ΠΩΣ Η SIEMENS «ΑΛΩΣΕ» ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ Β’ ΠΠ(23/12/2007); Θα ψηφίσετε όσους το έβαλαν(2012) στο αρχείο διαβάζοντας αυτά;! ΜΕΡΟΣ 2ο

ΠΩΣ Η SIEMENS «ΑΛΩΣΕ» ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ Β’ ΠΠ(23/12/2007); Θα ψηφίσετε όσους το έβαλαν(2012) στο αρχείο διαβάζοντας αυτά;! ΜΕΡΟΣ 2ο

Η συμφωνία προβλέπει:

Μικτή ομάδα πραγματογνωμόνων η οποία θα εκπονήσει σχέδιο για να απορροφηθούν οι γερμανικές πιστώσεις των 200 εκ. μάρκων. Παρατείνεται η προθεσμία για να χρησιμοποιηθούν οι πιστώσεις για την Πτολεμαΐδα(ΔΕΗ) έως τις 31/03/1955. Εξασφαλίζεται η εξαγωγή καπνών και ξηρών καρπών στη Δ. Γερμανία. Θα αρχίσουν οι συνομιλίες μεταξύ Ελλάδας και SIEMENS. Και η ελληνική κυβέρνηση αναλαμβάνει την υποχρέωση να αποδώσει τις γερμανικές περιουσίες που έχουν κατασχεθεί στην Ελλάδα μετά τον πόλεμο! Κάνει 1^η φορά την εμφάνισή της(16/11) στη Βουλή η Κοινοβουλευτική Ομάδα Μαρκεζίνη που ζητά να συζητηθούν οι ελληνογερμανικές συμφωνίες. Αρχίζει(24/11/1954) συζήτηση στη Βουλή, στην οποία επικρατούν οι αντιπαραθέσεις μεταξύ κυβέρνησης και Μαρκεζίνη. Εκεί αποκαλύπτεται το παρασκήνιο. Όπως αναφέρει ο Σ. Λιναρδάτος, ο Βουλπιώτης είχε παραδώσει στον Παπάγο το αρχικό κείμενο, το οποίο δέσμευε ρητά την κυβέρνηση. Ο Καψάλης, που διαδέχθηκε στο υπουργείο Συντονισμού τον Μαρκεζίνη, δίνει στον Παπάγο το διορθωμένο, από το οποίο δεν προκύπτει δέσμευση. Παρεμβαίνει πάλι ο Βουλπιώτης με επιστολή του στον Παπάγο, υποστηρίζει ότι ο Μαρκεζίνης τον είχε παρακαλέσει να πείσει τους Γερμανούς να μην κάνουν λόγο για τις επιστολές και υποσχέθηκε ότι όταν επανέλθει στην εξουσία θα τακτοποιούσε όλα τα θέματα! Ο Παπάγος μιλώντας στη Βουλή αναφέρεται στις πληροφορίες που του έδωσε ο Βουλπιώτης. Ο υπουργός Εργασίας Γονής έδειξε ειδικό ενδιαφέρον επισημαίνοντας στον πρωθυπουργό ότι θα χαθούν οι γερμανικές πιστώσεις. Επικαλείται τον Βουλπιώτη. «Μπορεί να σας προσκομίσει αποδείξεις», λέει ο Γονής στον Παπάγο ο οποίος τελικώς δέχθηκε τον εκπρόσωπο της SIEMENS και της TELEFUNKEN παρουσία των υπουργών Γονή και Καψάλη. Κατά τη συζήτηση στη Βουλή και ενώ ήταν στο βήμα ο Παπαληγούρας, τον διακόπτει ο πρ. υπουργός Καραθόδωρος: «Εφθάσαμεν να συζητάμε με τον Βουλπιώτη. Δεν έχομεν τώρα παρά να καλέσωμεν και τα SS. Επί 20 μήνες που ήμουν υπουργός Συγκοινωνιών ούτε εγνώρισα ούτε με εγνώρισεν ο κ. Βουλπιώτης, όστις σήμερον ποιεί τας διατριβάς του εις το υπουργείον Συγκοινωνιών». Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ(ΓΕΡΟΣ) Η συζήτηση στη Βουλή διήρκεσε ημέρες και το ενδιαφέρον του κοινού ήταν αμείωτο. Εκατοντάδες πολίτες συγκεντρώνονταν έξω από τη Βουλή για να εξασφαλίσουν μια θέση στα θεωρεία. Η Αστυνομία είχε λάβει έκτακτα μέτρα. Ο Γεώργιος Παπανδρέου σηκώνει το βάρος της αντιπολίτευσης. «Δεν υπάρχει προηγούμενον εις την ιστορίαν της χώρας, κατά την οποίαν μέλη της κυβερνήσεως να στρέφονται εναντίον αλλήλων και να καταλογίζουν εναντίον αλλήλων τόσον βαρυτάτας κατηγορίας. Εάν οι 2 ομάδες του Συναγερμού αγωνίζονται σήμερον διά να καταλογίσουν αμοιβαίως ευθύνας και διά να κάμουν τον καταμερισμόν των, όμως και η Αντιπολίτευσις και ο ελληνικός λαός δεν ασχολούνται με τον καταμερισμόν των ευθυνών. Απασχολούνται με την άθροισιν των ευθυνών και η άθροισις των ευθυνών ονομάζεται χρεωκοπία του Συναγερμού». Τότε κάποιος καταδικάστηκε…  Ποινή φυλάκισης ενάμισι έτους επιβλήθηκε στον Ι. Βουλπιώτη Η ιστορία με τη SIEMENS, που προκάλεσε τη διάσπαση του Συναγερμού, θα κλείσει στα δικαστήρια, ένα μήνα πριν ο Καραμανλής διαδεχθεί τον Παπάγο. Πλέον οι Γερμανοί μέσω του Βουλπιώτη ξανάρχονται(Αύγουστος 1955) επιμένοντας ότι πρέπει να προχωρήσουν οι συμφωνίες. Ο Κ. Καραμανλής ήταν τότε υπουργός Συγκοινωνιών, με υφυπουργό τον Κορίνθιο πολιτικό και μετέπειτα πρόεδρο της Βουλής Κ. Παπακωνσταντίνου. Ο Βουλπιώτης, με νέα επιστολή του στον Παπάγο κατηγορεί τον Παπακωνσταντίνου ότι καθυστερεί να υπογράψει τη σύμβαση με τη SIEMENS για την προμήθεια τηλεπικοινωνιακού υλικού και ότι με 3^ο πρόσωπο, έναν πρώην αγροφύλακα(!), του ζήτησε 10.000 $ μίζα για να προχωρήσει στην υπογραφή της σύμβασης. Ο Παπακωνσταντίνου αντεπιτίθεται, αποκαλύπτοντας ότι ο Βουλπιώτης αξίωνε να τον προσλάβουν στον ΟΤΕ ως τεχνικό σύμβουλο για μία δεκαετία με αμοιβή 1 εκ. $. Ο Παπακωνσταντίνου υποβάλλει την παραίτησή του η οποία δεν γίνεται δεκτή. Ο Παπάγος δηλώνει ότι περιβάλλει με εμπιστοσύνη τον υφυπουργό του, ο οποίος υποβάλλει μήνυση κατά του αγροφύλακα και του Βουλπιώτη. Ο Βουλπιώτης αναγκάζεται να δηλώσει ότι έχουν παρουσιασθεί μεσάζοντες, αλλά δεν έχει καμία σχέση μαζί τους ο υφυπουργός. Όμως απειλεί και αυτός τον Παπακωνσταντίνου με μήνυση γιατί θεωρεί συκοφαντικό πως ζήτησε θέση τεχνικού συμβούλου στον ΟΤΕ. Ομολογεί όμως πως ζήτησε πράγματι 1 εκ. $, όχι όμως για τον εαυτό του, αλλά για την εταιρεία! Η υπόθεση φτάνει(Σεπτέμβριος) στα τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών. Μάρτυρες κατά του Βουλπιώτη είναι οι Κ. Καραμανλής, Π. Κανελλόπουλος, Π. Παπαληγούρας και Λ. Ευταξίας. Ο Βουλπιώτης θα καταδικασθεί σε 1,5 χρόνο φυλάκιση). Ήταν η 1^η καταδίκη Βουλπιώτη έπειτα από θυελλώδη πορεία(αρχές 1930, Κατοχή, δεκαετία 1950). Ήταν και η τελευταία φορά που απασχόλησε τη δημόσια ζωή. Πολιτικές επιπτώσεις Όμως, παρά την καταδίκη Βουλπιώτη, η SIEMESNS είχε αναστατώσει την πολιτική ζωή της χώρας. Η παραίτηση Μαρκεζίνη δημιουργεί αναταράξεις σε ένα ήδη ταραγμένο πολιτικό σκηνικό. Ο παλαιός δημοσιογράφος και πρώην υπουργός Γιώργος Ρωμαίος γράφει για τις πολιτικές επιπτώσεις της παραίτησης Μαρκεζίνη: «Αν ο Μαρκεζίνης είχε παραμείνει στον Συναγερμό ως NO2 πιθανόν οι εξελίξεις, μετά τον θάνατο του Παπάγου, θα ήσαν διαφορετικές. Δεν θα υποχωρούσε τόσο εύκολα όσο ο Στεφανόπουλος και ο Κανελλόπουλος στην ανακτορική επιλογή του Καραμανλή. Πιθανόν να μην την απέτρεπε, αλλά θα ήσαν άλλες οι επιπτώσεις αν συμμετείχε στην κυβέρνηση Καραμανλή. Η συνύπαρξή Καραμανλή-Μαρκεζίνη στην ίδια κυβέρνηση δεν θα ήταν μακρά. Η πιθανή αποχώρησή του Μαρκεζίνη από τον Συναγερμό μετά την ανάθεση της εντολής στον Καραμανλή θα ήταν κίνηση καθαρά πολιτική και δεν θα τον συνόδευε η ρετσινιά με την οποία τον στόλισε ο Παπάγος… Στις εκλογές του 1956 δεν θα γίνει δεκτός στον συνασπισμό της Δημοκρατικής Ένωσης και θα μείνει εκτός Βουλής, στις εκλογές του 1958 συνεργάστηκε με την ΕΠΕΚ και το Αγροτικό Κόμμα, στις εκλογές του 1961 με την Ένωση Κέντρου, στις εκλογές του 1963 μόνος του και στις εκλογές του 1964 με την ΕΡΕ». Και όμως η επιστολή Erhard ήταν γνωστή Ο Μαρκεζίνης όμως δεν είχε εντελώς άδικο. Πολύ αργότερα απεδείχθη ότι η κυβέρνηση Παπάγου είχε στην κατοχή της τις επιστολές Erhard-Μαρκεζίνη. Οι επιστολές βρέθηκαν στα συρτάρια της. Δικαιολογημένα ο Μαρκεζίνης στην αγόρευσή του(24/11/1954) διερωτάται γιατί ο Παπάγος δεν τον είχε καλέσει να δώσει εξηγήσεις προτού προβεί στις δηλώσεις του. Εύλογο και το συμπέρασμά του: «Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι όπισθεν του διαφανούς τεχνάσματος της δεσμεύσεως, της αποδεσμεύσεως και της εκ νέου δεσμεύσεως, μία η πραγματικότης: να απαλλαγώμεν του Μαρκεζίνη, αφού τον δυσφημήσουμε και ολίγον…». Ο Παπαληγούρας δηλώνει στη Βουλή ότι έψαξαν όλα τα συρτάρια του υπουργείου Συντονισμού και του υπουργείου Εξωτερικών και δεν βρέθηκαν οι επιστολές! Σαφής κατηγορία κατά του Μαρκεζίνη. Είχε εξαφανίσει τα πρωτότυπα! Ο Μαρκεζίνης στη «Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος»(Γ’ τόμος) αναφέρει: «Τα κείμενα των Συμφωνιών τελικώς θα βρεθούν μετά τον θάνατο του Παπάγου, επί κυβερνήσεως Κ. Καραμανλή στο ερμάριο του προσωπικού γραφείου του τέως υπουργού Εξωτερικών Στ. Στεφανόπουλου. Ο διευθυντής του Γραφείου του νέου υπουργού Εξωτερικών Σ. Θεοτόκη, μου ετηλεφώνησε για την ανεύρεσή τους, αφού προηγουμένως είχε ενημερώσει τον υπουργό Εξωτερικών και εκείνος τον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή. Η είδηση όπως ήταν φυσικό αιφνιδίασε τους πάντες». Ο Σπ. Μαρκεζίνης στην Ιστορία του αφηγείται το τέλος της συγκεκριμένης ιστορίας ως εξής: «Στη Βουλή…ο Ι. Ζίγδης ζήτησε τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής. Χρόνια αργότερα (1990) ο Ι. Ζίγδης θα αποκαλύψει στη Βουλή ότι ο ίδιος ο Παπάγος τού είχε υποδείξει να ζητήσει τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής και επειδή εκείνος δίσταζε διερωτώμενος πώς θα υποστήριζε το αίτημά του, ο πρωθυπουργός τού υποσχέθηκε ότι θα μιλούσε ο ίδιος αλλά και άλλοι βουλευταί, ανέφερε μάλιστα το όνομα του Ελευθερίου Γονή. Είναι χαρακτηριστικό ότι και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γ. Μαντζαβίνος επιέζετο να καταθέσει ενώπιον της Εξεταστικής Επιτροπής και όταν θα αρνηθεί να το πράξει θα αποπεμφθεί από την Τράπεζα, για να ανατείλει η περίοδος Ξ. Ζολώτα». Την ίδια περίοδο με την «ανακάλυψη» των επιστολών ανακοινώνεται και το πόρισμα της Εξεταστικής Επιτροπής, το οποίο καταλογίζει πολιτικές ευθύνες στον Μαρκεζίνη, αλλά δεν θα δοθεί συνέχεια. Η ιστορία της Siemens δεν επαναλαμβάνεται με τον ίδιο τρόπο σήμερα. Όμως η παρουσία της γερμανικής εταιρείας στην Ελλάδα είναι τελικά αμαρτωλή. Η άλλη άποψη Ο Μαρκεζίνης, σε απάντηση των δηλώσεων Παπάγου, υποστηρίζει ότι δόθηκαν στη δημοσιότητα οι αρχικές επιστολές και όχι εκείνες στις οποίες υπάρχει διόρθωση από την οποία «σαφέστατα συνάγεται ότι αντί του αρχικού κειμένου διά του οποίου η γερμανική κυβέρνησις απέβλεπε να δεσμεύση την ελληνική κυβέρνησιν, υπέγραψα απλώς κείμενον διά του οποίου αναλάμβανα, εγώ προσωπικώς, ως υπουργός Συντονισμού, την υποχρέωσιν να εισηγηθώ σχετικώς εις την κυβέρνησιν». Προσθέτει ότι είχε ενημερώσει τον Πρωθυπουργό, το Συντονιστικό Συμβούλιο και στη Βουλή(23/11/1953) είχε δηλώσει σχετικά με τις συζητήσεις με τις 2 γερμανικές εταιρείες ότι «ευχέρειαν αποκτήσαμεν, δεν ανελάβαμεν δεσμεύσεις». Η ιστορία των επιστολών θα έχει και συνέχεια. Βουλπιώτης και μίζες  Η ιστορία με τη SIEMENS, που προκάλεσε τη διάσπαση του Συναγερμού, θα κλείσει στα δικαστήρια, ένα μήνα πριν ο Καραμανλής διαδεχθεί τον Παπάγο. Ο Κ. Καραμανλής ήταν τότε υπουργός Συγκοινωνιών, με υφυπουργό τον Κορίνθιο πολιτικό και μετέπειτα Πρόεδρο της Βουλής Κ. Παπακωνσταντίνου. Ο Βουλπιώτης-με σκοτεινή δράση στην Κατοχή και συμμετοχή σε λαθρεμπόριο(1949)- με επιστολή του στον Παπάγο κατηγορεί τον Παπακωνσταντίνου ότι καθυστερεί να υπογράψει τη σύμβαση με τη SIEMENS για την προμήθεια τηλεπικοινωνιακού υλικού και ότι με 3^ο πρόσωπο, έναν πρ. αγροφύλακα(!), του ζήτησε 10.000 $ για να προχωρήσει.  Ο Παπακωνσταντίνου αντεπιτίθεται, αποκαλύπτοντας ότι ο Βουλπιώτης αξίωνε να τον προσλάβουν στον ΟΤΕ ως τεχνικό σύμβουλο για μία δεκαετία με αμοιβή 1 εκ. $. Ο Βουλπιώτης σε δηλώσεις του ομολογεί ότι έχουν παρουσιασθεί μεσάζοντες, αλλά δεν έχει καμία σχέση μαζί τους ο υφυπουργός. Δεν χρειαζόταν αυτή η διευκρίνιση. Ουδείς αμφέβαλλε για την εντιμότητα του Παπακωνσταντίνου. Τελικά, ύστερα από μήνυση του Κορίνθιου πολιτικού, ο Βουλπιώτης θα καταδικασθεί σε ενάμιση χρόνο φυλάκιση.  Προκύπτει από αυτά, ότι τα ελληνικά κόμματα και η SIEMENS έχουν σχέσεις από την δεκαετία του 1920. Η εταιρεία δραστηριοποιείται στην Ελλάδα από το 1847. Η γερμανική εταιρεία έδινε(τελευταία χρόνια) το 10% των κερδών της σε Έλληνες πολιτικούς και την «ελίτ». Προπολεμικά έδινε 2-3%. Ο Μιχάλης Χριστοφοράκος, δρούσε για λογαριασμό της την δεκαετία του 1990. Ο Ιωάννης Βουλπιώτης, δοσίλογος των ναζί, πριν και μετά τον Β’ ΠΠ. Ο «ιατρός» γυναικολόγος Νικόλαος Χριστοφοράκος, πατέρας του Μιχάλη, ήταν στο ίδιο εδώλιο με τον Βουλπιώτη στην δίκη των δοσίλογων της Κατοχής. Και οι 2 αθωώθηκαν. Όπως και ο Μιχάλης, για τις δικές του κατηγορίες, μετά την συμφωνία Γερμανίας-SIEMENS. Ενώ καταζητείται από τις ελληνικές Αρχές, ζει φυγόδικος στο Μόναχο. ΤΑ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ

·      Ο Ιωάννης Βουλπιώτης, γεννήθηκε(1902) στην Αθήνα και σπούδασε μηχανολόγος μηχανικός στη Γερμανία. Ανέλαβε(τέλη δεκαετίας 1920) διευθυντική θέση στα κεντρικά γραφεία του συγκροτήματος AEG-SIEMENS-TELEFUNKEN, μετά τον γάμο του με την κόρη του Γερμανού μεγαλοβιομήχανου Werner von Siemens(1816-92). Εκπροσώπησε το συγκρότημα έναντι του Ελληνικού Δημοσίου σε διάφορες συμβάσεις μεγάλων προμηθειών(π.χ. τηλεφωνικά κέντρα και ραδιοφωνικές εγκαταστάσεις. Με την ιδιότητα αυτή συμμετείχε στα ΔΣ των ημικρατικών εταιριών ΑΕΤΕ(προκάτοχος του ΟΤΕ) και ΑΕΡΕ(προκάτοχος του ΕΙΡ). Στην Κατοχή ανέλαβε γενικός διευθυντής της ελληνικής ραδιοφωνίας και υπήρξε ένας από τους βασικούς πρωτοστάτες για την ίδρυση των Ταγμάτων Ασφαλείας. Πέθανε(1999) στην Αθήνα.

·      Ο Μιχάλης Χριστοφοράκος είναι φυσικός και επιχειρηματίας, γνωστός από το ελληνικό σκέλος του σκανδάλου SIEMENS. Γεννήθηκε(1953) στην Αθήνα και φοίτησε στη Γερμανική Σχολή Αθηνών. Κατέχει την ελληνική και τη γερμανική υπηκοότητα. Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο της Καρλσρούης στη Γερμανία. Στο ίδιο πανεπιστήμιο ολοκλήρωσε και τη διδακτορική διατριβή του με αντικείμενο την κατάσταση μεικτών υγρών σε συνθήκες υψηλής θερμοκρασίας και πίεσης. Το χειροπιαστό αποτέλεσμα είναι η θερμοδυναμική εξίσωση Χριστοφοράκος-Frank(1986). Στη συνέχεια ο Δρ Χριστοφοράκος συνέχισε τις σπουδές του στον τομέα Διοίκησης Επιχειρήσεων στο πανεπιστήμιο INSEAD στη Γαλλία. Ξεκίνησε να εργάζεται(1984) σε ερευνητικό τμήμα του Πανεπιστημίου Καρλσρούης. Εργάστηκε(ως 1990) στην ΙΒΜ και στη συνέχεια στη NIXDORF COMPUTER AG στο Μόναχο. Μετά τη συνένωση της τελευταίας με τη SIEMENS αναλαμβάνει τη γενική διεύθυνση της NIXDORF COMPUTER Α.Ε. στην Ελλάδα, από την οποία αποχωρεί(Οκτώβριος 1996) για να αναλάβει διευθύνων σύμβουλος στη SIEMENS Ελλάδος. Από εκεί παραιτείται(Δεκέμβριος 2007). Κατείχε θέση προέδρου και μέλους Δ.Σ. σε διάφορες εταιρείες στην Ελλάδα και αντιπροέδρου και προέδρου του Ελληνογερμανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου. Όταν άρχισε η διερεύνηση του ελληνικού σκέλους του σκανδάλου SIEMENS κλήθηκε από τον εισαγγελέα ως ανωμοτί μάρτυρας. Ενώ είχε κληθεί πλέον ως κατηγορούμενος από τον εισαγγελέα Ν. Ζαγοριανό δεν παρουσιάστηκε(Μάιος 2009) για την απολογία του, παρά παρέμεινε στη Γερμανία. Μετά την έκδοση του 1^ου ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης από τον Ν. Ζαγοριανό, ο Μ. Χριστοφοράκος κρυβόταν, μέχρι τη στιγμή της σύλληψης του τον Ιούνιο του 2009 στην πόλη Rosenheim της Βαυαρίας. Εκδόθηκαν 3 ευρωπαϊκά εντάλματα σύλληψης, αλλά ο Μ. Χριστοφοράκος δεν παραδόθηκε στην Ελλάδα από τις γερμανικές αρχές, παρά τη σύμφωνη γνώμη του Εφετείου του Μονάχου μετά από απόφαση του Γερμανικό Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο που έκρινε τα αιτήματα της έκδοσης αντισυνταγματικά. Το Ανώτατο Δικαστήριο της Βαμβέργης(Bamberg) αποφάσισε (04/11/2009) τελεσίδικα ότι τα αδικήματα για τα οποία είχαν εκδοθεί τα ευρωπαϊκά εντάλματα σύλληψης είχαν παραγραφεί σύμφωνα με το γερμανικό δίκαιο. Ο Μιχάλης Χριστοφοράκος ομολόγησε(Ιούλιος 2009) στην εισαγγελέα του Μονάχου Hildegard Bäumler Hösl καταβολή χορηγιών στα 2 μεγάλα πολιτικά κόμματα για την «καλλιέργεια του πολιτικού τοπίου στην Ελλάδα». Μετά από πρόταση της εισαγγελέως στο Πρωτοδικείο εξεδόθη δικαστική διαταγή(Strafbefehl) για δωροδοκία πολιτικών κομμάτων, ποινή φυλάκισης με εξαγοράσιμη αναστολή και πρόστιμο ύψους € 750.000. Άσκησε έφεση, η οποία κατέληξε(03/03/2010) σε συναινετική διαδικασία μεταξύ εισαγγελίας-δικαστή και κατηγορουμένου. Το αποτέλεσμα ήταν η αθώωση του Χριστοφοράκου για την κατηγορία της δωροδοκίας πολιτικών κομμάτων, η επιβολή προστίμου € 350.000 και ολιγόμηνη ποινή φυλάκισης με εξαγοράσιμη αναστολή για το πλημμέλημα της παράπλευρης βοήθειας σε απιστία κατά της εταιρείας SIEMENS. Δηλ. με τη συμπεριφορά του δεν εμπόδισε τη διακινδύνευση χρημάτων της SIEMENS, εξαιτίας της διαχείρισής τους από Γερμανούς της μητρικής εταιρείας εκτός προϋπολογισμού, αφού αυτά διακινούνταν από το παραλογιστήριο και από το πλέγμα διαφόρων εταιρειών. Ο Χριστοφοράκος εξετάστηκε από αντιπροσωπεία του Ελληνικού Κοινοβουλίου(μέλη της εξεταστικής επιτροπής για την υπόθεση SIEMENS) στο Μόναχο(27/10/2010). Δήλωσε ότι δε δωροδόκησε κόμματα και πολιτικούς και ότι δεν είχε φιλικές σχέσεις με πολιτικά πρόσωπα απαντώντας στα ερωτήματα του κλιμακίου των βουλευτών-μελών της Εξεταστικής. Στην 1^η του συνέντευξη μετά την αναχώρησή του από την Ελλάδα και αμέσως μετά την κατάθεσή του στην εξεταστική επιτροπή ο Χριστοφοράκος δήλωσε στη Γιάννα Παπαδάκου(ΤΟ ΒΗΜΑ) ότι είπε την αλήθεια στους Έλληνες βουλευτές.

·      Νικόλαος Χριστοφοράκος, γνωστός και ως ο «γιατρός των SS». Πατέρας του Μιχάλη Χριστοφοράκου. Αθωώθηκε λόγω αμφιβολιών στην δίκη των δοσίλογων παρότι αναγνωρίστηκε από εχθρούς και φίλους.  Συνεργαζόταν με την γερμανική διοίκηση.  Στη δίκη αποκαλύφθηκε ότι κατέδωσε τους καθηγητές της Ιατρικής Κωνσταντίνο Χωρέμη, θεμελιωτή της παιδιατρικής(1898-1966) και Νικόλαο Λούρο, διότι διοχέτευαν φαρμακευτικό υλικό από τον Ερυθρό σταυρό σε αναξιοπαθούντες(χειμώνας 1941) και αντάρτες(τα επόμενα χρόνια της Κατοχής). Ο δικαστής που τον αθώωσε, βασίστηκε στην μαρτυρία του πολιτικού Πάνου Χατζηπάνου, μετέπειτα υπουργού Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση Τσαλδάρη, που καταδικάστηκε για χρηματισμό όταν ήταν Υπουργός (σκάνδαλο Χατζηπάνου ή «υπόθεσις καυσίμων», 1950-1).  Ήταν ευνοούμενος βοηθός του Κωνσταντίνου Λογοθετόπουλου στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και σύνδεσμος του με τα SS την Κατοχή. Έγραψε τα παιδιά του στη Γερμανική Σχολή Αθηνών, από την οποία αποφοίτησαν. [Τα παραπάνω αποτελούν προϊόν της έρευνας του δημοσιογράφου, συγγραφέα και ιστορικού Δημοσθένη Κούκουνα]. Οι δίκες των δωσιλόγων έγιναν από τα Ειδικά Δικαστήρια Δωσίλογων. Τα πρακτικά του Ειδικού Δικαστηρίου Δωσίλογων της Αθήνας, όπου έγινε και η εν λόγω δίκη, υπάρχουν και είναι προσβάσιμα, στα Γενικά Αρχεία του Κράτους, ταξινομημένα κατά ημερομηνία. Το υλικό της συγκεκριμένης δίκης βρίσκεται στα πρακτικά, τόμος 3 του 1946, αριθμός 273, 277 (21-22/2/46). Κατηγορούμενοι: Κωνσταντίνος Ιωαν. Λογοθετόπουλος(67 ετών, Ιατρός), Γεώργιος Δημ. Ράλλης(65, δικηγόρος, αδελφός του κατοχικού πρωθυπουργού Ιωάννη Ράλλη, και πρόεδρος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού επί Κατοχής) Νικόλαος Μιχ. Χριστοφοράκος(47, ιατρός).. Για τον κατοχικό δωσίλογο πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Λογοθετόπουλο, μπορείτε να δείτε και το άρθρο «Οι Ελληνες Κουΐσλιγκ- Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος-Ιδού η αλήθεια, 1948».

Η SIEMENS λοιπόν δεν πούλησε μόνο τηλέφωνα και τεχνολογία στην Ελλάδα. Διέλυσε κόμματα, οδήγησε πολιτικούς σε παραίτηση, στήθηκαν Εξεταστικές Επιτροπές... Αυτή κέρδισε, η χώρα έχασε. Κάποιοι πολιτικοί και κρατικοί παράγοντες πλούτισαν. Η σημερινή κυβέρνηση δηλώνει ότι θα προσφύγει κατά της γερμανικής εταιρείας για αποζημιώσεις. Σ’ αυτή τη σχέση δεκαετιών παίχτηκαν πολύ περισσότερα πράγματα εκτός από τα λεφτά. Πάνω από όλα όμως αποδεικνύεται ότι οι πρωταγωνιστές ήταν πάντα Έλληνες. Ας θυμηθούμε τις περιπέτειες της γερμανικής εταιρείας στην Ελλάδα(δεκαετίες 1920-30 και 1950). Πρωταγωνιστής τότε ο Ιωάννης Βουλπιώτης. H TELEFUNKEN-ανήκε στο συγκρότημα της SIEMENS- ανέλαβε(1926) να εγκαταστήσει τηλεφωνικό δίκτυο στην Ελλάδα. Μαζί με τις εργασίες που έγιναν τα επόμενα χρόνια, εμφανίστηκε και ένας Έλληνας εκπρόσωπος του γερμανικού ομίλου: ο Ιωάννης Βουλπιώτης. Γιoς οικογένειας πολιτικών, βρέθηκε(τέλος Α’ ΠΠ(1914-8) και Μικρασιατικής Καταστροφής(1919-22)), στη Γερμανία για να σπουδάσει μηχανολόγος-μηχανικός. Γνωρίστηκε με την καλή κοινωνία της Γερμανίας και τελικά με την κόρη του Werner von Siemens, την οποία παντρεύτηκε. Σύντομα έγινε διευθυντής της εταιρείας, ενός ομίλου που εκτός από τη SIEMENS ήλεγχε την TELEFUNKEN, AEG κ.ά. Πετυχαίνει(αρχές 1930) νέες συμφωνίες με το Ελληνικό Δημόσιο: νέα τηλεφωνικά κέντρα, και ραδιοφωνικές εγκαταστάσεις. Ήταν η εποχή που στην Ελλάδα ξεκινούσαν συστηματικά και πλήρως επαγγελματικά οι ραδιοφωνικές εκπομπές. Ο Βουλπιώτης ιδρύει 2 ανώνυμες εταιρείες: Ανώνυμη Ελληνική Τηλεφωνική Εταιρεία(ΑΕΤΕ) και Ανώνυμη Ελληνική Ραδιοφωνική Εταιρεία(ΑΕΡΕ). Οι δουλειές που έκλεινε εξασφάλιζαν ένα ποσοστό 3%-5% για Έλληνες πολιτικούς και κρατικούς υπαλλήλους. Σύμφωνα με κάποιες μαρτυρίες (Δημοσθένης Κούκουνας), η μίζα ονομαζόταν τότε(δεκαετία 1930) «έξτρα προμήθεια». Οι παράγοντες που την έπαιρναν επισκέπτονταν τον Βουλπιώτη στο Μόναχο και τα λεφτά έμπαιναν σε κάποιον ελβετικό λογαριασμό(απαρχές συνήθειας αυτής). Οι μίζες συνεχίστηκαν και έως την εποχή του Μεταξά, με πολλούς σημαντικούς πολιτικούς της εποχής, με υψηλότατες θέσεις, να ωφελούνται από τις «έξτρα προμήθειες». Αυτές είναι μαρτυρίες που στηρίζονται στα λεγόμενα του Βουλπιώτη. Διότι είναι δύσκολο να αποδείξει κανείς νομικά την αλήθεια των λεγομένων του. Ο Βουλπιώτης είχε εγκατασταθεί(τέλη 1930) στην Ελλάδα, έχοντας το στρατηγείο του στη Ρηγίλλης. Η δράση του όμως γίνεται ισχυρότερη-και πιο σκοτεινή- στην Κατοχή. Ήταν άνθρωπος των Γερμανών, που κρατούσε τις σημαντικότερες γερμανικές εταιρείες στην Ελλάδα. Ο έλεγχος της ραδιοφωνίας ήταν ένα από τα σημαντικότερα όπλα της γερμανικής προπαγάνδας. Όμως επεδίωξε σχέσεις και με πολιτικούς που δεν μετείχαν στις κατοχικές κυβερνήσεις, δεν συνεργάστηκαν δηλ. με τους κατακτητές. Αποκτά σχέσεις ακόμα και με τον ΕΔΕΣ του Ζέρβα, αν και ήταν ο έμπιστος των Γερμανών. Συνέχιζε να κινείται ως επιχειρηματίας που ασχολείται με τις εταιρείες του. Διατηρεί επαφές με Θ. Πάγκαλο, Στ. Γονατά και Ι. Σοφιανόπουλο. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Δ. Κούκουνα(συγγραφέα βιβλίων για την Κατοχή), ο Βουλπιώτης πλησίαζε όλο και περισσότερο τους ανθρώπους των συμμάχων όσο πλησίαζε το τέλος της Κατοχής. Είχε ήδη χωρίσει με την κόρη του von Siemens. Η ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΔΟΣΙΛΟΓΩΝ-ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ Ν. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΑΚΟ Με την αποχώρηση των Γερμανών(1944), ο Βουλπιώτης χάνει τις εταιρείες του που επιτάσσονται ως εχθρικές. Οδηγείται στο εδώλιο με την κατηγορία του δωσίλογου. Οι πολλές γνωριμίες του τον σώζουν, γιατί απαλλάσσεται έπειτα από ευνοϊκές μαρτυρίες. Οδηγείται λίγο αργότερα ξανά σε δίκη, αλλά απαλλάσσεται πάλι λόγω αμφιβολιών. Η βασική εναντίον του μαρτυρία προέρχεται από το συνεργάτη των SS Ιάσονα Μανδηλάρη, ο οποίος δικάστηκε και καταδικάστηκε(Μάρτιος 1945). Στη δίκη του μεταξύ άλλων κατονομάζει ως συνεργάτες των Γερμανών τον Ι. Βουλπιώτη και το γιατρό Νικόλαο Χριστοφοράκο, τον οποίο αποκαλεί «γιατρό των SS», κάτι όμως που δεν αποδείχθηκε ποτέ. Οι Βουλπιώτης και Νικόλαος Χριστοφοράκος αθωώνονται λόγω αμφιβολιών. Ο Βουλπιώτης αναζητεί την τύχη του στη Ρώμη, όπου κάνει 2^η επιχειρηματική καριέρα. Επιστρέφει(1950) στη Δ. Γερμανία, όπου η SIEMENS του αναγνωρίζει την προϋπηρεσία του. Τον στέλνει και πάλι στην Ελλάδα ως εκπρόσωπό της για να αναλάβει να κερδίσει δουλειές στις τηλεπικοινωνίες, στη ραδιοφωνία και στους σιδηροδρόμους. Αυτή τη 2^η περίοδο στην Ελλάδα κάνει την παρουσία του έντονα γνωστή. Οι κινήσεις του(δεκαετίες 1930-40) ήταν γνωστές σε λίγους, στο μικρό κύκλο των πολιτικών και των επιχειρηματιών. Η κατάσταση(δεκαετία 1950) είναι αρκετά διαφορετική. Περιγράψαμε παραπάνω την υπόθεση της παραίτησης Μαρκεζίνη και τις συνέπειές της. Ο Σ. Μαρκεζίνης στο βιβλίο του «Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδας(1936-1975)» περιγράφει την επίσκεψή του στη Γερμανία(Νοέμβριος 1953). Γράφει για τη συμφωνία: «Οι βασικές συνομιλίες διεξήχθησαν στη Βόννη και το σχετικό Πρωτόκολλο υπεγράφη από τον καθηγητή Erhard και από εμένα. Οι διαβουλεύσεις δεν συνάντησαν αξιόλογες δυσκολίες. Από την πρώτη συνάντηση με τον Adenauer διαπίστωσα την αμέριστη συμπαράστασή του. Η επίσκεψή μου άλλωστε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Von Heuss που επέτρεψε να διαπιστώσω ότι και εκείνος επιθυμούσε την προώθηση των συνομιλιών και την υπογραφή της συμφωνίας. Μόνο ο υπουργός Εξωτερικών Walter Hallstein ενεφανίζετο, αλλά για γενικότερους λόγους, αντίθετος(σ.σ.: αυτή την τελευταία επισήμανση για τον Hallstein κρατήστε την για τη συνέχεια).