Ο μανιακός Breivik αποκάλυψε το τέλος της αθωότητας(30/07/2011)

Ο μανιακός Breivik αποκάλυψε το τέλος της αθωότητας(30/07/2011)

Η ΞΕΝΟΦΟΒΙΑ ΧΤΥΠΗΣΕ ΤΟΥΣ ΣΚΑΝΔΙΝΑΒΟΥΣ    

Όταν το 2005 το λαϊκιστικό ακροδεξιό κόμμα της Προόδου στη Νορβηγία γέμισε στο πλαίσιο της προεκλογικής εκστρατείας του τους δρόμους της χώρας με μια διαφημιστική αφίσα η οποία παρουσίαζε ένα σκουρόχρωμο αδύνατο άνδρα να σημαδεύει με το όπλο μια κάμερα υπό το μότο «ο δράστης είναι ξενικής καταγωγής», δεν περίμενε ποτέ την ειρωνεία που θα αντιπροσώπευε σήμερα, 6 ολόκληρα χρόνια αργότερα, αυτή η επιλογή του. Ο Anders Behring Breivik, ο ψηλός, ξανθός, γαλανομάτης ντόπιος αγρότης της διπλανής πόρτας, έμελλε να είναι τελικά ο δράστης που θα συγκλόνιζε ολόκληρη τη Νορβηγία καταστρέφοντας βίαια και οριστικά την ουτοπία της συγκροτημένης και ξεχωριστά ειρηνικής κοινωνίας της, αφού πρώτα ανατίναξε ένα κυβερνητικό κτίριο στο κέντρο του Όσλο προκαλώντας 8 θύματα και σκότωσε επιπλέον 68 άτομα -στην πλειοψηφία τους- εφήβους κυνηγώντας τους σαν θηράματα επί μιάμιση ώρα στο νησάκι Utoya. Κι ενώ είναι παράλογο να ψάχνεις λογική στο μυαλό ενός παράφρονα, ουδείς αμφισβητεί ότι αυτό που συνέβη στη Νορβηγία σηματοδότησε το τέλος μιας ολόκληρης εποχής και την είσοδο της ακροδεξιάς στη νορβηγική πολιτική καθημερινότητα. Όπως επεσήμανε σχετικά ο Anders Wildfield, καθηγητής πολιτικών επιστημών στο πανεπιστήμιο του Arbertin, αν το μακελειό αυτό συνδυαστεί-και πρέπει να συνδυαστεί- με τις επιτυχίες που δρέπουν το τελευταίο χρονικό διάστημα τα ξενοφοβικά κόμματα σε ολόκληρη την Ευρώπη, γίνεται απόλυτα κατανοητό ότι είναι άκαιρο και άτοπο να γίνεται πλέον λόγος για την περιβόητη σκανδιναβική ιδιαιτερότητα, το μοντέλο αυτό της ανεκτικότητας και της συνεργασίας που αποτέλεσε επί μακρόν το σπόνσορα δεκάδων διεθνών συνεδρίων και συνθηκών. Άμεση η σχέση με τα ακροδεξιά κόμματα Η εποχή της αθωότητας έχει περάσει ανεπιστρεπτί και οι χώρες της Σκανδιναβίας αποτελούν τον τελευταίο ευρωπαϊκό παράδεισο της ξενοφοβικής λαϊκιστικής σκέψης. Και μπορεί τα ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης να έχουν βρεθεί από την περασμένη Παρασκευή της τραγωδίας στην άμυνα τραβώντας αποστάσεις από τον Anders Behring Breivik και τις αποτρόπαιες πράξεις του, με σκοπό, όπως είπε ο ίδιος, να σώσει την Ευρώπη από το Ισλάμ και να πλήξει το Εργατικό Κόμμα που απογοήτευσε και πρόδωσε τη Νορβηγία, χαρακτηρίζοντάς τον είτε «δολοφονική ύπαρξη», όπως η λίγκα Αγγλικής Άμυνας, είτε «ψυχοπαθή εγκληματία» σαν το αυστριακό κόμμα της Ελευθερίας, η αλήθεια όμως είναι ότι ο 32χρονος δράστης υπήρξε για πολλά χρόνια ο παραγωγικός συμμετέχοντας σε εξτρεμιστικές ιστοσελίδες που σχετίζονται άμεσα με τα ακροδεξιά κόμματα ολόκληρης της Ευρώπης. Οι πράξεις του μπορεί να ήταν δική του απόφαση-αν και παραμένει μεγάλο ερώτημα πώς εφοδιάστηκε τόσο εύκολα και ανυποψίαστα με όπλα σε μια χώρα με χαμηλό μέχρι χθες δείκτη εγκληματικότητας-, ωστόσο οι ακραίες σκέψεις του δεν γεννήθηκαν από το πουθενά. Τα ακροδεξιά κόμματα και οι σχετικές οργανώσεις πάντως επιμένουν όλες αυτές τις ημέρες ότι ο Anders Behring Breivik προφανώς δεν κατάλαβε καλά την ιδεολογία τους, που θεωρεί τη δολοφονία παιδιών και «ειδικά παιδιών της δικής μας φυλής», απαγορευμένη διά ροπάλου, όπως επιχειρηματολόγησε πρόσφατα μια από τις πολλές ξενοφοβικές ιστοσελίδες που υπάρχουν στο Διαδίκτυο. Ο θυμός του δράστη για τις αλλαγές που συνέβαιναν στη νορβηγική κοινωνία ήταν μεγάλος και γιγαντώθηκε μέσα στα τελευταία 9 χρόνια που ασχολείτο με το κακό που μπορεί να επιφέρει στη χώρα του ο πολυπολιτισμικός χαρακτήρας της, αλλά και η εξόντωσή της μέσω της δημογραφίας του Ισλάμ, όπως έγραφε στο μανιφέστο του με τίτλο «2083-A European Declaration of Independence», θεωρώντας το δίχως άλλο-όπως τουλάχιστον έκριναν οι Ευρωπαίοι αναλυτές- το μακελειό που υπέγραψε όχι ως μια πολιτική πράξη, αλλά ως το λογικό συμπέρασμα της ιδεολογίας που ενστερνίστηκε από καρδιάς. Κι ενώ η πιο συχνή εξήγηση που δίνεται για την άνοδο των ακροδεξιών πολιτικών στην Ευρώπη είναι ότι κερδίζουν έδαφος λόγω των οικονομικών δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι πολίτες της και τοποθετούν τους μετανάστες στη θέση του αποδιοπομπαίου τράγου, τα στοιχεία από τη Σκανδιναβία καταρρίπτουν αυτή τη θέση, αφού για παράδειγμα το νορβηγικό ακροδεξιό κόμμα της Προόδου απέκτησε δύναμη στα μέσα της δεκαετίας του 2000, τα καλύτερα χρόνια από οικονομικής σκοπιάς της χώρας, όταν η ανεργία αναγνωριζόταν στο ισχνό και ζηλευτό ποσοστό του 5%. Τι συμβαίνει… τριγύρω Η Σουηδία, ένα άλλο παράδειγμα σκανδιναβικής χώρας που δεν ξέφυγε ολοκληρωτικά των κακών συνεπειών της ύφεσης, επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές, αφού το 2010 τη χρονιά που το ΑΕΠ της αυξήθηκε κατά 4%-το μεγαλύτερο σχετικό ποσοστό που καταγράφηκε σε χώρα του Οργανισμού για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη(OECD)-, οι ακροδεξιοί Σουηδοί Δημοκράτες κατέγραψαν τα μεγαλύτερα κέρδη. Ως εκ τούτου η πιο πιθανή εξήγηση για τη διαπιστωμένη άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, που ένας Νορβηγός δολοφόνος έτυχε να είναι αυτός που έστρεψε τη προσοχή στις εν δυνάμει επίφοβες συνέπειές της, είναι η σύγκλιση των μεγάλων κομμάτων γύρω από μια κεντρώα πολιτική ατζέντα που παρατηρείται στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης η οποία επιτρέπει τη δημιουργία ενός χάσματος με τα άκρα στα δεξιά και τα αριστερά του πολιτικού φάσματος. Η αναστάτωση που έφερε στις σκανδιναβικές κοινωνίες η είσοδος μεγάλου αριθμού μεταναστών(Σουηδία: μετανάστες 13%, Δανία και Νορβηγία: μετανάστες 8%, Φινλανδία: μετανάστες 2%) σε συνδυασμό με την αυξανόμενη συζήτηση σε 1^ο πολιτικό πλάνο γύρω από το θέμα φέρουν επίσης έως ένα σημείο την ευθύνη για τη μεγέθυνση του ερείσματος της ακροδεξιάς μεταξύ των λαών της Ευρώπης, χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει ότι αυτή η πόλωση μετέτρεψε τις ακραίες σκέψεις του Anders Behring Breivik σε πολλαπλούς φόνους. Η αλήθεια όμως είναι ότι παρότι ουδείς στη Σκανδιναβία συμφωνεί με τις βίαιες αποτρόπαιες πράξεις του, η πλειοψηφία του σκανδιναβικού πληθυσμού είναι πλέον οφθαλμοφανές ότι συμφωνεί με το συλλογισμό πίσω από τις πράξεις. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι τα τελευταία εκλογικά κέρδη της ακροδεξιάς στη Σκανδιναβία έχουν ως εξής:

·           ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ Η υποστήριξη στους ακροδεξιούς Αληθινούς Φιλανδούς εκτοξεύτηκε από το 4% που ήταν στις κοινοβουλευτικές εκλογές του 2007 στο 19% στις εκλογές που διενεργήθηκαν φέτος την άνοιξη στη χώρα. Τα μεγάλα ποσοστά που καρπώθηκαν οι Αληθινοί Φιλανδοί, οι οποίοι με μια συντηρητική κοινωνική ατζέντα, αλλά και μια αριστερή στήριξη του κοινωνικού κράτους ήταν οι μόνοι που άσκησαν προεκλογικά έντονη κριτική στην τρέχουσα κρίση, οφείλονται στην ανησυχία του λαού για την αύξηση της ανεργίας και τις περικοπές στις συντάξεις στη χώρα τους, ένα ζήτημα που απασχολεί εξίσου όλους τους Ευρωπαίους πολίτες σε όποιο κράτος κι αν ανήκουν.

·           ΔΑΝΙΑ Το ακροδεξιό Κόμμα του Λαού στη Δανία είναι το 3^ο μεγαλύτερο στο Κοινοβούλιο. Παρότι δεν αποτελεί τμήμα της κυβέρνησης από το 2001, προσφέρει στη συμμαχία των φιλελευθέρων με τους συντηρητικούς τη στήριξή του προκειμένου να εισπράττει μεγάλες δόσεις επιρροής σε ζητήματα του άμεσου ενδιαφέροντός του. Πρόθεσή του είναι να απαγορεύσει την εισροή μεταναστών από μη Δ χώρες και να μειώσει γενικότερα τον υπάρχοντα αριθμό μεταναστών στη χώρα.

·           ΣΟΥΗΔΙΑ Στις γενικές εκλογές του 2010 οι Σουηδοί Δημοκράτες του Jimmie Åkesson κατακτώντας ποσοστό της τάξεως του 5,7% έγιναν το 1^ο ακροδεξιό κόμμα που εισήλθε ποτέ στο κοινοβούλιο της Σουηδίας. Η επιτυχία τους αυτή στέρησε τη πλειοψηφία από τον κυβερνητικό συνασπισμό της κεντροδεξιάς, αν και στην πραγματικότητα στο σουηδικό Κοινοβούλιο οι ξενοφοβικοί Σουηδοί Δημοκράτες έχουν παραγκωνιστεί από τα υπόλοιπα κόμματα.

·           ΝΟΡΒΗΓΙΑ Μεγάλο θρίαμβο της ακροδεξιάς αποτέλεσε το 22,9% που απέσπασε το ακροδεξιό κόμμα της Προόδου στις βουλευτικές εκλογές της 14^ης Σεπτεμβρίου 2009, ποσοστό που μεταφράστηκε σε 41 από τις 169 συνολικά έδρες του νορβηγικού Κοινοβουλίου φέρνοντάς το στη 2^η θέση πίσω από το σοσιαλδημοκρατικό Εργατικό Κόμμα που με το 35,5% των ψήφων είχε κατακτήσει τότε 64 έδρες.