ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΑΘΗΝΩΝ Αφού εγκατέλειψε την περιοχή των Θερμοπυλών, η βρετανική οπισθοφυλακή αποσύρθηκε σε αυτοσχέδιες θέσεις Ν τις Θήβας, όπου έστησε ένα τελευταίο εμπόδιο πριν την Αθήνα. Το τάγμα μοτοσικλετών της 2ης Μεραρχίας Panzer, το οποίο είχε περάσει στην Εύβοια, για να καταλάβει το λιμάνι της Χαλκίδας, ανέλαβε την αποστολή να υπερφαλαγγίσει τη βρετανική οπισθοφυλακή. Οι μοτοσικλετιστές συνάντησαν μικρή αντίσταση και οι πρώτοι Γερμανοί μπήκαν στην Αθήνα(πρωί 27/04/1941), ακολουθούμενοι από θωρακισμένα οχήματα, άρματα μάχης και πεζικό. Κατέλαβαν μεγάλες ποσότητες πετρελαίου, λαδιού και λιπαντικών, πολλές χιλιάδες τόνους πυρομαχικών, 10 φορτηγά φορτωμένα με ζάχαρη και δέκα φορτία άλλων προμηθειών, εξοπλισμό, όπλα και ιατρικές προμήθειες. Οι κάτοικοι της Αθήνας περίμεναν τους Γερμανούς να μπουν στην πόλη πολλές μέρες πριν και βρίσκονταν κλεισμένοι στα σπίτια τους με τα παράθυρά τους κλειστά. Το πρωί το Αθηναϊκό Ραδιόφωνο έβγαλε την ακόλουθη ανακοίνωση: «Εδώ ελεύθεραι ακόμα Αθήναι, αδέρφια κρατήστε καλά μέσα σας το πνεύμα του μετώπου. Ο εισβολεύς εισέρχεται εις όλας της προφυλάξης εις την έρημο πόλη με τα κατάκλειστα σπίτια. Προσοχή ύστερα από λίγο ο ραδιοφωνικός σταθμός δεν θα είναι ελληνικός, θα είναι γερμανικός. Μην τον ακούτε, ο πόλεμος μας συνεχίζεται και θα συνεχιστεί μέχρι τελικής νίκης. Ζήτω το έθνος, ζήτω η Ελλάς.» Και αμέσως ακλούθησε ο Εθνικός Ύμνος. Όταν τέλειωσε μπήκαν οι Γερμανοί στο ραδιοφωνικό σταθμό. Οι Γερμανοί κατευθύνθηκαν αμέσως στην Ακρόπολη και ύψωσαν τη Ναζιστική σημαία. Σύμφωνα με μια εκδοχή των γεγονότων, ο Εύζωνας που εκτελούσε χρέη σκοπού, Κωνσταντίνος Κουκίδης, κατέβασε την Ελληνική σημαία, αρνούμενος να την παραδώσει στους εισβολείς τύλιξε τον εαυτό του με αυτή και πήδηξε από τον βράχο. Εάν η ιστορία αυτή είναι αληθινή ή όχι, πολλοί Έλληνες την πίστεψαν και είδαν τον στρατιώτη ως μάρτυρα. ΕΚΚΕΝΩΣΗ ΚΟΙΝΟΠΟΛΙΤΕΙΑΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ «Λίγα είναι τα νέα από την Ελλάδα, όμως 13.000 άνδρες ξέφυγαν στην Κρήτη την Παρασκευή το βράδυ και έτσι υπάρχουν ελπίδες για ένα αξιοπρεπές ποσοστό εκκένωσης. Είναι ένα τρομερά αγχωτικό [...] Πολεμικό Συμβούλιο. Ο Winston λέει «Θα χάσουμε μόνο 5.000 στην Ελλάδα». Στην πραγματικότητα θα χάσουμε τουλάχιστον 15.000. Ο Winston είναι σπουδαίος άνδρας, όμως εθίζεται στην θετική σκέψη περισσότερο κάθε μέρα.» Robert Menzies, Αποσπάσματα από το προσωπικό του ημερολόγιο, 27-28/04/1941 Ο στρατηγός Archibald Wavell, διοικητής των δυνάμεων του Βρετανικού Στρατού στη Μέση Ανατολή, όταν βρέθηκε στην Ελλάδα(11-13/04), προειδοποίησε τον Wilson να μην περιμένει ενισχύσεις και εξουσιοδότησε τον αντιστράτηγο Freddie de Guingand να συζητήσει τα σχέδια εκκένωσης με συγκεκριμένους αρμόδιους αξιωματικούς. Παρόλα αυτά, οι Βρετανοί δεν μπορούσαν να υιοθετήσουν ή έστω να αναφέρουν συγκεκριμένα σχέδια καθώς η πρόταση έπρεπε να έρθει από την ελληνική κυβέρνηση. Την επόμενη μέρα ο Παπάγος έκανε την 1η κίνηση· πρότεινε στον Γουίλσον ότι η Δύναμη W έπρεπε να αποσυρθεί. Ο Wilson ενημέρωσε το Αρχηγείο Μέσης Ανατολής και ο υποναύαρχος H. T. Baillie-Grohman μετέβη στην Ελλάδα για να προετοιμάσει την εκκένωση(17/04). Εκείνη την ημέρα ο Wilson μετέβη στην Αθήνα όπου μετείχε σε μία συνάντηση με τον Βασιλιά, τον Παπάγο, τον d’ Albiack και τον υποναύαρχο Turle. Το ίδιο βράδυ ο Κορυζής, έχοντας πει στον βασιλιά ότι αισθανόταν πως απέτυχε στο σκοπό που του είχε εμπιστευθεί, αυτοκτόνησε. Πάρθηκε η οριστική απόφαση(21/04) για την απομάκρυνση των κοινοπολιτειακών δυνάμεων στην Κρήτη και την Αίγυπτο και ο Wavell, σε επιβεβαίωση των προφορικών οδηγιών, απέστειλε τις γραπτές οδηγίες στον Wilson. 5.200 άνδρες, οι περισσότεροι της 5ης Νεοζηλανδικής Ταξιαρχίας αναχώρησαν (βράδυ 24/04) από το Πόρτο Ράφτη της Α. Αττικής, ενώ η 4η Νεοζηλανδική Ταξιαρχία παρέμεινε για να καλύψει τον στενό δρόμο προς την Αθήνα(«Εικοσιτετράωρο Πέρασμα» από τους Νεοζηλανδούς). Οι λίγες μοίρες της RAF αναχώρησαν από την Ελλάδα(ο d’ Albiack μετέφερε το αρχηγείο του στο Ηράκλειο) και περίπου 10.200 Αυστραλοί στρατιώτες εκκενώθηκαν από το Ναύπλιο και τα Μέγαρα (25/04). 2.000 άνδρες έπρεπε να περιμένουν έως τις 27/04 καθώς το Ulster Prince προσάραξε σε αβαθή νερά κοντά στο Ναύπλιο. Εξαιτίας αυτού οι Γερμανοί συνειδητοποίησαν ότι η εκκένωση πραγματοποιούνταν και από λιμάνια της Α Πελοποννήσου. Οι Γερμανοί πραγματοποίησαν μία από αέρος επιχείρηση(25/04) με σκοπό την κατάληψη των γεφυρών πάνω από τη διώρυγα της Κορίνθου, ώστε να αποκόψουν την βρετανική γραμμή υποχώρησης και να διασφαλίσουν το πέρασμα των γερμανικών δυνάμεων στην Πελοπόννησο μέσω του ισθμού. Η επίθεση αρχικά ήταν επιτυχής, ώσπου ένα βρετανικό βλήμα κατέστρεψε τη γέφυρα. Το 1ο Μηχανοκίνητο Σύνταγμα Πεζικού των SS, συγκεντρωμένο στα Ιωάννινα, κινήθηκε κατά μήκος των δυτικών παρυφών της Πίνδου μέσω της Άρτας και του Μεσολογγίου και πέρασε στην Πελοπόννησο από την Πάτρα, για να αποκτήσει πρόσβαση στον ισθμό από τα δυτικά. Με την άφιξή τους(17:30, 27/04) τα SS πληροφορήθηκαν ότι οι αλεξιπτωτιστές είχαν ήδη αντικατασταθεί από μονάδες του στρατού, που προωθούνταν από την Αθήνα. Η δημιουργία ενός πρόχειρου προγεφυρώματος πάνω από τον ισθμό επέτρεψε σε μονάδες της 5ης Μεραρχίας Panzer να καταδιώξουν τις εχθρικές δυνάμεις στην Πελοπόννησο. Κατευθυνόμενες μέσω Άργους προς την Καλαμάτα, από όπου οι περισσότερες συμμαχικές δυνάμεις είχαν αρχίσει να αποχωρούν, έφτασαν στην Ν ακτή(29/04), όπου ενώθηκαν με τα στρατεύματα των SS που είχαν φτάσει από τον Πύργο. Οι μάχες στην Πελοπόννησο αποτελούνταν κυρίως από μικρής έκτασης εμπλοκές με αποκομμένες ομάδες βρετανικών στρατευμάτων οι οποίες δεν κατάφεραν να φτάσουν στα πλοία εγκαίρως. Η γερμανική επίθεση πραγματοποιήθηκε με καθυστέρηση και δεν κατόρθωσε να αποκόψει τον κύριο όγκο των βρετανικών στρατευμάτων στην Κ. Ελλάδα, όμως κατάφερε να απομονώσει τις αυστραλιανές 16η και 17η ταξιαρχίες. Η εκκένωση των περίπου 50.000 στρατιωτών είχε ολοκληρωθεί ως τις 30/04, όμως δέχθηκε βαριά πλήγματα από τη γερμανική Luftwaffe, η οποία βύθισε τουλάχιστον 26 πλοία φορτωμένα με στρατιώτες. Οι Γερμανοί αιχμαλώτισαν στην Καλαμάτα περίπου 7-8.000 στρατιώτες από την Κοινοπολιτεία και τη Γιουγκοσλαβία, οι οποίοι δεν πρόλαβαν να διαφύγουν, ενώ ελευθέρωσαν πολλούς Ιταλούς αιχμαλώτους από στρατόπεδα αιχμαλώτων πολέμου. ΤΡΙΠΛΗ ΚΑΤΟΧΗ ΕΛΛΑΔΑΣ Ο Hitler εξέδωσε την Οδηγία Νο. 27(13/04/1941) που σκιαγραφούσε την μελλοντική πολιτική του για την Κατοχή της Ελλάδας. Οριστικοποίησε τη δικαιοδοσία στα Βαλκάνια με την Οδηγία Νο. 31(09/06). Η ηπειρωτική Ελλάδα χωρίστηκε μεταξύ Γερμανίας, Ιταλίας και Βουλγαρίας. Οι γερμανικές δυνάμεις κατέλαβαν τις πλέον στρατηγικά σημαντικές θέσεις: Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Κ Μακεδονία, αρκετά νησιά του Αιγαίου και το μεγαλύτερο μέρος της Κρήτης. Κατέλαβαν και την Φλώρινα, η οποία διεκδικούνταν τόσο από την Ιταλία όσο και από τη Βουλγαρία. Την ίδια μέρα που ο Τσολάκογλου προσέφερε την παράδοση του, ο βουλγαρικός Στρατός εισέβαλε στη Θράκη. Σκοπός: η δημιουργία μίας διόδου προς το Αιγαίο στην Δ. Θράκη και την Α. Μακεδονία. Οι Βούλγαροι κατέλαβαν την περιοχή μεταξύ του Στρυμόνα και μία γραμμή από την Αλεξανδρούπολη και το Σβίλενγκραντ, Δ του Έβρου. Η υπόλοιπη Ελλάδα παρέμεινε υπό την κατοχή των Ιταλών. Τα ιταλικά στρατεύματα άρχισαν να καταλαμβάνουν τα νησιά του Ιονίου και του Αιγαίου(28/04). Κατέλαβαν: Πελοπόννησο(02/06), Θεσσαλία(08/06) και το μεγαλύτερο μέρος της Αττικής(12/06). Η κατοχή της Ελλάδας, στη διάρκεια της οποίας οι πολίτες υπέστησαν τρομερές κακουχίες(Μεγάλος Λιμός και λεηλασίες Ναζί), αποδείχθηκε δύσκολο και δαπανηρό εγχείρημα. Οδήγησε στη δημιουργία αρκετών αντιστασιακών ομάδων, οι οποίες επιδόθηκαν σε ανταρτοπόλεμο με τις δυνάμεις κατοχής και δημιούργησαν δίκτυα κατασκοπείας. Ο βασιλιάς Γεώργιος Β’ και η κυβέρνησή του έφυγαν από την ηπειρωτική Ελλάδα(25/04/1941) για την Κρήτη, η οποία δέχθηκε επίθεση από τις ναζιστικές δυνάμεις(20/05). Οι Γερμανοί χρησιμοποίησαν δυνάμεις αλεξιπτωτιστών σε μία γιγάντια από αέρος εισβολή και εξαπέλυσαν την επίθεσή τους εναντίον 3 κύριων αεροδρομίων του νησιού, το Μάλεμε, το Ρέθυμνο και το Ηράκλειο. Μετά από αρκετές μέρες μαχών και ισχυρής αντίστασης οι διοικητές των συμμαχικών δυνάμεων αποφάσισαν την υποχώρηση στα Σφακιά. Η εκκένωση της Κρήτης από τα συμμαχικά στρατεύματα είχε ολοκληρωθεί και το νησί τέθηκε υπό τη γερμανική κατοχή(01/06/1941). Υπό το βάρος των βαριών απωλειών της επίλεκτης 7ης Αερομεταφερόμενης Μεραρχίας, ο Hitler απαγόρευσε μελλοντικές αερομεταφερόμενες επιχειρήσεις. Ο στρατηγός Kurt Student ανέφερε την Κρήτη ως «το νεκροταφείο των Γερμανών αλεξιπτωτιστών» και μία «καταστροφική νίκη». Ο βασιλιάς Γεώργιος Β’ και η κυβέρνησή του εκκενώθηκαν από την Κρήτη στην Αίγυπτο(νύχτα 24/05).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου