Ερμής του Πραξιτέλους(βρέθηκε σα σήμερα 26/04/1877 από Γερμανούς αρχαιολόγους)

Ερμής του Πραξιτέλους(βρέθηκε σα σήμερα 26/04/1877 από Γερμανούς αρχαιολόγους)

Ο Ερμής του Πραξιτέλους είναι ένα σύμπλεγμα που έχει αποδοθεί στον Πραξιτέλη. Κατασκευάστηκε γύρω στο 340/330 ΠΚΕ και βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ολυμπίας. Είναι καταχωρημένο στην βιβλιογραφία είναι «ο Ερμής με παιδί-Διόνυσο». Χρονολογείται από το 343 π.Χ. και είναι κατασκευασμένο από μάρμαρο της Πάρου. Είναι το μόνο αυθεντικό σωζόμενο έργο του Πραξιτέλη. Βρέθηκε στην Ολυμπία, απείραχτο στο βάθρο του, αρκετά μέτρα κάτω από την γη  και έχει ύψος 2.10 m.  Ήταν αφιερωμένο από τους Ηλείους και Αρκάδες στο ιερό Άλτις, για να εορτάσουν την συνθήκη ειρήνης. Αργότερα είχε τοποθετηθεί στον ναό της Ήρας, όπου και βρέθηκε(1877) από Γερμανούς αρχαιολόγους. «Το διαμάντι της Ολυμπίας», παριστάνει τον Ερμή, αγγελιοφόρο των Θεών, με τον μικρό Διόνυσο να προσπαθεί να πάρει κάτι από το χέρι του. Σκηνή που απεικονίζει το άγαλμα: η Σεμέλη, μητέρα του Διόνυσου, πέθανε από τον τρόμο της, όταν ο Δίας της παρουσιάστηκε με τους κεραυνούς και όλη του την λάμψη, μπροστά της. Ήταν όμως έγκυος και ο Δίας παίρνοντας το βρέφος, το έστειλε στις νύμφες της Κρήτης, με τον Ερμή. Όταν το μωρό άρχισε να κλαίει, ο Ερμής για να το καθησυχάσει, του έδειξε κάποιο γυαλιστερό αντικείμενο. Το έργο, παρουσιάζει τον Ερμή νωθρό, αλλά αρρενωπό, να ακουμπάει στον κορμό ενός δένδρου. Στα χείλια του-αφήνουν μία ελαφρά σκιά-διακρίνεται η αρχή ενός χαμόγελου. Η λεπτότητα του στόματος έρχεται σε αντίθεση με την δυνατή του μύτη. Τα μαλλιά του Ερμή είναι άτακτα και κάνουν να φαίνεται το δέρμα του πιο απαλό και λείο. Η απαράμιλλη τέχνη του Πραξιτέλη, στο να αφαιρεί την σκληράδα από το μάρμαρο, κάνοντας το, το ίδιο με την όψη της σάρκας, οφείλεται στην μεγάλη δεξιοτεχνία του, στην χρήση φωτός και σκιάς. Ο Πραξιτέλης για να δώσει ζωντάνια στο άγαλμα, σκόπιμα δεν κρατάει τις αναλογίες. Εάν κανείς το παρατηρήσει από αριστερά, ενώ από δεξιά γελαστό και από μπροστά, ήρεμο. ΠΡΑΞΙΤΕΛΗΣ  Ήταν ένας από τους μεγαλύτερους γλύπτες της αρχαιότητας. Καταγόταν από την Αθήνα και ήταν γιος του Κηφισόδοτου. Ήταν ο πιο διάσημος αττικός γλύπτης(4^ος αι. π.Χ.) και ο 1^ος που φιλοτέχνησε τη γυμνή θηλυκή μορφή σε φυσικό μέγεθος. Δεν υπάρχει κανένα γλυπτό που να είναι αναμφίβολα δικό του, αλλά σώζονται πολυάριθμα αντίγραφα των έργων του. Σύγχρονοί του συγγραφείς(π.χ. Πλίνιος ο Πρεσβύτερος), έγραψαν για τα έργα του. Υπάρχουν ακόμα νομίσματα που έφεραν τις σκιαγραφίες των αγαλμάτων του από την ίδια περίοδο. Μια υποτιθέμενη σχέση μεταξύ του Πραξιτέλη και του όμορφου μοντέλου του, της Θεσπίειας εταίρας Φρύνης, έχει εμπνεύσει μια σειρά έργων τέχνης ζωγραφικής(Gerome), κωμικής όπερας Saint-Saëns και θεάτρου σκιών (Donnay). Μερικοί συγγραφείς έχουν υποστηρίξει ότι υπήρξαν 2 γλύπτες με το όνομα Πραξιτέλης. Ο ένας ήταν σύγχρονος του Φειδία και άλλος, ο πιο γνωστός, εγγονός του. Αν και η επανάληψη του ίδιου ονόματος γενιά παρά γενιά είναι κοινή στην Ελλάδα, δεν υπάρχει κανένα συγκεκριμένο στοιχείο. Οι ακριβείς ημερομηνίες για τον Πραξιτέλη είναι αόριστες, αν και πιθανώς δεν απασχολούνταν πλέον στα χρόνια του Μεγάλου Αλεξάνδρου, όπως αποδεικνύεται από την έλλειψη στοιχείων που να δείχνουν ότι ο Αλέξανδρος υιοθέτησε τον Πραξιτέλη, κάτι που πιθανόν θα είχε κάνει για έναν τόσο μεγάλο γλύπτη. Η ημερομηνία που δίνει ο Πλίνιος(364 π.Χ.), είναι πιθανώς αυτή κατά την οποία κατασκεύασε κάποιο από τα πιο γνωστά έργα του. Τα θέματα που επιλέχτηκαν από τον Πραξιτέλη ήταν ανθρώπινα όντα ή νεαροί θεοί(π.χ. Απόλλωνας, Ερμής, Αφροδίτη, Ποσειδώνας, Αθηνά). Ο Πραξιτέλης και η σχολή του δούλεψαν σχεδόν εξ ολοκλήρου με μάρμαρο. Εκείνη την εποχή τα μαρμάρινα λατομεία της Πάρου ήταν στα καλύτερά τους και δεν θα μπορούσε οποιοδήποτε μάρμαρο να είναι καλύτερο για τους σκοπούς του γλύπτη από αυτό από το οποίο φτιάχτηκε ο Ερμής του Πραξιτέλη. Μερικά από τα αγάλματα του Πραξιτέλη χρωματίστηκαν από το ζωγράφο Νικία, και σύμφωνα με τη γνώμη του γλύπτη κέρδισαν πολύ από αυτή την επεξεργασία.