Ημέρα μνήμης και άρνησης πληρωμής χρεών, αν… είχαμε ηγέτες με ιστορικές γνώσεις και αγάπη προς την Ελλάδα(άρθρο 17/04/2011)

Ημέρα μνήμης και άρνησης πληρωμής χρεών, αν… είχαμε ηγέτες με ιστορικές γνώσεις και αγάπη προς την Ελλάδα(άρθρο 17/04/2011)

[Πώς η Γερμανία ΔΕΝ πλήρωσε τις επανορθώσεις του Α’ ΠΠ, πριν την άνοδο του Hitler και πώς συμπεριφέρθηκαν οι «Σύμμαχοι» και «προστάτες» στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου; Πώς χαρίσαμε τις επανορθώσεις του Α’ ΠΠ προς την χώρα μας;]

Ολοταχώς προς την καθιέρωση Ημέρας Μνήμης και Ελληνικών Ολοκαυτωμάτων προχωρούν τμήματα της ελληνικής κοινωνίας και αυτά είναι τα «καλά νέα» της επέλασης του Δ΄ Ράιχ με τον οικονομικό μανδύα που τώρα όλοι βιώνουμε.  Το έναυσμα για την καθιέρωση της Ημέρας Μνήμης έδωσε το 9^ο Εθνικό Συμβούλιο Γερμανικών Αποζημιώσεων και η προβολή που είχε. Το Κανάλι 9 και το Ράδιο 9 ήταν τα μοναδικά ΜΜΕ(μαζί φυσικά και το «Παρασκήνιο») που παρακολούθησαν και προέβαλαν τις συζητήσεις που έγιναν στο Εθνικό Συμβούλιο, στο οποίο κύριος ομιλητής και «ψυχή» του Συμβουλίου ήταν ο Μανώλης Γλέζος. Παράλληλα, και ο καθηγητής Γιώργος Κασιμάτης υποστήριξε έντονα την ανάγκη να προβάλει η Ελλάδα τα αιτήματα αποζημιώσεων από τη Γερμανία, καθώς είμαστε η μόνη χώρα που δεν πήραμε αποζημιώσεις και πιεζόμαστε αφόρητα και άδικα από την κερδοσκοπία των γερμανικών τραπεζών. Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι αρκετά δύσκολο για να το αντιμετωπίσει ο ελληνικός λαός, αλλά και εύκολο να αντιμετωπισθεί αν βρεθούν πολιτικοί ηγέτες κι αρθούν στο ύψος των περιστάσεων. Τα δεδομένα της χώρας μας είναι 3:

1.    Το χρέος που φτάνει κοντά στα € 330 δις.

2.    Οι καταθέσεις των Ελλήνων κλεφτών και μερικών ασυνείδητων Ελλήνων στην Ελβετία που φτάνουν τα € 600 δις.

3.    Ο κυρίαρχος ρόλος που μπορεί να έχει η Γερμανία στην αντιμετώπιση του ελληνικού προβλήματος.

Ως σήμερα η Γερμανία αντιμετωπίζει την Ελλάδα από αρνητικά μέχρι εγκληματικά και αυτή η αντιμετώπιση έχει διάφορα επίπεδα. Τα γερμανικά ΜΜΕ δεν είναι στην πλειοψηφία τους ούτε αρνητικά, ούτε άδικα στο ελληνικό πρόβλημα. Όμως, υπάρχουν ορισμένα γερμανικά ΜΜΕ που έχουν αναλάβει, με ή χωρίς συνείδηση, τον βρόμικο ρόλο της διαμόρφωσης ανθελληνικής εικόνας στη γερμανική κοινή γνώμη. Η κατάσταση αποδίδεται με το «αντιστάσεως μη ούσης…». ΟΦΕΛΗ Η καθιέρωση μιας Ημέρας Μνήμης και Ελληνικών Ολοκαυτωμάτων δεν είναι μόνο ζήτημα αξιοπρέπειας και τιμής στους χιλιάδες σφαγιασθέντες και μια υπόθεση που θα έχει και πρακτικές εφαρμογές. Η Ελλάδα είναι η χώρα που είχε αναλογικά με τον πληθυσμό της τα περισσότερα θύματα από τα γερμανικά όπλα, αλλά και τα περισσότερα ολοκαυτώματα ανά περιοχές. Μια πρακτική εφαρμογή θα ήταν η πρόσκληση κάθε χρόνο και η απαίτηση να παρίσταται στην Ημέρα αυτή ο Γερμανός πρόεδρος ή ο Γερμανός καγκελάριος και πολιτικοί από τη Γερμανία. Και γερμανικά ΜΜΕ. Στα 3 δεδομένα που προαναφέρουμε η Ελλάδα έχει μεγάλες δυνατότητες αντίδρασης. 1^ο: ΑΡΝΗΣΗ πληρωμής. Η άρνηση, βέβαια, δεν θα είναι μονοσήμαντη και αδικαιολόγητη. Η Ελλάδα μπορεί και ΠΡΕΠΕΙ να προβάλει αδυναμία πληρωμής του δανείου, τουλάχιστον ολόκληρο το ποσό και με τους ρυθμούς που απαιτούν οι αγορές. Η άρνηση, όμως, πρέπει να είναι δικαιολογημένη και αυτό να φανεί στην πράξη. Δηλ., η δημιουργία μιας μεγάλης φυλακής «δοσίλογων της τελευταίας 30ετίας». ΦΥΛΑΚΗ Το αίτημα φυλάκισης κλεφτών το προβάλλει έντονα και το ΔΝΤ, όχι γιατί επιθυμεί νομιμότητα, αλλά γιατί φοβάται λαϊκή εξέγερση, κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας, οπότε και πλήρη αδυναμία να πληρώσει η Ελλάδα δόσεις δανείου. Η αδυναμία πληρωμής πρέπει να συνοδευτεί από αίτημα στους δανειστές μας Γερμανούς και Αμερικανούς να αδειάσουν οι ελβετικές τράπεζες και οι φορολογικοί παράδεισοι από τα € 600 δις των Ελλήνων κλεφτών και των ασυνείδητων Ελλήνων. Τα κλεμμένα, + € 400 δις, να κατασχεθούν και να χρησιμοποιηθούν για τα χρέη και τα χρήματα των ασυνείδητων να επαναπατρισθούν ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ και να διασφαλίσει την κανονική παραμονή τους στις ελληνικές τράπεζες η στήριξη της Γερμανίας και των ΗΠΑ.  Υπάρχει τέτοιο πρόβλημα για την ελληνική πολιτική ηγεσία; Φυσικά, ναι. Και το υπογράμμισε με τον πιο σαφή τρόπο ο ίδιος ο πρωθυπουργός(ΓΑΠ) στη ΔΕΘ, όταν είπε ότι στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης βρήκαν ευκαιρία κλέφτες και ασυνείδητοι και έχουν βγάλει τεράστια ποσά στους φορολογικούς παραδείσους. ΛΕΗΛΑΣΙΑ Ο πρωθυπουργός δήλωσε με σαφήνεια στη ΔΕΘ ότι έγινε μεγάλη λεηλασία σε βάρος της Ελλάδας με τη μεταφορά του τεράστιου πλούτου στους φορολογικούς παραδείσους και πρόσθεσε ότι θα λάβει μέτρα. Αυτά τα «μέτρα» ανεπίσημα έχουν αποδώσει κατάλογο με καταθέτες, αλλά επίσημα η κατάσταση βρίσκεται στο σημείο εκκίνησης, καθώς δεν έχουν προχωρήσει διαδικασίες ανάκτησης χρημάτων που έχουν λεηλατηθεί. Και παλαιοί βουλευτές -γιατροί εκφράζουν την κατάπληξή τους για την καθυστέρηση ολοκληρωτικής κατάσχεσης λογαριασμών με τεράστια ποσά που βρέθηκαν σε γιατρούς, οι οποίοι εργάζονται για δεκαετίες σε δημόσια νοσοκομεία. Το μήνυμα, μας έλεγαν, που περνάει αν αυτοί δεν έχουν συνέπειες, θα είναι να συνεχιστεί η λεηλασία των δημόσιων ταμείων. Την πάταξη της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς ζητούν οι δανειστές μας με τους εκπροσώπους τους, δηλ. τους επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής(Rompuy) και του ΔΝΤ. Και αυτό είναι που πρέπει να κάνουμε ΕΜΕΙΣ. Η άρνηση πληρωμής του χρέους μπορεί να γίνει ΜΟΝΟ αν οι δικές μας Αρχές δεν μπορέσουν να βρουν τα χρήματα αυτά εξαιτίας άρνησης των φορολογικών παραδείσων να παραδώσουν λογαριασμούς και ΜΟΝΟ αν αρνηθούν να βοηθήσουν οι δανειστές μας. Θα εκπλαγούν οι δανειστές μας από την άρνηση και τη δήλωση αδυναμίας πληρωμής των χρεών; Θα μας κακοχαρακτηρίσουν ως χώρα μη σοβαρή και λαό δύστροπο; Όχι, βέβαια. ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΚΑΙ ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΧΡΕΟΥΣ Την ίδια άρνηση πληρωμής είχε προβάλει η Γερμανία, όταν κλήθηκε να πληρώσει οφειλές και χρέη που η ίδια δημιούργησε με τους 2 ΠΠ. Η άρνηση πληρωμής μετά τον Β΄ ΠΠ μας αφορά, αφού εμείς πρέπει και έπρεπε να λάβουμε τεράστια ποσά με τα οποία θα είχαμε ξεχρεώσει. Η άρνηση πληρωμής μετά τον Α΄ ΠΠ αφορά τους δανειστές της Γερμανίας, δηλ. ΗΠΑ κ.ά.. Πολύτιμες πληροφορίες, ικανές να «ξυπνήσουν» αρκετούς πολιτικούς μας που αγνοούν αυτή την πραγματικότητα και να ανοίξουν τα μάτια των πολτών, περιέχονται στο βιβλίο του καθηγητή Τάσου Ηλιαδάκη, πρ. ειδικού γραμματέα του υπουργείου Πολιτισμού. Το βιβλίο, στο οποίο αναφερθήκαμε και στο προηγούμενο φύλλο, αναφέρεται κυρίως στις οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα από το κατοχικό δάνειο και τις αποζημιώσεις. Στην εισαγωγή του, όμως, αναφέρεται στη συμπεριφορά της Γερμανίας, όταν βρέθηκε μετά τον Α΄ ΠΠ στην ίδια θέση με μας. Δείτε τι αναφέρει ο καθηγητής και θα διαπιστώσετε ότι έχουμε λύσεις απέναντι στους Γερμανούς που μας πιέζουν να πληρώσουμε ή αλλιώς να δεχτούμε να… αυτοκτονήσουμε και ως πολίτες της Ελλάδας αλλά και ως χώρα.

ΟΙ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΕΙΣ ΤΟΥ Α' ΠΠ

Α. ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΕΙΣ

Η συνθήκη των Βερσαλλιών(Ιούνιος 1919), επιβάλλει στη Γερμανία επανορθώσεις χωρίς όμως να ορίζει το ύψος τους. Αυτό θα το καθόριζε η συμμαχική Επιτροπή Επανορθώσεων (01/05/1921). Η Αγγλία επέμενε στη διατήρηση της γερμανικής αγοραστικής δύναμης στη διεθνή αγορά. Απαιτούσε ως επανορθώσεις μόνο όσα ήταν τα πολεμικά της χρέη προς τις ΗΠΑ. Δηλ., προωθούσε το κλείσιμο του ζητήματος των επανορθώσεων με την καταβολή από τη Γερμανία ενός εφ' άπαξ ποσού. Η Γαλλία απέβλεπε στις γερμανικές επανορθώσεις για να αντιμετωπίσει τις δημοσιονομικές της δυσχέρειες. Γι’ αυτό προωθούσε πολιτική σταδιακής ανόρθωσης της γερμανικής οικονομίας, ώστε να είναι σε θέση να καταβάλει επανορθώσεις και στη συνέχεια να οριστεί το ύψος τους. Η Διάσκεψη του Spa(Ιούλιος 1920), καθόρισε τα ποσοστά των δικαιούχων. Η Γαλλία έπαιρνε το 52%, η Αγγλία το 22%, η Ιταλία το 10% κτλ. Η Επιτροπή Επανορθώσεων ορίζει(27/04/1921) το σύνολο των γερμανικών επανορθώσεων σε 132 δις. χρυσά μάρκα ή 31,5 δις $. Αυτά η Γερμανία έπρεπε να τα καταβάλλει ανά 2 δισ. χρυσά μάρκα/ χρόνο με ένα επιπλέον ποσό περίπου 500 εκ, ανάλογα με την πορεία των γερμανικών εξαγωγών. Η Γερμανία αντέδρασε, αλλά υπό την απειλή της κατάληψης της κοιλάδας του Ruhr από τους Αγγλογάλλους, όπου συγκεντρώνονται τα 4/5 της παραγωγής άνθρακα-χάλυβα και οι κυριότερες βιομηχανίες, δέχτηκε την απόφαση της Επιτροπής Επανορθώσεων. Οι αυστριακές επανορθώσεις, λόγω της οικονομικής κατάστασης της Αυστρίας, δεν καθορίστηκαν και σιωπηρά ατόνησαν. Οι ουγγρικές ορίστηκαν(1924) σε 200 εκ χρυσές κορώνες. Η Γερμανία κατέβαλε(καλοκαίρι 1921) τις 2 πρώτες δόσεις από 1 εκ χρυσά μάρκα η κάθε μία. Όμως, ζήτησε τουλάχιστον 6μηνο αναστολή(Οκτώβριος) προ της καταρρεύσεως του γερμανικού μάρκου. Το γερμανικό αίτημα έγινε αποδεκτό(Ιανουάριος 1922) στη Διάσκεψη των Καννών. Η Γερμανία ζήτησε νέα αναβολή(Ιούλιος). Η Αγγλία αντέδρασε αρνητικά. Η Γαλλία με το Βέλγιο(11/01/1923) κατέλαβαν την περιφέρεια του Ruhr. Οι Γερμανοί αντέταξαν παθητική αντίσταση που κράτησε(ως τον Αύγουστο του 1923). Η γερμανική οικονομία κατέρρευσε. 1 $ 42 τρις  μάρκα. Ο γερμανικός πληθωρισμός (1919-23) υπήρξε σχεδιασμένη οικονομική πολιτική των οικονομικών ιθυνόντων της Γερμανίας. Με την πολιτική αυτή η λειτουργία των οφειλομένων από τη Γερμανία επανορθώσεων γινόταν αδύνατη. Γι’ αυτό, η χρεοκοπία χαρακτηρίστηκε «δόλια χρεοκοπία». Προ αυτής της καταστάσεως, συστήθηκαν στο Λονδίνο 2 επιτροπές επανορθώσεων, μία εκ των οποίων υπό τον Αμερικανό οικονομολόγο και στρατηγό κ. Dawes. Η Διάσκεψη του Λονδίνου(Αύγουστος 1923), υιοθέτησε τις προτάσεις της επιτροπής Dawes, γνωστές σαν σχέδιο Dawes. Σύμφωνα μ' αυτό, η Γερμανία υποβάλλεται στην καταβολή επανορθώσεων επί μία 5ετία. Αρχίζει με την καταβολή 1 δις χρυσών μάρκων, τα οποία τον 5^ο χρόνο γίνονται 2.5 δις χρυσά μάρκα. Οι πληρωμές θα συνεχιστούν και μετά τον 5^ο χρόνο, αλλά δεν ορίζονται τα ποσά που θα καταβάλλει η Γερμανία και επί πόσα χρόνια. Η Γερμανία θα κατέβαλλε τις επανορθώσεις μόνο από το οικονομικό πλεόνασμα. Μετά το σχέδιο Dawes αρχίζει η γαλλογερμανική προσέγγιση που θα καταλήξει(Οκτώβριος 1925), στην υπογραφή των συμφωνιών του Locarno και την εισδοχή της Γερμανίας στην ΚτΕ. Το σχέδιο Dawes, τα πρώτα 4 χρόνια, είχε λειτουργήσει ικανοποιητικά κυρίως λόγω της χρησιμοποίησης από τη Γερμανία, στις επανορθώσεις, των αμερικανικών πιστώσεων προς αυτήν. Οπως ισχυρίστηκε ο πρόεδρος Roosevelt, οι ΗΠΑ δάνεισαν στη μεταπολεμική Γερμανία +10 δις $. Και λόγω των επενδύσεων που είχαν κάνει οι Δ στη Γερμανία. Δηλ. η Γερμανία πλήρωνε τις επανορθώσεις κυρίως με τα δανεικά. ΠΩΣ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΔΗΛΩΣΕ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΠΛΗΡΩΜΩΝ Η κρίση του 1929 αναδιπλώνει την αμερικανική οικονομία, οπότε η Γερμανία θα βρεθεί προ αδιεξόδου. Η Γαλλία πιέζει για την οριστική λύση του ζητήματος των επανορθώσεων. Ο Γάλλος πρωθυπουργός, Poincaré έχει συνδέσει την εκκένωση των παραρρηνίων περιοχών με την οριστική ρύθμιση των επανορθώσεων. Η εκκένωση θα γινόταν μετά το τέλος της πενταετούς ισχύος του σχεδίου Dawes. Την ίδια ώρα οι Δ, για να προστατέψουν τις επενδύσεις τους στη Γερμανία, όφειλαν να μην την αφήσουν να καταρρεύσει, πράγμα προς το οποίο οδηγούσε η καταβολή των επανορθώσεων από τη Γερμανία. Έτσι συγκαλείται στο Παρίσι(Φεβρουάριος 1929), επιτροπή εμπειρογνωμόνων από Αγγλία, Γαλλία και Ιταλία υπό την προεδρία του Αμερικανού τραπεζίτη Young, μέλος της επιτροπής Dawes. Η επιτροπή ανακοίνωσε(07/06/1929) τις αποφάσεις της. Σύμφωνα με αυτές, η Γερμανία θα κατέβαλλε 107 δις χρυσά μάρκα σε 59 χρόνια. Δηλ., θα αποπλήρωνε τις επανορθώσεις το 1988. Προφανώς, οι ετήσιες δόσεις είχαν γίνει πολύ μικρότερες, περ. 500 εκ $/ χρόνο. Η 1^η Διάσκεψη της Χάγης(Αύγουστος 1929), υιοθέτησε τις αποφάσεις της επιτροπής Young. Το ίδιο επαναλήφθηκε και με τη 2^η(Ιανουάριος 1930). Οι προτάσεις της Επιτροπής έμειναν γνωστές ως σχέδιο Young.Την ώρα που συντασσόταν το σχέδιο Young άρχιζε να εκδηλώνεται στις ΗΠΑ η οικονομική κρίση. Προς αντιμετώπισή της, τα αμερικανικά κεφάλαια αρχίζουν να αποσύρονται από την Ευρώπη, πράγμα που πλήττει ιδιαίτερα τη Γερμανία και τη γερμανική βιομηχανία. Ο Γερμανός καγκελάριος, Brüning, δηλώνει(Ιούνιος 1931) ότι η Γερμανία αδυνατεί να καταβάλει τις επανορθώσεις και πρέπει να απαλλαγεί απ’ αυτές. Οι ΗΠΑ, για να μην παραλύσει η γερμανική αγορά που απορροφά μεγάλο μέρος των γεωργικών και βιομηχανικών εξαγωγών της και για να μη χαθούν τα εκεί επενδυμένα αμερικανικά δολάρια, που δεν έχουν προλάβει να αποσύρουν, υιοθετούν ουσιαστικά τη γερμανική απαίτηση. Έτσι, ο πρόεδρος Hoover(Ιούνιος 1931), υπό την πίεση Αμερικανών επιχειρηματιών, πρότεινε την αναστολή όλων των πληρωμών για ένα χρόνο, των επανορθωτικών και των πολεμικών χρεών. Από το τελευταίο θίγονταν και οι ΗΠΑ λόγω των πολεμικών χρεών της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ιταλίας προς αυτές. Τελικά, η πρόταση Hoover έγινε δεκτή και άρχισαν οι αναζητήσεις για μια νέα ρύθμιση του ζητήματος των επανορθώσεων. Συγκαλείται(μέσα Ιουνίου 1932) διάσκεψη στη Λωζάννη, η οποία μετά από 3 εβδομάδες, κατέληξε στην απόφαση να απαλλάξει οριστικά τη Γερμανία από τις επανορθώσεις. Ήταν 3 χρόνια μετά το σχέδιο Young(09/07/1932). Ό,τι είχαν προλάβει να πάρουν το είχαν πάρει οι «Μεγάλοι». Οι «μικροί» ήταν για τις θυσίες και τους επαίνους. Ο Hitler είχε καταλάβει(1932) 230 έδρες στο κοινοβούλιο. Θα καταγγείλει(Δεκέμβριος) τη Συνθήκη των Βερσαλλιών. Όσα είχε δανειστεί η Γερμανία για τις επανορθώσεις και ακόμα δεν τα είχε επιστρέψει, ο Hitler τα χρησιμοποίησε για την προετοιμασία του Β' ΠΠ Πολέμου προς δόξαν των θυμάτων του Α’ ΠΠ. Για τις γερμανικές επανορθώσεις του Α' Παγκοσμίου Πολέμου: Η Γερμανία οφείλει επανορθώσεις στους νικητές. Οι τελευταίοι οφείλουν πολεμικά χρέη στις ΗΠΑ. Η Γερμανία αδυνατεί να πληρώσει. Έτσι δανείζεται από τις ΗΠΑ και πληρώνει τις επανορθώσεις. Οι σύμμαχοι παίρνουν τα δολάρια των ΗΠΑ από τις γερμανικές επανορθώσεις και πληρώνουν στις ΗΠΑ τα πολεμικά τους χρέη. Στο τέλος, η Γερμανία απαλλάσσεται των επανορθώσεων, ενώ επωφελείται των αμερικανικών πιστώσεων (για τις επανορθώσεις) τις οποίες δεν είχε επιστρέψει και δεν επέστρεψε.

Γ. Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΠΙΣΤΩΣΕΙΣ

Λόγω της συμμετοχής της Ελλάδας στον πόλεμο στο πλευρό της Τριπλής Συνεννόησης (Entente), οι ΗΠΑ, η Αγγλία και η Γαλλία ανέλαβαν(συμφωνία των Παρισίων, 10/02/1918), να τη δανειοδοτήσουν ισόποσα με το συνολικό ποσό των 750 εκ φρ.(144,71 εκ $ ή 65,33 εκ £) για να αντιμετωπίσει τα πολεμικά της χρέη και τις στρατιωτικές της δαπάνες για τον κοινό αγώνα. Το ποσό αυτό έπρεπε να της καταβληθεί το αργότερο έξι μήνες μετά τη Συμφωνία Ειρήνης. Τις πολεμικές πιστώσεις είχε εφαρμόσει ήδη η Entente από το 1915 έναντι των συμμάχων της με τη συμφωνία μεταξύ Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας (15/02/1915). Αγγλία και Γαλλία γνωστοποιούσαν στην Ελλάδα ότι λόγω της επιστροφής του βασιλιά Κωνσταντίνου σταματούσαν(08/12/1920) την καταβολή των πολεμικών πιστώσεων. Με το ίδιο πρόσχημα θα τις σταματούσαν στη συνέχεια και οι ΗΠΑ. Με τη διακοπή, οι Τρεις ήταν υπόχρεες έναντι της Ελλάδας, με βάση τις Συμβάσεις του 1918 και 1919. Όπως αναφέρεται στα ελληνικά υπομνήματα(1926), οι οφειλές των Τριών προς την Ελλάδα ήταν:

·      Αγγλία 5.355.321 £

·      Γαλλία 300.000.000 φρ.

·      ΗΠΑ 33.236.629 $

Την ίδια ώρα η Ελλάδα είχε πάρει πολεμικές πιστώσεις σε μετρητά ή σε πολεμικό υλικό²⁶:

·      ΗΠΑ 15.000.000 $

·      Αγγλία 16.403.841 £

·      Γαλλία 430.000.000 φρ.

Μαζί με τους τόκους η Ελλάδα χρωστούσε πολεμικές πιστώσεις:

·      στις ΗΠΑ 16.5 εκατ. $(Νοέμβριος 1923)

·      στη Γαλλία 537.514.000 φρ.(Ιούνιος 1924)

·      στην Αγγλία περ. 21 εκ £(Ιανουάριος 1925)

Η κυβέρνηση Γούναρη(22/12/1921) απάλλαξε την Αγγλία, όπως ΑΠΑΙΤΟΥΣΕ, από την υποχρέωση καταβολής του υπολοίπου ποσού των 5.355.321 £ των πολεμικών της πιστώσεων προς την Ελλάδα. Με τη συμφωνία αυτή, η Ελλάδα αναγνώριζε χρέος πολεμικών πιστώσεων προς την Αγγλία 93 εκ £, αλλά η τελευταία της επέτρεπε να συνάψει δάνειο 15 εκ £ στην Αγγλία, το οποίο όμως η Ελλάδα δεν πραγματοποίησε. Έτσι, απέμεινε μόνο το ελληνικό χρέος προς την Αγγλία από τις πολεμικές πιστώσεις. Οι ΗΠΑ ζήτησαν(1925) πιεστικά διακανονισμό του ελληνικού χρέους των 15 εκ $ από τις πολεμικές πιστώσεις, χαρακτηρίζοντας την Ελλάδα υπερήμερη. Η Ελλάδα με τα 2 υπομνήματά της(Ιανουάριος 1926), αναγνώριζε το χρέος των 15 εκ $ με την προϋπόθεση όμως ότι η ΗΠΑ θα κατέβαλλαν στην Ελλάδα το υπόλοιπο των 33 περ. εκ $ για το οποίο ήταν υπόχρεες βάση των Συμβάσεων του 1918 και 1919. Ταυτόχρονα, πίεζαν για διακανονισμό των πολεμικών πιστώσεων η Αγγλία και η Γαλλία. Η Ελλάδα αντιμετώπιζε το οικονομικό βάρος της ανταλλαγής πληθυσμών με Βουλγαρία και Τουρκία. Αντιμετώπιζε την αποκατάσταση 1,4 εκ προσφύγων και τις απαιτήσεις διακανονισμού των πολεμικών της χρεών. Όλα αυτά απαιτούσαν χρήματα, τα οποία όμως δεν υπήρχαν. Μόνη διέξοδος ο εξωτερικός δανεισμός, ο οποίος όμως ξεκινούσε από την καταβολή των πολεμικών της χρεών. Μόλις ανέλαβε η οικουμενική κυβέρνηση(Δεκέμβριος 1926), ο τότε υπ. Οικονομικών, Γ. Καφαντάρης, στα πλαίσια της νομισματικής σταθεροποίησης και της απόκτησης πίστης στο εξωτερικό, ανέλαβε να διακανονίσει τα πολεμικά χρέη της Ελλάδας προς τους «συμμάχους» της. Η Αγγλία ήταν η 1^η με την οποία διακανονίστηκε το ελληνικό πολεμικό χρέος(Απρίλιος 1927). Η Ελλάδα θα πλήρωνε 21 εκατ. χρ. λίρες σε 62 ετήσιες δόσεις. Ακολούθησαν οι ΗΠΑ(Ιανουάριος 1928). Η Ελλάδα αναγνώριζε πολεμικό χρέος προς τις ΗΠΑ 15 εκ $ και δεν απαιτούσε το υπόλοιπο των 33 εκ $. Σε αντάλλαγμα οι ΗΠΑ της χορηγούσαν... δάνειο 12,167 εκ $. Τελευταίος διακανονισμός με τη Γαλλία τον Φεβρουάριο του 1928. Διακανονισμός το λιγότερο ατυχής. Επικρίθηκε έντονα από την αντιπολίτευση, ιδιαίτερα από τον Ε. Βενιζέλο, για να είναι τελικά αυτός που θα τον επικυρώσει, εξασφαλίζοντας όμως τη γαλλική υποστήριξη υπέρ των ελληνικών επανορθωτικών αξιώσεων στο προτεινόμενο σχέδιο Young. Το ατυχές έγκειται στο ότι η Ελλάδα δέχθηκε να συμψηφιστούν οι γαλλικές απαιτήσεις των 537.514.000 φρ. από πολεμικό υλικό με τα 600 εκ φρ. που η Γαλλία χρωστούσε στην Ελλάδα και να αφήσει ο συμψηφισμός χρεωστικό υπόλοιπο σε βάρος της Ελλάδας 228,6 εκ φρ. Χρεωστικό υπόλοιπο που η Ελλάδα έπρεπε να καταβάλει σε χρυσό, κάτι που δεν προβλεπόταν από την αρχική συμφωνία. Το γαλλικό χρέος των 600 εκ φρ. προερχόταν από τα 300 εκ φρ. των συμβάσεων του 1918 και 1919, τα οποία η Γαλλία δεν είχε καταβάλει και από τα 300 εκ φρ. μαζί με τους τόκους-η γαλλική οφειλή προς την Εθνική Τράπεζα, λόγω του ότι η τελευταία είχε δανείσει κατά τον πόλεμο τα γαλλικά στρατεύματα της Α-. Η Ελλάδα, ενώ είχε παραιτηθεί από τις πολεμικές πιστώσεις, που της χρωστούσαν, αναγνώριζε και ανύπαρκτες οφειλές λόγω πολεμικών πιστώσεων. Έτσι, βρέθηκε να πληρώνει πολεμικά χρέη, αλλά να της οφείλουν επανορθώσεις-τις οποίες ακόμη της οφείλουν...