό. - Ρώτησες την Κυβέρνηση ; - Γιατί να την ρωτήσω;» Και δεν αποφάσιζε μόνο για αυτά αλλά και για την προσχώρηση ή όχι βουλευτών στα κόμματα, για παράδειγμα προκειμένου να προσχωρήσουν δύο βουλευτές της Αριστεράς στην ΕΠΕΚ θα αποφανθεί ο Purifoy: «Κατά την γνώμη μου ο αριθμός των βουλευτών της ΕΔΑ εις την ελληνική βουλή παραμένει ο αυτός. 10 βουλευταί. Αι ψήφοι των δέκα αυτών βουλευτών θα πρέπει να θεωρηθή ότι ανήκουν στην αντιπολίτευση». Και ο νέος πρέσβης μετά την αποχώρηση του πολύ Purifoy ο Cavendish Cannon δεν ξέχασε τις δοξασμένες μέρες του προκατόχου του και ούτε φυσικά οι επακολουθήσαντες πρεσβευτές των ΗΠΑ, στο μέγεθος που ο κάθε ένας εξουσιοδοτείτο για να επέμβει, διότι Έλληνες πολιτικοί άνδρες που να απαγόρευσαν αυτές τις επεμβάσεις σπάνισαν δραματικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου