ΓΙΑΤΙ Ο SHAUBLE ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ(προορίζεται για το EUROGROUP);!!!

ΓΙΑΤΙ Ο SHAUBLE ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ(προορίζεται για το EUROGROUP);!!!

Όταν η Margaret Thatcher αντιμαχόμενη την Γερμανική επανένωση, είπε(1989) «Τους νικήσαμε 2 φορές αλλά δεν βάζουν μυαλό, επανέρχονται» κανείς δεν έδωσε την δέουσα σημασία στα λόγια της μεγάλης πολιτικού. Σήμερα ίσως ήλθε η ώρα να τα σκεφθούμε και να προβληματισθούμε. Ο πληθωρικός Helmut Kohl δεν δίστασε όταν άνοιξε εκείνο το δειλό παράθυρο προς το σιδηρούν παραπέτασμα της περεστρόικα του Michael Gorbatsov και όρμησε με την καθοριστική βοήθεια του κ. Shauble να διαπραγματευθεί και να απαιτήσει την επανένωση των 2 γερμανικών κρατών. Δεν ενημέρωσε τους Αμερικανούς συμμάχους του όπως ανεγνώρισε ο πατέρας Bush, ούτε θεώρησε σκόπιμο να ζητήσει την άδεια των πιο ισχυρών από τους Ευρωπαίους εταίρους του, Mitterrand και Thatcher. Διεκδίκησε και επέτυχε εκείνο που θεωρούσε δικαίωμα του γερμανικού λαού και υλοποίησε το δικό του προσωπικό πολιτικό και ιστορικό όνειρο. Στις 03/10/1990, όπως και στις 18/01/1871 που στην αίθουσα των καθρεπτών του παλατιού των Βερσαλλιών οι Γερμανοί πρίγκιπες ανακήρυξαν Αυτοκράτορα της Γερμανίας τον Πρώσο πρίγκιπα Γουλιέλμο A’, έτσι και πάλι ο γερμανικός γίγαντας ξανακάθεται στον θρόνο της Ευρώπης και διεκδικεί το στέμμα που του στέρησε η ήττα του μεγάλου πολέμου. Ο Shauble, εκφραστής της πιο σκληρής πολιτικής γραμμής στην εξωτερική πολιτική και στην οικονομία, προσδοκά στην διαδοχή του Kohl για την οποία ετοιμάζεται μεθοδικά. Απαιτεί την αποχώρηση του Kohl, συγκρούεται με τον ευεργέτη του, τον εκθέτει και προκαλεί το άδικο και άδοξο τέλος της πολιτικής του σταδιοδρομίας μετά την άρνησή του Kohl να του παραχωρήσει τα ηνία του κόμματος και του κράτους. Στην συνέχεια βέβαια τιμωρείται από τον Kohl με τον ίδιο ταυτόσημο τρόπο και έτσι ο δρόμος προς την Καγκελαρία και το κεντρικό πεδίο της εξουσίας κλείνει για αυτόν, προσωρινά βέβαια, από ό,τι φαίνεται από τα γεγονότα που ακολουθούν. Στην σκιά μιας αδύναμης Merkel ο Shauble αναλαμβάνει κυρίαρχο πολιτικό ρόλο και επιβάλλει τον άκρατο νεοφιλελευθερισμό σε μια Ευρώπη που καταρρέει κάτω από τον ασφυκτικό νομισματικό έλεγχο. Ο γερμανικός γίγαντας ζητά διέξοδο και νέο ζωτικό χώρο. Δημιουργεί αίσθηση και ερωτηματικά το μποϊκοτάζ της Γερμανίας στην γαλλική προσπάθεια με το φιλόδοξο όνομα «Ένωση για την Μεσόγειο», με το οποίο επιχειρείται η διεύρυνση του ευρωπαϊκού ζωτικού χώρου προς τις χώρες της Β. Αφρικής. Τι ζητούν λοιπόν οι Γερμανοί υπό την καθοδήγηση του Shauble; Δικαιούμαστε να σκεφθούμε ότι ο γίγαντας πρέπει και δικαιούται να προχωρήσει μόνος του αφού η Ευρώπη είναι μικρή και δεν τον χωρά, είναι αδύναμη και του στοιχίζει η βοήθεια που ζητά κάθε φορά, είναι τέλος επιρρεπής σε ιδεολογικές εξαρτήσεις υπό την σκιά του καθολικισμού και του Κάντιου κριτικού ιδεαλισμού, που αποτελούν τροχοπέδη και βαρίδι στην πολιτική της οικονομικής ολιγαρχίας. Aντί της εξόδου τους από την Ευρώπη, οι Γερμανοί προτίμησαν την μετατροπή του ευρωπαϊκού οικοδομήματος σε μηχανισμό εφαρμογής της δικής τους οικονομικής πολιτικής. Κάποιος ονόμασε αυτή την προσπάθεια «γερμανοποίηση των ευρωπαϊκών θεσμών»(μια Ευρώπη που θα μιλάει γερμανικά· «Ο Volker Kauder που είναι επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του κυβερνώντος κόμματος CDU, δήλωσε(24/11/2011) με σαφήνεια ότι η Γερμανία θα πρέπει να είναι ένα μοντέλο για την Ευρώπη. Η συγκράτηση του προϋπολογισμού της Γερμανίας έχει γίνει πρότυπο για τ' άλλα κράτη της ΕΕ. Κατηγόρησε τη Βρετανία ότι είναι πολύ επικεντρωμένη στην προάσπιση των εθνικών συμφερόντων της, στις σχέσεις της με την Ευρώπη. «Ξαφνικά η Ευρώπη μιλάει γερμανικά,» δήλωσε στο ετήσιο συνέδριο του κόμματος του CDU στη Λειψία, σε μια παρατήρηση που μπορεί να τροφοδοτήσει τους φόβους ορισμένων χωρών ότι η Γερμανία γίνεται πάρα πολύ κυρίαρχο κράτος στην ευρωζώνη. Ο Kauder κατηγόρησε τα άλλα μέλη της ευρωζώνης ότι δεν κατάλαβαν αυτό που ισχυρίζεται η Merkel εδώ και πολύ καιρό: ότι η κρίση του € δεν προκλήθηκε από κερδοσκόπους της αγοράς, αλλά από την έλλειψη δημοσιονομικής πειθαρχίας.  «Η Merkel είχε εξασφαλίσει ότι το σύνολο της Ευρώπης έχει υιοθετήσει αυτή την άποψη» είπε, προσθέτοντας ότι «χώρες όπως η Ισπανία και η Γαλλία έχουν ακολουθήσει το παράδειγμα της Γερμανίας με την υιοθέτηση μέτρων παρόμοιο με το «φρένο χρέους» που η Γερμανία είχε κατοχυρώσει στο σύνταγμα της το 2009».»), όπως και να την ονομάσεις όμως, ο νέος δρόμος που χαράσσουν οι Γερμανοί για την Ευρώπη αποτελεί λοξοδρόμηση και παρέκκλιση από την αρχική πορεία που στόχευε στην ολοκλήρωσή της. Η νέα Ευρώπη μετατρέπεται σε γερμανικό προτεκτοράτο και έτσι θα είναι έως ότου οι λαοί θελήσουν και πάλι να αποτινάξουν τον γερμανικό ζυγό. Δεν είναι αλήθεια αυτό που λέγεται, ότι οι Γερμανοί δεν φεύγουν από την Ευρώπη για να μην θεωρηθεί ότι την αντιμάχονται, διακατεχόμενοι από το σύμπλεγμα της προηγούμενης αποτυχημένης και οδυνηρής προσπάθειας των ναζί. Η αλήθεια είναι ότι δεν τους αρκεί, όπως και τότε, ο χώρος ο οποίος κατοικείται από γερμανόφωνους. Θέλουν υπό την  κυριαρχία τους ολόκληρη την Ευρώπη. Ο νέος πόλεμος, η νέα κατοχή, δεν χρησιμοποιεί όπλα όπως τις προηγούμενες φορές, αλλά χρήμα. Τι θα κάνουν οι λαοί της Ευρώπης; Τι θα κάνουμε εμείς οι Έλληνες; Η ΕΥΡΩΠΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ, ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΣΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ GOEBBELS Πολλοί, με το ξέσπασμα της Κρίσης, κάνουν λόγο ότι η Merkel εκπροσωπεί το «Δ΄ Ράιχ» και ότι προωθεί τα γερμανικά συμφέροντα, τα ίδια που προωθούσε και η εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία υπό τον Hitler, με στόχο την κυριαρχία σε ολόκληρη την Ευρώπη! Αυτό το θέμα είναι βαθύ και πολύπλοκο και δεν θα πρέπει κανείς να το ξεπερνάει έτσι απλά, ούτε και να βγάζει βιαστικά συμπεράσματα. Ο Hitler ήταν ο 1^ος που οραματίστηκε μια ενωμένη Ευρώπη(εθνικοσοσιαλιστική)! Ο Goebbels, Υπουργός Προπαγάνδας, αναφέρθηκε σ’ αυτήν. Όμως ΑΛΛΗ ήταν η εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία και ΑΛΛΗ είναι η σημερινή Γερμανία, που ως πολιτικό της σύστημα έχει τον κοινοβουλευτισμό Δ. τύπου. Η Γερμανία είναι τυπική Μ. Δύναμη της Δύσης και της Ευρώπης, με τις συγκεκριμένες ιδιαιτερότητες. Η Γερμανία ως υπερδύναμη(οικονομική και πολιτική) τείνει προς μια ιμπεριαλιστικού στυλ ολοκλήρωσή της. Αυτό στις σημερινές συνθήκες δεν σημαίνει ενσωμάτωση ξένων επικρατειών(Β’ ΠΠ), αλλά τον ουσιαστικό έλεγχο μικρών και περιφερειακών χωρών, όπως ΚΥΡΙΩΣ η Ελλάδα. Η προσπάθεια δηλ. μιας πλανητικής υπερδύναμης να διεισδύσει μέσα σε μικρά κράτη, καθιστώντας τα δορυφόρους ή και προτεκτοράτα της. Αλλά αυτό ισχύει και για τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, την Κίνα κτλ., και όχι μόνο για τη Γερμανία. Όμως η τάση αυτή της Γερμανίας να αποτελέσει την κύρια δύναμη της Ευρώπης(λογικό, έως έναν βαθμό, αφού είναι η μεγαλύτερη χώρα της Ευρώπης πληθυσμιακά και η σημαντικότερη οικονομία-«ατμομηχανή») υπήρχε πάντοτε: επί αυτοκρατορικής Γερμανίας(κατάλοιπο της παλιάς «Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας») και επί εθνικοσοσιαλιστικού-χιτλερικού καθεστώτος και επί Δ. Γερμανίας και σήμερα επί ενωμένης Γερμανίας(Επανένωση 1990). Γι’ αυτό μετά τον Β΄ ΠΠ η Δ. Γερμανία στράφηκε προς τις ΗΠΑ, αποτελώντας την κεντρική αμερικανική βάση στον ευρωπαϊκό χώρο αποθήκευσης πυρηνικών όπλων, εμπορικής-οικονομικής ανάπτυξης και συνεργασίας και κατασκοπείας σε βάρος του εχθρού της KGB και της STAZI! Ως αντάλλαγμα οι ΗΠΑ έδωσαν χάρη και εργασία στους πρώην ειδικούς επιστήμονες του εθνικοσοσιαλιστικού καθεστώτος της Γερμανίας, τους οποίους πήραν στην Αμερική, για να κατασκευάσουν τα προγράμματα διαστημικής έρευνας και γενετικής μικροτεχνολογίας της Washington. Το όραμα της ενωμένης Ευρώπης το έθεσε 1^ος στην ιστορία και παγκόσμια ο Hitler! Είναι ένα από τα βασικά του θέματα στο θεμελιώδες έργο του «Ο αγών μου», όπου μιλάει για συμμαχία-άξονα της Γερμανίας με 2 άλλες χώρες-κλειδιά της ευρύτερης περιοχής: τη Βρετανία στη Δ και την Ιταλία στο Ν. Το χιτλερικό σχέδιο ήταν το θεωρητικό οικονομικό σχήμα «κέντρου-περιφέρειας», στο οποίο ο άξονας της αναπτυξιακής κίνησης θα ήταν το «κέντρο»- Γερμανία, ενώ οι χώρες του Ν(«περιφέρεια»), όπως π.χ. η Ελλάδα, θα λειτουργούσαν συμπληρωματικά μέσα στα πλαίσια της ίδιας ένωσης των ευρωπαϊκών λαών, εφόσον οι υπανάπτυκτες κοινωνίες αυτών των τελευταίων χωρών ποτέ δεν θα μπορούσαν να φτάσουν στο επίπεδο των πιο προηγμένων και οργανωμένων κοινωνιών του Β. Άρα, ο Hitler οραματιζόταν μια Ευρώπη «δύο ταχυτήτων».  Ένας από τους εμπνευστές της χιτλερικής θεωρίας περί ενωμένης Ευρώπης-Κοινής Αγοράς ήταν ο συνεργάτης του ηγέτη των ναζιστών, οικονομολόγος Ludwig Erhard. Αυτός πίστευε ότι μετά τον πόλεμο και την αναμενόμενη από τους Γερμανούς νίκη τους θα χτιζόταν μια οικονομική ένωση στην Ευρώπη, στην οποία βεβαίως η Γερμανία θα ήταν η 1^η δύναμη. Θα έπρεπε να δημιουργηθεί και... ισορροπία σε πληθυσμιακό επίπεδο, επειδή οι Σλάβοι ήταν εξαιρετικά υπεράριθμοι και θα έπρεπε σ’ αυτούς να εφαρμοστεί η πολιτική που είχαν παλαιότερα εφαρμόσει οι Ευρωπαίοι άποικοι στους ιθαγενείς της Αμερικής: οι λευκοί εξαφάνισαν τους Ινδιάνους (συρρικνώνοντάς τους σε μια αμελητέα μειονότητα μέθυσων και άεργων άστεγων) μέσω διάδοσης κολλητικών ασθενειών, έτσι θα έπρεπε να γίνει και με τους Σλάβους, για να μειωθούν σε 35-40 εκ. το πολύ και έτσι να παύσουν να αποτελούν «κίνδυνο» για τη Νέα Ευρώπη! Για τους Εβραίους η Ιστορία έχει μια λέξη για να περιγράψει το μαρτύριό τους: Ολοκαύτωμα. Το πόσο δεν αποτελεί υπερβολή το χιτλερικό όραμα περί ενωμένης Ευρώπης φαίνεται και από το ότι ο άλλοτε ναζιστής Erhard, ο εισηγητής δηλ. της ιδέας της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, έγινε αργότερα υπουργός οικονομικών, αλλά και καγκελάριος της Γερμανίας, διαδεχόμενος τον Adenauer! Στη δεκαετία του 1950 ήταν ένας από τους θεμελιωτές της ΕΟΚ!!! Απίστευτο για τους πολλούς και όμως αληθινό. Αυτά τα αναφέρει αναλυτικά και στο βιβλίο του Mark Mazower(έγκριτος και σεβαστός από όλους τους ακαδημαϊκούς κύκλους) «Hitler’s Empire: Nazi Rule in Occupied Europe». Και ο ίδιος ο Hitler[στα βιβλία, που έχουν συγκεντρωθεί οι ομιλίες του] είπε(1943), σ’ έναν λόγο του, τα εξής: «Η αταξία των μικρών εθνών πρέπει να εξουδετερωθεί. Η προσπάθεια της Γερμανίας αποσκοπεί στη δημιουργία της ενωμένης Ευρώπης»! Αλλά και άλλες φορές είπε ότι οραματίζεται τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης(έτσι ακριβώς την αποκαλούσε πάντοτε!) με τη συνεργασία της Γαλλίας του Vichy! Σήμερα όλο ακούμε για «γαλλογερμανικό άξονα». Εάν δε επιταχυνθεί η διάλυση της σημερινής ΕΕ και με δεδομένο Α την επικράτηση του ευρασιατικού άξονα, τότε στην Ευρώπη θα επικρατήσει ο γαλλογερμανικός άξονας, που και αυτός θα χαρακτηρίζεται από μια ιδεολογία εθνικομπολσεβικικής υφής! Οπότε, στην περίπτωση αυτή ολόκληρη η Ευρασία θα κυριαρχηθεί από τον εθνικομπολσεβικισμό, και θα πραγματοποιηθεί τότε ο εφιάλτης του George Orwell, ο οποίος στο προφητικό του έργο «1984» έκανε λόγο ξεκάθαρα για μια Ευρασία φασιστικού-ολοκληρωτικού τύπου... Άρα, αυτό θα είναι το μέλλον της Ευρώπης και όχι εκείνο της «κοινοβουλευτικής δημοκρατίας» και της «ελεύθερης αγοράς», όπως προπαγάνδιζαν(δεκαετία 1990) μερικά φερέφωνα των πολυεθνικών επιχειρήσεων και των τραπεζικών κολοσσών!