ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΧΟΥΝΤΑ(ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ 1965 ή ΙΟΥΛΙΑΝΑ) ΜΕΡΟΣ 2ο

ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΧΟΥΝΤΑ(ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ 1965 ή ΙΟΥΛΙΑΝΑ) ΜΕΡΟΣ 2ο

Ποιος «αποστάτης» πρόσφερε στην Τουρκία… 3 ελληνικά νησιά; Η κυβέρνηση της Ενώσεως Κέντρου ανετράπη(15/07/1965) με βασιλικό συνταγματικό πραξικόπημα, επειδή ο Γεώργιος Παπανδρέου, όταν(Ιούνιος 1964) επισκέφθηκε την Washington, δεν υπέκυψε στις πιέσεις του προέδρου Linton Johnson να αποδεχθεί το Σχέδιο Acheson, που προέβλεπε διχοτόμηση της Κύπρου και παραχώρηση του Καστελόριζου στην Τουρκία. Ο Γ. Παπανδρέου στη συνάντησή του με τον Johnson κ.ά. Αμερικανούς αξιωματούχους αντιστάθηκε σθεναρά στις πιέσεις. Μετά τις συναντήσεις του προέβλεψε στους συνεργάτες του: «Τελειώσαμε. Οι μεγάλοι δεν τα συγχωρούν αυτά». Μετά την αναχώρηση του Γ. Παπανδρέου από τις ΗΠΑ, ο πρόεδρος Johnson κάλεσε τον Ελληνα πρεσβευτή στην Washington Αλ. Μάτσα και με απειλητικό ύφος επανέλαβε τα περί του Σχεδίου Acheson. Ο Μάτσας τού θύμισε τις εξηγήσεις που του είχε δώσει ο Γ. Παπανδρέου, ότι «καμία ελληνική Βουλή δεν θα μπορούσε να δεχθεί ένα τέτοιο σχέδιο» και ότι «το ελληνικό Σύνταγμα δεν επιτρέπει σε καμία ελληνική κυβέρνηση να παραχωρήσει ένα ελληνικό νησί». Ακολούθησε ο παρακάτω απίστευτος διάλογος: Johnson: Τότε ακούστε με, κύριε πρέσβη. Γ** τη Βουλή σας και το Σύνταγμά σας! Η Αμερική είναι ελέφαντας. Η Κύπρος είναι ψύλλος. Και η Ελλάδα είναι ψύλλος. Αν αυτοί οι 2 ψύλλοι εξακολουθούν να φέρνουν φαγούρα στον ελέφαντα, μπορεί ο ελέφαντας να τους ρουφήξει μία και καλή με την προβοσκίδα του! Μάτσας: Θα διαβιβάσω τις απόψεις σας στον πρωθυπουργό κ. Παπανδρέου, αλλά είμαι βέβαιος για την ελληνική απάντηση. Η Ελλάδα είναι δημοκρατία. Ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να εναντιωθεί στις επιθυμίες της Βουλής. Johnson: Θα σας πω ποια απάντηση θα δώσω, αν πάρω τέτοιου είδους απάντηση από τον πρωθυπουργό σας. Ποιος νομίζει ότι είναι; Δεν μπορώ να έχω και 2^ο de Gaulle στα πόδια μου. Πληρώνουμε πολλά αμερικανικά δολάρια στους Έλληνες, κύριε πρέσβη. Αν ο πρωθυπουργός σας μου μιλήσει για Δημοκρατία, Βουλή και Σύνταγμα, τότε εκείνος, η Βουλή και το Σύνταγμά του μπορεί να μην κρατήσουν και πολύ! Τον διάλογο αυτό, όπως του τον μετέφερε ο πρεσβευτής Αλ. Μάτσας, τον δημοσίευσε στο βιβλίο του «Ι should Have Died»(Ν. Υόρκη 1977) ο Philippe Deane Gigantès, γιος του ταξίαρχου Χριστόδουλου Τσιγάντε. Οι απειλές του προέδρου Johnson πραγματοποιήθηκαν και επιβεβαιώθηκε η πρόβλεψη του Γεωργίου Παπανδρέου, ότι θα τον ανατρέψουν. Προωθήθηκε(1965) το σχέδιο ανατροπής με εκτελεστή το Παλάτι και με τη στήριξη των αποστατών, που εγκατέλειψαν την Ένωση Κέντρου και σχημάτισαν τις βασιλικές κυβερνήσεις. Λεπτομέρειες του σχεδίου αναφέρονται σε απόρρητα έγγραφα της CIA και του FOREIGN OFFICE, τα οποία αποχαρακτηρίστηκαν και δημοσιεύθηκαν. Οι Αμερικανοί δεν εγκατέλειψαν τα διχοτομικά τους σχέδια για την Κύπρο και ενθάρρυναν την Άγκυρα να πραγματοποιήσει στρατιωτική επέμβαση. Ο Τούρκος καθηγητής του Διεθνούς Δικαίου Erim Nihat-χειρίστηκε το Κυπριακό επί των κυβερνήσεων İnönü και διετέλεσε πρωθυπουργός(1971)-, γράφει στο βιβλίο του «Η Κύπρος»(αποσπάσματα δημοσιεύθηκαν στη Βαλκανική Βιβλιογραφία του ΙΜΧΑ, τόμος ΙΙΙ - 1974, Θεσσαλονίκη 1976) τα εξής αποκαλυπτικά: «08/02/1964: Ο Αμερικανός Lawrence Sh. Moore, δημοσιογράφος της εφημερίδας Christian Science Monitor, με ζήτησε στο τηλέφωνο. Επειδή δεν με βρήκε, ήρθε σπίτι χωρίς ειδοποίηση και άφησε ένα βιβλίο για την Κύπρο και τις απόψεις του. Στο γράμμα του συνιστά ότι είναι δίκαιο και να ιδρυθεί τουρκοκυπριακό κράτος σε τουρκοκυπριακό τομέα. Ο Necdet(μπατζανάκης) μου έφερε σήμερα μια πολύ ενδιαφέρουσα είδηση. Ο νοικάρης του Roland, ασυρματιστής στην αμερικανική πρεσβεία στην Άγκυρα, συνέστησε στον Necdet, σαν δική του ιδέα, να γίνει απόβαση στην Κύπρο.(...) Έφυγα(22/02/1964) στη Ν. Υόρκη. Η απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας(04/03) ήταν νίκη της Τουρκίας.(...) Παράλληλα έγινε γνωστό στα Ηνωμένα Έθνη, ότι η τουρκική κυβέρνηση έλαβε απόφαση αποβάσεως σε περίπτωση που δεν θα συμμορφωθεί ο Μακάριος. Με κάλεσε(11/03) ο İnönü. Ανέφερα τις εντυπώσεις μου από την Αμερική: «Η Αμερική είναι με το μέρος μας, αλλά δεν επιθυμεί έναν πόλεμο με την Ελλάδα. Σκέπτεται το ΝΑΤΟ. Εάν εμείς πιέσουμε την Αμερική, ανάλογα με την πίεση θα προχωρήσει. Η Αγγλία συμπεριφέρεται όπως τη συμφέρει, αλλά αυτή μπορεί να την καθησυχάσει η Αμερική». İnönü: «Δεν είμαστε σε θέση να στείλουμε στρατό στην Κύπρο, αυτό συζητούμε με τους στρατηγούς 3 φορές την μέρα»». Η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου γνωρίζοντας τις κινήσεις της Τουρκίας έστειλε κρυφά-όπως έγινε αργότερα γνωστό- μια μεραρχία στην Κύπρο για να αντιμετωπιστεί το ενδεχόμενο απόβασης. Τη μεραρχία απέσυρε από την Κύπρο η χούντα(Δεκέμβριος 1967). Μας προσφέρει 2-3 νησιά Στην περίοδο της αποστασίας συνέβησαν περίεργα πράγματα, όπως αποκαλύπτεται από την τουρκική πλευρά. Ο Suat Hairi Ürgüplü, διετέλεσε πρεσβευτής στην Washington, γερουσιαστής και πρωθυπουργός της Τουρκίας(20/02-22/10/1965), σε άρθρο του στην εφημερίδα «Milliyet»(27/01/1976), με τίτλο «Μερικές απόρρητες αναμνήσεις για τις τουρκοελληνικές σχέσεις», έγραψε: «Μια τελευταία πρόταση που καταπλήσσει τον Inonu Ο άξιος πρέσβης μας Taluy, που έχει πεθάνει, μια μέρα μου έστειλε με αγγελιαφόρο και με την παράκληση «να καή» το αποτέλεσμα μιας μυστικής συναντήσεως σε ανώτατο επίπεδο, που είχε οργανωθή πολύ έξυπνα. Έτρεξα αμέσως στον Inonu, που ήταν άρρωστος, και του το έδειξα. Ίσως να το διάβασε πέντε και έξη φορές, το κράτησε, και ενίσχυσα τα μέτρα ασφαλείας στο σπίτι του. Το πρωί, άρρωστος, ήρθε στο σπίτι μου. Ύστερα από πολύωρη συνομιλία είπε τα εξής: «Δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλη τη νύχτα. Μας λέει ο άνθρωπος 'να διευθετήσουμε τις διαφορές μας σαν τον Atatürk και τον Βενιζέλο». Μας προσφέρει 2-3 πολύ κοντινά νησιά και επιπλέον προτείνει «να μεταφερθή στην Ελλάδα το Πατριαρχείο και η Θεολογική Σχολή που έμειναν χωρίς νόημα και πλήττουν τα εθνικά μας αισθήματα». Απορώ και δεν νομίζω να έχη τέτοια δύναμη. Τους ξέρω καλά τους Έλληνες· αν υπήρχε ένας Βενιζέλος, θα τα κατάφερνε, αλλά είναι αδύνατοι κ' έχουν ένα σωρό κόμματα. Δεν μπορούν να τολμήσουν ούτε ένα βράχο σαν το Καστελλόριζο να μας δώσουν. Αν είναι, όπως λένε, πολύ ευχαρίστως, θα σε υποστηρίξω στη Βουλή, συνέχισε. Μην τυχόν κάψης το κρυπτογράφημα. Κάνε δύο αντίγραφα και το ένα φύλαξέ το στο αρχείο του πρωθυπουργού και το άλλο στο αρχείο του υπουργού των Εξωτερικών»». Το ερώτημα είναι: Ποιος έκανε την απίστευτη πρόταση από την ελληνική πλευρά; Ασφαλώς δεν έγινε από την κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου, ο οποίος αντέδρασε στις πιέσεις του προέδρου Johnson και ανετράπη. Η πρόταση πρέπει να έγινε από 15/07-22/10/1965, που ήταν πρωθυπουργός στην Τουρκία ο Suat Hairi Ürgüplü, από παράγοντα «ανωτάτου επιπέδου» των κυβερνήσεων της αποστασίας. Στο διάστημα αυτό υπουργός Εξωτερικών στην Αθήνα ήταν ο Σταύρος Κωστόπουλος(15-20/07) και ο Γεώργιος Μελάς(κυβέρνηση Γεωργίου Νόβα)(20/07-20/08). Ο Ηλίας Τσιριμώκος(και πρωθυπουργός 20/08-17/09 και 14/04/1966)) ήταν αντιπρόεδρος στην κυβέρνηση Σ. Στεφανόπουλου και υπουργός Εξωτερικών. Μετά το υπουργείο Εξωτερικών ανέλαβε ο ναύαρχος Ιωάννης Τούμπας. Η πρόταση έγινε χωρίς να γνωρίζει τίποτε το υπουργείο Εξωτερικών; Πάντως μια έρευνα μπορεί να αποκαλύψει ποιος παράγων της αποστασίας πρόσφερε απλόχερα δώρα στην Τουρκία. Στο σπίτι του Μητσοτάκη μαγειρεύτηκε η Αποστασία του 1965 Έγκλημα εκ προμελέτης ήταν η Αποστασία. Το αποδεικνύει απόρρητη έκθεση του State Department, όπου καταγράφεται σειρά συναντήσεων Αμερικανού διπλωμάτη με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και την «κλίκα του», αρκετές εβδομάδας πριν την πτώση της κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου. Ο Αμερικανός επισκέπτης, στο υπόμνημά του, θεωρεί «ολοφάνερο» ότι ο Μητσοτάκης εμφανιζόταν ως «καλύτερη εναλλακτική λύση για τη θέση του Πρωθυπουργού».  Το απόρρητο υπόμνημα(28/06/1965), που αποκαλύπτουν «ΤΑ ΝΕΑ», καταρρίπτει πλήρως τους ισχυρισμούς Μητσοτάκη ότι δεν είχε καμία εμπλοκή στην κρίση που οδήγησε σε παραίτηση τον Γεώργιο Παπανδρέου αλλά αναμείχθηκε μετά στις κυβερνήσεις των Αποστατών. Αποκαλυπτικό είναι το υπόμνημα και για το Κυπριακό. Στη συνάντηση με τον Αμερικανό, ο Μητσοτάκης τάσσεται αναφανδόν υπέρ του Σχεδίου Acheson, το οποίο, κατά την άποψή του, έπρεπε να επιβληθεί στον Μακάριο ακόμη και με πραξικόπημα! Υπενθυμίζουμε εν τάχει τα γεγονότα. Η κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου είναι σε τροχιά σύγκρουσης με το Παλάτι(τέλος Ιουνίου 1965). Ο «γέρος της Δημοκρατίας» προωθεί την αντικατάσταση του αρχηγού ΓΕΣ. Όμως ο στρατηγός Γεννηματάς-ενεργό ρόλο στη «βία και νοθεία» των εκλογών του 1961- είναι ο τοποτηρητής στο στράτευμα των Ανακτόρων που αντιδρούν. Αντίθετος είναι και ο υπουργός Άμυνας Πέτρος Γαρουφαλιάς, επίσης άνθρωπος του Παλατιού. Ο Παπανδρέου επιμένει και ζητά ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή. Το πολιτικό θερμόμετρο ανεβαίνει, ενώ στήνεται σκηνικό κρίσης. Το δείπνο. Μέσα σε αυτή την ταραγμένη ατμόσφαιρα, 4 επώνυμοι Έλληνες κι ένας Αμερικανός διπλωμάτης δειπνούν μαζί. Το ξέρουμε γιατί ο τελευταίος συνέταξε μνημόνιο για τη συνάντηση αυτή(28/06/1965) κι ένα αντίγραφο υποβάλλεται προς τον Richard Βarham, υπεύθυνο Ελληνικών Υποθέσεων της Αμερικανικής Πρεσβείας στην Αθήνα. Οικοδεσπότης στο τραπέζι είναι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, υπουργός Οικονομικών τότε της κυβέρνησης Παπανδρέου. Το δείπνο γίνεται, άλλωστε, στο σπίτι του. Συνδαιτυμόνες, πέραν του Αμερικανού διπλωμάτη, είναι ο Πάνος Κόκκας, εκδότης της εφημερίδας «Ελευθερία», ο Γιάννης Τσουδερός, βουλευτής Κρήτης της Ένωσης Κέντρου και ο υποδιευθυντής του ΙΚΑ Νίκος Δεληπέτρος.  Η βραδιά είναι πλούσια σε εκμυστηρεύσεις και αποκαλύψεις.  Η κουβέντα ξεκινά από τον στρατηγό Γεννηματά και περνά στον Ανδρέα Παπανδρέου, με τον οποίο έχει εμμονή ο Μητσοτάκης. Κάποια στιγμή αστειευόμενος λέει πως η καλύτερη ιδέα θα ήταν να τον στείλουν στο εξωτερικό. Ιδιαίτερα απαξιωτικός εμφανίζεται ο Μητσοτάκης για τον Γεώργιο Παπανδρέου. Το Κυπριακό. Ωμός είναι ο Μητσοτάκης και για το Κυπριακό. Τάσσεται υπέρ μιας ελληνοτουρκικής συμβιβαστικής λύσης, και τοποθετείται υπέρ του Σχεδίου Acheson. Ο μυστακοφόρος πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Dean Acheson είχε αναλάβει από τον τότε Πρόεδρο Linton Johnson να εκπονήσει ένα σχέδιο επίλυσης του Κυπριακού. Ο Acheson έριξε 1^ος το σπόρο της διχοτόμησης του νησιού, δίνοντας την Καρπασία και κάποιες άλλες περιοχές στους Τούρκους, με αντάλλαγμα την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Ο Μητσοτάκης επιμένει ότι η ελληνική κυβέρνηση θα είχε δεχθεί το σχέδιο(καλοκαίρι 1964), αν ο Ανδρέας δεν έκανε προσωπικό διάβημα στον πατέρα του Γεώργιο Παπανδρέου. Ο Μητσοτάκης καταλήγει ότι το σχέδιο μπορούσε και έπρεπε να επιβληθεί στον Μακάριο- το απέρριψε - ακόμη και διά των όπλων. Η κορύφωση της κρίσης. Οι επόμενες 15 μέρες θα είναι ταραγμένες. Ο υπουργός Άμυνας Γαρουφαλιάς παραιτείται, το Παλάτι αρνείται στον Γεώργιο Παπανδρέου το δικαίωμα αντικατάστασής του. Το αδιέξοδο δεν αίρεται ακόμη κι όταν ο Πρωθυπουργός προτείνει να γίνει ο ίδιος και υπουργός Άμυνας. Η πολιτική και Συνταγματική κρίση είναι γνωστή ως «Ιουλιανά». Ακολουθεί η πτώση της κυβέρνησης Παπανδρέου και η «Αποστασία», στην οποία ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης θα είναι αρνητικός πρωταγωνιστής σε έναν ρόλο που θα στιγματίσει την πολιτική του καριέρα.  Η κουβέντα της ελληνοαμερικανικής παρέας για την Κύπρο δείχνει την μακρά επώαση της ιδέας ότι η αντίσταση του Μακαρίου μπορεί να καμφθεί μόνον με πραξικόπημα. Αυτό θα γίνει τον Ιούλιο του 1974 υποκινημένο από την χούντα Ιωαννίδη στην Αθήνα, ανοίγοντας την πόρτα στον τουρκικό Αττίλα. Το «Υπόμνημα Συζήτησης» είναι, σύμφωνα με τη διαβάθμιση των διπλωματικών απορρήτων, «εμπιστευτικού χαρακτήρα- ομάδας 3». Υποβαθμίζεται ανά 12 χρόνια, αλλά δεν αποχαρακτηρίζεται αυτόματα. Θα χρειαστεί να περάσουν 44 χρόνια για να έρθει στη δημοσιότητα από «ΤΑ ΝΕΑ». Η ανάγνωσή του φωτίζει μια σκοτεινή πτυχή της νεώτερης πολιτικής Ιστορίας. Το Υπόμνημα Συζήτησης  Ημερομηνία: 28 Ιουνίου 1965 Θέμα: Πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα Συμμετέχοντες: Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, υπουργός Οικονομικών Πάνος Κόκκας: Ιδιοκτήτης- εκδότης της καθημερινής εφημερίδας «Ελευθερία» Γιάννης Τσουδερός: Βουλευτής Κρήτης του κόμματος Ένωσης Κέντρου Νίκος Δεληπέτρος: Υποδιευθυντής στο Ίδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων (ΙΚΑ)  Αντίγραφα προς: Richard W. Βarham, υπεύθυνο Ελληνικών Υποθέσεων, ΝΕΑ- Αμερικανική Πρεσβεία Αθηνών Κατά τη διάρκεια δείπνου στο σπίτι του υπουργού Οικονομικών κ. Μητσοτάκη, υπήρξα μάρτυς ορισμένων από τις πολιτικές απόψεις των ισχυρών Κόκκα- Μητσοτάκη, μερίδας της Ένωσης Κέντρου. Ο Κόκκας, το πιο δυναμικό μέλος της ομάδας, υπερίσχυσε στη συζήτηση. Ο Μητσοτάκης με ήρεμο αλλά σθεναρό τρόπο επίσης πήρε ενεργό ρόλο στην κουβέντα, με τον Τσουδερό και τον Δεληπέτρο να συμμετέχουν κατά διαστήματα. Τα κυριότερα θέματα που συζητήθηκαν ήταν ο επικεφαλής στρατηγός των χερσαίων δυνάμεων Γεννηματάς, ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Πρωθυπουργός και η Κύπρος. Το θέμα του Ανδρέα Παπανδρέου φαινόταν να είναι εκείνο που το διέκρινε μεγαλύτερος συναισθηματισμός. Προσπάθησα να συνοψίσω παρακάτω τη συζήτηση σύμφωνα με τα θέματα. Στρατηγός Γεννηματάς.  Ο κ. Κόκκας έκανε μια μακρά αναφορά για τον στρατηγό Γεννηματά, εναντίον του οποίου η εφημερίδα του κ. Κόκκα, «Ελευθερία», είχε αναλάβει μια σταθερά αυξανόμενη εκστρατεία τις τελευταίες εβδομάδες. Ο Κόκκας επισήμανε ότι το πρόβλημα ξεκίνησε με το σχέδιο «Περικλής», στο οποίο ο Γεννηματάς είχε βαθιά αναμειχθεί στη στρατιωτική του περιοχή(Κοζάνη). Ο κ. Κόκκας αναφέρθηκε σε κάποιες από τις πειθαναγκαστικές μεθόδους που χρησιμοποιούσε ο Γεννηματάς και οι υφιστάμενοί του εναντίον όχι μόνον των κομμουνιστών και των συνοδοιπόρων τους, αλλά και εναντίον των υποστηρικτών της Ένωσης Κέντρου στις εκλογές του 1961. Σύμφωνα με τον Κόκκα, ο Πρωθυπουργός Παπανδρέου δεν ήταν υποχρεωμένος να εμπλακεί σε ένα «δίλημμα» για τον Γεννηματά. Ο Παπανδρέου θα μπορούσε να έχει επιλογή(Απρίλιος 1964) μεταξύ του Γεννηματά και του στρατηγού Σιαπκαρά, ενός πιο επιθυμητού στρατιωτικού, ως επικεφαλής του Στρατού. Δυστυχώς, ο Πρωθυπουργός δεν ήταν αποφασιστικός και παρόλες τις προειδοποιήσεις του Κόκκα και άλλων, επέτρεψε στον Βασιλέα να τον επηρεάσει υπέρ του Γεννηματά. Η «Ελευθερία» ήταν από την αρχή αντίθετη με αυτόν τον διορισμό. Σε αυτό το σημείο της συζήτησης, ο κ. Τσουδερός επέπληξε τους κυρίους Μητσοτάκη και Κόκκα που διεξήγαν μία τόσο έντονη δημοσιογραφική εκστρατεία εναντίον του Γεννηματά, η οποία, αν συνεχιζόταν, μόνο κακό θα μπορούσε να κάνει στη χώρα. Και οι δύο, Κόκκας και Μητσοτάκης, συμφώνησαν, τονίζοντας ότι για αυτόν τον λόγο επιθυμούσαν να λήξει αυτό το θέμα το συντομότερο δυνατόν. Προς απάντηση στην ερώτηση γιατί το θέμα αυτό εγείρεται αυτή τη δεδομένη στιγμή, ο Κόκκας έδωσε αρκετούς λόγους τονίζοντας συγκεκριμένα το σχέδιο «Περικλής», τον ρόλο του(στρατηγού) Λουκάκη σ΄ αυτή, την υπόθεση «Ασπίδα» και τις πρόσφατες κατηγορίες για σαμποτάζ στη Μακεδονία.  Ο Κόκκας ανέφερε ότι ο Βασιλεύς δεν εμπιστεύεται τον Πρωθυπουργό και δεν θα του άρεσε μια αλλαγή στο Γενικό Επιτελείο. Παρόλα αυτά, η Ένωση Κέντρου δεν βλέπει μια εναλλακτική λύση για την απόλυση του Γεννηματά και αυτή η άποψη έχει την ευρύτερη λαϊκή υποστήριξη. Αφού ανατραπεί ο Γεννηματάς, η κατάσταση θα ξεκαθαριστεί και δεν θα υπάρξει περαιτέρω πρόβλημα. Ο Κόκκας είπε πως ήλπιζε ότι ο Βασιλεύς δεν θα ήταν ανυποχώρητος σε αυτό το θέμα, γιατί δεν είναι η κατάλληλη περίπτωση για να αντιμετωπίσουν τον Πρωθυπουργό· θα μπορούσε να κάνει κακό μόνο στον θεσμό της μοναρχίας στην Ελλάδα. Ανδρέας Παπανδρέου. Μέλη της ομάδας προχώρησαν στο θέμα Ανδρέας Παπανδρέου ειρωνευόμενοι το γεγονός ότι κουβαλούσε όπλο για αυτοπροστασία. Ο Κόκκας χαρακτήρισε τον Ανδρέα ως «κακό για την Ελλάδα» και δήλωσε ότι πρέπει να φύγει από τη χώρα. Κανένας δεν τον εμπιστεύεται. Ασκεί κακή επιρροή προς τον πατέρα του, και τον χρησιμοποιεί για τους δικούς του σκοπούς. Ο Ανδρέας δεν ενδιαφέρεται για το κόμμα της Ένωσης Κέντρου· ελπίζει να σχηματίσει το δικό του κεντροαριστερό κόμμα. Αυτές οι απόψεις, ελέχθη ότι εκφράστηκαν σε έναν Γερμανό αξιωματούχο με τον οποίο είχε μια κουβέντα ο Ανδρέας κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στη Γερμανία τον προηγούμενο χειμώνα. Ο Μητσοτάκης τόνισε επίσης τον καταστρεπτικό ρόλο του Ανδρέα στα ελληνικά πολιτικά πράγματα. Πρότεινε αστειευόμενος να ανατεθεί στον Ανδρέα μια πρεσβευτική αποστολή, ίσως στην Ουάσιγκτον, στη Νέα Υόρκη ή στο Παρίσι, ώστε να φύγει από την Ελλάδα. Ο Πρωθυπουργός Παπανδρέου.  Ο Μητσοτάκης τόνισε ότι παρ΄ όλη την προχωρημένη ηλικία του, ο Πρωθυπουργός βλέπει τα πράγματα καθαρά και ενεργεί προσεκτικά. Εν τούτοις έχει δύο σοβαρά ελαττώματα: (1) είναι ηθικά ελαστικός· γεννήθηκε έτσι και (2) είναι δειλός, με παντελή έλλειψη θάρρους. Ο Μητσοτάκης υπαινίχθηκε επίσης ότι ο Παπανδρέου είναι διπρόσωπος και έχει έλλειψη αποφασιστικότητας. Κανένας δεν μπορεί να τον εμπιστευθεί· άλλα λέει στο Υπουργικό Συμβούλιο και άλλα μάλλον λέει στον Βασιλέα. Κύπρος. Υποστηριζόμενος από τον Κόκκα, ο Μητσοτάκης εξέφρασε τις απόψεις του σχετικά με το θέμα της Κύπρου: έδωσε έμφαση στη σημασία της ελληνοτουρκικής συμβιβαστικής λύσης. Μια τέτοια λύση ήταν κοντά το περασμένο καλοκαίρι, όταν το ελληνικό Υπουργικό Συμβούλιο συμφώνησε ομόφωνα σχετικά με το Σχέδιο Αcheson. Ωστόσο, ο Ανδρέας πήγε ο ίδιος στον Πρωθυπουργό και «σαμποτάρισε» την απόφαση, χωρίς ουσιαστικά να δώσει έναν σαφή λόγο. Ο Ανδρέας συνεργάζεται με τον Μακάριο και τους αριστερούς. Το Σχέδιο Αcheson είναι η καλύτερη λύση· είναι πολύ καλύτερη από την παραχώρηση ελληνικού εδάφους, που καμία ελληνική κυβέρνηση θα ήταν έτοιμη να προτείνει. Όταν ρωτήθηκε σχετικά με την αποδοχή του Μακάριου για τη λύση τύπου Αcheson, ο Μητσοτάκης ισχυρίστηκε ότι θα μπορούσε και θα έπρεπε να επιβληθεί επί του Μακαρίου, με πραξικόπημα, αν χρειαστεί.  Σχόλιο. Αυτή ήταν η 2^η επίσκεψή μου στο σπίτι του Μητσοτάκη μέσα σε μία εβδομάδα. Ήταν ολοφάνερο ότι η κλίκα των Κόκκα- Μητσοτάκη προσπαθούσε να κάνει σαφή τη θέση της στον «αμερικανικό παράγοντα», ίσως με έναν υπαινιγμό ότι ο Μητσοτάκης προσέφερε την καλύτερη εναλλακτική λύση για τη θέση του Πρωθυπουργού Παπανδρέου, η διακυβέρνηση του οποίου οδηγούσε την Ελλάδα σε οικονομικό και πολιτικό χάος.  Στη συνέχεια, ο Δεληπέτρος μού είπε κατ΄ ιδίαν ότι θεωρούσε τον Μητσοτάκη ως τον καλύτερο στο Υπουργικό Συμβούλιο. Υπεστήριξε ότι η ομάδα των Στεφανόπουλου-Μητσοτάκη είναι καλύτερη για τον σχηματισμό μιας νέας κυβέρνησης της Ενώσεως Κέντρου- ο Στεφανόπουλος γιατί είχε πολύ λίγους εχθρούς και είναι ευρέως αποδεκτός και ο Μητσοτάκης λόγω δυναμικότητας και της γενικής ικανότητάς του. Εμπιστευτικό Ομάδας 3 Κάθε 12 χρόνια υποβαθμίζεται όχι αυτόματα αποχαρακτηρισμένο Αποστασία 1965 – Η επιστολή που δεν έστειλε ο Μητσοτάκης στον Γεώργιο Παπανδρέου Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης(2002) έδωσε στη δημοσιότητα μια επιστολή(15/07/1965) δική του και των Δημήτρη Παπασπύρου και Χρήστου Αποστολάκου(βουλευτών της Ενωσης Κέντρου), στην οποία εγκαλούν το Γέρο της Δημοκρατίας Γεώργιο Παπανδρέου, και τον προειδοποιούν Κύριε Πρόεδρε, Εν όψει της αποφασιστικής απογευματινής σς συναντήσεως μετά του Βασιλέως, θεωρούμεν καθήκον μας να σας επιδημάνωμεν ότι προχωρείτε εις αποφάσεις αι οποίαι είναι δυνατόν να αποβούν μοιραίαι διά την τύχην της Δημοκρατικής Παρατάξεως και της Χώρας, χωρίς να συμβουλευθήτε κανένα από τα αρμόδια όργανα της Κυβερνήσεως και του Κόμματος, και, το χειρότερον όλων, χωρίς να ενημερώσετε ουδένα επί του περιεχομένου της αλληλογραφίας σας μετά του Bασιλέως, του οποίου τας ακριβείς απόψεις και αυτήν ακόμη την στιγμήν αγνοούμεν. Παρακαλούμεν συνεπώς όπως, έστω και την υστάτην αυτήν ώραν, συγκαλέσητε την Πολιτικής Επιτροπήν, της οποίας την σημερινήν συνεδρίασην εματαιώσατε, και ακούσητε τας απόψεις της αφού, φυσικά, την ενημερώσητε πλήρως εφ’ όλων των σχετικών στοιχείων. Μετά τιμής(Υπογραφές των τριών) Την επιστολή δεν την έστειλαν ποτέ. Οπως εξήγησε ο Μητσοτάκης το 2002, για να μην αποδυναμώσουν την διαπραγματευτική ισχύ του Γέρου στην επικείμενη συνάντηση του με τον Κοκό. Για την κυβέρνηση του Στέφανου Στεφανόπουλου, ο Μητσοτάκης έχει πολύ θετική γνώμη(αλίμονο!!!) και υποστηρίζει ότι επί 15 μήνες που βρισκόταν στην εξουσία, είχε ήδη εκτονώσει την πολιτική ατμόσφαιρα. Λέει επίσης(δικά του λόγια) ότι την κυβέρνηση Στεφανόπουλου «δεν την ανέτρεψε η χούντα, αλλά η μυστική και ανομολόγητη για πολλά χρόνια συμφωνία»(εννοεί το «μνημόνιον της συνωμοσίας», που αποκάλυψε η «Ελευθερία» την πρωτοχρονιά του 1967, δηλ. τη συμφωνία Κανελλόπουλου-Παπανδρέου)» Για τη συμφωνία αυτή, που δρομολόγησε ξανά την «πολιτική αποσταθεροποίηση», λέει, επικαλείται το βιβλίο του Δημήτρη Μπίτσιου «Στο όριο των καιρών»(Ο Μπίτσιος ήταν σύμβουλος του Βασιλιά και συμμετείχε σε όλο το παρασκήνιο). Τελικά, λέει ο Μητσοτάκης, οι πρωταγωνιστές του «μνημονίου» το αρνήθηκαν και υπέβαλλαν και μήνυση κατά της εφημερίδας, και ο Μητσοτάκης ρίχνει τις ευθύνες στο Γέρο που «παρέδωσε την εξουσία επειδή δεν μπόρεσε να αναλάβει το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης, και επειδή ήθελε να επεκτείνει τη συζήτηση και στα ονόματα των Υπουργών, αλλά δέχτηκε(ο γέρος) ότι ο διορισμός της κυβέρνησης ανήκει κατά παράδοση στο Βασιλιά, και ότι το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης δεν έπρεπε να δοθεί σε πρόσωπο προκλητικά κακαοδιατεθειμένο προς την παράταξή του».