ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ(μια δημοσιογράφος μιλάει για το ψέμα του Ergodan ότι η Τουρκία έγινε… ευρωπαϊκή!)

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ(μια δημοσιογράφος μιλάει για το ψέμα του Ergodan ότι η Τουρκία έγινε… ευρωπαϊκή!)

«Η κ. Temelkuran, η οποία υπήρξε για δέκα χρόνια δημοσιογράφος της φιλελεύθερης τουρκικής εφημερίδας MILLET και σήμερα γράφει για τη βρετανική GUARDIAN. «Δημοκρατία στην Τουρκία: είναι ένα μεγάλο ψέμα», είπε η γνωστή.... Τουρκάλα δημοσιογράφος, Ece Temelkuran, σε συνομιλία της με Αυστριακούς δημοσιογράφους στη Βιέννη, όπου βρίσκεται καλεσμένη του Ινστιτούτου Διεθνούς Διαλόγου και Συνεργασίας για να ενημερώσει, όπως σημειώνει, για την ελλιπή ελευθερία έκφρασης στην πατρίδα της. Όπως επισημαίνει η ίδια στις τοποθετήσεις της, που προβάλλονται στα σημερινά φύλλα αυστριακών εφημερίδων(όπως της μεγάλης κυκλοφορίας «Κουρίρ» και DER STANDARD), με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Ελευθερίας του Τύπου, στην Τουρκία δεν κυβερνά η δημοκρατία, γιατί υπάρχουν χιλιάδες πολιτικοί κρατούμενοι, αρκετοί φίλοι της βρίσκονται στη φυλακή, η ίδια, από φόβο για δίωξή της, ζει τελευταία στην Τυνησία. Η κ. Temelkuran, η οποία υπήρξε για δέκα χρόνια δημοσιογράφος της φιλελεύθερης τουρκικής εφημερίδας MILLET και σήμερα γράφει για τη βρετανική «Γκάρντιαν», καταγγέλει την έλλειψη ενδιαφέροντος για την κατάσταση στην Τουρκία, από πλευράς ευρωπαϊκών Μέσων Ενημέρωσης, τα οποία, όπως σημειώνει, τη δεκαετία του 1990 ασχολούνταν με το Κουρδικό. Όμως, σύμφωνα με την άποψή της, από την άνοδο στην εξουσία του κόμματος ΑΚΡ του Τούρκου πρωθυπουργού Tayip Erdogan, η Ευρώπη εμφανίζεται να είναι πολύ ικανοποιημένη με την εκεί κατάσταση ώστε να ασκήσει κριτική, καθώς για την Ευρώπη φαίνεται να ανθεί στην Τουρκία η δημοκρατία και οι μετριοπαθείς Ισλαμιστές να είναι μια ικανοποιητική λύση, καθώς και το στρατιωτικό καθεστώς ανήκει στο παρελθόν. Η ίδια θεωρεί πως η τουρκική κυβέρνηση θέλει να δημιουργήσει μια μετριοπαθή, ισλαμική, νεοφιλελεύθερη, κοινωνία, ένα είδος πρότυπο για ολόκληρη τη Μέση Ανατολή και αυτά που συμβαίνουν σήμερα, είναι μια «Ντουμπάι-κοποίηση» της Τουρκίας και κριτική από μειονότητες ή αντιφρονούντες θα πρέπει, όπως σε αυτό το εμιράτο του Κόλπου, να φιμώνεται.  Η Τουρκάλα δημοσιογράφος εκφράζει τις ανησυχίες της για την άνοδο της χώρας της σε μια περιφερειακή δύναμη με αυτοπεποίθηση, θεωρώντας πως η εξουσία είναι δελεαστική και ένα φαινόμενο αυτής της αυτοπεποίθησης είναι πως έχει χάσει σε σημασία για τη χώρα, η προσέγγιση με την Ευρωπαϊκή Ένωση ως προοπτική του μέλλοντος. Θύματα αυτής της εξέλιξης είναι, όπως σημειώνει, μειονότητες όπως Κούρδοι και Αρμένιοι, που αισθάνονται εγκαταλειμμένοι, καθώς η πίεση από το εξωτερικό προς την κυβέρνηση έχει μειωθεί.»

Εδώ τα ΜΜΕ μας μιλούν για το «πρότυπο» της τουρκικής οικονομίας όταν ακολουθούν το… οθωμανικό και μας έχουν πεθάνει στην τούρκικη προπαγάνδα μέσα από σήριαλ και εκπομπές για τον «εκσυγχρονισμό» της γείτονος. Η οποία απειλεί Ελλάδα και Κύπρο με αμείωτη ένταση, γελάει με την κατάντια της οικονομίας μας, προκαλεί ζητώντας κανά νησάκι και ακόμα «πατεράδες»(βλ. δημοσιεύματα) πουλάνε τα κορίτσια τους σε άνδρες ως… νύφες! ΙΔΟΥ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ Η ΤΟΥΡΚΟΛΑΓΝΕΙΑ! Τουρκική Δημοκρατία: Η φαντασίωση του νέο-οθωμανισμού, η αδυσώπητη πραγματικότητα και η γλώσσα του εμπορίου.  Οι Τούρκοι Ισλαμιστές επένδυσαν για πάρα πολλά χρόνια σε ένα σύγχρονο και πολιτισμένο πρόσωπο της Τουρκικής Δημοκρατίας απέναντι στην Ευρώπη, στις πρ. Σοβιετικές Δημοκρατίες(ιδιαίτερα του Καυκάσου), την Μέση Ανατολή και την Β Αφρική, με μια και μοναδική εξαίρεση: Την Κυπριακή Δημοκρατία. Για να «οικοδομηθεί» το νέο προσωπείο της Τουρκικής Δημοκρατίας χρειάστηκαν θυσίες που ήταν αδιανόητες στο τουρκικό κατεστημένο για ολόκληρες δεκαετίες: Φιλελευθεροποιήθηκε η τουρκική οικονομία, βελτιώθηκε σημαντικά ο τομέας της ατομικής, κοινωνικής και θρησκευτικής ελευθερίας, υιοθετήθηκε η μετωπική σύγκρουση με το στρατιωτικό κατεστημένο αλλά και το Βαθύ Κράτος και διαφημίστηκε σε όλους τους τόνους η πολιτική «μηδενικών προβλημάτων» με όλους τους γείτονες και με την εξαίρεση(πάντα) της Κυπριακής Δημοκρατίας. Όλα αυτά είχαν μεγάλη απήχηση και έτυχαν μεγάλης υποστήριξης από το τουρκικό εκλογικό σώμα και την τουρκική κοινωνία. Είχαν όμως και την αρνητική τους πλευρά: Ενίσχυσαν τις «αυτοκρατορικές» βλέψεις της ηγετικής ομάδας των Ισλαμιστών (Erdogan, Gul και Davutoğlu) που δεν κρύβουν καθόλου την νεο-οθωμανική τους μεγαλομανία. Ονειρεύονται μια σφαίρα επιρροής της νεο-οθωμανικής τους αυτοκρατορίας που θα ξεκινάει από τις παρυφές της κεντρικής Ευρώπης και τα Βαλκάνια, θα συνεχίζεται στην Α Μεσόγειο και τη Διώρυγα του Σουέζ και θα φθάνει μέχρι τον Ινδικό ωκεανό. Όλα αυτά με την γνωστή «οθωμανική πρακτική» της επέκτασης και της επιβολής με το ζόρι(απειλή ή βία) σε αντίθεση με τα κούφια λόγια περί «μηδενικών προβλημάτων» που απευθύνονται δεξιά και αριστερά. Στην φαντασίωση της «επανασύστασης» της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας «προσαρμοσμένης» στις ανάγκες της σύγχρονης εποχής, υπάρχουν δύο σημαντικά εμπόδια: Το 1^ο εμπόδιο είναι η Κυπριακή Δημοκρατία. Είναι πλέον ιστορικά αποδεδειγμένο πως οι Τούρκοι(που όχι στο μακρινό παρελθόν έψαχναν στον χάρτη για να βρούν που βρίσκεται η Κύπρος) έβαλαν πόδι στο μαρτυρικό νησί της Αφροδίτης το 1974 με την καθοδήγηση των Βρετανών(που δεν διστάζουν ακόμα και μπροστά στα πιο φριχτά εγκλήματα προκειμένου να «διατηρήσουν» τις βάσεις τους στην Κύπρο) και την υποστήριξη των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Η όρεξη βέβαια των Τούρκων στρατηγών και πολιτικών άνοιξε τόσο πολύ ώστε ήθελαν ολόκληρη την Κύπρο, αλλά τα συμφέροντα αυτών που τους έβαλαν στο νησί επέβαλαν να έχουν στην διάθεσή τους τόσο τους Ελληνοκύπριους όσο και τους Τουρκοκύπριους(διαίρει και βασίλευε) ώστε να μπορούν, ανάλογα με τις συνθήκες, να «χρησιμοποιούν» πότε τον ένα και πότε τον άλλο. Έτσι, η μισή(κατεχόμενη) Κύπρος εποικίστηκε σταδιακά από πεινασμένους Τούρκους που κατέφθασαν από τα βάθη της Ανατολής και μετέτρεψαν τους Τουρκοκύπριους σε «πολίτες β’ κατηγορίας».  Η ελεύθερη όμως Κύπρος εντάχτηκε στην ΕΕ (θα αναλάβει μάλιστα το 2012 την προεδρία της για 6 μήνες) και επί πλέον δεν ενδίδει σε οποιαδήποτε «λύση» του Κυπριακού που δεν θα εξασφαλίζει πλήρως την ανεξαρτησία και την ασφάλεια της από τις επιθετικές ορέξεις των Τούρκων.  Το 2^ο εμπόδιο είναι το κράτος του Ισραήλ. Όταν τα νεο-οθωμανικά όνειρα των ισλαμιστών επέβαλαν μια φανερή αντίθεση με το κράτος του Ισραήλ προκειμένου να διευκολυνθεί η επικοινωνιακή «διείσδυση» και η νεο-οθωμανική επιρροή στον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο, τα πράγματα άρχισαν να χάνουν τις σταθερές ισορροπίες των τελευταίων δεκαετιών. Όταν μάλιστα η Κυπριακή Δημοκρατία συμφώνησε με το Ισραήλ για την συνεκμετάλλευση της ΑΟΖ της Κύπρου μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ  με την τεχνική υποστήριξη μεγάλης Αμερικάνικης Εταιρίας, οι ισορροπίες ανατράπηκαν εντελώς και διαμορφώθηκε ένα νέο σκηνικό που βάζει μεγάλα αδιέξοδα στην «νεο-οθωμανική κυριαρχία» την οποία ονειρεύονται οι ισλαμιστές. Η κατεδάφιση της εικόνας της «περιφερειακής υπερδύναμης» που χτίστηκε μεθοδικά από τους Τούρκους για ολόκληρες δεκαετίες συντελείται πλέον σε ελάχιστο χρόνο με ραγδαίους ρυθμούς, από τα πολλά και σοβαρά μέτωπα(και σφάλματα) που έγιναν προκειμένου οι ισλαμιστές να πετύχουν το όνειρο της «νεο-οθωμανικής κυριαρχίας» τους. Η ραγδαία απομυθοποίηση της «σαρωτικής δύναμης» της Τουρκίας (βασικό, συστατικό στοιχείο της νεο-οθωμανικής κυριαρχίας), η επιμονή σε ρητορική «μεγάλης δύναμης» που δεν έχει όμως αντίκρισμα, η απουσία της δύναμης που αντλούσε από την υποστήριξη των Αμερικανών, των Βρετανών και του Ισραήλ(κάτι που της επέτρεψε στο παρελθόν να δημιουργήσει τις πλέον παράλογες απαιτήσεις - ιδίως απέναντι στην Ελλάδα και στην Κύπρο), η ολοένα και μεγαλύτερη απομόνωση από την Δ χάριν μιας αμφίβολης «επιρροής» σε Α, Ασία και Αφρική, η μεγαλομανία που δεν γνωρίζει όρια ούτε όμως έχει και καμιά επαφή με την πραγματικότητα-όλα αυτά προκύπτουν ανάγλυφα από μια απλή καταγραφή της καθημερινής ειδησεογραφίας.