ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 03/04, ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΥ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ, ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ ΜΕΡΟΣ 2ο

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 03/04, ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΥ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ, ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ ΜΕΡΟΣ 2ο

Το ένα με τον Πλαπούτα το στέλνει στην Πιάνα και το άλλο με τον Ανδρέα Παπαδιαμαντόπουλο στο Χρυσοβίτσι. Ενίσχυσε και το στρατόπεδο του Λεβιδιού. Για να περισφύξει τον κλοιό γύρω από την πολιορκούμενη πόλη ίδρυσε(16/04/1821), στρατόπεδο στο Βαλτέτσι(στρατηγικής σημασίας περιοχή). Διέταξε να οχυρωθούν τα 4 στρατηγικά σημεία του στους γύρω λόφους με κλειστά και ισχυρά ταμπούρια και να εγκατασταθεί φρουρά. Εκεί συγκεντρώθηκεν συγκεντρώνονται οι περισσότερες οργανωμένες επαναστατικές δυνάμεις της Πελοποννήσου, υπό σπουδαίους οπλαρχηγούς. Ο Κεχαγιάμπεης, για να εξουδετερώσει το στρατόπεδο και να αιφνιδιάσει τους συγκεντρωμένους αγωνιστές, επιτέθηκε στο Βαλτέτσι επικεφαλής 4.000 ανδρών(24/04). Οι λίγοι υπερασπιστές του στρατοπέδου, αμύνθηκαν ηρωικά, αλλά οι Τούρκοι κατέλαβαν το χωριό και το διέλυσαν μερικώς, κλέβοντας ζώα και προμήθειες. Η μάχη στην Β πλευρά του χωριού συνεχιζόταν. Ενώ ο Κυρ. Μαυρομιχάλης δυσκολευόταν, ο Πλαπούτας ήρθε, προς βοήθεια, και χτύπησε τους Τούρκους από τα νώτα. Αυτοί υποχώρησαν και ο Κολοκοτρώνης τους κυνήγησε ως τη άκρη. Αργότερα ανασυγκότησε το στρατόπεδο και το ενίσχυσε. Η άμυνα στο Βαλτέτσι οργανώθηκε υποδειγματικά(ταμπούρια, φρουρές). Ο Κεχαγιάμπεης ξεκίκησε από την Τρίπολη με 12.000 Τουρκαλβανούς για να ξαναχτυπήσει τους Έλληνες στο Βαλτέτσι(νύχτα 12/05). Σχεδίαζε να περάσει από το Βαλτέτσι, να σκορπίσει τους Έλληνες και να υποτάξει κατόπιν την Μάνη. Χώρισε τον στρατό του σε 5 τμήματα. Όμως οι Έλληνες είδαν τις κινήσεις τους και με φωτιές(τρόπος συνεννόησης) ειδοποίησαν τον Κολοκοτρώνη. Ο Κεχαγιάμπεης παρακολουθεί την μάχη στο Βαλτέτσι με 3.000 ιππείς. Εκεί ήταν 2.300 Έλληνες που παρέμειναν στις θέσεις τους. Όταν το κύριο τουρκικό σώμα υπό τον Ρουμπή, πλησίασε τους Έλληνες στο Βαλτέτσι, τους πρότεινε να παραδοθούν. Μετά την άρνησή τους, άρχισε η μάχη. Ο Ρουμπής κύκλωσε τους Έλληνες, που αντιστάθηκαν και στάθηκαν όρθιοι. Ο Ρουμπής, μετά την άφιξη του Κολοκοτρώνη από το Χρυσοβίτσι είναι σε κίνδυνο, αλλά φτάνει ο Κεχαγιάμπεης. Ο Γέρος το αντιλήφθηκε και μοίρασε τους 700 άνδρες του στα 2. Οι μισοί χτυπούν τις ενισχύσεις και οι άλλοι τον ίδιο. Και οι 2 αντίπαλοι πολεμούν με πείσμα. Οι άλλοι οπλαρχηγοί κατέφθασαν και σφυροκόπησαν τους Τούρκους. Ο Κεχαγιάμπεης έστειλε νέες ενισχύσεις, αλλά πάλι οι Έλληνες αντιστάθηκαν. Οι Τούρκοι έριξαν με κανόνια στα ταμπούρια, αλλά οι οβίδες βρήκαν τον Ρουμπή. Ο Κολοκοτρώνης εμψύχωνε από το λεγόμενο «του Κολοκοτρώνη το βουνό), τους Έλληνες. Την νύχτα τους ενίσχυσε και λεκτικά και με εφόδια και έφυγε πάλι. Τα χαράματα έφθασαν και άλλοι Έλληνες και η μάχη ξανάρχισε. Οι Τούρκοι επιτέθηκαν πάλι στα ταμπούρια και οι Έλληνες τους απέκρουσαν. Ο Ρουμπής είναι σε κίνδυνο, καθώς οι οπλαρχηγοί τον σφυροκοπούσαν. Το τούρκικο πυροβολικό απέτυχε πάλι. Η μάχη κράτησε 23 ώρες! Βλέποντας αυτά ο Κεχαγιάμπεης, διέταξε υποχώρηση. Ο Κολοκοτρώνης, το είδε και διέταξε γενική ελληνική επίθεση. Τότε οι Τούρκοι, αντί για συντεταγμένα, άρχισαν να τρέχουν άτακτα, πετώντας τα όπλα τους, προς την Τρίπολη. Όμως, ο Γέρος είδε το τούρκικο ιππικό και διέταξε τους Έλληνες να σταματήσουν το κυνηγητό των Τούρκων. Οι Έλληνες είχαν νικήσει. Οι Τούρκοι υπέστησαν βαρύτατες απώλειες: 514 νεκροί και πολλοί τραυματίες. Σε αντίθεση με τους Έλληνες(7 νεκροί μόνο και λίγοι τραυματίες). Με τα τούρκικα τουφέκια οπλίστηκαν 4.000 Έλληνες. Οι Τούρκοι παράτησαν και 4 κανόνια, πολεμοφόδια, σκηνές, ρούχα και 18 σημαίες. Κυρίως αυτή η περήφανη νίκη, αναπτέρωσε το ηθικό των Ελλήνων, που πια προετοιμάζονταν για την Άλωση της Τριπολιτσάς. Για τον Κολοκοτρώνη, σ’ αντίθεση με τους άλλους οπλαρχηγούς, ήταν πρωταρχικής σημασίας για την Επανάσταση, αφού θα επέτρεπε στις ελληνικές δυνάμεις να ελέγχουν τον Μοριά και να καταλάβουν ευκολότερα τις υπόλοιπες περιοχές. Πίστευε ότι αυτές έπρεπε να συγκεντρωθούν στην πολιορκία ενός μεγάλου στόχου, της Τριπολιτσάς. Ο τουρκικός στρατός θα μπορούσε, με ορμητήριο την Τρίπολη, να διαλύσει τις πολιορκίες άλλων κάστρων και να καταπνίξει τον Αγώνα. Τελικά η γνώμη του επικράτησε και έτσι η κατάληψη της Τρίπολης αποτέλεσε τον 1^ο στόχο. Πριν την Επανάσταση, ο Χουρσίτ Πασάς, διοικητής του Μοριά, ήταν σε εκστρατεία, με διαταγή της Πύλης, κατά του Αλή Πασά των Ιωαννίνων. Στη θέση του, άφησε το Μεχμέτ Σαλίχ πασά. Με την κήρυξη της Επανάστασης, ο Χουρσίτ έστειλε στο Μοριά 4000 Τουρκαλβανούς υπό τον Μουσταφά πασά(Μουσταφάμπεη) για να ενισχύσει την πολιορκούμενη πόλη. Αυτός, Μουσταφάμπεης κατά την κάθοδό του προς την Τρίπολη σάρωσε όποια επαναστατική εστία βρήκε στο δρόμο του, πυρπόλησε τη Βοστίτσα(Αίγιο), έλυσε την πολιορκία του Άργους και της Ακροκορίνθου και μπήκε στην πολιορκημένη πόλη(06/05/1821). Ο Κολοκοτρώνης επέτρεψε στον Μουσταφά να περάσει δίχως μάχη, γιατί προτίμησε να έχει τους Τούρκους συγκεντρωμένους μέσα στην πόλη. Έτσι την υπεράσπιζαν συνολικά 10.000 Τουρκαλβανοί με αρχηγό τον ίδιο. Για την αποτελεσματική πολιορκία της πόλης ο Κολοκοτρώνης και οι άλλοι οπλαρχηγοί, εγκατέστησαν γύρω της στρατόπεδα, συγκεντρώνοντας δυνάμεις, οργανώνοντας τους αγωνιστές και τον ανεφοδιασμό τους και συντονίζοντας τις πολεμικές επιχειρήσεις γύρω από αυτήν. Συνεχείς προσπάθειες των πολιορκούμενων να διασπάσουν τον κλοιό αποτύγχαναν, αφού αποκρούονταν από τους επαναστάτες που είχαν καλά οργανωθεί και οχυρωθεί στις γύρω ορεινές περιοχές του Μαινάλου και είχαν αποκλείσει τα κρίσιμα περάσματα. Οι ελληνικές δυνάμεις στην πολιορκία περιελάμβαναν 10.000 άνδρες περ.. Οι πολιορκούμενοι Τούρκοι(μετά τις 20/07/1821) ήταν 15.000. Προστέθηκαν Τούρκοι από γύρω περιοχές, για προστασία. Μαζί με τους άνδρες του Μουσταφάμπεη, ήταν 30.000-35.000 Τούρκοι. Για να αντιμετωπίσουν την έλλειψη τροφίμων, έδιωξαν τις ελληνικές οικογένειες. Μετά την επιτυχία στο Βαλτέτσι και τα Δολιανά(18/05/1821), ο κλοιούς γύρω από την Τρίπολη έσφιξε. Οι οπλαρχηγοί απέκλεισαν την πόλη και οι πολιορκούμενοι υπέφεραν(ασθένειες, έλλειψη τροφής και νερού). Οι Αλβανοί, μετά από διαπραγματεύσεις με τον Γέρο, πέρασαν στην Ρούμελη, υπό την προστασία του Πλαπούτα. Οι πολιορκούμενοι, άρχισαν διαπραγματεύσεις για την παράδοσή τους. Η οποία έγινε μετά από 5 μήνες πολιορκίας(23/09/1821). Ένα τυχαίο περιστατικό την επιτάχυνε. Εκείνη την μέρα οι Τούρκοι συσκέπτονταν στο σεράι για την παράδοσή τους. Ένας Τσάκωνας αγωνιστής από τον Πραστό, ο Μανώλης Δούνιας, που είχε φιλία με ένα Τούρκο τηλεβολιστή και τον επισκεπτόταν κρυφά στην τάπια του Ναυπλίου ανταλλάσσοντας τρόφιμα με τουρκικά όπλα, κατάφερε μαζί με 2 άλλους Τσάκωνες να εξουδετερώσει τους φρουρούς και να καταλάβει το τηλεβολείο. Αμέσως το έστρεψε κατά της πόλης και έβαλε κατά του σαραγιού. Το γεγονός περιέγραψε ο Ν. Σπηλιάδης, ιστοριογράφος του Αγώνα, στα ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ του. Οι Έλληνες, σκαρφάλωσαν στα τείχη της Τρίπολης και άνοιξαν τις πύλες. Οι Τούρκοι αντιστάθηκαν, στους εφορμούντες Έλληνες. Όμως εξουδετερώθηκαν γρήγορα. Οι Τούρκοι αμύνονταν, οχυρωμένοι στα σπίτια, τα οποία έκαιγαν οι Έλληνες, για να τους εξαναγκάσουν να βγουν έξω. Το τελευταίο σημείο τούρκικης αντίστασης ήταν η μεγάλη Τάπια. Οι Τούρκοι, όλοι στρατός και άμαχοι, σφαγιάσθηκαν, από τους διψασμένους για εκδίκησης Έλληνες(εκτός από την σκλαβιά αιώνων, εκδίκηση και για την σφαγή των της Τρίπολης από Τουρκαλβανούς, 50 χρόνια πριν(αποτυχημένη Επανάσταση 1769-70)). Οι οπλαρχηγοί, προσπάθησαν να σώσουν κάποιους αιχμαλώτους(πολλοί διαπραγματεύθηκαν και διέσωσαν κάποια χρήματά τους). Η Τρίπολη κάηκε. Ο Κολοκοτρώνης, όμως, τήρησε την υπόσχεσή του στον αρχηγό των Αλβανών Αχμέτ Μπέη, να μην πειράξει όσους Αλβανούς απέμειναν στην πόλη. Τους άφησε να περάσουν στην Ήπειρο. Την συμφωνία ήθελε να αθετήσει ο Αν. Λόντος, γιατί οι Αλβανοί είχαν λεηλατήσει την Βοτσίτσα. Τον σταμάτησε ο Πλαπούτας. Από την εκδίκηση των Ελλήνων δεν γλύτωσαν όσοι αντιτάχθηκαν στην Επανάσταση και οι Εβραίοι της πόλης(υπέρ των Τούρκων, με κάθε ευκαιρία). Οι Έλληνες δεν είχαν ξεχάσει την εβραϊκή συμμετοχή στην διαπόμπευση του πτώματος του Γρηγορίου Ε’, στην Κων/λη. Οι σφαγμένοι Τούρκοι ήταν 6-30.000. και άμαχοι. Μόλις 100 Έλληνες σκοτώθηκαν, κατά το ημερολόγιο του Γέρου. Και ο γιος του, Γενναίος Κολοκοτρώνης έγραψε στα «ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΑ» του(1821-7) για την Άλωση της Τριπολιτσάς. Τις οποίες παρακολούθησαν περ. 100 Ευρωπαίοι αξιωματικοί. Όπως ο William St. Clair, που περιέγραψε φρικτές, αλλά συνηθισμένες για την τουρκοκρατία, σκηνές. Κατά τον Δ. Αινιάν, η σφαγή δεν ήταν προμελετημένη. Τέτοια περιστατικά, ήταν αυθόρμητα, υποκινούμενα από το πάθος για εκδίκηση.