Στο φως τα «ερωτικά ημερολόγια» του Mussolini

Στο φως τα «ερωτικά ημερολόγια» του Mussolini

Η Clara(Claretta) Petacci(1912-45) γνώρισε το Mussolini το 1932, σε ηλικία 20 χρονών, και έγινε ερωμένη του(1936). Τα ημερολόγιά της(1932-8), φυλάσσονταν στο ιταλικό κρατικό αρχείο μέχρι πρόσφατα και δόθηκαν πλέον στη δημοσιότητα, αποκαλύπτοντας τις απιστίες και τις διαστροφές του δικτάτορα. Η Petacci ζήλευε παθολογικά τον άπιστο Mussolini, ο οποίος ήταν παντρεμένος με 5 παιδιά και ταυτόχρονα είχε διάφορες ερωμένες-και γι’ αυτό τον ανάγκαζε να της τηλεφωνεί κάθε μισή ώρα, διότι φοβόταν ότι θα την πρόδιδε. Και πράγματι, αυτό έκανε αρκετά συχνά ο Mussolini, ο οποίος σε μια συζήτησή του με την Petacci-την οποία η ίδια κατέγραψε στα ημερολόγιά της- δήλωσε ότι «η ιδέα του να πλαγιάζει μόνο με μία γυναίκα ήταν ασύλληπτη για αυτόν». Υπήρχε μάλιστα μια περίοδος κατά την οποία ο Mussolini είχε σχέσεις με 14 γυναίκες ταυτόχρονα! «Έπαιρνα 3 ή 4 κάθε απόγευμα, τη μία μετά την άλλη... Αυτό σου δίνει μια ιδέα για τη φύση της σεξουαλικότητάς μου», δήλωσε ο δικτάτορας. Η Petacci ανακάλυπτε συνέχεια τις απιστίες του Mussolini, πιάνοντάς τον «στα πράσα» κατά τις ερωτικές του συνευρέσεις με άλλες γυναίκες. Ακολουθούσαν ομηρικοί καβγάδες, ενώ ο Mussolini-σύμφωνα με τα ημερολόγια- συνέχιζε να διακηρύττει την παθολογική του εξάρτηση από την Petacci, τη «σάρκα της» και το «μικρό της κορμάκι», όπως ο ίδιος δήλωνε. Ταυτόχρονα, η Petacci περιγράφει ερωτικές σκηνές με το Mussolini στις οποίες αυτός γίνεται ιδιαίτερα βίαιος και συμπεριφέρεται σαν «αγρίμι», όπως η ίδια σχολιάζει, ενώ στη συνέχεια ηρεμεί, χλομιάζει και μετανοεί, ισχυριζόμενος ότι την αγαπάει. Σ’ άλλα σημεία των ημερολογίων ο Mussolini λέει στην Petacci ότι θέλει να κάνει σεξ μαζί της ολόκληρη την ημέρα και πάνω σε ένα... άλογο! O Mussolini δήλωσε(1938) στην Petacci ότι ο μόνος λόγος για τον οποίο φοβάται το θάνατο είναι ότι θα την χάσει. «Ξέρεις γιατί φοβάμαι να πεθάνω; Γιατί δε θέλω να σ’ αφήσω. Μετά από δύο χρόνια, θα βρεις άλλο εραστή. Και εγώ θα είμαι νεκρός. Δε θα ζήσω μετά από εσένα, θα σε ακολουθώ». 7 χρόνια αργότερα-μετά την καθαίρεση του Mussolini-το ζευγάρι συνελήφθη από αντάρτες καθώς προσπαθούσε να ξεφύγει από την Ιταλία. Οι αντάρτες τους πυροβόλησαν και τους κρέμασαν από τα πόδια σε ένα βενζινάδικο σε μια πλατεία του Μιλάνου. «Είμαι σκλάβος της σάρκας σου» Ο Benito Mussolini ως ερωτική μηχανή, αλλά και ως πεπεισμένος φασίστας και αντισημίτης, όπως παρουσιάζεται στα ημερολόγια της Petacci, της τελευταίας και μοιραίας ερωμένης του, τα οποία εκδόθηκαν την περασμένη εβδομάδα στην Ιταλία Με 5.000 ερωμένες στο ενεργητικό του, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Nicholas Farrell του Βρετανού βιογράφου του(και απολογητή του), ο Benito Mussolini πρέπει να ήταν η απόλυτη «ερωτική μηχανή»(sex machine) του α’ μισού του 20^ου αι., η επιτομή του Λατίνου εραστή. Τις επιδόσεις του τόσο σε ποσοτικό όσο και σε... ποιοτικό επίπεδο έρχονται να επιβεβαιώσουν τα ημερολόγια της τελευταίας και μοιραίας ερωμένης του, της Clara(Claretta) Petacci, που εκδόθηκαν(19/11/2011) στην Ιταλία, μόλις εξέπνευσε η 70ετής περίοδος απαγόρευσης δημοσιότητας, καθώς τα ημερολόγια θεωρούνταν απόρρητα έγγραφα και φυλάσσονταν στα Κρατικά Αρχεία. Η έκδοση έχει προκαλέσει κύμα δημοσιευμάτων τόσο στην Ιταλία όσο και σε όλον τον κόσμο, καθώς δίνει την ευκαιρία για σύγκριση παράλληλων βίων του παλαιού Duce με τον «σύγχρονο Duce» των Ιταλών, τον Silvio Berlusconi, που αποδεικνύεται επίσης «ερωτική μηχανή». «Η σάρκα σου μ’ έχει μαγέψει. Από τώρα είμαι σκλάβος της σάρκας σου». «Να λατρεύεις το σώμα μου, τον γίγαντά σου». «Να φοβάσαι τον ερωτά μου. Είναι σαν κυκλώνας». Είναι μερικές από τις ερωτικές ομολογίες του δικτάτορα προς την Petacci, οι οποίες διατυπωμένες στα ιταλικά της δεκαετίας του 1930 μοιάζουν να βγαίνουν μέσα από σελίδες του πιο λαϊκού μελοδράματος. Απίστευτες φράσεις και περιγραφές της υπερερωτικής ζωής του δικτάτορα, όπως για παράδειγμα ότι υπήρχαν περίοδοι της ζωής του που είχε ταυτόχρονα 14 ερωμένες και ότι υπήρχαν νύχτες που έκανε έρωτα με 3 ή 4 γυναίκες, τη μία μετά την άλλη, κάνουν αυτά τα ημερολόγια να μοιάζουν με την αποθέωση του «ερωτικού Duce». Η μοιραία γυναίκα Η Petacci ήταν η 4^η «επώνυμη» γυναίκα στη ζωή του Benito Mussolini. Είχαν προηγηθεί η Ida Dalser, την οποία είχε γνωρίσει(1909) και παντρευτεί(1910) και με την οποία είχε αποκτήσει τον Benito Albino. Ήταν η 1^η του οικογένεια, την οποία κυριολεκτικά εξολόθρευσε. Η Dalser πέθανε σε ψυχιατρείο στα 26 της(1937), λόγω της επόμενης σχέσης του δικτάτορα. Η οποία ήταν η Rachele Guidi(1890-1979), την οποία παντρεύτηκε το 1915(ερωμένη του από το 1910) και με την οποία απέκτησε 5 παιδιά. Συνελήφθη από αμερικανικά στρατεύματα και απελευθερώθηκε(1945) λίγους μήνες μετά, τον ίδιο καιρό με την εκτέλεση του «ζεύγους» Mussolini-Petacci. Έζησε από τότε στην γενέτειρά της Emilia Romagna και το εστιατόριό της. Και ύστερα οι ερωμένες Margherita Sarfatti(1880-1960), εβραϊκής καταγωγής(κόρη πλούσιου Εβραίου δικηγόρου, που ζούσε σε palazzo στην Βενετία. Αν και παντρεμένη, σύναψε σχέση με τον δικτάτορα(1911). Όταν ο αντισημιτισμός «φούντωσε» στην Ιταλία(1938), έφυγε από την χώρα και μετακόμισε σε Αργεντινή και Ουρουγουάη, δουλεύοντας ως δημοσιογράφος. Επέστρεψε στην Ιταλία μετά τον πόλεμο), σχέση που ενίσχυσε τον μύθο(καμιά σχέση με την πραγματικότητα) ότι ο Mussolini δεν ήταν αντισημίτης, και Clara Petacci. Κόρη αστικής οικογενείας της Ρώμης, ο πατέρας της ήταν γιατρός του Πάπα, η Petacci είχε γεννηθεί το 1912, δηλ. ήταν 29 χρόνια νεότερη από τον Benito Mussolini, ο οποίος είχε γεννηθεί το 1883. Εκτελέστηκαν και οι 2 από τους αντάρτες(Απρίλιος 1945) σ’ ένα χωριό κοντά στη λίμνη Como(45 km Β Μιλάνου) ενώ ετοιμάζονταν να διαφύγουν στην Ελβετία. Τα πτώματά τους κρεμάστηκαν ανάποδα (29/04/1945) από τη στέγη ενός σταθμού βενζίνης της Piazzale Loreto του Μιλάνου(τώρα πλατεία Δεκαπέντε Μαρτύρων) για δημόσια διαπόμπευση. Από εκείνη τη στιγμή το μοιραίο ζευγάρι πέρασε στη σφαίρα της μυθολογίας. Πολλά βιβλία και ταινίες για την Petacci, περίπου 100 βιογραφίες για τον Mussolini ως τώρα στην Ιταλία. Πράκτορας των Άγγλων Τα ημερολόγια, τα οποία καλύπτουν την περίοδο 1932-8, είναι κυρίως μεταγραφές των συζητήσεων (πολιτικών, ερωτικών κτλ.) που είχε η Clara με τον Benito. Για τα πρώτα χρόνια οι μεταγραφές είναι σύντομες, σαν σημειώσεις. Αλλά από τον Οκτώβριο του 1937 ως το τέλος της περιόδου η Clara Petacci γίνεται χειμαρρώδης. Σημειώνει και την παραμικρή λεπτομέρεια, το παραμικρό βογκητό ή την παραμικρή δαγκωματιά του δικτάτορα. Σημειώνει ακόμη και τις σκέψεις του. Είναι φανερό ότι θέλει να λειτουργήσει όχι μόνο ως ερωμένη, αλλά και ως σύμβουλος και εξομολόγος. Από την 1^η στιγμή τέθηκε θέμα γνησιότητας των ημερολογίων. Αλλά έγκυροι ιστορικοί, όπως ο καθηγητής Giovanni Sabbatucci, δεν έχουν λόγο να αμφισβητήσουν τη γνησιότητα του ντοκουμέντου. Εκείνο για το οποίο αμφιβάλλουν είναι η προσοχή και η ακρίβεια με την οποία η Petacci «μετέγραψε» τη ζωή της με τον Benito. Αλλά πάλι τόσες λεπτομέρειες, τόσο μανιώδης καταγραφή της παραμικρής αντίδρασης του Duce; Ο ανιψιός της Petacci, Ferdinado, γιος του αδελφού της Marcello, μοναδικός επιζών της οικογενείας, έχει διατυπώσει την υπόθεση ότι η θεία του ήταν πράκτορας των Άγγλων. Μολονότι η υπόθεση δεν έχει αποδειχθεί, ο Ferdinado αποδίδει σ’ αυτήν τον τρόπο με τον οποίο η θεία του καταγράφει, με την παραμικρή λεπτομέρεια, την κάθε κίνηση, την κάθε σκέψη του δικτάτορα. Σαν να θέλει να παρουσιάσει ένα ραπόρτο. Ό,τι και αν συμβαίνει, όμως, όλοι συμφωνούν πως τα ημερολόγια της Clara Petacci αποτελούν ένα πρώτης τάξεως ντοκουμέντο για την ανασύνθεση του προσώπου και της προσωπικότητας του «ιδιωτικού Mussolini». Ο δημόσιος δικτάτορας Αλλά και ο «δημόσιος Mussolini» υπάρχει ατόφιος στα ημερολόγια της τελευταίας ερωμένης του. Πολλές εγγραφές επιβεβαιώνουν αυτό που πραγματικά ξέρουμε για τον φασίστα και αντισημίτη δικτάτορα, αδυνατίζοντας έτσι τις όποιες- πολλές- προσπάθειες αγιογράφησής του έχουν γίνει στην Ιταλία κ.α., όπως στην Ελλάδα, για τον δύσπιστο προς τους ναζιστές, για τον γενναιόδωρο με τους Εβραίους κτλ. (Θυμίζουμε ότι μια εξιδανικευτική βιογραφία του Duce κυκλοφόρησε στα ελληνικά(1935) με συγγραφέα τον Σπύρο Βλάχο.) «Εγώ ήμουν ρατσιστής από το 1921. Δεν ξέρω πώς μπορούν να σκεφτούν ότι μιμούμαι τον Hitler. Αυτός δεν είχε τότε γεννηθεί (πολιτικά)» λέει με αφορμή τους αντισημιτικούς νόμους του 1938. Και την 1^η Οκτωβρίου 1938, λίγο μετά την υπογραφή της Συμφωνίας του Μονάχου, λέει: «Ο Fuhrer είναι πολύ συμπαθητικός. Ο Hitler κατά βάθος είναι ένας μεγάλος αισθηματίας. Όταν με είδε, βούρκωσε. Με αγαπάει αληθινά πολύ, πολύ. Αλλά έχει εκρήξεις βίας που μόνο εγώ μπορώ να φρενάρω». Αλλού πάλι: «Αυτούς τους βρωμιάρηδες τους Εβραίους πρέπει όλους να τους καταστρέψω. Θα τους σκοτώσω, όπως έκαναν οι Τούρκοι. Θα κάνω ένα νησί και θα τους κλείσω όλους εκεί». Υπάρχουν εγγραφές όπου ο Mussolini εξομολογείται ότι θέλει να δώσει μια έννοια στην ιταλική φυλή, η οποία δεν πρέπει να καταστρέψει με μεικτούς γάμους ό,τι ωραίο υπάρχει σ’ αυτήν. Γι’ αυτό ήταν φανατικά πολέμιος του Πάπα Πίου ΙΑ Δ, που είχε εκφραστεί υπέρ των μεικτών γάμων και είχε δηλώσει ότι «πνευματικά είμαστε Σήμιτες». «Δεν ξέρεις πόσο κακό κάνει αυτός ο Πάπας στην Εκκλησία. Ποτέ ένας Πάπας δεν ήταν τόσο ιερόσυλος. Σήμερα είμαστε οι μόνοι, είμαι ο μόνος που μπορώ να υπερασπιστώ αυτή τη θρησκεία που απειλείται να σβήσει». Μέσα από τις ερωτικές στιγμές και τις φασιστικές μεγαλοστομίες τα ημερολόγια της Clara Petacci διασώζουν τελικά από την οπτική γωνία της ερωμένης τον πολιτικό και τον «δημόσιο Mussolini». Για την Ιστορία, η 1^η ερωτική επαφή του μετέπειτα δικτάτορα Benito Mussolini ήταν με μια ιερόδουλη στα 17 του(1900). Την περιέγραψε ως «μια μεγαλύτερη γυναίκα η οποία έβγαζε λαρδί(!) από όλα τα σημεία του σώματός της». Οι ερωμένες του, έρχονταν στην επίσημη κατοικία του στην Ρώμη, το Palazzo Venezia, ως «επισκέπτες του φασίστα».