Σίμων Σίνας(1810-76)

Σίμων Σίνας(1810-76)

Ο Σίμων Σίνας υπήρξε εθνικός ευεργέτης, διπλωμάτης και επιχειρηματίας του 190υ αιώνα. Η καταγωγή του ήταν από τη Μοσχόπολη της Β. Ηπείρου. Ήταν γιος του εθνικού ευεργέτη και επιχειρηματία Γεωργίου Σίνα(1783-1856). Φοίτησε στο κλασικό γυμνάσιο της Βιέννης και σπούδασε φιλοσοφία, ιστορία και πολιτική οικονομία στην ίδια πόλη. Εργάστηκε στις οικογενειακές επιχειρήσεις και υπήρξε γενικός κληρονόμος της κολοσσιαίας πατρικής περιουσίας. Δεν επεξέτεινε όμως τις οικονομικές δραστηριότητες του πατέρα του, αλλά εισήγαγε νέες μεθόδους καλλιέργειας στις απέραντες γαιοκτησίες του. Υπηρέτησε το ελληνικό δημόσιο ως πρόξενος στη Βιέννη και αργότερα διετέλεσε υπουργός σε κυβερνήσεις διαφόρων χωρών: Αυστρία, Βαυαρία και Γερμανία. Βοήθησε οικονομικά, μεταξύ άλλων, στην αποπεράτωση της Ουγγρικής Ακαδημίας στη Βουδαπέστη, της Μητρόπολης Αθηνών και της Ακαδημίας Αθηνών, που σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Θεόφιλο Χάνσεν(Theophil Edvard Freiherr von Hansen, 1813-91). Στην Αυστροουγγαρία προσέφερε τεράστια χρηματικά ποσά για φιλανθρωπικούς και πνευματικούς σκοπούς: Εμπορική Σχολή Βιέννης, Εταιρεία Φίλων Μουσικής Βιέννης, νοσοκομεία και βρεφοκομεία της Βουδαπέστης. Στην Ελλάδα συνέχισε τις δωρεές του πατέρα του προς φιλανθρωπικά και εκπαιδευτικά ιδρύματα, χορηγώντας σημαντικά ποσά για την αποπεράτωση του Αμαλιείου Ορφανοτροφείου και τη συντήρηση του Αστεροσκοπείου, για την καλύτερη λειτουργία του οποίου τοποθέτησε(1858-84) τον διακεκριμένο Γερμανό Γιόχαν Φρήντριχ Γιούλιους Σμιτ. Έγινε επίσης κάτοχος οικοπέδων στο κέντρο της Αθήνας και του γνωστού στο Ίλιον «Επτάλοφου» ή «Πύργου της Βασιλίσσης»(1870). Ο ίδιος όμως δεν μπόρεσε να έρθει ποτέ στην Ελλάδα. Χρημάτισε διάδοχος του Γεωργίου Σίνα στο ελληνικό προξενείο της Βιέννης(1856-8) και στη συνέχεια, αφού πολιτογραφήθηκε Έλληνας(1858), διορίστηκε πρέσβης της Ελλάδας στις Αυλές της Βιέννης, του Μονάχου και του Βερολίνου. Φιλοοθωνικός, διατήρησε τη θέση του σιωπηρά και μετά τη μεταπολίτευση του 1862, αλλά ύστερα από 2 χρόνια παραιτήθηκε. Τιμήθηκε επανειλημμένα από την Ελλάδα και την Αυστρία. Ο αυτοκράτορας της Αυστρίας Φραγκίσκος Ιωσήφ του απένειμε(1864) τον τίτλο του αυλικού μυστικοσυμβούλου. Το κοινωνικό και πολιτιστικό έργο του συνέχισε μετά το θάνατό του η σύζυγός του Ιφιγένεια Σίνα(1815-84), η τελευταία από τους ευεργέτες της οικογένειας. Η κόρη του νυμφεύθηκε τον Γεώργιο Μαυροκορδάτο, γιο του Αλέξανδρου Μαυροκοδάτου. Οι Σίνα και η Ουγγαρία

Οι Σίνα κατάγονται από τη Μοσχόπολη, γνωστό εμπορικό κέντρο κάποτε της Βόρειας Ηπεί­ρου. Η 1η βέβαιη μνεία της οικογένειας αναφέρεται στον Γεώργιο Σίνα τον Πρεσβύτερο· έκανε εμπόριο στη Μοσχόπολη, Βιέννη, Πέστη και Βούδα(μέσα 18^ου αι.). Μετά τον θάνατό του τον διαδέχθηκε ο γιός του, ο Σίμων Σίνας ο Νεότερος(γεν. 1753), ο οποίος ίδρυσε το 1798 αυτόνομη εταιρεία στην Αυτοκρατορία των Αψβούργων με την επω­νυμία «Σίμων Σίνας και Σία». Η οικογένεια αναδείχθηκε στον σπουδαιότερο προμηθευτή δη­μη­τριακών και μαλλιού και σε μεγάλο τραπεζικό οίκο. Σε αναγνώριση της προσφοράς τους, ο αυτοκράτορας Φραγκίσκος Α΄ απένειμε(1818) τίτλο ευγενείας και οικόσημο στον Σίμωνα Σίνα και τους γιους του Γεώργιο και Ιωάννη, μαζί με κτήματα στο Hodos και Kiz­dia στον νομό Temes. Ο αυτο­κρά­τορας επιβεβαίωσε(1832) το οικόσημό τους και απέ­νει­με τον τίτλο του βαρόνου της Ουγγαρίας στους Γεώργιο και Ιωάννη Σίνα. Ο Γεώργιος Σίνας στην Ουγγαρία  Ο Σίμων Σίνας ο Πρεσβύτερος διόρισε(1803) πληρεξούσιο εκπρόσωπο τον γιο του, τον Γεώρ­γιο Σίνα τον Νεότερο(γεν. 1783). Τότε η οικογένεια έκανε εκτεταμένο εμπόριο και εξαγωγές, προωθώντας εμπορεύματα για λογαριασμό τρίτων. Το πλεονέκτημά τους: γνώση της πηγής των προϊόντων και των μεγάλων εμπορικών κέντρων και αγορών-η οι­κο­γένεια ήταν χρηματοδότης και χορηγός αρκετών εργοστασίων. Χάρη στις κερδοφόρες αγορα­πωλησίες, έγιναν ένας από τους πιο πλούσιους εμπορικούς και τραπεζικούς οίκους της Αυστροουγγαρίας την εποχή των Ναπολεόντιων Πολέμων.  Με το επιχειρηματικό δαιμόνιο που τον διέκρινε, ο Γεώργιος Σίνας γιγάντωσε την οικογε­νεια­κή περιουσία. Συνειδητοποιώντας ότι η αγορά γαιών πρόσφερε πολύ καλές επενδυτικές ευ­­καιρίες, άρχισε να αγοράζει τα κτήματα των αριστοκρατών της Αυτοκρατορίας των Αψ­βούρ­γων που είχαν καταστραφεί οικονο­μικά. Όταν πέθανε, άφησε στον γιο του 29 μεγάλα κτή­ματα συνολικής έκτασης 1.368.000 στρεμμάτων, σε Αυστρία, Ουγγαρία, Μοραβία, Ελλάδα, Ιταλία και τις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες. Τα ακί­νη­τα της οικογένειας αυξάνονταν και στην Πέστη, το νέο κέντρο της Ουγγαρίας, που μεγάλωνε ραγδαία. Στη Συνοικία Λεοπόλδου(κέντρο σύγχρονης Πέστης), όπου πήγαιναν να εγκατασταθούν όλο και περισσότεροι Έλληνες που διέβλεπαν τα πλεονεκτήματα της νέας συνοικίας, οι Σίνα είχαν 7 σπίτια(1840).  Εκείνο που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στη σταδιοδρομία του Γεωργίου Σίνα, είναι η σχέση του με τον κόμη István Széchenyi, τον «μεγαλύτερο των Ούγγρων». Ήταν ο 1ος που στήριξε την υλοποίηση των σχεδίων του κόμη. Χωρίς τη συνδρομή του δύσκολα ή καθόλου δεν θα μπορούσαν να γίνουν πραγματικότητα η Γέφυρα των Αλυσίδων ή τα προγράμματα του Széchenyi που αφορούσαν τον σιδηρόδρομο ή την ατμο­πλοΐα. Ο κόμης Széchenyi ίδρυσε(1832) την Κοινοπραξία της Γέφυρας και πρόσφερε στον Σίνα να μπει επικεφαλής του προγράμματος κα­τα­σκευής της Γέφυρας των Αλυσίδων. Ο Σίνας, ο πιο πλούσιος και ισχυρός τραπεζίτης της Αυστριακής Αυτοκρατορίας, αποδέχθηκε την πρό­ταση(1837) και η συνδρομή του έκανε εφικτή την υλοποίηση του σχεδίου του Széchenyi. Η Γέφυρα των Αλυσίδων, η οποία ήταν η 1η μό­νιμη γέφυρα της Ουγγαρίας, παραδόθηκε στο κοινό(1848), εξασφαλίζοντας τη σύνδεση των 2 τμημάτων της χώρας σε σταθερή βάση, κάτι που είχε ανεκτίμητη σημασία για το εμπόριο. Ο Γεώργιος Σίνας υποστήριξε τα σχέδια του κόμη για την καθιέρωση της ατμοπλοΐας και του σιδηροδρόμου. Στους πρώτους μετόχους της Ατμοπλοΐιας Δουνάβεως Α.Ε. ανήκε και ο Ιωάννης Σίνας, ετεροθαλής αδελφός του Γεωργίου. Όσο για τον σιδηρόδρομο, o Széchenyi έριξε όλο το βάρος του για να στηρίξει το σχέδιο του Σίνα για τη χάραξη της γραμμής(Βιέννη, Wiener Neustadt, Sopron/Ödenburg, Győr/Raab). Ο Σίνας έφερε και την πρώτη ατμομηχανή-τη «Φιλαδέλ­φεια»-της γραμμής από την Αμερική.  Η Γέφυρα των Αλυσίδων, η 1η πέτρινη γέφυρα που ένωνε τη Βούδα με την Πέστη Μετά τη μεγάλη πλημμύρα της Πέστης(1838), όταν καταστράφηκε σχεδόν ολοκληρωτικά το κέντρο της ουγγρικής πρωτεύουσας, με αποτέλεσμα να μείνουν άστεγοι χιλιάδες κάτοικοι, ο Γεώργιος Σίνας έδωσε χαμηλότοκα δάνεια πολλών εκ. στον δήμο και πρόσφερε άμεσο βοήθημα ύψους 40.000 φιορινίων. Για τον λόγο αυτό αναγορεύθηκε επίτιμος δημότης της Βούδας, του Szeged και του Arad.

Σίμων Σίνας ο Νεότερος(1810-76)  Ο γιος του Γεωργίου Σίνα, Σίμων ο Νεότερος είχε καλή ανατροφή. Τέλειωσε το γυ­μνάσιο στη Βιέννη και σπούδασε στο εδώ πανεπιστήμιο Φιλοσοφία, Ιστορία και Οικο­νο­μολογία. Είχε κλίση στις ξένες γλώσσες: ελληνικά, ουγγρικά και γερμανικά χρησιμοποιούσαν στην οικογένεια και στο ευρύτερο περιβάλλον του.  Μιλούσε επίσης αγ­γλικά, γαλλικά και γερμανικά. Συμπαθούσε τους Ούγγρους και στήριζε σε όλα τις προσπά­θειες της Ουγγαρίας.

Όταν παρέλαβε την οικογενειακή περιουσία, έσπευσε να κάνει μεγάλες δωρεές σε διάφορα ιδρύματα της Ουγγαρίας. Στη διάρκεια της ζωής του ενίσχυε τον ουγγρικό πολιτισμό με μια γενναιοδωρία που θα ζήλευαν και οι Ούγγροι αριστοκράτες, συνεισφέροντας, μεταξύ άλλων, στην ανέγερση του Εθνικού Θεάτρου, της Βασιλικής του Αγ. Στεφάνου και της Ακαδημίας Εικαστικών Τεχνών. Εκτός από το μέγαρο της Ακαδημίας Αθηνών, υπήρξε ο μεγαλύτερος χορηγός του μεγάρου της Ουγγρικής Ακαδημίας Επιστημών με δωρεά 80.000 χρυσών φιορινίων. Σε αναγνώριση της προσφοράς του στον ουγγρικό πολιτισμό εξελέγη (1858) μέ­λος του Δ.Σ. της Ακαδημίας. Έχοντας καταλάβει ότι η επίλυση των κοινωνικοοικονομικών προβλημάτων δεν είναι εφικτή με πρόχειρα «πυροσβεστικά μέτρα», ενίσχυε οικονομικά διάφορους οικο­νο­μικούς συλλόγους, σχολές και εκθέσεις, στις οποίες λάμβαναν μέρος με επιτυχία και τα δικά του κτήματα.  Βοηθούσε οικονομικά ταλαντούχους καλλιτέχνες της εποχής του: τον ζωγράφο Miklós Barabás και τον γλύπτη Miklós Izsó. Ανέθεσε στον Barabás να απαθανατίσει την κατάθεση του θεμελίου λίθου της Γέφυρας των Αλυσίδων σε έναν μεγάλο πίνακα ζωγραφικής, τι­μών­τας τη μνήμη του πατέρα του. Όταν ολοκληρώθηκε, δώρισε τον πίνακα στην Πινα­κο­θήκη του Ουγγρικού Εθνικού Μουσείου. (Σήμερα εκτίθεται στη μόνιμη έκθεση του μου­σείου.). Παράλληλα με την επιχειρηματική του δραστηριότητα ήταν πρέσβης της Ελλάδας στην Αυστρία, Βαυαρία και Πρωσία.