ΚΥΠΡΟΣ, Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΟΥ ΧΡΩΣΤΑΕΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΟΥ!!!

ΚΥΠΡΟΣ, Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΟΥ ΧΡΩΣΤΑΕΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΟΥ!!!

Κύπρος: νησί της Μεσογείου(το 3^ο μεγαλύτερο), Α της Ελλάδας(Καστελόριζο), Ν της Τουρκίας και Δ της Συρίας. Γεωγραφικά ανήκει στην ΝΑ Ευρώπη ή την ΝΔ Ασία. Ωστόσο, ιστορικά, πολιτιστικά και οικονομικά, η Κύπρος έχει δεσμούς με την Ευρώπη ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ με την Ελλάδα, καθότι ένα 2^ο ελληνικό κράτος, είναι, πανάξια, δυτικό και ευρωπαϊκό κράτος. Είναι το ανατολικότερο άκρο της ΕΕ/ Ευρώπης. Το «όνομα» Κύπρος, επικράτησε από τα ομηρικά χρόνια. Το νησί, στην μακρά του ιστορική πορεία, είχε πολλά ονόματα(αναλυτικά εδώ). Στα αιγυπτιακά μνημεία του Τούθμωση Γ΄(1500 π.Χ.) η Κύπρος ονομάζεται Asebi ή Jsj. Στο ψήφισμα της Κανώπου(238 π.Χ.) Sbjn, ενώ στους πήλινους πίνακες του Τελ ελ Αμάρνα εμφανίζεται ως Alasia· σ΄ αυτούς περιλαμβάνονται 8 επιστολές, με αριθ. 33-40, του βασιλέως της Αλασίας προς τον βασιλέα της Αιγύπτου Αμένωφη Δ΄(πιθ. 1385-1566) γραμμένες σε βαβυλωνο-ασσυριακή γλώσσα. Τη γνώμη ότι με το όνομα Αλασία φερόταν η Κύπρος ενισχύει και η επιγραφή στην Κύπρο, όπου αναφέρει "ΑΠΟΛ(Λ)ΩΝ ΤΩΙ ΑΛΑΣΙΩΤΑΙ" που φέρονταν σε βάθρο ανδριάντα, έργο του Πλυτού, που είχε αφιερώσει ο Αψάσωμος στον θεό «Απόλλωνα τον Αλασώταν». Το όνομα αυτό απαντάται και σήμερα ως τοπωνύμια όπως Άλασσος(αντί του ορθού Άλασσα), Αϊλάσυκα(αντί του ορθού Αγλάσυκα). Κάποιοι  αμφισβητούν ότι τα παραπάνω ονόματα αφορούν την Κύπρο, αναζητώντας επ΄ αυτών χώρες στη Β. Συρία. Υφίσταται και το όνομα Kittim του εβραϊκού κειμένου που αποδίδεται στην Κύπρο, πλην όμως σε πολλά χωρία αναφέρεται για περιοχή που προσδιορίζεται Δ, στην Ιταλία ή την Ελλάδα. Το ελληνικό όνομα Κύπρος απαντάται τόσο στην Ιλιάδα όσο και την Οδύσσεια: στο Λ 21 της Ιλιάδας μαζί με την Κινύρα παράδοση, στους στίχους Ε 330, 422, 458, 768 και 873 και στην Οδύσσεια στους στίχους δ.83, θ 363, ρ 442, και 448. Το όνομα Κύπρις φέρεται ως επίθετο της θεάς Αφροδίτης. Αρχαιότερη επιγραφή που φέρει το όνομα Κύπρος ανάγεται στο 459 π.Χ.. Η ετυμολογία του ονόματος δεν είναι σίγουρη. Σύμφωνα με μια εκδοχή, το όνομα κατάγεται από την ελληνική λέξη για το μεσογειακό κυπαρίσσι ή το ελληνικό όνομα της χέννας(φυτό), κύπρος. Σύμφωνα με μια άλλη, προέρχεται από την ετεοκυπριακή λέξη για τον χαλκό. Κατά τον Georges Dossin, οι ρίζες της λέξης προέρχονται στην σουμεριακή λέξη για τον χαλκό(zubar) ή τον μπρούντζο(kubar), λόγω των μεγάλων αποθεμάτων χαλκού του νησιού. Οι μεγάλες εξαγωγές αυτού του μετάλλου από την Κύπρο, έδωσαν το όνομά του στην λατινική(φράση aes Cyprium, «μέταλλο της Κύπρου», αργότερα συντόμευση σε Cuprum). Σύμφωνα με την μυθολογία, η Κύπρος είναι το νησί της Αφροδίτης, η οποία, όπως λέει και τον όνομά της(γεννημένη από τον αφρό), γεννήθηκε στο νησί κοντά στην Πέτρα του Ρωμιού στις ακτές της Πάφου. Πουθενά στις αρχαίες πηγές δεν υπάρχει αναφορά για γέννηση της φοινικικής Ιστάρ-Αστάρτης στην Κύπρο. Αντίθετα, με την Αφροδίτη των Ελλήνων που φέρει και το προσωνύμιο «Κύπρις». Οι πρώτοι που ασχολήθηκαν με την γεωγραφία του νησιού ήταν ο Στράβων(63 π.Χ.-23 μ.Χ.) και ο Κλαύδιος Πτολεμαίος(127-51 μ.Χ.), οι πρώτοι χαρτογράφοι της Κύπρου. Η ιστορία του νησιού είναι αρχαιότατη και ποικιλόμορφη, καθότι είναι, όπως η Ελλάδα, σταυροδρόμι 3 ηπείρων(Αφρική, Ευρώπη, Ασία). Η προϊστορία στο νησί, ανάγεται στην 10^η χιλιετία π.Χ., με την 1^η εμφάνιση του ανθρώπου σ’ αυτό και τελειώνει στην μετάβαση από την 2^η στην 1^η χιλιετία π.Χ.(απαρχές κοινωνικοπολιτικών διεργασιών που θα καταλήξουν στα πρώτα κυπριακά βασίλεια της ιστορικής περιόδου). Άρχισε την Νεολιθική Εποχή, ενώ στον ελλαδικό χώρο από την Παλαιολιθική. Τα πρώτα ευρήματα ανάγονται στην Λίθινη Εποχή και μετά, στην ελληνιστική περίοδο, με την κάθοδο των Μυκηναίων. Ο Ελληνισμός ήρθε στο νησί μετά τον Τρωικό Πόλεμο. πρώτοι οι Αχαιοί. Οι ιθαγενείς του νησιού ονομάζονταν Ετεοκύπριοι, όμως γρήγορα εξελληνίστηκαν και από τότε η Κύπρος κατοικείται από Έλληνες(Αχαιούς). Θρησκεία αυτών, φυσικά, ήταν το δωδεκάθεο του Ολύμπου και, κυρίως, λατρευόταν η Αφροδίτη, λόγω της γέννησής της στο νησί. Από την Κύπρο, πέρασαν όλοι οι λαοί, που δημιούργησαν μεγάλους πολιτισμούς στην Εγγύς Ανατολή: Φοίνικες(950-725 π.Χ.), Ασσύριοι(709-669 π.Χ.), Αιγύπτιοι(565-546 π.Χ.) μετά από ένα διάστημα ανεξαρτησίας, Πέρσες(546-332 π.Χ.), τους οποίους δεν μπόρεσαν να διώξει ο Αθηναίος Κίμων(499 π.Χ.). Το νησί είχε στενές σχέσεις με την αρχαία Αθήνα, έστειλε βοήθεια στην ναυμαχία της Σαλαμίνας(490 π.Χ.). Απελευθερώθηκε από τους Πέρσες, κατά την εκστρατεία του Μ. Αλεξάνδρου, τον οποίο υποστήριξαν ενεργά, με στρατό(332 π.Χ.). Η Κύπρος εξελληνίστηκε πλήρως, όταν οι Φοίνικες, προστατευμένοι από τους Πέρσες τόσους αιώνες, έφυγαν για την πατρίδα τους(επί Μακεδόνων Πτολεμαίων, 3^ος αι. π.Χ.). Μετά τον θάνατο του Μ. Αλέξανδρου, το νησί έγινε μήλον της Έριδος ανάμεσα στους επιγόνους του. Κυρίως μεταξύ Πτολεμαίου και Αντιγόνου. Κατελήφθη για λίγο από τον Δημήτριο τον Πολιορκητή(γιος Αντιγόνου). Όμως επικράτησε ο Πτολεμαίος. Τα κυπριακά βασίλεια καταργήθηκαν και το νησί πέρασε στο βασίλειο του Πτολεμαίου, με έδρα την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Η Κύπρος, διοικήθηκε, τότε από το Κοινόν των κυπριακών πόλεων (πρωτεύουσα η Πάφος). Τότε χτίστηκαν λαμπρά οικοδομήματα και αναπτύχθηκαν οι τέχνες. Οι Ρωμαίοι κατέλαβαν την Κύπρο(58 π.Χ-330 μ.Χ.). Οι Ιούλιος Καίσαρας και Μάρκος Αντώνιος πρόσφεραν το νησί στην Κλεοπάτρα της Αιγύπτου. μετά την ήττα του δεύτερου στο Άκτιο(31 π.Χ.), η Κύπρος έγινε οριστικά ρωμαϊκή επαρχία, με πρωτεύουσα πάλι την Πάφο. Ο χριστιανισμός διαδόθηκε στο νησί με τις περιοδείες των αποστόλων Παύλου, Βαρνάβα(μαρτύρησε στην κυπριακή Σαλαμίνα) και Μάρκου(45 π.Χ.) και Βαρνάβα και Μάρκου(49 π.Χ.). Ένας σεισμός και μια εξέγερση Εβραίων συγκλόνισαν το νησί(79 μ.Χ. και 116 μ.Χ. αντίστοιχα). Η κυπριακή Εκκλησία εκπροσωπήθηκε στην Σύνοδο της Νίκαιας(325 μ.Χ.). Η Κύπρος, μετά τον χωρισμό της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, σε Α και Δ τμήμα, προσχώρησε στο Α(330 μ.Χ.), υπό τον Μ. Κων/νο. Νέοι σεισμοί έγιναν στο νησί(332/3). Η Εκκλησία συμμετείχε στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο(325), στην Γ’(Έφεσος, 431) και έγινε αυτοκέφαλη από τον αυτοκράτορα Ζήνωνα(448), αποκτώντας πάλι σχέσεις με την Κων/λη. Οι Άραβες επιδρομείς κατέστρεψαν πολλάκις την Κύπρο(647-653/4, 747, 773, 790, 806, και 911/2). Το νησί βρέθηκε σε καθεστώς «συγκυριαρχίας» Βυζαντινών και Αράβων. Ο Ιουστινιανός Β’, ίδρυσε, με αναγκαστική μετοικεσία Κυπρίων την Νέα Ιουστινιανούπολη στην Προποντίδα(692-8). Η Κύπρος έγινε οχυρό κατά των Εικονομάχων. Τότε οικοδομήθηκαν πολλές εκκλησίες και κατέφυγαν εκεί μοναχοί από αραβοκρατούμενες ή βυζαντινές υπό εικονομαχικό έλεγχο περιοχές. Το νησί επανεντάχθηκε στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Η Λευκωσία έγινε πρωτεύουσά του. Οι Βενετοί έκαναν επιδρομή(1122) στην Κύπρο και της έδωσαν εμπορικά προνόμια(1148). Τότε άρχισαν οι Δυτικοί να διεισδύουν στην Κύπρο. Στο τέλος της βυζαντινής εποχής είχαμε επιδρομές και εισβολές στο νησί: Ρεϋνάλδος Σιατιγιόν(1156), Αιγύπτιοι(1158), Ραϋμόνδος Τριπόλεως(1161), Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος, που το λεηλάτησε, αφού το κατέλαβς(1191). Η Κύπρος πωλήθηκε, τέλος, στους Ναΐτες Ιππότες(1191). Πιο συγκεκριμένα στον Γουΐδο(Γκι) Λουζινιανό(1192). Μετά τον θάνατό του, ο αδερφός του Αμωρύ Λουζινιανός, ανακήρυξε την Κύπρο βασίλειο(1197), με Δ μεσαιωνικού τύπου οργάνωση. Ευγενείς(φεουδάρχες) εγκαταστάθηκαν στην Κύπρο και έριξαν σε καθεστώς δουλείας τους Κυπρίους. Η Λατινική Εκκλησία διεξήγαγε διώξεις, με την εγκαθίδρυσή της, κατά της Ορθόδοξης. Οικοδομήθηκαν λατινικά κτίρια, κάστρα και οχυρά. Ξένοι έμποροι κατέφθασαν στην Κύπρο(Βενετοί, Γενουάτες, Καταλανοί κ.ά.). Ο πολύς πλούτος, εξαιτίας του εμπορίου Α και Δ, έφερε συχνούς πολέμους με τις γύρω χριστιανικές χώρες. Οι Λατίνοι, έρχονται σε διαμάχες για την κυριαρχία στο νησί. Η Κύπρος επλήγη, εκείνα τα χρόνια, από επιδημίες, ανομβρίες, καταστροφές και εισβολές. Κατά την Άλωση της Κων/λης(1453), βασίλισσα της Κύπρου είναι η Ελένη Παλαιολογίνα. Η τελευταία της βασίλισσα Αικατερίνη Κορνάρο, την μεταβιβάζει στην Δημοκρατία της Βενετίας, επισήμως(1489). Το μεσαιωνικό κυπριακό βασίλειο καταργήθηκε. Οι Βενετοί πια, διοικούν την Κύπρο. Οι Τούρκοι εισέβαλαν στο νησί(1570), ενώ οι Βενετοί και οι άλλοι Δ δεν μπορούσαν να το βοηθήσουν επαρκώς. Άλωσαν την Λευκωσία(09/09/1570) και η Αμμόχωστος παραδόθηκε, μετά από 11 μήνες(05/08/1571). Από τότε η Κύπρος έγινε τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας(1571-1878). Οι Τούρκοι εγκαταστάθηκαν στο νησί, έδιωξαν τους Λατίνους και την Εκκλησία τους και παλινόρθωσαν την Ορθόδοξη Κυπριακή. Οι Βενετοί και οι Δ, αποτυγχάνουν να διώξουν τους Οθωμανούς. Επιδημίες πανώλης(π.χ. 1691) σκότωσε το 1/3 του πληθυσμού. Η άγρια φορολογία, η κακοδιοίκηση κ.ά. οδήγησαν την Κύπρο στην παρακμή. Οι εξισλαμισμοί ήταν συχνότατοι. Η Κύπρος είχε ενεργότατη συμμετοχή στην Ελληνική Επανάσταση(1821). Γάλλοι, Γερμανοί, Άγγλοι και Αιγύπτιοι επιθυμούν να κυριαρχήσουν στο νησί. Η επιθυμία για την Ένωση Ελλάδας και Κύπρου γεννήθηκε μετά την Ελληνική Ανεξαρτησία και την εποχή Καποδίστρια. Όμως(1878) ο Σουλτάνος την παρέδωσε στην Βρετανία. Οι Έλληνες Κύπριοι, καταπιέζονται, και δεν ξεχνούν ποτέ το αίτημα της Ένωσης. Η Κύπρος έλαβε μέρος, με εθελοντές, στον Β’ ΠΠ κατά των Ναζί Γερμανών. Ενωτικό δημοψήφισμα έγινε στις 15/01/1950. Χρονιά της εκλογής του Μακαρίου Γ’ ως Αρχιεπισκόπου Κύπρου. Η Ελλάδα προσέφυγε στον ΟΗΕ, για αυτοδιάθεση της Κύπρου(1954 και 1955). Ο ΕΟΚΑ άρχισε την δράση του κατά της Αγγλοκρατίας(1955) και οι αποικιοκράτες θέτουν το νησί σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης(27/12/1955). Μετά από συνομιλίες Harting-Μακαρίου, την εξορία του τελευταίου από τον 1^ο(09/03/1956), την απόπειρα για νέο Σύνταγμα(1956), την 3^η προσφυγή στον ΟΗΕ(1957), την απελευθέρωση του Μακαρίου από την εξορία(Σεϋχέλλες) και την απαγόρευση επιστροφής στην Κύπρο (29/03/1957), την 4^η προσφυγή(1957), η Βρετανία υποκινεί επιθέσεις Τουρκοκυπρίων κατά των Ελλήνων του νησιού(Ιούνιος 1958). Ακολούθησε 5^η ελληνική προσφυγή στον ΟΗΕ. Οι Άγγλοι απειλούν με διχοτόμηση(McMillan). Ελληνοτουρκικές συνομιλίες, κατέληξαν σε συμφωνία στην Ζυρίχη(προσυπογράφει στο Λονδίνο(Φεβρουάριος 1959), για δημιουργία της Ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας. Ο ένοπλος αγώνας λήγει και ο Μακάριος επέστρεψε στην Κύπρο(01/03/1959). Ο Γρίβας αναχώρησε για την Ελλάδα(17/03/1959) και ο Μακάριος εξελέγη 1^ος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας(13/12/1959). Η οποία εγκαθιδρύθηκε επίσημα στις 16/08/1960. Ο Μακάριος Β’ πέθανε(Ιούνιος 1950) και ο Μακάριος Γ’ εξελέγη, ελλείψει συνυποψήφιου, Αρχιεπίσκοπος. Δημοψήφισμα για την Ένωση με την Ελλάδα, ήταν θετικό σε ποσοστό 94%. Ο αγώνας κατά των Βρετανών άρχισαν το 1952. Κύριος σκοπός της ΕΟΚΑ ήταν η Ένωση. Η Κύπρος απευθύνθηκε ξανά στα ΟΗΕ για να απαλλαγεί από τους αποικιοκράτες. Δεν εισακούστηκε. Η ΕΟΚΑ, είχε πολλούς ήρωες και απώλειες. Στην παραπάνω Συνθήκη Ζυρίχης-Λονδίνου, συμπεριλαμβανόταν η «Συνθήκη Εγγυήσεων» μεταξύ Ελλάδας, Τουρκίας, Βρετανίας και Κύπρου, με την οποία, σε περίπτωση διασάλευσης της συνταγματικής τάξης, μια από τις 3 πρώτες «εγγυήτριες Δυνάμεις», θα μπορούσε να προβεί σε μονομερή δράση, αφού είχαν εξαντληθεί τα περιθώρια διαπραγματεύσεων με τις άλλες 2. Η Συνθήκη, είχε πρόβλημα στην εφαρμογή. Ο Μακάριος έκανε(Νοέμβριος 1963) προτάσεις τροποποίησης του Συντάγματος), οι διακοινοτικές ταραχές εντάθηκαν και οι Τουρκοκύπριοι άρχισαν ανταρσία(Δεκέμβριος 1963). Η Τουρκία επιτέθηκε κατά της Κύπρου(Αύγουστος 1964). Ο στρατηγός Γρίβας έφθασε στην Κύπρο, το ίδιο και ελληνικός στρατός, μυστικά. Νέες διακοινοτικές ταραχές ξέσπασαν(1965 και 1967). Στην Ελλάδα, επιβλήθηκε δικτατορία(21/04/1967). Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι άρχισαν διαπραγματεύσεις(1968). Οι σχέσεις Μακαρίου-χούντας Ελλάδας, έγιναν κάκιστες. Ακολούθησε, με αμερικανική ώθηση, πραξικόπημα κατά του Μακαρίου(15/07/1974) και η τουρκική εισβολή(20/07/1974). Στην Ελλάδα, αποκαταστάθηκε η Δημοκρατία. Η Κύπρος διχοτομήθηκε και το Κυπριακό παραμένει άλυτο. Η Τουρκία, ακόμα απειλεί και δεν έχει τιμωρηθεί. Το σχέδιο Anan(2004), υπό τον ΟΗΕ, για την επανένωση της Κύπρου στην βάση 2 ομοσπονδιών, καταψηφίστηκε από την ελληνοκυπριακή πλευρά(δημοψήφισμα, όπως και στην τουρκοκυπριακή). Η Τουρκία, ανακήρυξε παράνομα, φυσικά, τα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου σε «κράτος», με το όνομα «Τουρκική Δημοκρατία της Β. Κύπρου». Ο ΟΗΕ καταδίκασε την ενέργεια. Το «ψευδοκράτος» αναγνωρίζεται μόνο από την Τουρκία. Μετά την εισβολή οι περισσότεροι Τουρκοκύπριοι μετακινήθηκαν στο κατεχόμενο μέρος. Με αποτέλεσμα το κατεχόμενο μέρος να κατοικείται κυρίως από Τούρκους(εναπομείναντες Τουρκοκύπριους και δεκάδες χιλιάδες έποικοι). Η Κυπριακή Δημοκρατία έγινε(2004) μέλος της ΕΕ,  με ένα τμήμα της υπό τουρκική κατοχή. Αυτό σημαίνει ότι το κοινοτικό κεκτημένο εφαρμόζεται μόνο στο ελεύθερο μέρος. Δηλ., η συμφωνία ένταξης καλύπτει την ένταξη ολόκληρης της Κύπρου, αλλά υπάρχει πρόνοια ώστε το κοινοτικό κεκτημένο να εφαρμόζεται μόνο στις ελεύθερες περιοχές, διότι αυτές ελέγχει η κυπριακή κυβέρνηση. Η μη εφαρμογή του κοινοτικού κεκτημένου στο Β τρίτο του νησιού έχει γεωγραφική ισχύ και όχι κοινωνική, και η τουρκική μειονότητα της Κύπρου απολαμβάνει όλα τα δικαιώματα της ένταξης. Ως αποτέλεσμα της εισβολής(1974) και της κατοχής, 200.000 Έλληνες Κύπριοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και να καταφύγουν ως πρόσφυγες στα νότια του νησιού. Οι Τούρκοι Κύπριοι και μεγάλος αριθμός εποίκων μεταφέρθηκαν στον κατεχόμενο από την Τουρκία Β, ο οποίος ανακηρύχθηκε μονομερώς ανεξάρτητο κράτος το 1983(«Τουρκική Δημοκρατία της Β. Κύπρου»). Η ΤΔΒΚ δεν έχει αναγνωριστεί από κανένα κράτος -μέλος του ΟΗΕ πλην της Τουρκίας.